«Κεφάλαιο 4: Προσευχή: Το διαβατήριο για την ειρήνη και την πνευματική δύναμη», Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τόμας Μόνσον (2020)

«Κεφάλαιο 4», Διδασκαλίες: Τόμας Μόνσον

Κεφάλαιο 4

Προσευχή: Το διαβατήριο για την ειρήνη και την πνευματική δύναμη

«Μέσω της ένθερμης και εγκάρδιας προσευχής είναι που μπορούμε να λάβουμε τις απαραίτητες ευλογίες και την απαιτούμενη υποστήριξη προκειμένου να ζήσουμε εναρέτως σε αυτό το ενίοτε δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι που αποκαλούμε θνητότητα».

Από τη ζωή του Τόμας Μόνσον

Ο Πρόεδρος Μόνσον είπε: «[Η επικοινωνία] με τον Πατέρα μου στους Ουρανούς μέσω προσευχής… είναι μία σχέση που αγαπώ – μία σχέση χωρίς την οποία κυριολεκτικώς θα ήμουν χαμένος»¹. Όταν κλήθηκε να γίνει επίσκοπος στην ηλικία των 22 ετών, αισθάνθηκε ανεπαρκής, φοβισμένος και καταβεβλημένος από την ευθύνη². Ενθυμούμενος πόσο βασιζόταν στην προσευχή κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, είπε αργότερα:

«Κάθε επίσκοπος χρειάζεται ένα ιερό άλσος στο οποίο να μπορεί να αποσυρθεί για να συλλογισθεί και να προσευχηθεί για καθοδήγηση. Το δικό μου ήταν η παλιά μας εκκλησία τομέως. Δεν ξέρω πόσες και πόσες ήταν οι φορές όπου μία σκοτεινή νύκτα, όταν η ώρα ήταν πια προχωρημένη, πήγαινα προς το βήμα αυτού του κτηρίου όπου ευλογήθηκα, επικυρώθηκα, χειροτονήθηκα, διδάχθηκα και τελικώς κλήθηκα να προεδρεύω. Η εκκλησία φωτιζόταν αμυδρώς από το φως του δρόμου μπροστά. Δεν ακουγόταν, ούτε ήχος ούτε κάποιος εισβολέας θα μπορούσε να ενοχλήσει. Με το χέρι μου στον άμβωνα γονάτιζα και έλεγα προς Εκείνον εκεί ψηλά τις σκέψεις μου, τις ανησυχίες μου, τα προβλήματά μου»³.

Επί έναν χρόνο κατά τη διάρκεια της υπηρέτησης του Προέδρου Μόνσον ως επισκόπου, τα αγαθά στην αποθήκη των επισκόπων σπάνιζαν, εξαιτίας της ανομβρίας. Με ιδιαίτερη ανησυχία για τις περισσότερες από 80 χήρες στον τομέα του, ο Πρόεδρος Μόνσον απευθύνθηκε στον Επουράνιο Πατέρα με προσευχή. Σχετικά με αυτή την εμπειρία, είπε:

«Η προσευχή μου εκείνη τη νύκτα είναι ιερή για μένα. Επικαλέσθηκα ότι αυτές οι χήρες ήταν οι καλύτερες γυναίκες που γνώριζα στη θνητότητα, ότι οι ανάγκες τους ήταν απλές και περιορισμένες, ότι δεν είχαν πόρους στους οποίους θα μπορούσαν να βασισθούν. Το επόμενο πρωί έλαβα ένα τηλεφώνημα από ένα μέλος του τομέως, έναν ιδιοκτήτη μίας επιχείρησης παραγωγής. “Επίσκοπε” είπε “θα ήθελα να στείλω ένα ημιρυμουλκούμενο όχημα γεμάτο με πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ και μπανάνες στην αποθήκη των επισκόπων για να δοθούν σε όσους έχουν ανάγκη. Θα μπορούσατε να κάνετε τις απαραίτητες διευθετήσεις;” Αν θα μπορούσα να κάνω τις απαραίτητες διευθετήσεις! Η αποθήκη ειδοποιήθηκε. Κατόπιν τηλεφώνησαν σε κάθε επίσκοπο και ολόκληρη η αποστολή με τα αγαθά διενεμήθη. Ο επίσκοπος Τζέσσυ Ντρούρυ, αυτός ο αγαπημένος πρωτοπόρος προνοίας και καταστηματάρχης, είπε ότι δεν είχε ποτέ υπάρξει μάρτυρας μίας τέτοιας ημέρας»⁴.

Ο Πρόεδρος Μόνσον συχνά έδινε μαρτυρία ότι ο Θεός ακούει και απαντά στις προσευχές μας. Δίδαξε ότι οι απαντήσεις έρχονται με πολλούς τρόπους – ως θαύματα, ως προσωπική καθοδήγηση, ως προτροπές, ως δύναμη να υπομείνουμε δοκιμασίες και ως υπηρέτηση από άλλους ανθρώπους. «Στον ξέφρενο ρυθμό της ζωής σήμερα, αφήστε χώρο για προσευχή» συνεβούλευσε. «Το έργο μας είναι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε τη θεία βοήθεια του Θεού. Καταθέτω μαρτυρία ότι η βοήθειά Του δεν απέχει παρά μία προσευχή»⁵.

Γυναίκα προσεύχεται — «Καθώς προσευχόμαστε, ας επικοινωνούμε πραγματικά με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς».

Διδασκαλίες του Τόμας Μόνσον

Καθώς προσευχόμαστε και ακούμε, ο Επουράνιος Πατέρας μας θα μας βοηθήσει στο θνητό μας ταξίδι.

Εκείνος, ο οποίος σημειώνει την πτώση ενός σπουργιτιού, ακούει τις ικεσίες της καρδιάς μας. Θυμηθείτε την υπόσχεση: «Αν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλιπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί» [Ιακώβου 1:5].

Για όσους [εξ υμών] αγωνίζονται με προκλήσεις και δυσκολίες, μεγάλες και μικρές, η προσευχή είναι ο πάροχος πνευματικής δύναμης, είναι το διαβατήριο για την ειρήνη. Η προσευχή είναι το μέσον με το οποίο προσεγγίζουμε τον Πατέρα μας στους Ουρανούς, ο οποίος μας αγαπά. Μιλήστε Του με προσευχή και κατόπιν ενωτισθείτε την απάντηση. Τα θαύματα κατεργάζονται μέσω προσευχής⁶.

Το ταξίδι μας στο μέλλον δεν θα είναι μία ομαλή λεωφόρος που εκτείνεται από εδώ ώς την αιωνιότητα. Αντιθέτως, θα υπάρχουν διακλαδώσεις και στροφές στον δρόμο, για να μην πούμε και περί μη αναμενόμενων εξογκωμάτων στο οδόστρωμα. Πρέπει να προσευχόμαστε καθημερινώς στον στοργικό Επουράνιο Πατέρα, ο οποίος θέλει ο καθένας εξ υμών να επιτύχει στη ζωή⁷.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας… θα μας βοηθήσει, αν Του δώσουμε στη ζωή μας την ευκαιρία να το κάνει.

Θυμάμαι μία εμπειρία πριν από μερικά χρόνια. Μία ομάδα φίλων ακολουθούσε το μονοπάτι ιππεύοντας δυνατά άλογα Μόργκαν, όταν φτάσαμε σε ένα ξέφωτο που άνοιγε σε ένα κατάφυτο καταπράσινο λιβάδι με ένα μικρό, καθαρό ρυάκι να ελίσσεται μέσα του. Κανένα ελάφι δεν θα μπορούσε να επιθυμήσει καλύτερο σπίτι. Ωστόσο, υπήρχε ένας κίνδυνος που ελλόχευε. Το πανούργο ελάφι μπορεί να εντοπίσει την παραμικρή κίνηση στους γύρω θάμνους. Μπορεί να ακούσει το σπάσιμο ενός κλαδιού και να αντιληφθεί την οσμή του ανθρώπου. Είναι ευάλωτο από μία μόνο κατεύθυνση – πάνω από το κεφάλι. Σε ένα μεγάλης ηλικίας δένδρο, οι κυνηγοί είχαν στήσει μία εξέδρα ψηλά πάνω από το σημείο της παγίδας. Αν και σε πολλά μέρη αυτό είναι παράνομο, ο κυνηγός πιάνει το θήραμά του καθώς έρχεται για να φάει και να πιει. Κανένα κλαδάκι δεν θα έσπαγε, καμία κίνηση δεν θα ενοχλούσε, καμία μυρωδιά δεν θα αποκάλυπτε τη θέση του κυνηγού. Γιατί; Το υπέροχο ελάφι, με τις άκρως ανεπτυγμένες αισθήσεις του για να προειδοποιούν για επικείμενο κίνδυνο, δεν έχει την ικανότητα να κοιτά απευθείας προς τα πάνω και έτσι να εντοπίζει τον εχθρό. Το ελάφι βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο άνθρωπος δεν είναι τόσο περιορισμένος. Η μεγαλύτερη ασφάλειά Του βρίσκεται στην ικανότητά του και στην επιθυμία του να κοιτά προς τα πάνω – να «κοιτ[ά] στο Θεό και να ζ[ει]» [Άλμα 37:47]⁸.

Ενισχύετε το θεμέλιό σας μέσω προσευχής… Καθώς προσευχόμαστε, ας επικοινωνούμε πραγματικά με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς. Είναι εύκολο να επαναλαμβάνουμε τις προσευχές μας, εκφράζοντας λόγια με λίγες ή καθόλου κρυφές σκέψεις. Όταν θυμόμαστε ότι ο καθένας από εμάς είναι στην κυριολεξία ένας υιός-πνεύμα ή μία θυγατέρα-πνεύμα του Θεού, δεν θα δυσκολευτούμε να Τον προσεγγίσουμε με προσευχή. Μας γνωρίζει. Μας αγαπά. Θέλει αυτό που είναι το καλύτερο για εμάς. Ας προσευχόμαστε με ειλικρίνεια και νόημα, προσφέροντας τις ευχαριστίες μας και ζητώντας αυτά τα πράγματα που αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε. Ας ενωτιζόμαστε τις απαντήσεις Του, ώστε να μπορούμε να τις αναγνωρίζουμε όταν έρχονται. Καθώς το κάνουμε αυτό, θα ενδυναμωθούμε και θα ευλογηθούμε. Θα φθάσουμε στο σημείο να γνωρίζουμε Εκείνον και τις επιθυμίες Του για τη ζωή μας. Γνωρίζοντάς Τον, έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημά Του, τα θεμέλιά μας της πίστης θα ενδυναμωθούν. Αν κάποιος από εμάς έχει αργήσει να εισακούσει την συμβουλή να προσεύχεται πάντοτε, δεν υπάρχει καλύτερη ώρα να αρχίσει από τώρα. Ο Γουίλλιαμ Κόουπερ δήλωσε: «Ο Σατανάς τρέμει όταν βλέπει τον πιο αδύναμο Άγιο γονυκλινή» (στο Γουίλλιαμ Νιλ, συλ., Concise Dictionary of Religious Quotations [1974], 144) ⁹.

Μαθαίνουμε να προσευχόμαστε με το να προσευχόμαστε. Κάποιος μπορεί να αφιερώνει αμέτρητες ώρες εξετάζοντας τις εμπειρίες των άλλων, αλλά τίποτα δεν διαπερνά την ανθρώπινη καρδιά όπως το κάνει μία προσωπική, θερμή προσευχή και η ουράνια σταλμένη της απάντηση.

Τέτοιο ήταν και το παράδειγμα του μικρού Σαμουήλ. Τέτοια ήταν και η εμπειρία του νέου Νεφί. Μία τέτοια ήταν και η με μεγάλες προεκτάσεις προσευχή του νεαρού Τζόζεφ Σμιθ. Τέτοια μπορεί να είναι η ευλογία κάποιου που προσεύχεται¹⁰.

Εάν δεν έχετε τώρα… σχέση [επικοινωνίας στην προσευχή] με τον Πατέρα σας στους Ουρανούς, σας παροτρύνω να εργαστείτε προς αυτόν τον στόχο. Καθώς το κάνετε αυτό, θα δικαιούσθε την έμπνευση και την καθοδήγησή Του στη ζωή σας – αναγκαία για τον καθέναν μας, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε πνευματικώς κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εδώ επί της Γης. Τέτοια έμπνευση και καθοδήγηση είναι δώρα που δίδει αφειδώς, εάν εμείς απλώς τα επιζητούμε. Τι θησαυροί που είναι αυτοί!¹¹

Μέσω της οικογενειακής προσευχής, λαμβάνουμε τις απαραίτητες ευλογίες και υποστήριξη.

Ένας διαπρεπής Αμερικανός δικαστής ερωτήθηκε τι θα μπορούσαμε εμείς, ως πολίτες των χωρών του κόσμου, να κάνουμε προκειμένου να μειώσουμε την εγκληματικότητα και την ανυπακοή προς τον νόμο και να φέρουμε ειρήνη και ικανοποίηση στη ζωή μας και στα έθνη μας. Απήντησε με προσοχή: «Θα πρότεινα την επιστροφή στην παρωχημένη πρακτική της οικογενειακής προσευχής».

Ως λαός, δεν είμαστε ευγνώμονες που η οικογενειακή προσευχή δεν είναι μία παρωχημένη πρακτική για μας; Δεν υπάρχει ομορφότερη θέα σε αυτόν τον κόσμο από το να βλέπουμε μια οικογένεια να προσεύχεται μαζί…

Ο Κύριος έδωσε εντολή να έχουμε οικογενειακή προσευχή, όταν είπε: «Να προσεύχεστε στις οικογένειές σας προς τον Πατέρα, πάντοτε στο όνομά μου, ώστε οι γυναίκες σας και τα παιδιά σας να είναι ευλογημένα» [Νεφί Γ΄ 18:21]¹².

Οικογένεια προσεύχεται — «Δεν υπάρχει ομορφότερη θέα σε αυτόν τον κόσμο από το να βλέπουμε μια οικογένεια να προσεύχεται μαζί».

Ο Κύριος έδωσε εντολή: «Να προσεύχεσαι πάντοτε, και θα εκχύσω το Πνεύμα μου επάνω σου, και μεγάλη θα είναι η ευλογία σου» [Διδαχή και Διαθήκες 19:38]. Ίσως δεν υπήρξε ποτέ φορά που να είχαμε μεγαλύτερη ανάγκη να προσευχόμαστε και να διδάσκουμε τα μέλη της οικογενείας μας να προσεύχονται. Η προσευχή είναι η άμυνα εναντίον του πειρασμού. Μέσω της ένθερμης και εγκάρδιας προσευχής μπορούμε να λάβουμε τις απαραίτητες ευλογίες και την απαιτούμενη υποστήριξη προκειμένου να ζήσουμε εναρέτως σε αυτό το ενίοτε δύσκολο και προκλητικό ταξίδι που αποκαλούμε θνητότητα.

Μπορούμε να διδάξουμε τη σημασία της προσευχής στα παιδιά και τα εγγόνια μας τόσο με τα λόγια όσο και με παραδείγματα. Θα σας πω ένα μάθημα που αφορά στη διδασκαλία με παράδειγμα, όπως περιεγράφη στην επιστολή μίας μητέρας προς εμένα σχετικώς με την προσευχή. «Αγαπητέ Πρόεδρε Μόνσον: Ενίοτε διερωτώμαι αν κάνω κάτι το διαφορετικό στη ζωή των παιδιών μου. Ειδικώς ως ανύπανδρη μητέρα που κάνει δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, μερικές φορές επιστρέφω σπίτι σε σύγχυση, αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπω την ελπίδα μου».

Η επιστολή της συνεχίζει καθώς περιγράφει πώς εκείνη και τα παιδιά της παρακολουθούσαν τη Γενική Συνέλευση, όπου εγώ ομιλούσα σχετικώς με την προσευχή. Ο γυιος της έκανε το σχόλιο: «Μητέρα, αυτό μας το έχεις ήδη διδάξει». Εκείνη ερώτησε: «Τι εννοείς;» Ο γυιος της απήντησε: «Λοιπόν, μας έχεις διδάξει να προσευχόμαστε και μας έδειξες πώς, αλλά τις προάλλες ήλθα στο δωμάτιό σου για να σε ερωτήσω κάτι και σε βρήκα γονατιστή να προσεύχεσαι στον Επουράνιο Πατέρα. Εάν Εκείνος είναι σημαντικός για εσένα, θα είναι σημαντικός και για μένα». Η επιστολή κατέληγε: «Μάλλον ποτέ δεν ξέρεις τι είδος επιρροή θα είσαι μέχρις ότου ένα παιδί σε παρατηρεί να κάνεις αυτά που έχεις προσπαθήσει να το διδάξεις να κάνει»¹³.

Ας μην παραμελούμε τις οικογενειακές προσευχές μας. Αυτό είναι ένα αποτελεσματικό αποτρεπτικό μέσον εναντίον της αμαρτίας και συνεπώς ένας ευεργετικός πάροχος χαράς και ευτυχίας. Εκείνο το παλαιό ρητό είναι ακόμα αληθινό: «Η οικογένεια που προσεύχεται μαζί μένει μαζί». Δίνοντας ένα παράδειγμα προσευχής στα παιδιά μας, θα τα βοηθούμε επίσης να αρχίσουν να θέτουν τα δικά τους βαθιά θεμέλια πίστης και μαρτυρίας που θα χρειασθούν σε όλη τους την ζωή¹⁴.

Πρέπει να προσευχόμαστε και στη συνέχεια πρέπει να ενεργούμε.

Πριν από πολλά χρόνια, σε μία ανάθεση στην Ταϊτή, μιλούσα στον πρόεδρο της ιεραποστολής, τον Πρόεδρο Ρευμόν Μπαουντίν, για τον ταϊτινό λαό. Είναι γνωστοί ως από τους σπουδαιότερους ναυτικούς σε όλον τον κόσμο. Ο αδελφός Μπαουντίν, ο οποίος μιλά Γαλλικά και Ταϊτινά αλλά λίγα Αγγλικά, προσπαθούσε να μου περιγράψει το μυστικό της επιτυχίας των Ταϊτινών πλοιάρχων. Είπε: «Είναι εκπληκτικοί. Ο καιρός μπορεί να είναι τρομερός, τα σκάφη να έχουν διαρροή, μπορεί να μην υπάρχουν βοηθήματα πλοήγησης εκτός από την εσωτερική τους διαίσθηση και τα άστρα στους ουρανούς, αλλά προσεύχονται και πηγαίνουν». Επανέλαβε αυτήν τη φράση τρεις φορές. Υπάρχει ένα μάθημα γι’ αυτήν τη δήλωση. Πρέπει να προσευχόμαστε και στη συνέχεια πρέπει να ενεργούμε. Και τα δύο είναι σημαντικά…

Εάν σας ρωτούσα ποια από όλες τις περικοπές στο Βιβλίο του Μόρμον είναι η πιο ευρέως διαβασμένη, θα τολμούσα να πω ότι είναι η αφήγηση που βρίσκεται στο Νεφί Α΄ σχετικά με τον Νεφί, τους αδελφούς του, τον πατέρα του και την εντολή να πάρουν από τον Λάβαν τις πλάκες από ορείχαλκο. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι από εμάς, περιστασιακώς, δεσμευόμαστε να ξαναδιαβάσουμε το Βιβλίο του Μόρμον. Συνήθως αρχίζουμε με το Νεφί Α΄ . Στην πραγματικότητα, οι περικοπές που βρίσκονται εκεί απεικονίζουν όμορφα την ανάγκη να προσευχόμαστε και μετά να πηγαίνουμε και να κάνουμε. Ο Νεφί είπε: «Θα πάω και θα κάνω αυτά που ο Κύριος έχει προστάξει, διότι ξέρω ότι ο Κύριος δεν δίνει εντολές στα τέκνα των ανθρώπων, παρά μόνον όταν προετοιμάσει γι’ αυτά την οδό, ώστε να μπορέσουν να εκπληρώσουν αυτό που τους προστάζει» [Νεφί Α΄ 3:7].

Θυμόμαστε την εντολή. Θυμόμαστε την απάντηση. Θυμόμαστε το αποτέλεσμα.

Στην εποχή μας και στον καιρό μας, υπάρχουν πολλά παραδείγματα σχετικά με τις εμπειρίες εκείνων που προσεύχονται και κατόπιν πηγαίνουν και κάνουν. Σας αναφέρω μία συγκινητική αφήγηση μίας εξαίρετης οικογένειας που ζούσε στην όμορφη πόλη Περθ της Αυστραλίας. Το 1957, τέσσερεις μήνες πριν από την αφιέρωση του ναού της Νέας Ζηλανδίας, ο Ντόναλντ Κάμμινγκς ο πατέρας, ήταν ο πρόεδρος της περιφερείας μέλους στο Περθ. Εκείνος και η σύζυγος και η οικογένειά του ήταν αποφασισμένοι να παρευρεθούν στην αφιέρωση του ναού, αν και ήταν πολύ μέτρια τα οικονομικά τους. Άρχισαν να προσεύχονται, να εργάζονται και να αποταμιεύουν. Πώλησαν το μοναδικό τους αυτοκίνητο και συγκέντρωσαν κάθε δεκάρα που μπορούσαν, αλλά μία εβδομάδα πριν από την προγραμματισμένη αναχώρησή τους, τους έλλειπαν 200 λίρες. Μέσω δύο αναπάντεχων δώρων των 100 λιρών το καθένα, πέτυχαν τον στόχο τους εγκαίρως. Επειδή ο αδελφός Κάμμινγκς δεν μπορούσε να πάρει άδεια από την εργασία για το ταξίδι, αποφάσισε να παραιτηθεί από τη δουλειά του.

Ταξίδεψαν με τρένο διασχίζοντας την αχανή αυστραλιανή ήπειρο, φθάνοντας στο Σύδνεϋ, όπου ενώθηκαν με άλλα μέλη που ταξίδευαν επίσης στη Νέα Ζηλανδία. Ο αδελφός Κάμμινγκς και η οικογένειά του ήταν μεταξύ των πρώτων που βαπτίσθηκαν για τους νεκρούς στον ναό της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν μεταξύ των πρώτων που προικοδοτήθηκαν στον ναό της Νέας Ζηλανδίας από το μακρινό Περθ της Αυστραλίας. Προσευχήθηκαν, προετοιμάσθηκαν και κατόπιν πήγαν¹⁵.

Πιστεύω ότι καμία ανησυχία μας δεν είναι πολύ μικρή ή ασήμαντη.

Πριν από πολλά χρόνια, όταν υπηρετούσα ως επίσκοπος, έλαβα ειδοποίηση ότι η Μαίρη Γουάτσον, ένα μέλος του τομέως μου, ήταν ασθενής στο νοσοκομείο της κομητείας. Όταν πήγα να την επισκεφθώ, την ανακάλυψα σε ένα μεγάλο δωμάτιο με τόσα πολλά κρεβάτια που ήταν δύσκολο να την διακρίνω. Όταν προσδιόρισα το κρεβάτι της και την πλησίασα, είπα: «Γεια σου, Μαίρη».

Απάντησε: «Γεια σας, επίσκοπε».

Παρατήρησα ότι μία ασθενής στο διπλανό κρεβάτι της Μαίρης Γουάτσον κάλυψε το πρόσωπό της με το σεντόνι.

Έδωσα μία ευλογία στη Μαίρη Γουάτσον, έσφιξα το χέρι της και είπα: «Αντίο», αλλά δεν μπορούσα να φύγω από το πλευρό της. Ήταν σαν ένα αόρατο χέρι να ακουμπούσε στον ώμο μου και αισθανόμουν μέσα στην ψυχή μου ότι άκουγα αυτά τα λόγια: «Πήγαινε στο διπλανό κρεβάτι όπου η μικρή κυρία κάλυψε το πρόσωπό της όταν μπήκες μέσα». Το έκανα. Έχω μάθει στη ζωή μου ποτέ να μην αναβάλλω μία προτροπή.

Πλησίασα στο προσκέφαλο της άλλης ασθενούς, χτύπησα απαλά τον ώμο της και προσεκτικά τράβηξα το σεντόνι με το οποίο είχε καλύψει το πρόσωπό της. Και ιδού! Ήταν και αυτή μέλος του τομέως μου. Δεν γνώριζα ότι ήταν ασθενής στο νοσοκομείο. Το όνομά της ήταν Κάθλιν ΜακΚη. Όταν η ματιά της συνάντησε τη δική μου, ανεφώνησε μέσα από τα δάκρυά της: «Ω επίσκοπε, όταν μπήκες από εκείνη την πόρτα, ένιωσα ότι είχες έλθει να με δεις και να με ευλογήσεις σε απάντηση των προσευχών μου. Χαιρόμουν μέσα μου που σκέφτηκα ότι θα γνώριζες ότι ήμουν εδώ, αλλά όταν σταμάτησες στο άλλο κρεβάτι, η καρδιά μου ράγισε και κατάλαβα ότι δεν είχες έλθει να με δεις».

Είπα στην Κάθλιν ΜακΚη: «Δεν έχει σημασία που δεν γνώριζα ότι ήσουν εδώ. Είναι σημαντικό, ωστόσο, που ο Επουράνιος Πατέρας μας γνώριζε και ότι είχες προσευχηθεί σιωπηλά για μία ευλογία ιεροσύνης. Ήταν Εκείνος που με παρότρυνε να διακόψω την ησυχία σας».

Μία ευλογία δόθηκε, μία προσευχή απαντήθηκε. Απένειμα ένα φιλί στο μέτωπό της και έφυγα από το νοσοκομείο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά μου για τις προτροπές του Πνεύματος¹⁶.

Οι σκοποί του Κυρίου συχνά επιτυγχάνονται καθώς ακολουθούμε την καθοδήγηση τού Πνεύματος. Πιστεύω ότι όσο πιο πολύ ενεργούμε επί τής έμπνευσης και των εντυπώσεων που έρχονται σε εμάς, τόσο πιο πολύ ο Κύριος θα μας εμπιστευθεί τις αποστολές Του…

…Αδελφοί και αδελφές μου, ο Επουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει τις ανάγκες μας και θα μας βοηθήσει καθώς επικαλούμαστε τη βοήθειά Του. Πιστεύω ότι καμία ανησυχία μας δεν είναι πολύ μικρή ή ασήμαντη. Ο Κύριος είναι και στις λεπτομέρειες τής ζωής μας¹⁷.

Η προσευχή μάς στηρίζει μέσα στις δοκιμασίες.

Όταν τα φορτία της ζωής γίνονται βαριά, όταν οι δοκιμασίες δοκιμάζουν την πίστη κάποιου, όταν ο πόνος, η θλίψη και η απόγνωση κάνουν το φως της ελπίδας να τρεμοπαίζει και να ελαττώνεται, η επικοινωνία με τον Επουράνιο Πατέρα μας παρέχει ειρήνη¹⁸.

Θα υπάρξουν φορές που θα βαδίζετε σε ένα μονοπάτι γεμάτο με αγκάθια και σημαδεμένο από τον αγώνα. Μπορεί να υπάρξουν φορές που θα νιώθετε αποκομμένοι –ακόμη και απομονωμένοι– από τον Δότη κάθε καλού δώρου. Ανησυχείτε ότι βαδίζετε μόνοι. Ο φόβος αντικαθιστά την πίστη.

Όταν βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες, σας παρακαλώ να θυμάστε την προσευχή… Ο Απόστολος Παύλος νουθετεί:

«Τα ζητήματά σας ας γνωρίζονται στον Θεό.

»Και η ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου, θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας διαμέσου τού Ιησού Χριστού» [Προς Φιλιππησίους 4:6-7].

Τι ένδοξη υπόσχεση! Ειρήνη είναι εκείνο που επιζητούμε, εκείνο το οποίο επιθυμούμε πολύ.

Δεν τοποθετηθήκαμε επί αυτής της Γης για να βαδίζουμε μόνοι. Τι εκπληκτική πηγή δύναμης, ισχύος και παρηγοριάς είναι διαθέσιμη στον καθέναν μας. Εκείνος που μας γνωρίζει καλύτερα από εμάς τους ίδιους, Εκείνος που βλέπει την ευρύτερη εικόνα και που γνωρίζει το τέλος από την αρχή, μας έχει διαβεβαιώσει ότι θα είναι εκεί για εμάς για να παρέχει βοήθεια, εάν εμείς τη ζητήσουμε. Έχουμε την υπόσχεση: «Να προσεύχεστε πάντα και να πιστεύετε, και τα πάντα θα συμβάλλουν για το καλό σας» [Διδαχή και Διαθήκες 90:24].

Καθώς οι προσευχές μας ανέρχονται προς τους ουρανούς, ας μην ξεχνούμε τα λόγια που μας δίδαξε ο Σωτήρας. Όταν αντιμετώπισε την βασανιστική αγωνία της Γεθσημανή και του σταυρού, προσευχήθηκε στον Πατέρα: «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει» [Κατά Λουκάν 22:42]. Όσο δύσκολο και αν είναι μερικές φορές, είναι επίσης δύσκολο και για εμάς να εμπιστευόμαστε τον Επουράνιο Πατέρα μας, ότι γνωρίζει καλύτερα πώς και πότε και με ποιον τρόπο να παρέχει τη βοήθεια που επιζητούμε¹⁹.

Η επικοινωνία με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς –συμπεριλαμβανομένων των προσευχών μας προς Εκείνον και της έμπνευσής Του προς εμάς– είναι απαραίτητη προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στις καταιγίδες και τις δοκιμασίες της ζωής. Ο Κύριος μας καλεί: «Πλησιάστε προς εμένα και θα πλησιάσω προς εσάς. Αναζητήστε με επιμελώς και θα με βρείτε» [Διδαχή και Διαθήκες 88:63]. Καθώς το κάνουμε αυτό, θα αισθανθούμε το Πνεύμα Του στη ζωή μας, να μας παρέχει την επιθυμία και το θάρρος να στεκόμαστε δυνατοί και σταθεροί στη χρηστότητα²⁰.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε ότι η προσευχή είναι «ο πάροχος πνευματικής δύναμης, είναι το διαβατήριο για την ειρήνη» (τμήμα 1). Ποιες είναι μερικές φορές που η προσευχή σάς έχει ενδυναμώσει; Ποιες είναι μερικές φορές που η προσευχή σάς έχει φέρει γαλήνη; Πώς μπορούμε να κάνουμε τις προσευχές μας να έχουν περισσότερο νόημα;
Επανεξετάστε τις πολλές ευλογίες που ο Πρόεδρος Μόνσον λέει ότι έρχονται, όταν έχουμε οικογενειακή προσευχή (βλ. τμήμα 2). Πώς έχει ευλογηθεί η οικογένειά σας όταν προσεύχεσθε μαζί; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι για να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν για τη δύναμη της προσευχής; Τι μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία του Προέδρου Μόνσον για τη μητέρα που προσεύχεται;
Τι μπορεί να μας διδάξει σχετικά με την προσευχή η ιστορία του Προέδρου Μόνσον για τους Ταϊτινούς πλοιάρχους; (Βλ. τμήμα 3.) Τι αναμένει ο Επουράνιος Πατέρας από εμάς, όταν επιζητούμε τη βοήθειά Του; Τι έχετε μάθει σχετικά με τους τρόπους που ο Επουράνιος Πατέρας απαντά σε προσευχές;
Ο Πρόεδρος Μόνσον τονίζει ότι «ο Επουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει τις ανάγκες μας και θα μας βοηθήσει καθώς επικαλούμαστε τη βοήθειά Του» (τμήμα 4). Ποιες εμπειρίες σάς έχουν δείξει ότι ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει τις ανάγκες σας; Ποιες εμπειρίες σας έχουν βοηθήσει να αποκτήσετε μία μαρτυρία ότι ο Θεός ακούει και απαντά στις προσευχές;
Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε ότι ο Επουράνιος Πατέρας θα μας υποστηρίξει μέσω δοκιμασιών καθώς επιζητούμε τη βοήθειά Του με προσευχή (βλ. τμήμα 5). Πώς έχετε αισθανθεί ότι έχετε υποστηριχθεί εν τω μέσω δοκιμασιών σας, ενόσω έχετε προσευχηθεί; Πώς έχετε δει τον Θεό να εκπληρώνει την υπόσχεσή Του ότι καθώς προσεύχεστε πάντα, «τα πάντα θα συμβάλλουν για το καλό σας»; (Διδαχή και Διαθήκες 90:24).

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 6:5-13, 21:22, Κατά Ιωάννην 17:1-26, Ιακώβου 5:16, Νεφί Β΄ 32:8-9, Ενώς 1:1-9, Άλμα 33:3-11, Διδαχή και Διαθήκες 9:7-9, 121:1-8

Βοήθεια μελέτης

Καθώς διαβάζετε, υπογραμμίστε και σημειώστε λέξεις ή φράσεις που είναι σημαντικές για εσάς. Προσθέστε παραπομπές στις γραφές που συσχετίζονται με τις διδασκαλίες του Προέδρου Μόνσον (βλ. Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 23).