«Κεφάλαιο 24: Το πνεύμα που αισθανόμαστε την περίοδο των Χριστουγέννων», Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τόμας Μόνσον (2020)

«Κεφάλαιο 24», Διδασκαλίες: Τόμας Μόνσον

Κεφάλαιο 24

Το Πνεύμα που αισθανόμαστε την περίοδο των Χριστουγέννων

«Το πνεύμα του Χριστού εισέρχεται στη ζωή μας, μέσω της προσφοράς παρά της απόκτησης».

Από τη ζωή του Τόμας Μόνσον

Μία εμπειρία παιδικής ηλικίας σε μία χριστουγεννιάτικη εκδήλωση δημιούργησε μία αγαπημένη εντύπωση στον Πρόεδρο Μόνσον. Αργότερα εξήγησε:

«Στο σπίτι σε μία κρυφή γωνία, έχω ένα μικρό μαύρο μπαστούνι με μία λαβή σε ασημένια απομίμηση. Κάποτε ανήκε σε έναν μακρινό συγγενή. Γιατί το κρατώ για ένα τόσο μεγάλο διάστημα που διαρκεί τώρα πάνω από 70 χρόνια; Υπάρχει ένας ξεχωριστός λόγος.

»Βλέπετε, όταν ήμουν πολύ μικρός συμμετείχα σε μία χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στον τομέα μας. Είχα το προνόμιο να είμαι ένας από τους τρεις Μάγους. Με ένα τυλιγμένο μαντήλι γύρω από το κεφάλι μου, το κάλυμμα του πάγκου του πιάνου της μητέρας μου κρεμασμένο πάνω από τον ώμο μου και το μαύρο μπαστούνι στο χέρι μου, είπα τα λόγια που μου ανατέθηκαν:

»“Πού είναι αυτός που γεννήθηκε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων; Επειδή, είδαμε το αστέρι του στην ανατολή, και ήρθαμε για να τον προσκυνήσουμε” (Κατά Ματθαίον 2:2).

»Δεν θυμάμαι όλα τα λόγια σε εκείνη την εκδήλωση, αλλά θυμάμαι ζωηρά τα συναισθήματα της καρδιάς μου καθώς εμείς οι τρεις “μάγοι” κοιτούσαμε προς τα επάνω και βλέπαμε το άστρο, ταξιδεύαμε επάνω στη σκηνή, βρίσκαμε τη Μαρία με τον μικρό Ιησού, κατόπιν γονατίζαμε και Τον προσκυνούσαμε και ανοίγαμε τους θησαυρούς μας και προσφέραμε δώρα: χρυσό, λίβανο και σμύρνα.

»Μου άρεσε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι δεν επιστρέψαμε στον κακό Ηρώδη για να προδώσουμε τον μικρό Ιησού, αλλά υπακούσαμε στον Θεό και αναχωρήσαμε από άλλον δρόμο.

»Τα χρόνια πέρασαν, τα γεγονότα μίας πολυάσχολης ζωής παίρνουν τις κατάλληλες θέσεις στις αγιασμένες αίθουσες μνήμης, αλλά το χριστουγεννιάτικο μπαστούνι εξακολουθεί να κατέχει την ιδιαίτερη θέση του στο σπίτι μου. Και μέσα στην καρδιά μου είναι μία δέσμευση προς τον Χριστό»¹.

Μάγοι και καμήλες — «Οι μάγοι ταξίδευσαν… έως την Ιερουσαλήμ, λέγοντας: “Πού είναι αυτός που γεννήθηκε, ο βασιλιάς των Iουδαίων; Eπειδή, είδαμε το αστέρι του στην ανατολή, και ήρθαμε για να τον προσκυνήσουμε”» (Κατά Ματθαίον 2:2)

Διδασκαλίες του Τόμας Μόνσον

Ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς έδωσε το δώρο του Υιού Του, Ιησού Χριστού.

Με τη γέννηση του βρέφους στη Βηθλεέμ, ανεδύθη μία μεγάλη προικοδότηση, μια δύναμη δυνατότερη από τα όπλα, ένας πλούτος με μεγαλύτερη διάρκεια από τα νομίσματα του Καίσαρα. Αυτό το παιδί επρόκειτο να γίνει Βασιλεύς Βασιλέων και Κύριος Κυρίων, ο Υπεσχημένος Μεσσίας – ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού².

Την παραμονή της γέννησής Του, η φωνή του Κυρίου ήλθε προς τον Νεφί, λέγοντας: «Σήκωσε το κεφάλι σου και έχε θάρρος, γιατί ιδού, ο καιρός έφτασε, και αυτήν τη νύχτα θα δοθεί το σημείο, και την επαύριον έρχομαι στον κόσμο, για να δείξω στον κόσμο ότι θα εκπληρώσω όλα όσα έκανα να ειπωθούν από το στόμα των αγίων μου προφητών» [Νεφί Γ΄ 1:13].

Τι δήλωσαν οι άγιοι προφήτες της αρχαίας εποχής; Ο Ησαΐας, περισσότερο από 700 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού, προφήτευσε: «Γι’ αυτό, o ίδιος o Kύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο, και τo όνoμά τoυ θα απoκληθεί Eμμανoυήλ» [Ησαΐας 7:14].

Στην αμερικανική ήπειρο, ο βασιλιάς Βενιαμίν είπε: «Γιατί, ιδού, έρχεται ο καιρός, και δεν απέχει πολύ, που με δύναμη, ο Κύριος ο Παντοδύναμος… θα κατοικήσει σε σκήνωμα πηλού… …θα υποστεί πειρασμούς, και σωματικό πόνο. Και θα ονομαστεί Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο Πατέρας των ουρανών και της γης, ο Δημιουργός των πάντων από την αρχή· και η μητέρα του θα λέγεται Μαρία» [Μωσία 3:5, 7-8].

Κατόπιν ήλθε εκείνη η πιο σημαντική νύκτα απ’ όλες, όταν οι ποιμένες διέμεναν στους αγρούς και ο άγγελος του Κυρίου ενεφανίσθη σε αυτούς, αναγγέλλοντας: «Mη φοβάστε· επειδή, προσέξτε, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα μεγάλης χαράς… Επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Xριστός, ο Kύριος» [Κατά Λουκάν 2:10-11].

Οι ποιμένες με βιασύνη πήγαν στη φάτνη για να τιμήσουν τον Χριστό τον Κύριο. Αργότερα, οι μάγοι ταξίδευσαν από την Ανατολή έως την Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Πού είναι αυτός που γεννήθηκε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων; Επειδή, είδαμε το αστέρι του στην ανατολή, και ήρθαμε για να τον προσκυνήσουμε… Kαι καθώς είδαν το αστέρι, χάρηκαν με χαρά υπερβολικά μεγάλη. Kαι όταν ήρθαν στο σπίτι, είδαν το παιδί μαζί με τη Mαρία, τη μητέρα του, και πέφτοντας κάτω τον προσκύνησαν, ανοίγοντας δε τους θησαυρούς τους, του πρόσφεραν δώρα, χρυσάφι και λιβάνι και σμύρνα» [Κατά Ματθαίον 2:2, 10-11].

Από τότε, το πνεύμα της προσφοράς δώρων είναι παρόν στον νου κάθε χριστιανού καθώς εορτάζει την εποχή των Χριστουγέννων. Ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς έδωσε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Αυτός ο πολύτιμος Υιός έδωσε σε εμάς τη ζωή, την Εξιλέωση και τη νίκη Του επί του τάφου³.

Ο Ιησούς ζητεί να δώσουμε από τον εαυτό μας ως ανάμνηση όλων όσων Εκείνος έχει δώσει.

Αναρωτιέμαι αν ο καθένας μας θα μπορούσε να επωφεληθεί αναρωτώμενος: Τι δώρα θα ήθελε ο Κύριος να δώσω σε Εκείνον ή στους άλλους σε αυτήν την πολύτιμη εποχή του έτους;

Επιτρέψατέ μου να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση και με κάθε επισημότητα να σας δηλώσω ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας επιθυμεί καθένα από τα τέκνα του να του αποδώσουν ένα δώρο υπακοής, ώστε όλοι να αγαπούμε πραγματικά τον Κύριο τον Θεό μας με όλη μας την καρδιά, όλο τον νου μας και όλη τη δύναμή μας. Κατόπιν, είμαι βέβαιος, θα περιμένει από εμάς να αγαπούμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας.

Αν ο Κύριος ήταν εδώ σήμερα, δεν θα με εξέπληττε αν μας έδινε οδηγίες να δίνουμε με γενναιοδωρία από τον εαυτό μας και να μην είμαστε εγωιστές ούτε άπληστοι ούτε εριστικοί ούτε πνεύματα αντιλογίας⁴.

Γεννημένος σε έναν στάβλο, με λίκνο μια φάτνη, [ο Ιησούς Χριστός] ήρθε από τους ουρανούς για να ζήσει επί της Γης ως θνητός και να εδραιώσει το Βασίλειο του Θεού. Το ένδοξο Ευαγγέλιό Του άλλαξε τη σκέψη του κόσμου. Έζησε για εμάς και πέθανε για εμάς. Τι μπορούμε, ως αντάλλαγμα, να Του δώσουμε;

Μου αρέσουν τα λόγια που έγραψε η Αγγλίδα ποιήτρια Κριστίνα Ροσσέττι:

Τι μπορώ να Του δώσω;
Που είμαι φτωχός;
Αν ήμουν ποιμένας
θα έφερνα έναν αμνό.
Αν ήμουν ένας Μάγος
θα έκανα αυτό που μου αναλογεί,
ωστόσο, τι μπορώ να Του δώσω;
Θα έδινα την καρδιά μου.
[Στο Τζακ Λάιον και άλλοι, συντάκτες, Best-Loved Poems of the LDS People (1996), 166-67]…

Είθε να δίδουμε όπως έδιδε ο Σωτήρας. Δίνοντας κάποιος από τον εαυτό του είναι ένα άγιο δώρο. Δίδουμε ως ανάμνηση όλων όσων έχει δώσει ο Σωτήρας. Είθε επίσης να δίδουμε δώρα που έχουν αιώνια αξία, μαζί με τα δώρα μας που τελικώς σπάνε ή λησμονούνται. Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, εάν όλοι δίδαμε δώρα κατανόησης και συμπόνιας, υπηρέτησης και φιλίας, καλοσύνης και ευγένειας⁵.

Η Μαρία, ο Ιωσήφ και ο Ιησούς βρέφος — «Γεννημένος σε έναν στάβλο, με λίκνο μια φάτνη, [ο Ιησούς Χριστός] ήρθε από τους ουρανούς… Έζησε για εμάς και πέθανε για εμάς. Τι μπορούμε, ως αντάλλαγμα, να Του δώσουμε;»

Εκείνος ο οποίος δίνει χρήματα, δίδει πολλά, εκείνος ο οποίος δίδει από το χρόνο του, δίδει περισσότερα, όμως εκείνος ο οποίος δίδει από τον εαυτό του, τα δίδει όλα. Ας είναι αυτή μία περιγραφή των χριστουγεννιάτικων δώρων μας⁶.

Τι θα δώσουμε εσείς κι εγώ για τα Χριστούγεννα φέτος; Ας δώσουμε στη ζωή μας στον Κύριο και Σωτήρα μας το δώρο της ευγνωμοσύνης ζώντας τις διδασκαλίες Του και ακολουθώντας τα βήματά Του. Ειπώθηκε για Εκείνον ότι «πέρασε ευεργετώντας» [Πράξεις 10:38]. Καθώς το κάνουμε ομοίως, το πνεύμα των Χριστουγέννων θα είναι δικό μας⁷.

Η προσφορά και όχι το να παίρνουμε φέρνει το Πνεύμα των Χριστουγέννων.

«Τι πήρατε για τα Χριστούγεννα;» Αυτή είναι η παγκόσμια ερώτηση μεταξύ των παιδιών για τις ημέρες που ακολουθούν μετά από εκείνη την πιο πασίγνωστη εορτή του χρόνου. Εάν αλλάξουμε μόνο μία λέξη στην ερώτηση των Χριστουγέννων, το αποτέλεσμα είναι πολύ διαφορετικό. «Τι δώσατε για τα Χριστούγεννα;»⁸

Τα Χριστούγεννα που θυμόμαστε καλύτερα γενικώς έχουν λίγο να κάνουν με τα εγκόσμια αγαθά, αλλά έχουν να κάνουν πολύ με οικογένειες, με αγάπη και με συμπόνια και φροντίδα⁹.

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων θα πρέπει να είναι αντανάκλαση της αγάπης και της ανιδιοτέλειας που δίδαξε ο Σωτήρας. Το να δίδουμε, όχι να παίρνουμε κάνει να ανοίγει ολάνθιστο το πνεύμα των Χριστουγέννων. Νιώθουμε πιο ευγενικοί ο ένας προς τον άλλον. Προσεγγίζουμε με αγάπη για να βοηθήσουμε τους λιγότερο τυχερούς. Η καρδιά μας μαλακώνει. Συγχωρούμε τους εχθρούς, θυμόμαστε τους φίλους και υπακούμε στον Θεό. Το πνεύμα των Χριστουγέννων φωτίζει τον καθρέπτη της ψυχής μας και προσέχουμε την πολυάσχολη ζωή του κόσμου και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τους ανθρώπους παρά για τα πράγματα. Για να συλλάβουμε το αληθινό νόημα του Πνεύματος των Χριστουγέννων, χρειάζεται μόνο να απαλείψουμε τις δύο τελευταίες συλλαβές και γίνεται το Πνεύμα του Χριστού¹⁰.

Πριν από μερικά χρόνια έλαβα ένα ανώνυμο γράμμα από έναν καλόκαρδο οδοντίατρο, ο οποίος επέδειξε αδελφική αγάπη και καλή θέληση. Θα ήθελα να σας το πω:

«Αγαπητέ Πρόεδρε Μόνσον:

»Αισθάνομαι αμελής, επειδή θα έπρεπε να σας είχα στείλει ένα ευχαριστήριο σημείωμα νωρίτερα. Τον περασμένο Δεκέμβριο άκουσα την ομιλία σας που δόθηκε κατά τη διάρκεια της πνευματικής συγκέντρωσης Χριστουγέννων. Μιλήσατε για μία μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα, η οποία δεν είχε τη δυνατότητα να πληρώσει για την άδεια κυκλοφορίας ενός αυτοκινήτου που είχε προσφάτως αγοράσει. Ήλθαν άλλοι να την βοηθήσουν. Όλοι όσοι συμμετείχαν συγκινήθηκαν.

»Είμαι οδοντίατρος στο επάγγελμα. Λίγο καιρό μετά την πνευματική συγκέντρωση, η υπάλληλός μου επί της υποδοχής με πληροφόρησε ότι μία γνωστή της ερχόταν στο ιατρείο μου. Είχε προβλήματα με δύο δόντια της. Γνώριζε αυτήν τη γυναίκα και μου είπε για την κατάστασή της. Η γυναίκα σήκωνε πολλά βάρη. Η οικογενειακή επιχείρηση, την οποία διηύθυνε, τα πήγαινε άσχημα και η οικογένεια είχε καθυστερήσει τρεις μήνες την πληρωμή του ενοικίου. Είχαν πέντε παιδιά, πολλά ενήλικα και όλα είχαν μετακομίσει στο σπίτι εξαιτίας δύσκολων προσωπικών συνθηκών. Με τη δύναμη της θέλησής της και μόνο είχε κρατήσει την οικογένειά της ενωμένη για αρκετό χρόνο. Τώρα δύο δόντια είχαν σπάσει.

»Η γυναίκα έφθασε για το ραντεβού της και εξήγησε για το πρόβλημα των δοντιών της. Ρώτησε αν θα της επέτρεπα να πληρώσει τον λογαριασμό της με την πάροδο του χρόνου. Μου εξήγησε ότι η οικογένειά της είχε βιώσει αρκετές οικονομικές δυσκολίες και μόλις προσφάτως άρχιζε να πληρώνει κάποιους εκπρόθεσμους λογαριασμούς.

»Την διαβεβαίωσα ότι η πιστοληπτική της ικανότητα αρκούσε για μένα. Με ρώτησε αν μπορούσα να επιδιορθώσω μόνο ένα από τα δύο σπασμένα δόντια εκείνη τη στιγμή. Την διαβεβαίωσα ότι μπορούσα και αρχίσαμε.

»Δεδομένου ότι είχα διαθέσιμο χρόνο, επιδιόρθωσα και τα δύο δόντια, πράγμα για το οποίο ήταν ευγνώμων. Όταν ολοκληρώθηκε η εργασία, σκεπτόμενος την ομιλία σας, της είπα ότι εάν δεν προσεβάλλετο, θα ήθελα να κάνω χριστουγεννιάτικο δώρο την οδοντιατρική εργασία, για την οποία δεν θα υπήρχε λογαριασμός. Εξεπλάγη. Μπορούσα να αισθανθώ το βάθος του άγχους και της έντασης που είχε, καθώς ανεξέλεγκτα δάκρυα ευγνωμοσύνης ανέβλυζαν λόγω μίας μικρής, απλής πράξης καλοσύνης. Πρέπει να είχαν περάσει χρόνια από τότε που κάποιος της έδειξε λίγη εύνοια. Μη μπορώντας να μιλήσει, βγήκε έξω.

»Τόσο η βοηθός μου όσο και η υπάλληλος υποδοχής συγκινήθηκαν τόσο πολύ από την αντίδρασή της, που επίσης έκλαιγαν και μετά βίας μπορούσαν να μιλήσουν. Εγώ, από την άλλη, ήμουν διπλά χαρούμενος. Από τη μία πλευρά, διότι είδα μία τόσο απλή πράξη να έχει τόσο χαρούμενη επίδραση σε άλλον. Και από την άλλη πλευρά, διότι για μια φορά στη ζωή μου, είχα έναν ασθενή στο ιατρείο μου να κλαίει από χαρά, και όχι από πόνο!

»Προς εσάς, τις καλύτερες ευχές μου.

»Ειλικρινώς,

»Ένας αδελφός στο Ευαγγέλιο»¹¹.

Κάποιος έχει πει πολύ σωστά: «Ζούμε με αυτά που παίρνουμε, αλλά οικοδομούμε μία ζωή με αυτά που δίνουμε». Είναι μέσω της προσφοράς παρά της απόκτησης, που το Πνεύμα του Χριστού εισέρχεται στη ζωή μας¹².

Τα δώρα που δόθηκαν από τον Θεό διαρκούν.

Είθε να… κατευθύνουμε τις σκέψεις μας σε δώρα που δόθηκαν από τον Θεό και διαρκούν. Από έναν μακρύ κατάλογο θα αναφέρω μόνο τέσσερα:

Το δώρο της γέννησης
Το δώρο της ειρήνης
Το δώρο της αγάπης
Το δώρο της αιώνιας ζωής

Πρώτον, το δώρο της γέννησης. Έχει απονεμηθεί παγκοσμίως στον καθένα από εμάς. Ήταν δικό μας το θείο προνόμιο να αναχωρήσουμε από το επουράνιο σπίτι μας στο σκήνωμα κατά τη σάρκα και να επιδείξουμε με τη ζωή μας την αξιοσύνη και τα προσόντα μας να επιστρέψουμε μία ημέρα στον Επουράνιο Πατέρα, στους πολύτιμους αγαπημένους μας και σε ένα βασίλειο που ονομάζεται επουράνιο. Οι μητέρες και οι πατέρες μας απένειμαν αυτό το θαυμάσιο δώρο σε εμάς. Δική μας είναι η ευθύνη να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας με τις πράξεις της ζωής μας…

Δεύτερον, το δώρο της ειρήνης. Στον θορυβώδη κόσμο που ζούμε, ο ορυμαγδός της κυκλοφορίας, τα διαπεραστικά διαφημιστικά μηνύματα των μέσων μαζικής επικοινωνίας και οι πολλές απαιτήσεις που τίθενται στην εποχή μας –για να μην πούμε για τα προβλήματα του κόσμου– προκαλούν πονοκέφαλο, προξενούν πόνο και απομυζούν τη δύναμή μας να αντεπεξέλθουμε. Το βάρος της ασθένειας ή η θλίψη από το πένθος για ένα αγαπημένο πρόσωπο που ανέχωρησε μας φέρνει να επιζητήσουμε γονατιστοί ουράνια βοήθεια. Μαζί με τους αρχαίους μπορεί να αναρωτιόμαστε: «Δεν υπάρχει βάλσαμο στη Γαλαάδ;» [Ιερεμίας 8:22]…

Εκείνος που επιβαρύνθηκε με τη λύπη και εξοικειώθηκε με τη θλίψη, μιλά σε κάθε ταραγμένη καρδιά και απονέμει το δώρο της ειρήνης: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας μήτε να δειλιάζει» [Κατά Ιωάννην 14:27].

Στέλνει τον λόγο Του μέσω των ιεραποστόλων που υπηρετούν σε όλο τον κόσμο διακηρύσσοντας το Ευαγγέλιό Του για τα καλά νέα και τον χαιρετισμό ειρήνης… Το δώρο απονέμεται ατομικώς: «Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου» [Αποκάλυψη 3:20].

Το διαβατήριο προς την ειρήνη είναι η πρακτική της προσευχής. Τα συναισθήματα της καρδιάς, που εκφράζονται ταπεινά και όχι μία απλή απαγγελία λέξεων, παρέχουν την ειρήνη που επιζητούμε…

Τρίτον, το δώρο της αγάπης. «Δάσκαλε, ποια εντολή είναι μεγάλη μέσα στον νόμο;» ρώτησε ο νομικός που μίλησε στον Ιησού. Ήλθε η άμεση απάντηση:

«Θα αγαπάς τον Kύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου.

»Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή.

»Δεύτερη, όμως, όμοια μ’ αυτή είναι: Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» [Κατά Ματθαίον 22:36-39].

Σε μία άλλη περίσταση ο Κύριος δίδαξε: «Eκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει» [Κατά Ιωάννην 14:21]. Οι γραφές είναι γεμάτες με τη σπουδαιότητα της αγάπης και τη συνάφειά της στη ζωή μας. Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει ότι η αγνή αγάπη είναι η «αγνή αγάπη του Χριστού» [βλ. Μορόνι 7:47]. Ο Ίδιος ο Διδάσκαλος παρείχε ένα ιδανικό πρότυπο για να ακολουθήσουμε…

Τέταρτον, το δώρο της ζωής – ακόμη και της αθανασίας. Το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας περιέχει τις απόλυτες εκφράσεις της αληθινής αγάπης. Όλα όσα εκτιμούμε, οι οικογένειές μας, οι φίλοι μας, η χαρά μας, οι γνώσεις μας, η μαρτυρία μας, θα εξαφανίζονταν, εάν δεν ήταν ο Πατέρας μας και ο Υιός του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Μεταξύ των πιο αγαπημένων σκέψεων και γραπτών σε αυτόν τον κόσμο είναι η θεία δήλωση της αλήθειας: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» [Κατά Ιωάννην 3:16]…

Είθε να δώσουμε με γενναιοδωρία σε Εκείνον, όπως μας έχει δώσει τόσο άφθονα, ζώντας και αγαπώντας όπως εκείνος και ο Υιός Του έχουν διδάξει τόσο υπομονετικά¹³.

Βρίσκουμε την αληθινή χαρά των Χριστουγέννων, όταν κάνουμε τον Σωτήρα το επίκεντρο της εποχής.

[Για να] μπορέσουμε επιτυχώς να αναλάβουμε μία προσωπική αναζήτηση για τον Ιησού, πρέπει πρώτα να προετοιμάσουμε χρόνο για Εκείνον στη ζωή μας και χώρο για Εκείνον στην καρδιά μας. Σε αυτές τις πολυάσχολες ημέρες υπάρχουν πολλοί που έχουν χρόνο για γκολφ, χρόνο για ψώνια, χρόνο για εργασία, χρόνο για παιχνίδι – αλλά όχι χρόνο για τον Χριστό…

…Κοκκινίζουμε από αμηχανία όταν θυμόμαστε: «Και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη· επειδή, δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα». (Κατά Λουκάν 2:7.) Δεν υπήρχε τόπος. Δεν υπήρχε τόπος. Δεν υπήρχε τόπος. Ποτέ δεν υπήρχε.

…Οι ποιμένες της αρχαίας εποχής επιζητούσαν τον μικρό Ιησού. Αλλά επιζητούμε τον Ιησού Χριστό, τον Μεγαλύτερο Αδελφό μας, τον Μεσολαβητή μας στον Πατέρα, τον Λυτρωτή μας, τον Αίτιο της σωτηρίας μας [βλ. Προς Εβραίους 5:9], που ήταν από την αρχή με τον Πατέρα, που πήρε επάνω τους τις αμαρτίες του κόσμου και τόσο πρόθυμα πέθανε για να μπορέσουμε να ζήσουμε για πάντα. Αυτός είναι ο Ιησούς τον οποίο επιζητούμε¹⁴.

Το «υπερβάλλω» είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο αυτήν την εποχή του χρόνου. Μπορεί να αναλαμβάνουμε πάρα πολλά για τον χρόνο και την ενέργεια που έχουμε. Ίσως δεν έχουμε αρκετά χρήματα να δαπανήσουμε για αυτά τα πράγματα που αισθανόμαστε ότι πρέπει να αγοράσουμε. Συχνά οι προσπάθειές μας τα Χριστούγεννα έχουν ως αποτέλεσμα να αισθανόμαστε αγχωμένοι, με λίγη ενέργεια και εξουθενωμένοι κατά τη διάρκεια μίας περιόδου όπου αντιθέτως θα πρέπει να αισθανόμαστε τις απλές χαρές από τον εορτασμό της γέννησης του θείου Βρέφους στη Βηθλεέμ¹⁵.

Λυπάμαι που βλέπω τα Χριστούγεννα να γίνονται όλο και λιγότερο για τον Χριστό και όλο και περισσότερο για το μάρκετινγκ και τις πωλήσεις, τα πάρτι και τα δώρα. Και όμως, τα Χριστούγεννα είναι αυτό που φτιάχνουμε. Παρά τους περισπασμούς, μπορούμε να δούμε ότι ο Χριστός είναι στο επίκεντρο του εορτασμού μας. Εάν δεν το έχουμε ήδη κάνει, μπορούμε να καθιερώσουμε χριστουγεννιάτικες παραδόσεις για τον εαυτό μας και για την οικογένειά μας, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να συλλάβουμε και να διατηρήσουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων¹⁶.

Βρίσκουμε [την] αληθινή χαρά [των Χριστουγέννων] όταν κάνουμε τον Σωτήρα το επίκεντρο της εποχής. Μπορούμε να Τον κρατήσουμε στις σκέψεις μας και στη ζωή μας καθώς προχωρούμε στο έργο που θα ήθελε να επιτελέσουμε εδώ επί της Γης. Αυτήν τη στιγμή, ιδιαιτέρως, ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του καθώς αγαπούμε και υπηρετούμε τον συνάνθρωπό μας…

Οικογένεια φτιάχνει φάτνη — «Μπορούμε να καθιερώσουμε χριστουγεννιάτικες παραδόσεις για τον εαυτό μας και για την οικογένειά μας, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να συλλάβουμε και να διατηρήσουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων».

Ας κάνουμε τα Χριστούγεννα πραγματικότητα. Δεν είναι απλώς χρυσόχαρτο και κορδέλα, εκτός και αν το έχουμε κάνει έτσι στη ζωή μας. Τα Χριστούγεννα είναι το πνεύμα της προσφοράς χωρίς τη σκέψη να παίρνουμε… Είναι η εποχή που συνειδητοποιούμε βαθύτατα ότι όσο περισσότερη αγάπη δίδεται, τόση περισσότερη υπάρχει για άλλους…

Καθώς η εποχή των Χριστουγέννων μας περιβάλλει με όλη της τη δόξα, είθε να αναζητήσουμε ένα λαμπρό, ιδιαίτερο αστέρι, όπως έκαναν οι μάγοι, για να μας καθοδηγήσει στη χριστουγεννιάτικη ευκαιρία μας σε υπηρέτηση τού συνανθρώπου μας. Είθε όλοι να κάνουμε το ταξίδι στη Βηθλεέμ εν πνεύματι, παίρνοντας μαζί μας μία τρυφερή, στοργική καρδιά ως το δώρο μας προς τον Σωτήρα¹⁷.

Δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από αυτή εδώ, ετούτη την εποχή των Χριστουγέννων, για επαναφιερώνουμε τον εαυτό μας στις αρχές που διδάχθηκαν από τον Ιησού Χριστό. Ας τα κάνουμε μια εποχή όπου θα λάμπουν τα μάτια των παιδιών και το γέλιο θα ανθίζει στα χείλη τους. Ας είναι μια εποχή για να εξυψώσουμε τη ζωή εκείνων που ζουν στη μοναξιά. Ας είναι μια εποχή για να συγκεντρώνουμε την οικογένειά μας, για να αισθανθούμε κοντά σε εκείνους που βρίσκονται δίπλα μας και να αισθανθούμε, επίσης, κοντά σε εκείνους που απουσιάζουν.

Ας είναι μια εποχή με προσευχές για ειρήνη, για τη διατήρηση των ελεύθερων αξιών και για την προστασία εκείνων που είναι μακριά μας. Ας είναι μια εποχή όπου θα ξεχνάμε τον εαυτό μας και θα βρίσκουμε χρόνο για τους άλλους. Ας είναι μια εποχή όπου θα παραβλέψουμε τα ασήμαντα και θα δώσουμε έμφαση στις αληθινές αξίες. Ας είναι μια εποχή ειρήνης, επειδή έχουμε βρει ειρήνη στις διδασκαλίες Του.

Πάνω απ’ όλα, ας είναι μια εποχή για να θυμόμαστε τη γέννηση του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, ώστε να πούμε με τον ύμνο των αγγέλων για την ευφροσύνη των ποιμένων και την προσκύνηση των μάγων¹⁸.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μόνσον περιέγραψε το δώρο του Επουράνιου Πατέρα, δηλαδή τον Υιό Του, ως «μεγάλη προικοδότηση» (τμήμα 1). Πώς μπορούμε να δείξουμε ευγνωμοσύνη στον Επουράνιο Πατέρα για το δώρο του, δηλαδή τον Υιό Του;
Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε ότι «το να δίνει κάποιος από τον εαυτό του είναι ένα άγιο δώρο» (τμήμα 2). Επανεξετάστε τα δώρα που ο Πρόεδρος Μόνσον μας παρότρυνε να δώσουμε από τον εαυτό μας. Πότε έχετε λάβει τα είδη των δώρων που αναφέρει; Ποια δώρα θα ήθελε ο Θεός να δώσετε σε Εκείνον ή σε άλλους αυτά τα Χριστούγεννα;
Επανεξετάστε την επιστολή που εστάλη στον Πρόεδρο Μόνσον (βλ. τμήμα 3). Πώς θα μπορούσε κάποια γενναιόδωρη πράξη να φέρει το πνεύμα των Χριστουγέννων στον δότη και στον αποδέκτη; Ποια «απλή πράξη καλοσύνης» έχετε δει στη δική σας ζωή; Συλλογιστείτε τι συγκεκριμένο δώρο χρόνου, ταλέντου ή μέσων θα δώσετε. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο απλό όσο να είστε καλός ακροατής ή να δείχνετε συμπόνια σε κάποιον που έχει ανάγκη.
Οι διδασκαλίες του Προέδρου Μόνσον για τα δώρα που διαρκούν περιλαμβάνουν το «δώρο της αγάπης» (τμήμα 4). Πώς δίδετε το δώρο της αγάπης; Πώς έχετε δει άλλους να δίδουν αυτό το δώρο; Γιατί είναι σημαντικό για τον Επουράνιο Πατέρα να αγαπούμε τον πλησίον μας;
Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε ότι βρίσκουμε την αληθινή χαρά των Χριστουγέννων «όταν κάνουμε τον Σωτήρα το επίκεντρο της εποχής» (τμήμα 5). Πώς διασφαλίζετε ότι εστιάζετε στον Σωτήρα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων; Ο Πρόεδρος Μόνσον δίδαξε επίσης ότι «όσο περισσότερη αγάπη δίδεται τόση περισσότερη υπάρχει για άλλους» (τμήμα 5). Πώς έχετε δει ότι η αγάπη προς τους άλλους αυξάνει την ικανότητά σας να αγαπάτε;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 1-2, Κατά Λουκάν 2, Κατά Ιωάννην 1:1-14, Προς Γαλάτας 4:4-5, Νεφί Α΄ 11:13-23, Νεφί Β΄ 17:14-16, Άλμα 7:10-12, Διδαχή και Διαθήκες 76:40-43, Μωυσής 6:57-62

Βοήθεια μελέτης

«Όταν προετοιμαζόμαστε να διδαχθούμε, με προσευχή επιζητούμε έμπνευση και επιβεβαίωση από το Άγιο Πνεύμα. Συλλογιζόμαστε, προσευχόμαστε, εφαρμόζουμε ευαγγελικά μαθήματα και επιζητούμε το θέλημα του Πατέρα για εμάς» (Τόμας Μόνσον, “Learn of Me”, Λιαχόνα, Μαρ 2016, 6).