Prorok Mormon

Pisanie Księgi Mormona

wielu ludzi wytwarza broń, a Mormon jako dziecko i jego matka stoją przy stole, na którym leżą miecze

Mormon był Nefitą, który wierzył w Jezusa Chrystusa. Dorastał w czasach, gdy wielu ludzi nie przestrzegało przykazań Boga. Ludzie rabowali i zabijali się nawzajem dla pieniędzy i władzy. Było wiele wojen.

III Nefi 5:12–13; IV Nefi 1:27–49; Ks. Mormona 1:1–3, 15, 18–19

Ammaron rozmawia z Mormonem i jego matką, gdy zbierają plony, a wielu ludzi pracuje na pobliskim polu

Kiedy Mormon miał 10 lat, przyszedł do niego mężczyzna o imieniu Ammaron. Opiekował się on kronikami historii Nefitów. Ammaron ufał Mormonowi i powiedział mu, że te kroniki są ukryte we wzgórzu. Zgodnie ze słowami Ammarona, kiedy Mormon będzie miał 24 lata, powinien zapisać to, co zobaczy pośród swego ludu, i dodać to do tych kronik.

IV Nefi 1:47–49, Ks. Mormona 1:2–4

nastoletni Mormon modli się w gaju, a wokół niego jest światło

Kiedy Mormon dorósł, pamiętał o prośbie Ammarona. Gdy miał 15 lat, został nawiedzony przez Pana. Mormon poznał dobroć Jezusa.

Ks. Mormona 1:5, 15

nastoletni Mormon w zbroi obserwuje armię Nefitów

Pomimo młodego wieku Mormon był silny. Nefici wybrali go, aby przewodził ich armiom. Mormon kochał tych ludzi całym sercem. Chciał, aby byli posłuszni Bogu i szczęśliwi.

Ks. Mormona 2:1–2, 12, 15, 19; 3:12

dorosły Mormon jest smutny i modli się, a w tle płonie ziemia

Mormon starał się pomóc tym ludziom. Modlił się za nich dzień po dniu. Ludzie wiedzieli, że robią złe rzeczy, ale nie chcieli odpokutować. Nie mieli już mocy Boga, która mogłaby im pomóc. Z powodu braku wiary cuda ustały. Walczyli dalej i wielu z nich zginęło. Mormon był smutny.

Ks. Mormona 1:13–14, 16–19; 2:23–27; 3:1–12; 4:5, 9–12; 5:1–7

Mormon zapisuje i porządkuje metalowe płyty

Kiedy Mormon miał około 24 lat, udał się na wzgórze, gdzie ukryte były kroniki. Zaczął zapisywać historie i nauki ludu na metalowych płytach. Dzięki pomocy Boga wiedział, co ma napisać. Mormon pracował nad tym zapisem przez wiele lat. Dzisiaj ten zapis nazywamy Księgą Mormona.

Słowa Mormona 1:3–9; Ks. Mormona 1:3–4; 2:17–18

Po wielu wojnach Lamanici zabili prawie wszystkich Nefitów. Mormon wiedział, że jego lud wkrótce zniknie. Był smutny, ponieważ nie odpokutowali i nie prosili Boga o pomoc. Jednak modlił się i prosił Boga, aby chronił płyty. Wiedział, że płyty będą bezpieczne, ponieważ były zapisane na nich słowa Boga.

Słowa Mormona 1:11; Ks. Mormona 5:11; 6:6, 16–22

Mormon jako starzec przekazuje metalowe płyty swojemu synowi Moroniemu

Mormon chciał, żeby ludzie wierzyli w Jezusa. Miał nadzieję, że wiele osób przeczyta treść tych płyt w przyszłości. Chciał zwłaszcza, aby rodziny Lamanitów przeczytały tę księgę pewnego dnia. Gdyby tak się stało, dowiedziałyby się o Jezusie. Zanim Mormon umarł, przekazał kronikę swojemu synowi, Moroniemu, aby była bezpieczna.

Słowa Mormona 1:1–2; Ks. Mormona 3:17–22; 5:8–24; 6:6; 7; 8:1