«Κεφάλαιο 23: “Να γίνεσαι τύπος των πιστών”», Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τόμας Μόνσον (2020)

«Κεφάλαιο 23», Διδασκαλίες: Τόμας Μόνσον

Κεφάλαιο 23

«Να γίνεσαι τύπος των πιστών»

«Καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος και ζούμε όπως ζούσε Εκείνος και όπως δίδασκε, αυτό το φως θα καίει μέσα μας και θα φωτίζει τον δρόμο για άλλους».

Από τη ζωή του Τόμας Μόνσον

Η παιδική ηλικία του Προέδρου Τόμας Μόνσον ευλογήθηκε από το καλό παράδειγμα των γονέων, των ηγετών και των δασκάλων του. Για τους ηγέτες του των Νέων Ανδρών, ο Πρόεδρος Μόνσον είπε: «Καθοδηγηθήκαμε από σοφούς και υπομονετικούς άνδρες που μας δίδαξαν από τις άγιες γραφές και άνδρες που μας γνώριζαν καλά… Ήταν παραδείγματα για εμάς. Η ζωή τους ήταν μια αντανάκλαση της μαρτυρίας τους»¹. Μιλούσε επίσης συχνά για το παράδειγμα των δασκάλων του Κατηχητικού, οι οποίοι τον επηρέασαν «όχι τόσο πολύ από αυτά που έλεγαν, αλλά από το τι ήταν και πώς αγαπούσαν τον Κύριο»².

Έχοντας μάθει στη νεότητά του τη σπουδαιότητα να θέτει ένα καλό παράδειγμα, ο Πρόεδρος Μόνσον το συνέχισε σε όλη του τη ζωή. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη αφού κατετάγη στη Ναυτική Εφεδρεία των Ηνωμένων Πολιτειών και πήγε στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας για βασική εκπαίδευση. Χρόνια αργότερα, ένας από τους φίλους του από το ναυτικό, ο οποίος ήταν επίσης μέλος της Εκκλησίας, του έγραψε την ακόλουθη επιστολή σχετικά με το παράδειγμά του εκείνη την εποχή:

«Τα μάτια τόσων πολλών από εμάς σε παρακολουθούσαν… Ήμασταν έξω στο Λα Χόγια Σορς και κάναμε ένα πάρτι γραφείου στην παραλία. Είχε σερβιριστεί μπίρα… Ήσουν ένα είδος φυσικού ηγέτη ακόμη και τότε ανάμεσά μας. Δεν θα σε άφηναν ήσυχο… Μπορώ να σε δω τόσο ξεκάθαρα τώρα στον νου μου – εκείνο το ισχνό, ψηλό παιδί με το χαμόγελο και την αίσθηση σου του χιούμορ να γελά προσπαθώντας να την αποφύγει, λέγοντας όχι, ώστε κανείς να μην προσβληθεί, σπρώχνοντάς την μακριά, επαναλαμβάνοντας, όχι, όχι. Πώς θα σε πλήγωνε; Θα πλήγωνε εμάς, Τομ – εμάς που σε παρακολουθούσαμε. Ο Κύριος θα μπορούσε ακόμη να σε είχε κάνει απόστολο, εάν είχες πάρει εκείνη τη μπίρα, αλλά τι θα είχε κάνει σε εμάς που θυμόμαστε εκείνη τη στιγμή πριν από τόσα πολλά χρόνια; Πόσο ευγνώμων είμαι σε εσένα, Πρόεδρε Μόνσον, για εκείνο το παράδειγμα, διότι ήσουν αφοσιωμένος ως νέος άνδρας στη στρατιωτική θητεία και για αυτό που σημαίνει για μένα καθώς σηκώνω το χέρι μου σε ορθή γωνία για να σε υποστηρίξω χωρίς καμία επιφύλαξη»³.

«Πρέπει να είμαστε παράδειγμα κατά το πνεύμα. Για εμένα αυτό σημαίνει να προσπαθούμε να έχουμε στη ζωή μας καλοσύνη, ευγνωμοσύνη, συγχώρηση και καλή θέληση».

Διδασκαλίες του Τόμας Μόνσον

Καθώς είμαστε καλά παραδείγματα, θα είμαστε φως στον κόσμο.

Καθένας από εμάς ήλθε στη Γη έχοντας λάβει το Φως του Χριστού. Καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος και ζούμε όπως ζούσε Εκείνος και όπως δίδασκε, αυτό το φως θα καίει μέσα μας και θα φωτίζει τον δρόμο για άλλους⁴.

Ο Απόστολος Παύλος έγραψε μία επιστολή στον αγαπημένο του φίλο Τιμόθεο, στην οποία παρείχε εμπνευσμένες συμβουλές, εξίσου εφαρμόσιμες σε εσάς και σε εμένα σήμερα όπως ήταν για τον Τιμόθεο. Ακούστε προσεκτικά τα λόγια του: «Nα μη παραμελείς το χάρισμα που υπάρχει μέσα σου», «αλλά να γίνεσαι τύπος των πιστών σε λόγο, σε συναναστροφή, σε αγάπη, σε πνεύμα, σε πίστη, σε αγνότητα» [Α΄ Προς Τιμόθεον 4:14, 12]⁵.

[Ζώντας με αυτά] τα έξι χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός πιστού [που απαριθμούνται από τον Απόστολο Παύλο] θα επιτρέψουμε στα φώτα μας να λάμπουν. Ας δούμε καθένα από αυτά.

Αναφέρω τα δύο πρώτα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μαζί – να είμαστε παράδειγμα σε λόγο και σε συζήτηση. Τα λόγια που χρησιμοποιούμε μπορούν να εξυψώνουν και να εμπνέουν ή μπορούν να βλάπτουν και να μειώνουν. Στον σημερινό κόσμο υπάρχει πληθώρα χυδαιολογίας, με την οποία φαίνεται ότι περιβαλλόμαστε σε σχεδόν κάθε γωνία του δρόμου μας. Είναι δύσκολο να αποφύγουμε να ακούμε τα ονόματα της Θειότητας να χρησιμοποιούνται απερίσκεπτα και πρόχειρα. Χυδαία σχόλια φαίνεται να έχουν γίνει βασικό μέρος της τηλεόρασης, των ταινιών, των βιβλίων και της μουσικής. Συκοφαντικά σχόλια και θυμωμένα λόγια κυκλοφορούν. Ας μιλούμε στους άλλους με αγάπη και σεβασμό, πάντοτε διατηρώντας τη γλώσσα μας καθαρή και αποφεύγοντας λόγια ή σχόλια που θα πλήγωναν ή θα προσέβαλλαν. Είθε να ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος, ο οποίος μιλούσε με ανοχή και καλοσύνη σε όλη Του τη διακονία.

Το επόμενο γνώρισμα που ανέφερε ο Παύλος είναι η αγνή αγάπη, που έχει ορισθεί ως «η αγνή αγάπη του Χριστού» [Μορόνι 7:47]. Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχουν εντός της σφαίρας επιρροής μας αυτοί που είναι μόνοι, αυτοί που είναι άρρωστοι και αυτοί που νιώθουν αποθαρρημένοι. Δική μας είναι η ευκαιρία να τους βοηθήσουμε και να εξυψώσουμε το ηθικό τους. Ο Σωτήρας έφερε ελπίδα στους απελπισμένους και δύναμη στους αδύναμους. Θεράπευσε τον ασθενή· έκανε τον χωλό να περπατήσει, τον τυφλό να δει, τον κωφό να ακούσει. Ήγειρε ακόμη και τον νεκρό στη ζωή. Σε όλη Του τη διακονία, προσέγγισε με αγνή αγάπη οιονδήποτε είχε ανάγκη. Καθώς μιμούμεθα το παράδειγμά Του, θα ευλογήσουμε ζωές, μαζί και τη δική μας.

Επόμενο, πρέπει να είμαστε παράδειγμα κατά το πνεύμα. Αυτό για μένα σημαίνει να προσπαθούμε να έχουμε στη ζωή μας καλοσύνη, ευγνωμοσύνη, συγχώρηση και καλή θέληση. Αυτές οι αρετές θα μας παρέχουν ένα πνεύμα που θα αγγίζει τη ζωή των γύρω μας. Ήταν η ευκαιρία μου όλα αυτά τα χρόνια να συναναστραφώ αμέτρητα άτομα που κατέχουν τέτοιο πνεύμα. Βιώνουμε ένα ξεχωριστό αίσθημα, όταν είμαστε μαζί τους, ένα αίσθημα που μας κάνει να θέλουμε να τους συναναστρεφόμαστε και να ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Ακτινοβολούν το Φως του Χριστού και μας βοηθούν να νιώθουμε την αγάπη Του για εμάς.

Για να επεξηγήσω ότι το φως, το οποίο προέρχεται από ένα αγνό και στοργικό πνεύμα, αναγνωρίζεται από άλλους, σας αναφέρω μία εμπειρία μου πριν από πολλά χρόνια.

Τότε, ηγέτες της Εκκλησίας συναντήθηκαν με αξιωματούχους στην Ιερουσαλήμ για να βρουν τη λύση με μία συμφωνία ενοικίασης για γη όπου θα κτιζόταν το Κέντρο Ιερουσαλήμ της Εκκλησίας. Προκειμένου να αποκτήσει τις απαραίτητες άδειες, η Εκκλησία είχε συμφωνήσει ότι δεν θα γινόταν καμία διδασκαλία από τα μέλη μας που θα διέμεναν στο κέντρο. Αφού είχε γίνει εκείνη η συμφωνία, ένας από τους Ισραηλινούς αξιωματούχους, ο οποίος ήταν καλά εξοικειωμένος με την Εκκλησία και τα μέλη της, παρατήρησε ότι ήξερε πως η Εκκλησία θα τιμούσε τη συμφωνία για μη διδασκαλία. «Όμως» είπε, αναφερόμενος στους φοιτητές που θα φοιτούσαν εκεί «τι θα κάνουμε για το φως που είναι στα μάτια τους;» [Βλ. Τζέιμς Φάουστ, “The Light in Their Eyes”, Λιαχόνα, Νοε 2005, 20]. Είθε αυτό το ξεχωριστό φως να λάμπει πάντοτε μέσα μας, ώστε να μπορεί να αναγνωρίζεται και να εκτιμάται από άλλους.

Να είμαστε παράδειγμα πίστης σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε τον Κύριο και τον λόγο Του. Σημαίνει ότι κατέχουμε και ότι γαλουχούμε τα πιστεύω που θα καθοδηγούν τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Η πίστη μας στον Κύριο Ιησού Χριστό και στον Επουράνιο Πατέρα μας θα επηρεάσει όλα όσα κάνουμε. Εν μέσω της σύγχυσης της εποχής μας, των συγκρούσεων συνείδησης και της αναταραχής της καθημερινής μας ζωής, η διαρκής πίστη γίνεται μία άγκυρα στη ζωή μας. Να θυμάστε ότι η πίστη και η αμφιβολία δεν μπορούν να υπάρχουν στον ίδιο νου ταυτοχρόνως, γιατί η μία θα διαλύσει την άλλη. Επαναλαμβάνω αυτό που έχουμε πει επανειλημμένως – ότι προκειμένου να αποκτήσουμε και να διατηρήσουμε την πίστη που χρειαζόμαστε, είναι ουσιώδες να διαβάζουμε, να μελετούμε και να συλλογιζόμαστε τις γραφές. Η επικοινωνία με τον Επουράνιο Πατέρα μέσω της προσευχής είναι ζωτικής σημασίας. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να παραμελούμε αυτά τα πράγματα, διότι ο εναντίος και οι στρατιές του επιζητούν αμείλικτα μία σχισμή στην πανοπλία μας, μία παρέκκλιση από την πίστη μας. Είπε ο Κύριος: «Να αναζητάτε επιμελώς, να προσεύχεστε πάντα και να πιστεύετε, και τα πάντα θα συμβάλλουν για το καλό σας» [Διδαχή και Διαθήκες 90:24].

«Τι θα κάνουμε με το φως που είναι στα μάτια τους;»

Τελικώς, πρέπει να είμαστε αγνοί, το οποίο σημαίνει ότι είμαστε καθαροί σε σώμα, νου και πνεύμα. Ξέρουμε ότι το σώμα μας είναι ναός, που πρέπει να του φερόμαστε με ευλάβεια και σεβασμό. Ο νους μας θα πρέπει να είναι γεμάτος με εξυψωτικές και εξευγενιστικές σκέψεις και ελεύθερος από αυτά τα πράγματα που θα τον μολύνουν. Προκειμένου να έχουμε το Άγιο Πνεύμα ως συνεχή σύντροφό μας, πρέπει να είμαστε άξιοι. Αδελφοί και αδελφές, η αγνότητα θα μας φέρει ψυχική ηρεμία και θα μας δώσει τις προϋποθέσεις για να λάβουμε τις υποσχέσεις του Σωτήρος. Είπε: «Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά· επειδή, αυτοί θα δουν τον Θεό» [Κατά Ματθαίον 5:8].

Καθώς αποδεικνύουμε ότι είμαστε παραδείγματα με λόγο, με συζήτηση, με αγνή αγάπη, με πνεύμα, με πίστη και με αγνότητα, θα έχουμε τις προϋποθέσεις για να είμαστε φως στον κόσμο⁶.

Ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, είναι το παράδειγμά μας και η δύναμή μας.

Το πρωταρχικό μας παράδειγμα είναι ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός. Η γέννησή Του προελέχθη από προφήτες· άγγελοι προανήγγειλαν την εγκόσμια διακονία του. Εκείνος «αύξανε, και δυναμωνόταν στο πνεύμα, γεμίζοντας με σοφία· και χάρη Θεού ήταν επάνω του» [Κατά Λουκάν 2:40].

Βαπτίσθηκε από τον Ιωάννη στον ποταμό γνωστό ως Ιορδάνη και άρχισε την επίσημη διακονία Του προς τους ανθρώπους. Στη σοφιστεία του Σατανά, ο Ιησούς γύρισε την πλάτη του. Προς το καθήκον που προκαθόρισε ο Πατέρας Του, γύρισε το πρόσωπό Του, υποσχέθηκε την καρδιά Του και έδωσε τη ζωή Του. Και τι αναμάρτητη, ανιδιοτελής, ευγενής και θεία ζωή ήταν! Ο Ιησούς μόχθησε. Ο Ιησούς αγάπησε. Ο Ιησούς υπηρέτησε. Ο Ιησούς κατέθεσε μαρτυρία. Τι πιο τέλειο παράδειγμα θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε. Ας αρχίσουμε τώρα… να το κάνουμε. Θα εκδιώξουμε διά παντός τον παλαιό μας εαυτό και μαζί του την ήττα, την απόγνωση, την αμφιβολία και τη δυσπιστία. Εισερχόμαστε σε μία νέα ζωή – μία ζωή πίστεως, ελπίδος, θάρρους και αγαλλιάσεως. Κανένα έργο δεν φαίνεται τόσο μεγάλο, καμία ευθύνη δεν ζυγίζει πιο βαριά, κανένα καθήκον δεν είναι φορτίο. Όλα είναι δυνατά.

Πριν από πολλά χρόνια, μίλησα για κάποιον που πήρε για παράδειγμά του τον Σωτήρα, κάποιον που ίστατο σταθερός και αληθινός, δυνατός και άξιος μέσα στις καταιγίδες της ζωής. Με θάρρος μεγάλυνε τις κλήσεις του στην ιεροσύνη. Αποτελεί για τον καθέναν από εμάς ένα παράδειγμα. Το όνομά του ήταν Τόμας Μάικλ Γουίλσον, γυιος του Γουίλυ και της Τζούλιας Γουίλσον από το Λαφαγιέτ της Αλαμπάμας.

Όταν ήταν έφηβος, και εκείνος και η οικογένειά του δεν ήταν ακόμη μέλη της Εκκλησίας, κτυπήθηκε από καρκίνο και ακολούθησε επίπονη θεραπεία με ακτινοβολίες και κατόπιν ευλογημένη ύφεση. Αυτή η ασθένεια έκανε την οικογένειά του να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή δεν είναι μόνον πολύτιμη, αλλά ότι μπορεί να είναι σύντομη. Άρχισαν να στρέφονται στη θρησκεία για να τους βοηθήσει εκείνη την εποχή των βασάνων. Εν συνεχεία, έμαθαν για την Εκκλησία και τελικώς όλοι, πλην του πατέρα, βαπτίσθηκαν. Αφού απεδέχθη το Ευαγγέλιο, ο νεαρός αδελφός Γουίλσον επιζητούσε την ευκαιρία να γίνει ιεραπόστολος, μολονότι ήταν μεγαλύτερος από τους περισσότερους νέους άνδρες, όταν άρχισαν την ιεραποστολική τους υπηρέτηση. Στην ηλικία των 23 ετών, έλαβε την ιεραποστολική κλήση να υπηρετήσει στην ιεραποστολή Σωλτ Λέηκ Σίτυ της Γιούτας.

Οι συνάδελφοι του Πρεσβυτέρου Γουίλσον περιέγραψαν την πίστη του ως αδιαμφισβήτητη, απαρέγκλιτη και ανυποχώρητη. Ήταν παράδειγμα για όλους. Ωστόσο, ύστερα από ένδεκα μήνες ιεραποστολικής υπηρέτησης, η ασθένεια επέστρεψε. Ο καρκίνος των οστών τώρα απαιτούσε τον ακρωτηριασμό του βραχίονος και του ώμου του. Εντούτοις, επέμεινε στους ιεραποστολικούς μόχθους του.

Το θάρρος και η κυρίαρχη επιθυμία του Πρεσβυτέρου Γουίλσον να παραμείνει στην ιεραποστολή του, συγκίνησε τόσο πολύ τον πατέρα του που δεν ήταν μέλος, που ερεύνησε τις διδασκαλίες της Εκκλησίας και έγινε κι αυτός μέλος.

Έμαθα ότι μία ερευνήτρια, την οποία είχε διδάξει ο Πρεσβύτερος Γουίλσον, βαπτίσθηκε, αλλά κατόπιν ήθελε να επικυρωθεί από τον Πρεσβύτερο Γουίλσον, τον οποίον σεβόταν τόσο πολύ. Η ίδια, μαζί με μερικούς άλλους, ταξίδευσαν ώς το προσκέφαλο του Πρεσβυτέρου Γουίλσον στο νοσοκομείο. Εκεί, με το εναπομείναν χέρι του να ακουμπά επάνω στην κεφαλή της, ο Πρεσβύτερος Γουίλσον την επικύρωσε μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Ο Πρεσβύτερος Γουίλσον συνέχισε τον έναν μήνα μετά τον άλλον την πολύτιμη, αλλά επώδυνη υπηρέτησή του ως ιεραπόστολος. Εδόθησαν ευλογίες, προσεφέρθησαν προσευχές. Χάριν του παραδείγματός του της αφοσίωσης, οι συνάδελφοί του ιεραπόστολοι έζησαν πιο κοντά στον Θεό.

Η σωματική κατάσταση του Πρεσβυτέρου Γουίλσον επιδεινώθηκε. Το τέλος πλησίαζε και έπρεπε να γυρίσει σπίτι. Ζήτησε να υπηρετήσει έναν ακόμη μήνα και η παράκλησή του έγινε αποδεκτή. Έθεσε την πίστη του στον Θεό και Εκείνος τον οποίον ο Τόμας Μάικλ Γουίλσον εμπιστεύθηκε σιωπηλά, άνοιξε τους καταρράκτες των ουρανών και τον ευλόγησε εν αφθονία. Οι γονείς του, Γουίλυ και Τζούλια Γουίλσον, και ο αδελφός του Τόνυ, πήγαν στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ για να βοηθήσουν τον γυιο και αδελφό τους να επιστρέψει σπίτι, στην Αλαμπάμα. Εντούτοις, υπήρχε μία ευλογία, για την οποία είχαν προσευχηθεί και επιθυμούσαν, που έπρεπε να απονεμηθεί. Η οικογένεια με προσεκάλεσε να πάω μαζί τους στο Ναό Τζόρνταν Ρίβερ, όπου τελούνταν αυτές οι ιερές διατάξεις, οι οποίες δένουν τις οικογένειες για την αιωνιότητα.

Είπα αντίο στην οικογένεια Γουίλσον. Ακόμη βλέπω τον Πρεσβύτερο Γουίλσον να με ευχαριστεί που ήμουν μαζί του και μαζί με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Είπε: «Δεν έχει σημασία τι μας συμβαίνει σε αυτήν τη ζωή, εφόσον έχουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και ζούμε σύμφωνα με αυτό. Δεν έχει σημασία εάν διδάσκω το Ευαγγέλιο σε αυτήν ή την άλλην πλευρά του καταπετάσματος, εφόσον μπορώ να το διδάσκω». Τι θάρρος! Τι πεποίθηση! Τι αγάπη! Η οικογένεια Γουίλσον έκανε το μακρύ ταξίδι προς το Λαφαγιέτ, όπου ο Πρεσβύτερος Τόμας Μάικλ Γουίλσον πέρασε από εδώ στην αιωνιότητα. Ετάφη εκεί, με το ιεραποστολικό ταμπελάκι του στη θέση του⁷.

Καθώς κάνουμε τον Χριστό κέντρο της ζωής μας, θα έχουμε το θάρρος να είμαστε καλά παραδείγματα.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μία εποχή όπου υπάρχουν εκείνοι που χλευάζουν την αρετή, που πουλούν πορνογραφία υπό το πρόσχημα της τέχνης ή της κουλτούρας, οι οποίοι κλείνουν τα μάτια, κωφεύουν και σκληραίνουν την καρδιά στις διδασκαλίες του Ιησού και σε έναν κώδικα ευπρέπειας. Πολλοί από τους νέους μας οδηγούνται σε λανθασμένη κατεύθυνση και δελεάζονται να συμμετέχουν στις αμαρτίες του κόσμου. Τα άτομα αυτά επιζητούν με μεγάλη λαχτάρα να στηριχθούν στη δύναμη εκείνων που έχουν την ικανότητα να σταθούν ακλόνητοι στην αλήθεια. Μέσω της ενάρετης ζωής, τείνοντας χείρα βοηθείας και προσφέροντας μια καρδιά γεμάτη κατανόηση, μπορείτε να σώσετε, μπορείτε να διαφυλάξετε. Πόσο μεγάλη θα είναι τότε η χαρά σας. Πόσο παντοτινή θα είναι η ευλογία που θα έχετε δώσει⁸.

Καθώς ο κόσμος μετακινείται όλο και πιο μακριά από τις αρχές και τις κατευθυντήριες οδηγίες που μας έχει δώσει ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας, θα ξεχωρίζουμε από το πλήθος επειδή είμαστε διαφορετικοί. Θα ξεχωρίζουμε επειδή ντυνόμαστε σεμνά. Θα είμαστε διαφορετικοί, επειδή δεν χρησιμοποιούμε χυδαιολογία και επειδή δεν γευόμαστε ουσίες που είναι βλαβερές για το σώμα μας. Θα είμαστε διαφορετικοί, επειδή αποφεύγουμε ακατάλληλο χιούμορ και εξευτελιστικά σχόλια. Θα είμαστε διαφορετικοί καθώς αποφασίζουμε να μη γεμίζουμε το μυαλό μας με επιλογές από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας που είναι ανήθικες και μειωτικές και που θα απομακρύνουν το Πνεύμα από το σπίτι και τη ζωή μας. Ασφαλώς θα ξεχωρίζουμε καθώς κάνουμε επιλογές σχετικά με την ηθικότητα – επιλογές που ακολουθούν τις αρχές και τα πρότυπα του Ευαγγελίου. Αυτά που μας κάνουν διαφορετικούς από τον περισσότερο κόσμο μάς παρέχουν επίσης εκείνο το φως και εκείνο το πνεύμα που θα λάμπει σε έναν αυξανόμενα σκοτεινό κόσμο.

Συχνά είναι δύσκολο να είσαι διαφορετικός και να στέκεσαι μόνος στο πλήθος. Είναι φυσικό να φοβάσαι αυτό που άλλοι ενδεχομένως να σκέπτονται ή να λένε. Παρηγορητικά είναι τα λόγια του ψαλμού: «Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι φως μου και σωτηρία μου· ποιον θα φοβηθώ; Ο Κύριος είναι δύναμη της ζωής μου· από ποιον θα δειλιάσω;» [Ψαλμοί 27:1]. Καθώς κάνουμε τον Χριστό το κέντρο της ζωής μας, οι φόβοι μας θα αντικατασταθούν από το θάρρος των πεποιθήσεών μας⁹.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε ένα κατακλυσμικό γεγονός, ένα δραματικό περιστατικό στον κόσμο στον οποίο ζούμε ή μία ειδική πρόσκληση για να είμαστε παράδειγμα – ακόμη και ένα πρότυπο να ακολουθήσουμε. Οι ευκαιρίες μας βρίσκονται ενώπιόν μας εδώ και τώρα. Αλλά είναι αναλώσιμες. Πιθανόν να βρεθούν στο σπίτι μας και στις καθημερινές πράξεις της ζωής μας¹⁰.

Ευκαιρίες να είμαστε το φως στους άλλους μας περιβάλλουν κάθε ημέρα.

Η ζωή δεν είναι τέλεια για κανέναν μας και ενίοτε οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε μπορούν να γίνουν πολύ πιεστικές, κάνοντας το φως μας να θολώσει. Ωστόσο, με τη βοήθεια του Επουράνιου Πατέρα μας, σε συνδυασμό με τη στήριξη των άλλων, μπορούμε να επανακτήσουμε εκείνο το φως που θα φωτίσει το δικό μας μονοπάτι για άλλη μια φορά και θα παρέχει το φως που μπορεί άλλοι να χρειάζονται…

Αδελφοί και αδελφές μου, οι ευκαιρίες μας να λάμπουμε μάς περιβάλλουν κάθε ημέρα, σε οποιαδήποτε περίσταση βρισκόμαστε. Καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος, δική μας θα είναι η ευκαιρία να γίνουμε το φως στη ζωή των άλλων, είτε είναι μέλη της οικογένειάς μας και φίλοι, συνεργάτες μας, απλοί γνωστοί ή εντελώς άγνωστοι.

Στον καθέναν από εσάς λέω ότι είστε υιός ή θυγατέρα του Επουράνιου Πατέρα μας. Έχετε έλθει από την παρουσία Του για να ζήσετε σε αυτήν τη Γη για μία περίοδο, για να αντικατοπτρίζετε την αγάπη και τις διδασκαλίες του Σωτήρος και να λάμπει γενναία το φως σας για να το δουν όλοι. Όταν τελειώσει αυτή η περίοδος επάνω στη Γη, εάν έχετε κάνει αυτό που σας αναλογεί, δική σας θα είναι η ένδοξη ευλογία να επιστρέψετε για να ζήσετε μαζί Του για πάντα.

Πόσο καθησυχαστικά είναι τα λόγια του Σωτήρος: «Εγώ είμαι το φως τού κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής» [Κατά Ιωάννην 8:12]. Για Εκείνον καταθέτω μαρτυρία. Είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας, ο Συνήγορός μας προς τον Πατέρα. Είναι το παράδειγμά μας και η δύναμή μας. Εκείνος είναι «το φως που φέγγει στο σκοτάδι» [Διδαχή και Διαθήκες 6:21]. Ότι ο καθένας μας… είθε να υπόσχεται ότι θα Τον ακολουθεί, για να γίνει έτσι λαμπρό φως στον κόσμο, είναι η προσευχή μου¹¹.

«Ακτινοβολούν το Φως του Χριστού και βοηθούν [άλλους] να νιώθουν την αγάπη Του».

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Παραθέτοντας από τον Απόστολο Παύλο, ο Πρόεδρος Μόνσον επεξεργάστηκε διάφορους τρόπους με τους οποίους ο καθένας μας θα έπρεπε να γίνει «τύπος πιστών» (τμήμα 1). Τι σημαίνει για εσάς να είστε παράδειγμα «με λόγο και με συζήτηση»; Πώς έχει επηρεαστεί η ζωή σας από κάποιον που ήταν παράδειγμα αγνής αγάπης; Πώς μπορούμε να είμαστε παραδείγματα πίστης; Γιατί είναι σημαντικό να είμαστε παραδείγματα αγνότητας;
Επανεξετάστε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, έθεσε το παράδειγμα για εμάς (βλ. τμήμα 2). Πώς σας έχει επηρεάσει το παράδειγμα του Σωτήρος; Σκεφθείτε μερικούς τρόπους που θα μπορούσατε να ακολουθήσετε πληρέστερα το παράδειγμά Του.
Γιατί είναι μερικές φορές δύσκολο να είμαστε καλό παράδειγμα και να υποστηρίζουμε αυτό που είναι σωστό; (Βλ. τμήμα 3.) Τι δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει κάνοντάς το; Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε το θάρρος να είμαστε καλά παραδείγματα; Πώς έχει ευλογήσει τη ζωή σας το καλό παράδειγμα κάποιου άλλου;
Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε ότι «ευκαιρίες να λάμπουμε μάς περιβάλλουν κάθε μέρα» (τμήμα 4). Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να είμαστε το φως στους άλλους; Πότε υπήρξε κάποιος άλλος το φως για εσάς; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε για να είστε «ένα λαμπρό φως στον κόσμο».

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 5:13-16, Νεφί Β΄ 31:16-17, Άλμα 17:11, Νεφί Γ΄ 18:16, 27:2

Βοήθεια διδασκαλίας

«Το παράδειγμά σας έχει ισχυρή επίδραση στη συμπεριφορά των μαθητευομένων… Με τα λόγια σας και τις πράξεις σας δείχνετέ τους ότι αγαπάτε το Ευαγγέλιο και ότι ενδιαφέρεστε για την πνευματική τους ανάπτυξη» (Διδάσκοντας με τον τρόπο του Σωτήρος [2016], 15).