«Κεφάλαιο 22: Η θαυμάσια αρετή της ευγνωμοσύνης», Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τόμας Μόνσον (2020)

«Κεφάλαιο 22», Διδασκαλίες: Τόμας Μόνσον

Κεφάλαιο 22

Η θαυμάσια αρετή της ευγνωμοσύνης

«Η έκφραση της ευγνωμοσύνης είναι ευγενική και τιμητική. Να ενεργούμε με ευγνωμοσύνη είναι γενναιόδωρο και ευγενές. Όμως να ζούμε πάντα με ευγνωμοσύνη στην καρδιά μας είναι σαν να αγγίζουμε τους ουρανούς».

Από τη ζωή του Τόμας Μόνσον

Όταν ο Πρόεδρος Μόνσον ήταν περίπου 10 ετών, άρχισε να αναπτύσσει ενδιαφέρον για τα πουλιά, ιδίως για τα περιστέρια. Από τα παράθυρα του σχολείου, αυτός και οι φίλοι του συχνά έβλεπαν περιστέρια να κάθονται σε σειρές στις κοντινές στέγες. Μετά το σχολείο τα αγόρια έπιαναν μερικές φορές περιστέρια και ο Τομ με τον φίλο του τον Μπομπ έφτιαχναν απλούς περιστεριώνες γι’ αυτά στις πίσω αυλές τους.

Σύντομα ο πατέρας του Μπομπ τοποθέτησε ένα παράθυρο στον περιστεριώνα του Μπομπ για να μην ενοχλεί ο άνεμος τα πουλιά. Ο Τομ άρχισε να θέλει πολύ ένα τέτοιο παράθυρο στον δικό του περιστεριώνα.

Μία ημέρα ο πατέρας του Μπομπ ξάφνιασε τον Τομ, όταν ήρθε στο σπίτι του Μόνσον με ένα παράθυρο και το τοποθέτησε στον περιστεριώνα του. Ενθυμούμενος τα συναισθήματά του εκείνη την εποχή, ο Πρόεδρος Μόνσον είπε αργότερα: «Δεν είχα ποτέ πριν βιώσει μία τέτοια αίσθηση ευγνωμοσύνης για κάτι που ένα άλλο άτομο είχε, από μόνο του, κάνει για εμένα»¹.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ο Πρόεδρος Μόνσον εξέτρεφε περιστέρια στην πίσω αυλή του. Διεύρυνε την εκτροφή των νεοσσών του για να συμπεριλάβει πολλές ποικιλίες, μερικές από τις οποίες κέρδισαν βραβεία σε επαρχιακές και πολιτειακές εκθέσεις². Μέσω όλων των εμπειριών του με αυτό το διά βίου χόμπι, ποτέ δεν ξέχασε το αίσθημα ευγνωμοσύνης του για την απλή πράξη καλοσύνης από τον πατέρα του Μπομπ.

Έχοντας μάθει για τη δύναμη της ευγνωμοσύνης από αυτήν και άλλες εμπειρίες, ο Πρόεδρος Μόνσον την έκανε ένα εξέχον θέμα στις διδασκαλίες του. «Η ειλικρινής, εγκάρδια προσευχή μου είναι να μπορούμε στη ζωή μας να αντικατοπτρίζουμε αυτήν τη θαυμάσια αρετή της ευγνωμοσύνης» είπε. «Είθε να διαποτίσει την ίδια μας την ψυχή, τώρα και στον αιώνα του αιώνος»³.

Ο Τόμας Μόνσον κρατά περιστέρια — Σε όλη τη ζωή του, ο Πρόεδρος Μόνσον αισθανόταν ευγνωμοσύνη για τον πατέρα ενός φίλου που τοποθέτησε ένα παράθυρο στον περιστεριώνα του, όταν ήταν μικρό αγόρι.

Διδασκαλίες του Τόμας Μόνσον

Η έκφραση ευγνωμοσύνης είναι ένα πρότυπο προσωπικής ευτυχίας.

Η ευγνωμοσύνη είναι μία θεία αρχή. Ο Κύριος διεκήρυξε μέσω αποκάλυψης η οποία δόθηκε στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ:

«Θα ευχαριστείς τον Κύριο τον Θεό σου σε όλα…

»Και ο άνθρωπος δεν προσβάλλει κατ’ ουδένα τρόπο τον Θεό ή εναντίον κανενός δεν στρέφεται η οργή Του, εκτός εκείνων που δεν ομολογούν το χέρι Του σε όλα» [Διδαχή και Διαθήκες 59:7, 21].

Στο Βιβλίο του Μόρμον μας λένε να «ζείτε δίνοντας ευχαριστίες καθημερινά, για τα πολλά ελέη και τις πολλές ευλογίες που σας απονέμει» [Άλμα 34:38]⁴.

Gracias, danke, merci – οποιαδήποτε γλώσσα και αν ομιλείτε, το «ευχαριστώ» εκφραζόμενο συχνά θα χαροποιεί το πνεύμα σας, θα διευρύνει τις φιλίες σας και θα εξυψώνει τη ζωή σας σε ένα υψηλότερο μονοπάτι… Υπάρχει μια απλότητα –μια ειλικρίνεια– όταν λέγεται «ευχαριστώ».

Η ομορφιά και η ευγλωττία μίας έκφρασης ευγνωμοσύνης αντικατοπτρίζεται στην ιστορία σε μία εφημερίδα πριν από μερικά χρόνια:

«Η αστυνομία της Περιφέρειας της Κολούμπιας δημοπράτησε περίπου 100 αζήτητα ποδήλατα την Παρασκευή. “Ένα δολάριο” είπε ένα 11χρονο αγόρι καθώς άνοιξε η προσφορά για το πρώτο ποδήλατο. Η προσφορά, ωστόσο, πήγε πολύ πιο ψηλά. “Ένα δολάριο” επανέλαβε το αγόρι με ελπίδα κάθε φορά που παρουσιαζόταν ένα άλλο ποδήλατο.

»Ο δημοπράτης, ο οποίος δημοπρατούσε κλεμμένα ή χαμένα ποδήλατα για 43 χρόνια, παρατηρούσε ότι οι ελπίδες του αγοριού φαίνονταν να εκτοξεύονται ψηλότερα κάθε φορά που εξέθετε ένα ποδήλατο αγωνιστικού τύπου.

»Τότε έμεινε μόνο ένα αγωνιστικό ποδήλατο. Η προσφορά ανέβηκε στα οκτώ δολάρια. “Επωλήθη σε εκείνο το αγόρι εκεί πέρα για εννέα δολάρια!” είπε ο δημοπράτης. Έβγαλε οκτώ δολάρια από την τσέπη του και ζήτησε από το αγόρι το δολάριό του. Ο νεαρός άδειασε από την τσέπη σεντς, 5λεπτα, δεκάρες και 25λεπτα – πήρε το ποδήλατό του και ξεκίνησε να φύγει. Όμως πήγε μόνο λίγα μέτρα. Σταθμεύοντας με προσοχή το νέο του απόκτημα, γύρισε πίσω, με ευγνωμοσύνη τύλιξε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του δημοπράτη και έκλαψε».

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκαμε ευγνωμοσύνη τόσο βαθιά, όσο αισθάνθηκε αυτό το αγόρι; Τα έργα που οι άλλοι επιτελούν για λογαριασμό μας μπορεί να μην είναι τόσο έντονα, αλλά ασφαλώς υπάρχουν ευγενικές πράξεις που δικαιολογούν τις εκφράσεις ευγνωμοσύνης μας⁵.

Σκεφθείτε να ευχαριστείτε. Με αυτές τις τρεις λέξεις έχετε την καλύτερη σειρά μαθημάτων για έναν ευτυχισμένο γάμο, μία συνταγή για παντοτινές φιλίες και ένα πρότυπο προσωπικής ευτυχίας⁶.

Μια ευγνώμων καρδιά… εκφράζει ευγνωμοσύνη στον Επουράνιο Πατέρα μας για τις ευλογίες Του και σε εκείνους γύρω μας για όλα όσα φέρνουν στη ζωή μας. Αυτό απαιτεί συνειδητή προσπάθεια – τουλάχιστον έως ότου μάθουμε πραγματικά και καλλιεργήσουμε μία στάση ευγνωμοσύνης. Συχνά αισθανόμαστε ευγνώμονες και σκοπεύουμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας, αλλά ξεχνάμε να το κάνουμε ή απλώς δεν το κάνουμε. Κάποιος έχει πει ότι «όταν νιώθετε ευγνωμοσύνη και δεν το εκφράζετε είναι σαν να τυλίγετε ένα δώρο και να μην το δίνετε» [Γουίλλιαμ Άρθουρ Γουόρντ, στο Άλλεν Κλέιν, συλ. Change Your Life! (2010), 15]⁷.

Θυμόμαστε να δίνουμε ευχαριστίες για τις ευλογίες που λαμβάνουμε; Η ειλικρινής ευχαριστία όχι μόνον μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τις ευλογίες μας, αλλά ξεκλειδώνει επίσης τις πόρτες των ουρανών και μας βοηθά να αισθανόμαστε την αγάπη του Θεού⁸.

Στον 30ό Ψαλμό, ο Δαβίδ υπόσχεται: «Κύριε Θεέ μου, θα σε υμνώ στον αιώνα» [Ψαλμοί 30:12].

Ο Απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τους Κορινθίους, διακήρυξε: «Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, για την ανεκδιήγητη δωρεά του» [Προς Κορινθίους Β΄ 9:15]. Και προς τους Θεσσαλονικείς: «Σε όλα να ευχαριστείτε· επειδή, αυτό είναι το θέλημα του Θεού» [Προς Θεσσαλονικείς Α΄ 5:18].

Αδελφοί και αδελφές μου, δίνουμε ευχαριστίες στον Θεό «για την ανεκδιήγητη δωρεά του» και τις πλούσιες ευλογίες Του που τόσο άφθονα μας έχουν απονεμηθεί;

Σταματάμε και συλλογιζόμαστε τα λόγια του Αμμών; «Λοιπόν, αδελφοί μου, βλέπουμε ότι ο Θεός νοιάζεται για όλους τους λαούς σε οποιαδήποτε χώρα κι αν βρίσκονται. Μάλιστα, αριθμεί τον λαό του… επάνω σε όλη τη γη. Λοιπόν αυτή είναι η χαρά μου, και η μεγάλη μου ευγνωμοσύνη. Μάλιστα, και θα δίνω ευχαριστίες προς τον Θεό μου αιώνια» [Άλμα 26:37]…

Ο Προφήτης Άλμα παρότρυνε: «Συμβουλεύσου τον Κύριο για όλες τις ενέργειές σου, και εκείνος θα σε διευθύνει για το καλό. Μάλιστα, όταν κείτεσαι τη νύχτα, να κείτεσαι προς τον Κύριο, για να σε φυλά στον ύπνο σου, και όταν σηκώνεσαι το πρωί, η καρδιά σου ας είναι γεμάτη ευχαριστίες προς τον Θεό. Και αν τα πράττεις αυτά, θα υψωθείς κατά την τελευταία ημέρα [Άλμα 37:37]⁹.

Η εστίαση στις ευλογίες μας μάς βοηθά να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες και προβλήματα.

Ασχέτως των περιστάσεών μας, ο καθένας μας έχει πολλά για τα οποία είναι ευγνώμων, αν σταθούμε για λίγο και αναλογιστούμε τις ευλογίες μας.

Αυτή είναι μία θαυμάσια εποχή για να είμαστε επί της Γης. Ενώ υπάρχουν πολλά που είναι λάθος στον κόσμο σήμερα, υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι σωστά και καλά. Υπάρχουν γάμοι που επιτυγχάνουν, γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και θυσιάζονται γι’ αυτά, φίλοι που ενδιαφέρονται για εμάς και μας βοηθούν, δάσκαλοι που διδάσκουν. Η ζωή μας είναι ευλογημένη με αναρίθμητους τρόπους…

Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και προβλήματα στη ζωή μας, είναι συχνά δύσκολο για εμάς να εστιάσουμε στις ευλογίες μας. Ωστόσο, αν φθάσουμε αρκετά βαθιά και κοιτάξουμε αρκετά έντονα, θα μπορέσουμε να αισθανθούμε και να αναγνωρίσουμε πόσα μας έχουν δοθεί.

Σας αναφέρω μία αφήγηση για μία οικογένεια η οποία μπόρεσε να βρει ευλογίες εν μέσω σοβαρών δυσκολιών. Είναι μία αφήγηση που διάβασα πριν από πολλά χρόνια και την έχω κρατήσει λόγω του μηνύματος που μεταφέρει. Την έγραψε ο Γκόρντον Γκρην…

Ο Γκόρντον λέει πώς μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα στον Καναδά, όπου εκείνος και τα αδέλφια του έπρεπε να βιαστούν να γυρίσουν σπίτι από το σχολείο, ενώ τα άλλα παιδιά έπαιζαν μπάλα και πήγαιναν για κολύμπι. Ο πατέρας τους, ωστόσο, είχε την ικανότητα να τα βοηθήσει να καταλάβουν ότι η δουλειά τους ισοδυναμούσε με κάτι. Αυτό ίσχυε ιδιαιτέρως μετά την εποχή του θερισμού, όταν η οικογένεια εόρταζε την Ημέρα των Ευχαριστιών, επειδή εκείνη την ημέρα ο πατέρας τους τούς έκανε ένα μεγάλο δώρο. Έκανε μία απογραφή όλων όσων είχαν.

Το πρωί της ημέρας των Ευχαριστιών τα πήγαινε στο κελάρι με τα βαρέλια με μήλα, τους κάδους με τα τεύτλα, τα καρότα τοποθετημένα στην άμμο και τα βουνά από σακιά με πατάτες καθώς και με αρακά, αραβόσιτο, αμπελοφάσουλα, μαρμελάδες, φράουλες και άλλες κονσέρβες που γέμιζαν τα ράφια τους. Έβαζε τα παιδιά να μετρούν τα πάντα προσεκτικά. Έπειτα πήγαιναν στον αχυρώνα και υπολόγιζαν πόσοι τόνοι σανού και πόσα μπούσελ σιτηρών υπήρχαν στη σιταποθήκη. Μετρούσαν τις αγελάδες, τους χοίρους, τα κοτόπουλα, τις γαλοπούλες και τις χήνες. Ο πατέρας τους έλεγε ότι ήθελε να δει πού βρίσκονταν, αλλά ήξεραν ότι πραγματικά ήθελε να συνειδητοποιήσουν εκείνη την ημέρα της ευωχίας πόσο πλούσια τους είχε ευλογήσει ο Θεός και τους είχε χαμογελάσει όλες τις ώρες της εργασίας τους. Τελικά, όταν κάθονταν για το τραπέζι, το οποίο είχε προετοιμάσει η μητέρα τους, οι ευλογίες ήταν κάτι που αισθάνονταν.

Όμως, ο Γκόρντον τόνισε ότι η Ημέρα των Ευχαριστιών που θυμόταν με μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη ήταν η χρονιά που φαινόταν ότι δεν είχαν τίποτα για να είναι ευγνώμονες.

Η χρονιά ξεκίνησε καλά: είχαν περίσσευμα σανού, αρκετούς σπόρους, τέσσερεις γέννες χοίρων και ο πατέρας τους λίγα χρήματα στην άκρη, ώστε κάποια ημέρα να μπορέσει να αγοράσει μια μηχανή μεταφοράς σανού – ένα υπέροχο μηχάνημα, που οι περισσότεροι αγρότες απλώς ονειρεύονταν να αποκτήσουν. Ήταν, επίσης, η χρονιά που ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα στην πόλη τους… Απέκτησαν ένα πλυντήριο που λειτουργούσε όλη την ημέρα από μόνο του και υπέροχους λαμπτήρες που κρέμονταν από κάθε οροφή. Δεν υπήρχαν πλέον λύχνοι για να γεμίσουν με λάδι, ούτε πια φιτίλια να κόψουν ούτε πια καπνισμένοι καπνοδόχοι για να καθαριστούν. Οι λύχνοι έσβησαν αθόρυβα στη σοφίτα.

Η άφιξη του ηλεκτρικού ρεύματος στο αγρόκτημά τους ήταν σχεδόν το τελευταίο καλό πράγμα που τους συνέβη εκείνο το έτος. Μόλις οι καλλιέργειές τους άρχιζαν να φυτρώνουν, άρχισαν οι βροχές. Όταν τελικά το νερό υποχώρησε, δεν υπήρχε πουθενά ούτε ένα φυτό. Φύτεψαν ξανά, αλλά περισσότερες βροχές κτύπησαν τις καλλιέργειες μέσα στη γη. Οι πατάτες τους σάπισαν στη λάσπη. Πούλησαν ένα ζεύγος αγελάδες και όλους τους χοίρους και άλλα ζώα που είχαν την πρόθεση να κρατήσουν, παίρνοντας πολύ χαμηλές τιμές γι’ αυτά, επειδή όλοι οι άλλοι έπρεπε να κάνουν το ίδιο πράγμα. Το μόνο που θέρισαν εκείνη τη χρονιά ήταν μία έκταση από γογγύλια που είχαν κάπως αντεπεξέλθει στις καταιγίδες.

Μετά ήταν πάλι η Ημέρα των Ευχαριστιών. Η μητέρα τους είπε: «Ίσως θα ήταν καλύτερα να την ξεχάσουμε φέτος. Δεν μας έμεινε ούτε μία χήνα».

Το πρωί της Ημέρας των Ευχαριστιών, ωστόσο, ο πατέρας του Γκόρντον εμφανίστηκε με ένα κουνέλι και ζήτησε από τη σύζυγό του να το μαγειρέψει. Με δυσαρέσκεια ξεκίνησε τη δουλειά, υποδεικνύοντας ότι θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να μαγειρέψει αυτό το σκληρό γέρικο πράγμα. Όταν τελικά το έβαλε επάνω στο τραπέζι με μερικά από τα γογγύλια που είχαν επιβιώσει, τα παιδιά αρνήθηκαν να φάνε. Η μητέρα του Γκόρντον έκλαψε και μετά ο πατέρας του έκανε κάτι παράξενο. Ανέβηκε στη σοφίτα, πήρε έναν λύχνο, τον έφερε στο τραπέζι και τον άναψε. Είπε στα παιδιά να σβήσουν τα ηλεκτρικά φώτα. Όταν υπήρχε ξανά μόνο το λυχνάρι, μετά βίας μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν τόσο σκοτεινά πριν. Αναρωτιόνταν πώς κατάφερναν και έβλεπαν παλιά, χωρίς τα λαμπερά φώτα που το έκαναν δυνατό λόγω του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το φαγητό ευλογήθηκε και όλοι έφαγαν. Όταν τελείωσε το δείπνο, όλοι κάθισαν ήσυχα. Ο Γκόρντον έγραψε:

«Στο ταπεινό αμυδρό φως του παλιού λύχνου είδαμε πάλι ξεκάθαρα… [Ήταν] ένα ωραίο γεύμα. Το κουνέλι είχε γεύση γαλοπούλας και τα γογγύλια ήταν ό,τι πιο γλυκό μπορούσαμε να θυμηθούμε… Το σπίτι [μας]… παρ’ όλες τις ελλείψεις του, ήταν τόσο πλούσιο [για] εμάς» [προσαρμοσμένο από τον Γκόρντον Γκρην, “The Thanksgiving I Don’t Forget”, Reader’s Digest, Νοε 1956, 69-71].

Αδελφοί και αδελφές μου, η έκφραση της ευγνωμοσύνης είναι ευγενική και τιμητική. Να ενεργούμε με ευγνωμοσύνη είναι γενναιόδωρο και ευγενές. Όμως να ζούμε πάντα με ευγνωμοσύνη στην καρδιά μας είναι σαν να αγγίζουμε τους ουρανούς¹⁰.

Παιδί προσεύχεται με γυναίκα — «Ο καθένας μας έχει πολλά για τα οποία είναι ευγνώμων, εάν σταθούμε για λίγο και αναλογιστούμε τις ευλογίες μας».

Μπορούμε να καλλιεργήσουμε μία στάση ευγνωμοσύνης.

Μπορούμε να εξυψώσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους επίσης, όταν αρνούμαστε να παραμείνουμε στο βασίλειο της αρνητικής σκέψης και καλλιεργούμε μέσα στην καρδιά μας μία στάση ευγνωμοσύνης. Εάν η αγνωμοσύνη συγκαταλέγεται μεταξύ των σοβαρών αμαρτιών, τότε η ευγνωμοσύνη παίρνει τη θέση της μεταξύ των πιο ευγενών αρετών. Κάποιος έχει πει ότι «η ευγνωμοσύνη δεν είναι μόνον η μεγαλύτερη αρετή, αλλά ο γονέας όλων των άλλων» [Κικέρων, στο A New Dictionary of Quotations on Historical Principles, επιλογή υπό Χ. Λ. Μένκεν (1942), 491].

Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε μέσα στην καρδιά μας μία στάση ευγνωμοσύνης; Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ, έκτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, παρείχε μία απάντηση. Είπε: «Ο ευγνώμων άνθρωπος βλέπει τόσα πολλά στον κόσμο για να είναι ευγνώμων, και σε εκείνον το καλό υπερέχει του κακού. Η αγάπη υπερισχύει της ζήλιας και το φως διώχνει το σκοτάδι από τη ζωή του». Συνέχισε: «Η υπερηφάνεια καταστρέφει την ευγνωμοσύνη μας και δημιουργεί εγωισμό στη θέση της. Πόσο ευτυχέστεροι είμαστε στην παρουσία μίας ευγνώμονος και στοργικής ψυχής και πόσο προσεκτικοί θα πρέπει να είμαστε στην καλλιέργεια, μέσω μίας ζωής γεμάτης προσευχή, μίας ευγνώμονος στάσης έναντι του Θεού και των ανθρώπων!» [Gospel Doctrine, 5η έκδοση (1939), 263].

Ο Πρόεδρος Σμιθ μάς λέει ότι μια ζωή με προσευχή είναι το κλειδί για να αποκτήσουμε ευγνωμοσύνη.

Τα υλικά αγαθά μας κάνουν ευτυχισμένους και ευγνώμονες; Ίσως στιγμιαία. Ωστόσο, εκείνα τα πράγματα που παρέχουν βαθιά και παντοτινή ευτυχία και ευγνωμοσύνη είναι αυτά που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν: η οικογένειά μας, το Ευαγγέλιο, οι καλοί φίλοι, η υγεία μας, οι ικανότητές μας, η αγάπη που λαμβάνουμε από τους γύρω μας. Δυστυχώς, αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να θεωρεί δεδομένα¹¹.

Δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε πότε θα ξεδιπλωθεί εμπρός μας το προνόμιό μας να δίδουμε χείρα βοηθείας. Ο δρόμος προς την Ιεριχώ τον οποίο ο καθένας μας ταξιδεύει, δεν έχει όνομα και ο αποκαμωμένος ταξιδιώτης, ο οποίος χρειάζεται τη βοήθειά μας μπορεί να είναι άγνωστος. Πάρα πολύ συχνά, ο αποδέκτης της καλοσύνης που παρουσιάζεται αποτυγχάνει να εκφράσει τα συναισθήματά του και στερούμαστε από μία λάμψη μεγαλείου και ένα άγγιγμα τρυφερότητας που μας παρακινούν να πάμε και να κάνουμε ομοίως. Γνήσια ευγνωμοσύνη εκφράσθηκε από τον συγγραφέα μίας επιστολής που ελήφθη προσφάτως στα κεντρικά της Εκκλησίας…:

«Προς το Γραφείο της Πρώτης Προεδρίας:

»Η Σωλτ Λέηκ Σίτυ μού έδειξε χριστιανική φιλοξενία κάποτε, κατά τη διάρκεια των χρόνων της περιπλάνησής μου.

»Σε ένα ταξίδι από το ένα άκρο της χώρας ως το άλλο με λεωφορείο προς την Καλιφόρνια, κατέβηκα στον τερματικό σταθμό της Σωλτ Λέηκ Σίτυ, άρρωστος και τρέμοντας από την επιδεινούμενη απώλεια ύπνου που προκαλείται από την έλλειψη απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής. Με τη βιαστική φυγή μου από μία κακή κατάσταση στη Βοστώνη, είχα ξεχάσει τελείως τις προμήθειές μου.

»Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Τεμπλ Σκουέαρ, καθόμουν με απελπισία, με τα ζυγωματικά στηριγμένα στις γροθιές, κοιτάζοντας ένα φλιτζάνι καφέ που στην πραγματικότητα δεν ήθελα. Με την άκρη του ματιού μου είδα ένα ζεύγος να πλησιάζει το τραπέζι μου. “Είσαι καλά, νεαρέ;” ρώτησε η γυναίκα. Σηκώθηκα κλαίγοντας και λίγο ταραγμένος και αφηγήθηκα την ιστορία μου και τη δύσκολη θέση που ήμουν τότε. Άκουγαν προσεκτικά και υπομονετικά τις σχεδόν ασυνάρτητες φλυαρίες μου και κατόπιν πήραν τον έλεγχο. Πρέπει να ήταν επιφανείς πολίτες. Μίλησαν με τον διευθυντή του εστιατορίου και μετά μου είπαν ότι μπορούσα να έχω όλα όσα ήθελα να φάω εκεί για πέντε ημέρες. Με πήγαν δίπλα στο γραφείο του ξενοδοχείου και μου έδωσαν ένα δωμάτιο για πέντε ημέρες. Κατόπιν με οδήγησαν σε μία κλινική και φρόντισαν ώστε να προμηθευθώ τα φάρμακα που χρειαζόμουν – πραγματικά τη βασική μου σανίδα σωτηρίας προς τη λογική και την παρηγοριά.

»Ενώ ανέρρωνα και ανακτούσα τη δύναμή μου, έβαλα ως στόχο να παρευρίσκομαι στα καθημερινά ρεσιτάλ του οργάνου του Ταμπερνάκλ. Ο επουράνιος ήχος εκείνου του οργάνου από τον πιο αμυδρό τονισμό έως το ισχυρό πλήρες όργανο είναι η πιο μεγαλοπρεπής ηχηρότητα που γνωρίζω. Έχω αποκτήσει λευκώματα και κασέτες από το όργανο του Ταμπερνάκλ και τη χορωδία στα οποία μπορώ να βασισθώ οποιαδήποτε στιγμή για να κατευνάσω και να υποστηρίξω την πεσμένη διάθεσή μου.

»Την τελευταία ημέρα μου στο ξενοδοχείο, προτού συνεχίσω το ταξίδι μου, παρέδωσα το κλειδί μου. Και υπήρχε ένα μήνυμα για μένα από εκείνο το ζεύγος: “Ανταπόδωσέ μας δείχνοντας ευγενική καλοσύνη σε κάποια άλλη ταραγμένη ψυχή στον δρόμο σου”. Αυτή ήταν η συνήθειά μου, αλλά αποφάσισα να είμαι πιο έντονα σε αναζήτηση για κάποιον που χρειαζόταν να εξυψωθεί στη ζωή.

»Σας εύχομαι τα καλύτερα. Δεν ξέρω αν αυτές είναι πράγματι οι “τελευταίες ημέρες” που αναφέρθηκαν στις γραφές, αλλά ξέρω ότι δύο μέλη της εκκλησίας σας ήταν άγιοι για μένα κατά τις απελπιστικές μου ώρες ανάγκης. Απλώς σκέφθηκα ότι ίσως θα θέλατε να μάθετε»¹².

Γυναίκα σερβίρει φαγητό σε άνδρα — «Ο δρόμος προς την Ιεριχώ τον οποίο ο καθένας μας ταξιδεύει, δεν έχει όνομα και ο αποκαμωμένος ταξιδιώτης, ο οποίος χρειάζεται τη βοήθειά μας μπορεί να είναι άγνωστος».

Δείχνουμε ευγνωμοσύνη στον Σωτήρα μας καθώς ακολουθούμε το παράδειγμά Του και υπακούμε στα λόγια Του.

Εκτός από όλα τα άλλα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες, μπορούμε πάντοτε να αντικατοπτρίζουμε την ευγνωμοσύνη μας για τον Κύριο και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. Το ένδοξο Ευαγγέλιό Του παρέχει απαντήσεις στις μεγαλύτερες ερωτήσεις της ζωής: Από πού ήλθαμε; Γιατί είμαστε εδώ; Πού πηγαίνει το πνεύμα μας όταν πεθαίνουμε; Αυτό το Ευαγγέλιο φέρνει σε αυτούς που ζουν στο σκοτάδι το φως της θείας αλήθειας.

Μας δίδαξε πώς να προσευχόμαστε. Μας δίδαξε πώς να ζούμε. Μας δίδαξε πώς να πεθαίνουμε. Η ζωή Του είναι κληρονομία αγάπης. Οι ασθενείς που θεράπευσε, οι καταπιεσμένοι που εξύψωσε, οι αμαρτωλοί που έσωσε…

Ας Τον ακολουθούμε. Ας μιμηθούμε το παράδειγμά Του. Ας υπακούμε τον λόγο Του. Κάνοντάς το αυτό, δίνουμε σε Αυτόν το θείο δώρο της ευγνωμοσύνης»¹³,

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Επανεξετάστε τις γραφές που παρέθεσε ο Πρόεδρος Μόνσον σχετικά με τη σημασία της ευγνωμοσύνης (βλ. τμήμα 1). Γιατί νομίζετε ότι όντες ευγνώμονες είναι «ένα πρότυπο προσωπικής ευτυχίας»; Πώς η προσφορά ευχαριστίας σάς έχει βοηθήσει να αισθανθείτε την αγάπη του Θεού; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη στους άλλους;
Γιατί μερικές φορές θεωρούμε δεδομένες τις ευλογίες μας; (Βλ. τμήμα 2.) Πώς σας έχει βοηθήσει να συλλογίζεσθε τις ευλογίες σας σε μία περίοδο δυσκολίας; Ποιες είναι μερικές ευλογίες που δεν έχετε αναγνωρίσει μέχρι να προσπαθήσετε να τις δείτε; Τι μπορούμε να μάθουμε για την ευγνωμοσύνη από την ιστορία του Γκόρντον Γκρην;
Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε μία στάση ευγνωμοσύνης; (Βλ. τμήμα 3.) Πώς σας έχει βοηθήσει η προσευχή να αναπτύξετε βαθύτερη ευγνωμοσύνη; Πώς η υπηρέτηση προς τους άλλους δείχνει την ευγνωμοσύνη μας στον Θεό; Πώς επηρεάζεται η ζωή μας, όταν ζούμε με ευγνωμοσύνη;
Ο Πρόεδρος Μόνσον μας συμβούλευσε να «αντικατοπτρίζουμε την ευγνωμοσύνη μας για τον Κύριο και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό» (τμήμα 4). Πώς μπορούμε να κάνουμε βαθύτερη την ευγνωμοσύνη μας για τα δημιουργήματα του Θεού; Πώς μπορούμε να Του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας;

Σχετικές γραφές

Ψαλμοί 100:3-4, Κατά Λουκάν 17:11-19, Προς Κολοσσαείς 2:6-7, Νεφί Β΄ 9:50-52, Μωσία 2:19-22, Διδαχή και Διαθήκες 78:18-19

Βοήθεια μελέτης

«Σχεδιάστε δραστηριότητες μελέτης, οι οποίες θα οικοδομήσουν την πίστη σας στον Σωτήρα» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 22). Παραδείγματος χάριν, καθώς μελετάτε, θα μπορούσατε να κάνετε ερωτήσεις στον εαυτό σας όπως τις ακόλουθες: Πώς θα μπορούσαν να με βοηθήσουν αυτές οι διδασκαλίες να αυξήσω την κατανόησή μου για την εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να με βοηθήσουν να γίνω περισσότερο σαν τον Σωτήρα;