« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា ៖ ‹ នឹកឃើញដល់ព្រះអម្ចាស់ › ។ ហេលេមិន ៧–១២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២៤ ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា ។ ហេលេមិន ៧–១២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ ឆ្នាំ ២០២៤ ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា ៖ « នឹកឃើញដល់ព្រះអម្ចាស់ »
ហេលេមិន ៧–១២
ឪពុករបស់នីហ្វៃ ហេលេមិន បានជំរុញកូនប្រុសរបស់លោកឲ្យ « ចូរចងចាំចុះ ចូរចងចាំចុះ » ។ លោកចង់ឲ្យពួកគេចងចាំពីបុព្វការីជនរបស់ពួកគេ ចងចាំពាក្យសម្តីរបស់ព្យាការី និងលើសពីនោះទៅទៀត ត្រូវចងចាំថា « ព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើងគឺព្រះគ្រីស្ទ » ( សូមមើល ហេលេមិន ៥:៥–១៤ ) ។ វាច្បាស់ណាស់ដែលនីហ្វៃបានចងចាំ ដោយសារតែនេះគឺជាសារលិខិតដូចគ្នាដែលលោកបានប្រកាសជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក « ដោយគ្មាននឿយហត់ » ទៅដល់ប្រជាជន ( ហេលេមិន ១០:៤ ) ។ លោកបានសួរថា « តើហេតុដូចម្ដេច បានជាពួកអ្នករាល់គ្នាភ្លេចព្រះរបស់អ្នក? » ( ហេលេមិន ៧:២០ ) ។ ការខិតខំទាំងអស់របស់នីហ្វៃ—ក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ការអធិស្ឋាន ការធ្វើអព្ភូតហេតុ និងការទូលសូមព្រះឲ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួត—គឺជាការប៉ុនប៉ងដើម្បីជួយឲ្យប្រជាជនងាកបែរមករកព្រះ ហើយនឹកឃើញដល់ទ្រង់វិញ ។ តាមរបៀបជាច្រើន ការភ្លេចព្រះគឺជាបញ្ហាធំមួយជាងការមិនស្គាល់ទ្រង់ទៅទៀត ។ ហើយវាងាយស្រួលក្នុងការបំភ្លេចទ្រង់ នៅពេលដែលគំនិតរបស់យើងត្រូវបានរំខានដោយ « វត្ថុទាំងឡាយដែលឥតប្រយោជន៍នៃលោកិយនេះ » និងទៅដោយអំពើបាបគ្រប់បែបយ៉ាង ( ហេលេមិន ៧:២១; សូមមើលផងដែរ ហេលេមិន ១២:២ ) ។ ប៉ុន្តែដូចដែលការងារបម្រើរបស់នីហ្វៃបានបង្ហាញ វាពុំយឺតពេលទេដើម្បីនឹកចាំ ហើយ « ត្រឡប់ … មករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកចុះ » ( ហេលេមិន ៧:១៧ ) ។
គំនិតសម្រាប់ការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ
ពួកព្យាការីបើកសម្ដែងព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះដល់មនុស្សទាំងឡាយ ។
ហេលេមិន ៧–១១ ជាកន្លែងដ៏ល្អមួយដើម្បីរៀនអំពីអ្វីដែលព្យាការីធ្វើ ។ នៅពេលបងប្អូនអានជំពូកទាំងនេះ សូមយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើសកម្មភាព គំនិត និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់នីហ្វៃជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ ។ តើការងារបម្រើរបស់នីហ្វៃជួយបងប្អូនឲ្យយល់អំពីតួនាទីរបស់ពួកព្យាការីដោយរបៀបណា ? ទាំងនេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួន ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីផ្សេងទៀតដែរឬទេ ?
-
ហេលេមិន ៧:១៧–២២ ៖ ពួកព្យាការីប្រកាសអំពីការប្រែចិត្ត និងព្រមានអំពីលទ្ធផលនៃអំពើបាប ។
ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលបងប្អូនបានអាន តើបងប្អូននឹងពិពណ៌នាពីអត្ថន័យនៃពាក្យព្យាការី និងអ្វីដែលពួកលោកធ្វើដោយរបៀបណា ? សូមពិចារណាសរសេរនិយមន័យខ្លីមួយ ។ បន្ទាប់មក សូមចាំមើលថា តើបងប្អូននឹងបន្ថែមអ្វីទៅលើនិយមន័យរបស់បងប្អូន បន្ទាប់ពីអានប្រធានបទ « ព្យាការី » ក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ( នៅក្នុងបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ) ឬ « Follow the Living Prophet » ( Teachings of Presidents of the Church: Ezra Taft Benson [ ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ១៤៧–១៥៥ ) រួចហើយ ។
តើបងប្អូនបានកត់សម្គាល់ឃើញថា នីហ្វៃមានភាពក្លាហានប៉ុណ្ណានៅក្នុង ហេលេមិន ៧:១១–២៩ ? ហេតុអ្វីបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថា ពេលខ្លះ ព្យាការីត្រូវនិយាយដោយភាពក្លាហានដូចជានីហ្វៃបានធ្វើដែរ ? សូមពិចារណាស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុងផ្នែកដែលមានចំណងជើងថា « ចូរកុំភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ » នៅក្នុងសារលិខិតរបស់អែលឌើរ នែល អិល អែនឌើរសិន « The Prophet of God » ( Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ២៦ ) ។
ដោយគិតពីសេចក្តីពិតទាំងនេះនៅក្នុងចិត្ត សូមជញ្ជឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់បងប្អូនតាមរយៈការងារបម្រើរបស់ព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ តើទ្រង់បានបង្រៀនអ្វីខ្លះដល់បងប្អូនកាលពីពេលថ្មីៗនេះតាមរយៈព្យាការីដែលនៅរស់របស់ទ្រង់ ? តើបងប្អូនធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីស្តាប់ និងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
សូមមើលផងដែរ Gospel Topics « Prophets » នៅលើបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។
ខ្ញុំត្រូវតែស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំនៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មិនចាំបាច់ទាល់តែមានទីសម្គាល់ និងអព្ភូតហេតុនោះទេ ។
ប្រសិនបើទីសម្គាល់ ឬអព្ភូតហេតុគឺល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់បាននោះ ពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងអស់ច្បាស់ជាបានប្រែចិត្តជឿរួចអស់ទៅហើយ តាមរយៈទីសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យដែលនីហ្វៃបានឲ្យនៅក្នុង ហេលេមិន ៩ ។ ប៉ុន្តែវាមិនបានកើតឡើងនោះទេ ។ សូមកត់សម្គាល់អំពីរបៀបផ្សេងៗដែលមនុស្សមានប្រតិកម្មចំពោះអព្ភូតហេតុនៅក្នុង ហេលេមិន ៩–១០ ។ ឧទាហរណ៍ បងប្អូនអាចប្រៀបធៀបការឆ្លើយតបរបស់បុរសទាំងប្រាំនាក់ និងមេចៅក្រមនៅក្នុង ហេលេមិន ៩:១–២០ បាន ( សូមមើលផងដែរ ហេលេមិន ៩:៣៩–៤១;១០:១២–១៥ ) ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះមកពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ អំពីរបៀបដើម្បីស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី៣ ១:២២; ២:១–២ ។
ព្រះអម្ចាស់ប្រទានព្រះចេស្តាដល់មនុស្សដែលស្វែងរកព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ហើយព្យាយាមរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។
នៅពេលបងប្អូនសិក្សា ហេលេមិន ១០:១–១២ សូមកត់សម្គាល់ពីអ្វីដែលនីហ្វៃបានធ្វើ ដើម្បីទទួលបានការទុកចិត្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ តើនីហ្វៃបង្ហាញថា លោកបានព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាជាងធ្វើតាមគំនិតខ្លួនឯងដោយរបៀបណា ? តើបទពិសោធន៍របស់នីហ្វៃបំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
ការពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈ ។
ប្រសិនបើបងប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ត្រូវគេជិះជាន់ អន្ទះសា ឬច្របូកច្របល់ នោះបងប្អូនអាចរៀនពីមេរៀនដ៏សំខាន់មួយមកពីគំរូរបស់នីហ្វៃដែលមាននៅក្នុង ហេលេមិន ១០:២–៤ ។ តើលោកបានធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលលោកមានអារម្មណ៍ « ទន់ខ្សោយ » ? ( ខទី ៣ ) ។
ប្រធាន ហែនរី ប៊ី អាវរិង បានពន្យល់ថា « នៅពេលយើងពិចារណា នោះយើងអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ » ( « Serve with the Spirit » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៦០ ) ។ តើបងប្អូនអាចបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់នៃការជញ្ជឹងគិតមួយដោយរបៀបណា ?
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់ទ្រង់ ។
តើបងប្អូនចាំព័ត៌មានសំខាន់—ដូចជាថ្ងៃខួបកំណើតរបស់សមាជិកគ្រួសារ ឬព័ត៌មានសម្រាប់ប្រលងដោយរបៀបណា ? តើការណ៍នេះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលតម្រូវឲ្យ « នឹកឃើញដល់ព្រះអម្ចាស់ » ដោយរបៀបណា ? ( ហេលេមិន ១២:៥ ) ។ តើវាខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ហេលេមិន ១២ ពិពណ៌នាពីរឿងមួយចំនួនដែលបណ្តាលឲ្យមនុស្សភ្លេចព្រះអម្ចាស់ ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចរាយបញ្ជីរឿងទាំងនោះបាន ហើយពិចារណាថា តើរឿងទាំងនោះអាចបង្វែរបងប្អូនចេញពីទ្រង់បានឬអត់ ។ តើអ្វីជួយបងប្អូនឲ្យចងចាំដល់ទ្រង់ ? តើបងប្អូនត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលបងប្អូនបានរៀន ?
សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០:៧៧, ៧៩; « ចូរមានគារវៈ និងរាបទាប » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១០៨ ។
គំនិតសម្រាប់បង្រៀនកុមារ
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់ទ្រង់ ។
-
ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការសន្ទនាអំពីការនឹកឃើញដល់ព្រះអម្ចាស់ នោះបងប្អូនអាចប្រាប់កូនៗរបស់បងប្អូនអំពីគ្រាមួយដែលបងប្អូនភ្លេចអ្វីមួយ ។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេចែកចាយបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នានេះដោយខ្លួនឯង ។ បន្ទាប់មក សូមអានជាមួយគ្នាក្នុង ហេលេមិន ៧:២០–២១ ហើយសួរកូនៗរបស់បងប្អូនថា តើពួកគេគិតថា ការបំភ្លេចព្រះមានន័យដូចម្តេច ។ ប្រហែលជាកូនៗរបស់បងប្អូនអាចគូររូបភាពនៃអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យយើងភ្លេចព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រើគំនូររបស់ពួកគេដើម្បីគ្របលើរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចគិតពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីចងចាំដល់ទ្រង់ ។ នៅពេលពួកគេចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ នោះពួកគេអាចដកយកគំនូរទាំងនោះចេញមួយម្តងៗរហូតដល់រូបភាពព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានបើកឲ្យឃើញឡើងវិញ ។
ពួកព្យាការីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
សូមជួយកូនៗរបស់បងប្អូនឲ្យស្រាវជ្រាវ ហេលេមិន ៨:១៣–២៣ ដើម្បីស្វែងរកឈ្មោះព្យាការីដែលបានបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប្រហែលជាពួកគេអាចហុចរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវតៗគ្នាបាន រាល់ពេលដែលពួកគេរកឃើញឈ្មោះព្យាការីមួយ ។ តើព្យាការីនៅរស់របស់យើងបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ ?
-
បងប្អូនក៏អាចច្រៀងចម្រៀងមួយបទជាមួយគ្នាអំពីព្យាការីផងដែរ ដូចជាបទ « ធ្វើតាមព្យាការី » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៥៨–៥៩ ) ។ ប្រហែលជាបងប្អូន និងកូនៗរបស់បងប្អូនអាចជ្រើសរើសឃ្លាគន្លឹះមួយមកពីចម្រៀងនេះ ហើយសរសេរពាក្យមួយមកពីឃ្លានេះនៅលើក្រដាសចំនួនបីបួនដែលមានរាងជាបាតជើង ។ បន្ទាប់មក បងប្អូនអាចដាក់ស្នាមបាតជើងទាំងនោះនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ដែលនាំទៅដល់រូបភាពនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយកូនៗរបស់បងប្អូនអាចដើរតាមដានជើងទាំងនោះឆ្ពោះទៅរករូបភាពនោះបាន ។ តើការដើរតាមព្យាការីដឹកនាំយើងទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
ការសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈ ។
-
ដើម្បីជួយឲ្យកូនៗរបស់បងប្អូនយល់អំពីអត្ថន័យនៃការសញ្ជឹងគិត នោះបងប្អូនអាចអានរួមគ្នាក្នុងប្រធានបទ « រំពឹងគិត » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ( នៅក្នុងបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ) ។ តើមានពាក្យណាទៀតដែលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងពាក្យ សញ្ជឹងគិត ? ប្រហែលជាបងប្អូនអាចអានជាមួយគ្នាក្នុង ហេលេមិន ១០:១–៣ ហើយជំនួសពាក្យ សញ្ជឹងគិត ដោយពាក្យផ្សេងទៀតទាំងនោះ ។ សូមនិយាយជាមួយកូនៗរបស់បងប្អូនអំពីវិធីសញ្ជឹងគិត ជាផ្នែកមួយនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
ខ្ញុំនឹងគោរពតាមព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
នីហ្វៃគោរពតាមព្រះវរបិតាសួគ៌ សូម្បីតែនៅពេលលោកត្រូវធ្វើអ្វីដែលពិបាកក្ដី ។ សម្រាប់ឧទាហរណ៍នេះ បងប្អូន និងកូនៗរបស់បងប្អូនអាចអានក្នុង ហេលេមិន ១០:២, ១១–១២ ។ ប្រហែលជាកូនៗរបស់បងប្អូនអាចសម្តែងនូវអ្វីដែលនីហ្វៃបានធ្វើ—ដើរទៅផ្នែកម្ខាងនៃបន្ទប់ ( ធ្វើដូចជាពួកគេកំពុងតែដើរទៅផ្ទះ ) ឈប់ ងាកក្រោយ ហើយដើរទៅម្ខាងទៀត ( ធ្វើដូចជាពួកគេកំពុងតែត្រឡប់មកពីបង្រៀនប្រជាជនវិញ ) ។ តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើ ?