«Κεφάλαιο 18: Ευτυχία στον γάμο», Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τόμας Μόνσον (2020)

«Κεφάλαιο 18», Διδασκαλίες: Τόμας Μόνσον

Κεφάλαιο 18

Ευτυχία στον γάμο

«Διαλέξτε έναν σύντροφο προσεκτικά και με προσευχή. Και όταν παντρευτείτε, να είστε ενθουσιωδώς αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον».

Από τη ζωή του Τόμας Μόνσον

Όταν ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον ήταν νέος άνδρας, εξεπλάγη μαθαίνοντας για τη στενή σχέση μεταξύ της οικογένειάς του και της οικογένειας του κοριτσιού που έβγαινε ραντεβού, της Φράνσις Μπέβερλυ Τζόνσον, την οποία παντρεύτηκε αργότερα. Διηγήθηκε:

«Ο πατέρας του πατέρα μου ήρθε από τη Σουηδία και η σύζυγός του από την Αγγλία… Παντρεύτηκαν στον Ναό της Σωλτ Λέηκ και έγραψε στο ημερολόγιό του: “Σήμερα είναι η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής μου. Η αγαπημένη μου κι εγώ ήμασταν παντρεμένοι για τον παρόντα καιρό και όλη την αιωνιότητα στον άγιο ναό”.

»Τρεις ημέρες αργότερα, στις 23 Απριλίου 1898, έγραψε: “Πήρα το τρένο από το δυτικό τερματικό σταθμό Ρίο Γκράντε καθ’ οδόν τελικώς προς τη Σκανδιναβία, όπου έχω κληθεί ως ιεραπόστολος”. Πήγε στη Σουηδία, αφήνοντας την τριών ημερών σύζυγό του.

»Το ημερολόγιό του, γραμμένο με μολύβι, ήλθε σε μένα από έναν θείο ο οποίος με κάποιον τρόπο με επέλεξε για να λάβω το ημερολόγιο του πατέρα του. Η πιο συχνή καταχώριση στο ημερολόγιο ήταν: “Τα πόδια μου είναι βρεγμένα”. Όμως η πιο όμορφη καταχώριση έλεγε: “Σήμερα πήγαμε στο σπίτι του Γιάνσον [που αργότερα άλλαξε σε Τζόνσον]. Συναντήσαμε την αδελφή Γιάνσον. Είχε ένα ωραίο δείπνο για εμάς. Είναι καλή μαγείρισσα”. Και μετά είπε: “Όλα τα παιδιά τραγούδησαν ή έπαιξαν φυσαρμόνικα ή χόρεψαν λίγο και μετά πλήρωσε τη δεκάτη της. Πέντε κορώνες για τον Κύριο και μία για τον συνάδελφό μου, Πρεσβύτερο Ίπσον, και μία για εμένα”. Και κατόπιν απαριθμήθηκαν τα ονόματα των παιδιών.

»Όταν το διάβασα στο ημερολόγιο, υπήρχε το όνομα του πατέρα της συζύγου μου ως ενός [από τα παιδιά] που ήταν σε εκείνο το σπίτι, ενός που πιθανώς τραγούδησε ένα τραγούδι, ενός που έγινε πατέρας μόνο μίας θυγατέρας, του κοριτσιού το οποίο παντρεύτηκα».

Ο Πρόεδρος Μόνσον αφηγήθηκε την ακόλουθη εμπειρία, όταν πήγε να πάρει τη Φράνσις για το πρώτο ραντεβού τους:

«Την πρώτη ημέρα που είδα την Φράνσις, ήξερα ότι είχα βρει την κατάλληλη. Ο Κύριος μας έφερε κοντά αργότερα και της ζήτησα να βγει μαζί μου. Πήγα στο σπίτι της για να την καλέσω. Με σύστησε και ο πατέρας της είπε: “‘Μόνσον’ – αυτό είναι σουηδικό όνομα, έτσι δεν είναι;”

»Είπα: “Ναι”.

»Και εκείνος είπε: “Ωραία”.

»Κατόπιν πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο και έφερε μία φωτογραφία δύο ιεραποστόλων με τα ψηλά καπέλα τους και τα αντίτυπά τους του Βιβλίου του Μόρμον.

»“Είσαι συγγενής αυτού του Μόνσον” είπε: “του Ελάιας Μόνσον;”

»Είπα: “Ναι, είναι ο αδελφός του παππού μου. Και εκείνος ήταν ιεραπόστολος στη Σουηδία”.

Ακούγοντας αυτό, ο πατέρας της Φράνσις άρχισε να κλαίει. Όταν η οικογένειά του ζούσε ακόμη στη Σουηδία, είχαν χαρεί από τις πολλές επισκέψεις του Πρεσβυτέρου Ελάιας Μόνσον. Ο πατέρας της Φράνσις “με φίλησε στο μάγουλο” θυμόταν αργότερα ο Πρόεδρος Μόνσον “και μετά η μητέρα της έκλαψε και με φίλησε στο άλλο μάγουλο”. Και μετά κοίταξα γύρω για την Φράνσις. Εκείνη είπε: “Θα πάω να πάρω το παλτό μου”»¹.

Ο Τομ και η Φράνσις παντρεύτηκαν τον Οκτώβριο του 1948. Κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης Απριλίου 2008 –της πρώτης του Προέδρου Μόνσον ως Προέδρου της Εκκλησίας– είπε αυτά τα λόγια ευγνωμοσύνης για την αδελφή Μόνσον και τη διά βίου υπηρέτηση και υποστήριξή της:

«Ευχαριστώ τον Πατέρα μου στους Ουρανούς για τη γλυκεία σύντροφό μου, τη Φράνσις. Αυτόν τον Οκτώβριο θα εορτάσουμε 60 υπέροχα έτη γάμου. Αν και η υπηρέτησή μου στην Εκκλησία άρχισε σε μικρή ηλικία, ποτέ δεν παραπονέθηκε όταν άφηνα το σπίτι, για να παρευρεθώ σε συγκεντρώσεις ή να εκπληρώσω μία ανάθεση. Επί πολλά έτη, οι αναθέσεις μου ως μέλος των Δώδεκα με απομάκρυναν συχνά από τη Σωλτ Λέηκ Σίτυ –μερικές φορές για πέντε εβδομάδες στη σειρά– αφήνοντάς την μόνη να φροντίζει τα μικρά παιδιά μας και το σπίτι μας. Αρχής γενομένης από τότε που εκλήθην ως επίσκοπος στην ηλικία των 22 ετών, σπανίως είχαμε την πολυτέλεια να καθίσουμε μαζί κατά τη διάρκεια μίας συγκέντρωσης της Εκκλησίας. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω μία πιο αφοσιωμένη, στοργική και γεμάτη κατανόηση σύντροφο»².

Ύστερα από πολλά χρόνια δυσκολιών υγείας, η αδελφή Μόνσον πέθανε στις 17 Μαΐου 2013. Λίγους μήνες αργότερα, σε μία γενική συγκέντρωση της Εταιρείας Αρωγής, ο Πρόεδρος Μόνσον περιέγραψε στοργικά τι σήμαινε για εκείνον: «Ήταν μία πιστή θυγατέρα του Επουράνιου Πατέρα μας, η αγαπημένη μου σύντροφος και η αγαπητή μου φίλη. Μου λείπει περισσότερο από αυτό που μπορούν να περιγράψουν τα λόγια»³.

Τόμας και Φράνσις Μόνσον — «Ο πιο αγαπημένος μας φίλος είναι ο σύντροφός μας στον γάμο».

Διδασκαλίες του Τόμας Μόνσον

Η ευτυχία αφθονεί, όταν υπάρχει γνήσιος σεβασμός μεταξύ των συζύγων.

Ο πιο αγαπημένος μας φίλος είναι ο σύντροφός μας στον γάμο. Αυτός ο παλαιός κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος σήμερα, αν η καλοσύνη και ο σεβασμός ήταν καθημερινές αντανακλάσεις της ευγνωμοσύνης μας για τη σύζυγο, για τον σύζυγο⁴.

Η ευτυχία αφθονεί, όταν υπάρχει γνήσιος σεβασμός του ενός για τον άλλον. Η σύζυγος πλησιάζει πιο κοντά στον σύζυγό της και ο σύζυγος εκτιμά περισσότερο τη σύζυγό του, και τα παιδιά είναι ευτυχισμένα, όπως προορίζεται να είναι τα παιδιά⁵.

Οι άνθρωποι που παντρεύονται με την ελπίδα να δημιουργήσουν μία μόνιμη συμβίωση θα πρέπει να διαθέτουν ορισμένες δεξιότητες και στάση απέναντι στα πράγματα. Πρέπει να είναι επιδέξιοι στην προσαρμογή μεταξύ τους. Χρειάζονται την ικανότητα να επιλύουν αμοιβαία προβλήματα. Χρειάζονται την προθυμία να δώσουν και να λάβουν κατά την αναζήτηση της αρμονίας. Χρειάζονται ανιδιοτέλεια του υψηλότερου είδους, στην οποία η σκέψη για τον/τη σύντροφο να παίρνει τη θέση της επιθυμίας για τον εαυτό του/της⁶.

Ο Πρόεδρος Χάουαρντ Χάντερ είπε αυτό σχετικά με τον γάμο: «Για να έχουμε έναν ευτυχισμένο και επιτυχημένο γάμο, γενικά δεν είναι τόσο πολύ το θέμα να παντρευτούμε το σωστό άτομο, όσο είναι να είμαστε το σωστό άτομο». Μου αρέσει αυτό. «Η συνειδητή προσπάθεια να κάνει κάποιος αυτό που του αναλογεί είναι το μεγαλύτερο στοιχείο που συνεισφέρει στην επιτυχία» [Οι διδασκαλίες του Χάουαρντ Χάντερ, επιμέλεια Κλάιντ Γουίλλιαμς (1997), 130]⁷.

Θα θυμάμαι πάντα μία επίσκεψη στο σπίτι του Προέδρου Χιου Μπράουν [της Πρώτης Προεδρίας]. Ήταν ημέρα αποφοίτησης στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ. Εκείνος θα διηύθυνε την τελετή και εγώ έπρεπε να εκφωνήσω την ομιλία για την απονομή τίτλων σπουδών. Οδήγησα προς το σπίτι του Προέδρου Μπράουν και τον συνόδευσα στο αυτοκίνητό μου. Ωστόσο, προτού προλάβουμε να φύγουμε, μου είπε: «Περίμενε λίγα λεπτά. Η σύζυγός μου, Ζίνα, θα έλθει στο μπροστινό παράθυρο».

Έριξα μια ματιά στο παράθυρο, παρατήρησα ότι η κουρτίνα είχε τραβηχτεί και είδα τη Ζίνα Μπράουν να κάθεται στο αναπηρικό αμαξίδιό της ανεμίζοντας στοργικά ένα μικρό, λευκό μαντήλι προς το βλέμμα του χαμογελαστού συζύγου της. Ο Πρόεδρος Μπράουν άπλωσε το χέρι στην τσέπη του σακακιού του, πήρε ένα λευκό μαντήλι και άρχισε να το κουνά απαλά, προς μεγάλη ευχαρίστηση της συζύγου του. Μετά απομακρυνθήκαμε αργά από το κράσπεδο και ξεκινήσαμε το ταξίδι προς το Πρόβο.

«Ποια είναι η σημασία του λευκού μαντηλιού που κυμάτιζε;» Ρώτησα.

Απήντησε: «Η Ζίνα κι εγώ έχουμε αυτή τη συνήθεια από τότε που παντρευτήκαμε. Είναι σαν ένα σύμβολο μεταξύ μας ότι όλα θα είναι καλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας έως ότου είμαστε πάλι μαζί το δειλινό»⁸.

Στον γάμο, οι σύζυγοι βαδίζουν δίπλα-δίπλα ως υιοί και θυγατέρες του Θεού.

Αδελφοί, ας συμπεριφερόμαστε στις συζύγους μας με αξιοπρέπεια και με σεβασμό. Είναι οι αιώνιοι σύντροφοί μας. Αδελφές, να τιμάτε τους συζύγους σας. Πρέπει να ακούν μία καλή κουβέντα. Χρειάζονται ένα φιλικό χαμόγελο. Χρειάζονται μία ζεστή έκφραση αληθινής αγάπης⁹.

Πάντοτε μου άρεσαν τα λόγια που παρατέθηκαν συχνά από τον Πρόεδρο Ντέιβιντ ΜακΚέι: «Η γυναίκα βγήκε από τον άνδρα – όχι από τα πόδια του για να ποδοπατηθεί καταγής, αλλά από την πλευρά του για να είναι ίση με εκείνον, κάτω από τον βραχίονά του για να προστατευθεί και κοντά στην καρδιά του για να την αγαπήσει».

Όμως η σκέψη που ποτέ δεν αποτυγχάνει να ξεσηκώσει την ψυχή μου είναι η απλή και σοφή συμβουλή: «Οι άνδρες θα πρέπει να φροντίζουν να μην κάνουν τις γυναίκες να κλαίνε, γιατί ο Θεός υπολογίζει τα δάκρυά τους»¹⁰.

Στον γάμο κανένας ο σύντροφος δεν είναι ανώτερος ούτε κατώτερος από τον άλλον. Βαδίζετε δίπλα-δίπλα ως υιός και θυγατέρα του Θεού¹¹.

Ζεύγος έξω από ναό — «Στον γάμο κανένας σύντροφος δεν είναι ανώτερος ούτε κατώτερος από τον άλλον».

Η ανάμνηση των διαθηκών του γάμου μπορεί να βοηθήσει σε περιόδους συζυγικού άγχους.

Εάν κάποιος από εσάς δυσκολεύεται στον γάμο σας, σας παροτρύνω να κάνετε όλα όσα μπορείτε για να κάνετε οιεσδήποτε διορθώσεις είναι απαραίτητες, ώστε να είστε τόσο ευτυχισμένοι όσο ήσασταν όταν ξεκίνησε ο γάμος σας. Εμείς που είμαστε παντρεμένοι στον οίκο του Κυρίου το κάνουμε αυτό για τον παρόντα καιρό και για όλη την αιωνιότητα και μετά πρέπει να καταβάλουμε την απαραίτητη προσπάθεια για να το κάνουμε έτσι. Συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν καταστάσεις όπου οι γάμοι δεν μπορούν να σωθούν, αλλά αισθάνομαι σθεναρώς ότι ως επί το πλείστον μπορούν να σωθούν και θα πρέπει. Μην αφήσετε τον γάμο σας να φτάσει στο σημείο να κινδυνεύσει¹².

Πριν από πολλά χρόνια στον τομέα επί του οποίου προήδρευα ως επίσκοπος, ζούσε ένα ζευγάρι που συχνά είχε πολύ σοβαρές, έντονες διαφωνίες. Εννοώ πραγματικές διαφωνίες. Καθένας από τους δύο ήταν βέβαιος για τη θέση του. Κανένας δεν ενέδιδε στον άλλον. Όταν δεν διαφωνούσαν, διατηρούσαν αυτό που εγώ θα αποκαλούσα ανήσυχη εκεχειρία.

Ένα πρωί στις 2:00 π.μ. είχα ένα τηλεφώνημα από το ζεύγος. Ήθελαν να μου μιλήσουν και ήθελαν να μιλήσουν αμέσως. Σύρθηκα από το κρεβάτι, ντύθηκα και πήγα στο σπίτι τους. Κάθονταν στις αντίθετες πλευρές του δωματίου, χωρίς να μιλούν μεταξύ τους. Η σύζυγος επικοινωνούσε με τον σύζυγό της μιλώντας μαζί μου. Της απαντούσε μιλώντας μου. Σκέφτηκα: «Πώς στο καλό θα φέρουμε κοντά αυτό το ζεύγος;»

Προσευχήθηκα για έμπνευση και μου ήρθε η σκέψη να τους κάνω μία ερώτηση. Είπα: «Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που πήγατε στον ναό και ήσασταν μάρτυρες μίας επισφράγισης στον ναό;» Παραδέχθηκαν ότι είχε περάσει πολύς καιρός. Κατά τα άλλα ήταν άξιοι άνθρωποι που είχαν εγκριτικά ναού και που πήγαν στον ναό και έκαναν έργο διατάξεων για άλλους.

Τους είπα: «Θα έλθετε μαζί μου στον ναό την Τετάρτη το πρωί στις 8:00; Θα είμαστε μάρτυρες μίας τελετής επισφράγισης εκεί».

Ομόφωνα ρώτησαν: «Τίνος τελετή;»

Απήντησα: «Δεν ξέρω. Θα είναι για όποιον παντρευτεί εκείνο το πρωί».

Την επόμενη Τετάρτη, την καθορισμένη ώρα, συναντηθήκαμε στον Ναό της Σωλτ Λέηκ. Οι τρεις μας πήγαμε σε μία από τις όμορφες αίθουσες επισφράγισης, χωρίς να γνωρίζουμε κανέναν στην αίθουσα εκτός από τον Πρεσβύτερο Έλρεϊ Κρίστιανσεν, τότε Βοηθό της Απαρτίας των Δώδεκα, μία θέση μέλους της Γενικής Εξουσίας η οποία υπήρχε εκείνη την εποχή. Ο Πρεσβύτερος Κρίστιανσεν ήταν προγραμματισμένο να τελέσει μία τελετή επισφράγισης για μία νύφη και έναν γαμπρό σε εκείνο το δωμάτιο εκείνο το πρωί. Είμαι πεπεισμένος ότι η νύφη και η οικογένειά της σκέφτηκαν: «Αυτοί πρέπει να είναι φίλοι του γαμπρού» και ότι η οικογένεια του γαμπρού σκέφτηκε: «Αυτοί πρέπει να είναι φίλοι της νύφης». Το ζεύγος μου καθόταν σε έναν μικρό πάγκο με απόσταση περίπου 0,6 μ. ανάμεσά τους.

Ο Πρεσβύτερος Κρίστιανσεν άρχισε παρέχοντας συμβουλές στο ζεύγος που ήταν παντρεμένο και το έκανε με όμορφο τρόπο. Ανέφερε πώς ο σύζυγος θα πρέπει να αγαπά τη σύζυγό του, πώς θα πρέπει να της συμπεριφέρεται με σεβασμό και ευγένεια, τιμώντας την ως την καρδιά του σπιτιού. Κατόπιν μίλησε στη νύφη πώς θα πρέπει να τιμά τον σύζυγό της ως την κεφαλή του σπιτιού και να τον υποστηρίζει με κάθε τρόπο.

Παρατήρησα ότι καθώς ο Πρεσβύτερος Κρίστιανσεν μιλούσε στη νύφη και τον γαμπρό, το ζεύγος μου πλησίασε λίγο πιο κοντά. Σύντομα κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλον. Αυτό που με ευχαριστούσε είναι ότι και οι δύο είχαν κινηθεί περίπου στον ίδιο ρυθμό. Μέχρι το τέλος της τελετής, το ζεύγος μου καθόταν τόσο κοντά ο ένας στο άλλο, σαν να ήταν οι νεόνυμφοι. Ο καθένας χαμογελούσε.

Φύγαμε από τον ναό εκείνη την ημέρα και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ ποιοι ήμασταν ή γιατί είχαμε έλθει, αλλά οι φίλοι μου κρατιούνταν από το χέρι καθώς έβγαιναν από την μπροστινή πόρτα. Οι διαφορές τους είχαν παραμεριστεί. Δεν χρειάστηκε να πω ούτε μία λέξη. Βλέπετε, θυμήθηκαν τη δική τους ημέρα του γάμου και τις διαθήκες που είχαν συνάψει στον οίκο του Θεού. Είχαν δεσμευθεί να ξαναρχίσουν και να προσπαθήσουν εντονότερα αυτήν τη φορά¹³.

Ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, [πρέπει να σεβόμαστε] τις ιερές διαθήκες… και η πίστη σε αυτές είναι προϋπόθεση για την ευδαιμονία. Ναι, μιλώ για τη διαθήκη του βαπτίσματος, τη διαθήκη της ιεροσύνης και τη διαθήκη του γάμου¹⁴.

Αίθουσα επισφράγισης του Ναού της Ρώμης στην Ιταλία — «Εμείς που είμαστε παντρεμένοι στον οίκο του Κυρίου το κάνουμε αυτό για τον παρόντα καιρό και για όλη την αιωνιότητα, και τότε πρέπει να καταβάλουμε την απαραίτητη προσπάθεια για να το κάνουμε έτσι».

Ένας επιτυχημένος γάμος προϋποθέτει δέσμευση.

Ως μικρό αγόρι, μου άρεσε να επισκέπτομαι το σπίτι της γιαγιάς μου… στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Η γιαγιά ήταν πάντοτε τόσο ευτυχισμένη που μας έβλεπε και μας είχε κοντά της. Καθισμένοι στην αγκαλιά της, ακούγαμε καθώς μας διάβαζε.

Ο μικρότερος γυιος της, ο θείος μου Ρέι, και η σύζυγός του κατοικούσαν στο ίδιο σπίτι αφότου απεβίωσε η γιαγιά μου. Σε μία επίσκεψη για να δω τον θείο μου Ρέι… λίγο πριν αποβιώσει, παρατήρησα ότι ο πυροσβεστικός κρουνός στο κράσπεδο του πεζοδρομίου φαινόταν μικρός σε σύγκριση με το μέγεθός του, όταν σκαρφάλωνα στο πιο ψηλό του μέρος πριν από τόσα πολλά χρόνια. Η βεράντα όπου ένιωθες φιλική ατμόσφαιρα ήταν η ίδια. Η ήρεμη, γαλήνια ατμόσφαιρα δεν άλλαξε. Κρεμασμένο στον τοίχο της κουζίνας ήταν ένα κορνιζαρισμένο απόφθεγμα, το οποίο είχε κεντήσει η θεία μου πριν από πολλά χρόνια. Περιείχε μία σημαντική πρακτική εφαρμογή: «Διαλέξτε την αγάπη σας. Αγαπάτε την επιλογή σας». Πολύ συχνά αυτό θα απαιτεί συμβιβασμό, συγχώρηση, ίσως και συγγνώμη. Πρέπει πάντοτε να είμαστε αφοσιωμένοι στην επιτυχία του γάμου μας¹⁵.

Πιστεύω ότι η πιο θλιβερή και αποθαρρυντική ευθύνη που έχω κάθε εβδομάδα είναι ο χειρισμός των ακυρώσεων επισφραγίσεων. Στην καθεμία ακύρωση είχε προηγηθεί ένας χαρούμενος γάμος στον οίκο του Κυρίου, όπου ένα στοργικό ζευγάρι ξεκινούσε μία νέα ζωή μαζί και ανυπομονούσε να περάσει την υπόλοιπη αιωνιότητα ο ένας με τον άλλον. Και ύστερα περνούν μήνες και χρόνια, και για τον έναν ή τον άλλον λόγο, η αγάπη πεθαίνει. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα οικονομικών προβλημάτων, έλλειψης επικοινωνίας, ανεξέλεγκτων ιδιοσυγκρασιών, επεμβάσεις από τα πεθερικά, εμπλοκής στην αμαρτία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα δεν χρειάζεται να είναι το διαζύγιο…

Επιλέξτε έναν σύντροφο προσεκτικά και με προσευχή. Και όταν παντρευτείτε, να είστε ενθουσιωδώς αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον… Η δέσμευση στον γάμο είναι απολύτως απαραίτητη¹⁶.

Ας μην αποθαρρυνθούμε από τις πολλές… αφηγήσεις διχόνοιας –και μερικές φορές σκληρότητας– μεταξύ των συντρόφων και υποθέτουμε ότι η αρετή έχει εξαφανιστεί και ο λύχνος της αγάπης δεν λάμπει πλέον. Δύο από τους πιο αγαπημένους φίλους μου [έχουν] κακή υγεία και είναι αβοήθητοι. Δεν είναι μόνοι. Οι πιστοί σύντροφοί τους τελούν διακονία σε αυτούς με τρυφερή αγάπη. Ο φίλος μου Πρες, ο οποίος σπάνια φεύγει από το πλευρό της συζύγου του, είπε για εκείνη: «Η Κριστίν είναι πιο αδύναμη αλλά είναι ακόμη όμορφη. Την αγαπώ τόσο!» Τι ευγενής φόρος τιμής στην πιστότητα, στην αγάπη, στον γάμο!¹⁷

Δεν θα είστε σε θέση να προβλέπετε κάθε δυσκολία που μπορεί να ανακύψει, αλλά να είστε βέβαιοι ότι σχεδόν τα πάντα μπορούν να επιλυθούν εάν είστε επινοητικοί και εάν έχετε δεσμευθεί να κάνετε τον γάμο σας να λειτουργήσει… Εάν είστε αφοσιωμένοι στην επιτυχία του γάμου σας, δεν υπάρχει τίποτα σε αυτήν τη ζωή που θα σας φέρει μεγαλύτερη ευτυχία¹⁸.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μόνσον δήλωσε ότι στον γάμο «η ευτυχία αφθονεί όταν υπάρχει γνήσιος σεβασμός του ενός για τον άλλον» (τμήμα 1). Τι μπορεί να μας διδάξει η ιστορία του Προέδρου και της αδελφής Μπράουν; Ποια είναι μερικά κλειδιά για έναν σύζυγο και μία σύζυγο που μαθαίνουν να προσαρμόζονται μεταξύ τους; Ποια είναι μερικά κλειδιά για να μάθουμε πώς να επιλύουμε τα προβλήματα; Γιατί είναι απαραίτητη η «ανιδιοτέλεια του υψηλότερου είδους» στον γάμο;
Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε: «Στον γάμο κανένας ο σύντροφος δεν είναι ανώτερος ούτε κατώτερος από τον άλλον» (τμήμα 2). Πώς μπορούν οι σύζυγοι να εφαρμόσουν αυτήν την αρχή στον γάμο τους; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν ένας από τους συζύγους αισθάνεται ανώτερος ή κατώτερος; Εάν είστε παντρεμένοι, σκεφθείτε τι θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να δείξετε ακόμα περισσότερο την αγάπη σας στον/στη σύζυγό σας.
Πώς μπορούν οι συμβουλές του Προέδρου Μόνσον στο τμήμα 3 να βοηθήσουν σε περιόδους συζυγικού άγχους; Πώς η σύναψη, η τήρηση και η σκέψη των διαθηκών του γάμου ενδυναμώνει έναν γάμο; Ποιοι είναι μερικοί άλλοι τρόποι για να ενδυναμώσουμε έναν γάμο;
Πώς μπορούν οι σύζυγοι να δείξουν αφοσίωση ο ένας στον άλλον; (Βλ. τμήμα 4.) Πώς μπορούν να βελτιώσουν την επικοινωνία τους; Τι έχετε μάθει σχετικά με το πώς ο σύζυγος και η σύζυγος μπορούν να υπερνικήσουν δυσκολίες και να βρουν μεγαλύτερη ευτυχία μαζί;

Σχετικές γραφές

Γένεσις 2:21-24, Κατά Ματθαίον 19:3-6, Προς Κορινθίους Α΄ 11:11, Διδαχή και Διαθήκες 42:22, 49:15-16, 132:18-19

Βοήθεια μελέτης

«Η μελέτη σας του Ευαγγελίου είναι περισσότερο αποτελεσματική, όταν διδάσκεστε με το Άγιο Πνεύμα. Πάντοτε να ξεκινάτε τη μελέτη σας του Ευαγγελίου προσευχόμενοι να σας βοηθήσει το Άγιο Πνεύμα να μάθετε» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 18).