1 Sikurse ua bëra të ditur në letrën time përpara se të largohesha nga vendi im, se do t’ju shkruaja herë pas here dhe do t’ju jepja informacion lidhur me shumë çështje, unë tani vazhdoj sërishmi çështjen e pagëzimit për të vdekurit, pasi ajo çështje duket se e ka pushtuar mendjen time dhe ndikon në ndjenjat e mia tepër fuqimisht, që kur jam ndjekur prej armiqve të mi.

2 Unë ju shkrova pak fjalë nga zbulesa lidhur me një regjistrues. Kam patur disa ide shtesë në lidhje me këtë çështje, të cilat tani i vërtetoj. Kjo është: u shpall në një letër të mëparshme se duhet të kenë një regjistrues, i cili do të jetë një dëshmitar okular dhe gjithashtu të dëgjojë me veshët e tij, që ai të mund të bëjë një anal të një të vërtete përpara Zotit.

3 Tani, lidhur me këtë çështje, do të ishte shumë e vështirë për një regjistrues të ishte i pranishëm në të gjitha kohët dhe të bënte të gjithë punën. Për të mënjanuar këtë vështirësi, mund të ketë një regjistrues të caktuar në secilën lagje të qytetit, i cili është mjaft i kualifikuar për të mbajtur procesverbale të sakta; dhe ai duhet të jetë shumë i saktë dhe i përpiktë në shënimin e të gjitha veprimeve, duke vërtetuar në analin e tij se ai pa me sytë e tij dhe dëgjoi me veshët e tij, duke dhënë datën dhe emrat e kështu me radhë, dhe tërë veprimin; duke emëruar gjithashtu tre individë që janë të pranishëm, në qoftë se ka ndonjë të pranishëm, të cilët mund të vërtetojnë në çdo kohë që thirren, të njëjtën gjë, që në gojën e dy ose tre dëshmitarëve të mund të vendoset çdo fjalë.

4 Atëherë, duhet të ketë një regjistrues të përgjithshëm, të cilit mund t’i dorëzohen këto anale të tjera, duke u shoqëruar nga çertifikata me nënshkrimet e tyre, duke vërtetuar se anali që ata kanë bërë, është i vërtetë. Atëherë regjistruesi i përgjithshëm i kishës mund ta fusë analin në librin e përgjithshëm të kishës, me çertifikatat dhe të gjitha dëshmitë e pranishme, së bashku me deklaratën e tij, që ai me të vërtetë e beson thënien e mësipërme dhe e shënon të jetë e vërtetë, bazuar në dijen e tij të karakterit të përgjithshëm dhe të caktimit të atyre burrave nga kisha. Dhe kur kjo të bëhet në librin e përgjithshëm të kishës, anali duhet të jetë po aq i shenjtë dhe do ta bëjë ordinancën po aq të shenjtë, sikurse ai të kishte parë me sytë e tij dhe të kishte dëgjuar me veshët e tij, dhe të bënte një anal të njëjtë në librin e përgjithshëm të kishës.

5 Ju mund të mendoni se ky rend i gjërave është shumë i veçantë; por më lejoni t’ju them se është vetëm që t’i përgjigjet vullnetit të Perëndisë, duke iu përshtatur ordinancës dhe përgatitjes që Zoti shuguroi dhe përgatiti përpara krijimit të botës, për shpëtimin e të vdekurve që do të vdisnin pa një njohje të ungjillit.

6 Dhe për më tepër, unë dëshiroj që ju të kujtoni se Gjon Zbuluesi po e mendonte pikërisht këtë çështje në lidhje me të vdekurit, kur ai deklaroi, sikurse do ta gjeni të shkruar në Zbulesa 20:12: “Dhe pashë të vdekurit, të mëdhenj e të vegjël, që rrinin në këmbë përpara Perëndisë; dhe librat u hapën; dhe u hap një libër tjetër, që ishte libri i jetës; dhe të vdekurit u gjykuan në bazë të gjërave të shkruara në libra, sipas veprave të tyre.”

7 Ju do të zbuloni në këtë citim se librat u hapën; dhe u hap një libër tjetër, që ishte libri i jetës; por të vdekurit u gjykuan në bazë të gjërave të shkruara në libra, sipas veprave të tyre; si pasojë, librat e përmendur duhet të jenë librat që përmbanin analin e veprave të tyre dhe iu referohen analeve që u mbajtën në tokë. Dhe libri që ishte libri i jetës, është anali që mbahet në qiell; parimi përputhet me saktësi me doktrinën që ju urdhërohet në zbulesën që përmbahet në letrën që unë ju shkrova përpara se ta lija vendin tim—që në të gjitha regjistrimet tuaja ajo të mund të shënohet në qiell.

8 Tani, natyra e kësaj ordinance përbën fuqinë e priftërisë, me anë të zbulesës së Jezu Krishtit, nëpërmjet së cilës jepet që çfarëdo që lidhni në tokë, do të lidhet në qiell dhe çfarëdo që zgjidhni në tokë, do të zgjidhet në qiell. Ose, me fjalë të tjera, duke e parë përkthimin nga një këndvështrim tjetër, çfarëdo që regjistroni në tokë, do të regjistrohet në qiell dhe çfarëdo që nuk e regjistroni në tokë, nuk do të regjistrohet në qiell; sepse nga librat do të gjykohen të vdekurit tuaj, sipas veprave të tyre, nëse ata vetë i kanë ndjekur ordinancat në vetë personin e tyre, ose nëpërmjet përfaqësuesve të tyre, në përputhje me ordinancën që Perëndia ka përgatitur për shpëtimin e tyre që përpara krijimit të botës, sipas analeve që ata kanë mbajtur lidhur me të vdekurit e tyre.

9 Disave mund t’iu duket si një doktrinë shumë e guximshme ajo për të cilën po flasim—një fuqi që regjistron ose lidh në tokë dhe lidh në qiell. Megjithatë, në të gjitha epokat e botës, kurdoherë që Zoti ia ka dhënë një kujdestari të priftërisë një njeriu ose një grupi njerëzish, me anë të zbulesës aktuale, kjo fuqi është dhënë gjithmonë. Që atëherë, çfarëdo që ata burra bënë me autoritet, në emër të Zotit, dhe e bënë me të vërtetë e me besnikëri dhe mbajtën një anal të përpiktë dhe besnik të saj, u bë një ligj në tokë e në qiell dhe nuk mund të anullohej, sipas dekreteve të Jehovës së madh. Kjo është një deklaratë plot besim. Kush mund ta dëgjojë?

10 Dhe përsëri, për të lartpërmendurën, Mateu 16:18, 19: Dhe unë të them gjithashtu se ti je Pjetri, dhe mbi këtë shkëmb unë do të ndërtoj kishën time dhe dyert e ferrit nuk do ta mundin atë. Dhe unë do të të jap çelësat e mbretërisë së qiellit; dhe gjithçka që të kesh lidhur mbi tokë, do të jetë lidhur në qiell, dhe gjithçka që të kesh zgjidhur mbi tokë, do të jetë zgjidhur në qiell.

11 Tani, e fshehta e madhe dhe e madhërishme e tërë çështjes dhe summum bonum (e mira më e madhe) e tërë çështjes që shtrihet përpara nesh, përbëhet nga marrja e fuqive të Priftërisë së Shenjtë. Sepse ai të cilit i jepen këta çelësa, nuk ka asnjë vështirësi në marrjen e një diturie për fakte në lidhje me shpëtimin e fëmijëve të njerëzve, si për të vdekurit, ashtu edhe për të gjallët.

12 Në këtë është lavdia dhe nderi, dhe pavdekësia, dhe jeta e përjetshme—Ordinanca e pagëzimit me anë të ujit, për t’u zhytur në të, me qëllim që t’i përgjigjet simbolikisht të vdekurve, që një parim të mund të përputhet me një tjetër; që të zhytet në ujë dhe të dalë nga uji është e ngjashme me ringjalljen e të vdekurve në daljen e tyre nga varret; kështu, kjo ordinancë u krijua për të formuar një lidhje me ordinancën e pagëzimit për të vdekurit, duke qenë simbolike për të vdekurit.

13 Si pasojë, vaska e pagëzimit u krijua si një ngjashmëri e varrit dhe u urdhërua të ishte në një vend poshtë vendit ku të gjallët mblidhen zakonisht, për t’i dalluar të gjallët e të vdekurit, dhe që të gjitha gjërat të mund të kenë ngjashmërinë e tyre dhe që ato të mund të përputhen njëra me tjetrën—që ajo që është në tokë, të miratojë atë që është në qiell, sikurse Pali ka deklaruar në 1 Korintasve 15:46, 47 dhe 48:

14 Megjithatë, nuk ishte i pari ai që është shpirtëror, por ai që është natyror; dhe më pas ai që është shpirtëror. Njeriu i parë është i bërë nga toka, tokësor; njeriu i dytë është Zoti nga qielli. Siç është tokësori, të tillë janë gjithashtu ata që janë tokësorë; dhe siç është qiellori, të tillë janë ata që janë qiellorë. Dhe siç janë analet në tokë në lidhje me të vdekurit, që janë mbajtur me të vërtetë, kështu janë gjithashtu analet në qiell. Kjo, si rrjedhim, është fuqia vulosëse dhe lidhëse dhe, në njërin kuptim të fjalës, çelësat e mbretërisë, të cilët përbëhen nga çelësi i diturisë.

15 Dhe tani, vëllezërit dhe motrat e mia shumë të dashura, më lini t’ju siguroj se këto janë parime në lidhje me të vdekurit dhe të gjallët, të cilat nuk duhet të kalohen me lehtësi, përsa i përket shpëtimit tonë. Sepse shpëtimi i tyre është i nevojshëm dhe thelbësor për shpëtimin tonë, sikurse Pali tha lidhur me etërit—që ata pa ne nuk mund të bëhen të përsosur—as ne nuk mundemi, pa të vdekurit tanë, të bëhemi të përsosur.

16 Dhe tani, në lidhje me pagëzimin për të vdekurit, unë do t’ju jap një tjetër citim të Palit, 1 Korintasve 15:29: Përndryshe çfarë do të bëjnë ata që pagëzohen për të vdekurit, në qoftë se të vdekurit nuk ringjallen aspak? Përse pagëzohen ata, atëherë, për të vdekurit?

17 Dhe përsëri, në lidhje me këtë citim unë do t’ju jap një nga profetët, i cili e kishte mendjen të fiksuar në rivendosjen e priftërisë, lavditë që do të zbuloheshin në ditët e fundit dhe, në një mënyrë të veçantë, këtë çështje, më të lavdishmen e të gjitha çështjeve që i përkasin ungjillit të përjetshëm, domethënë pagëzimin për të vdekurit; sepse Malakia thotë, kapitulli i fundit, vargjet 5 dhe 6: Ja, unë do të dërgoj Elijan, profetin, përpara ardhjes së ditës së madhe dhe të llahtarshme të Zotit. Dhe ai do ta kthejë zemrën e etërve tek fëmijët dhe zemrën e fëmijëve tek etërit e tyre, që unë të mos vij dhe të mos e godas tokën me një mallkim.

18 Unë mund të kisha dhënë një përkthim më të qartë të kësaj, por është mjaft e qartë për t’iu përshtatur qëllimit tim, sikurse është. Është e mjaftueshme të dimë, në këtë rast, se toka do të goditet me një mallkim, në qoftë se nuk ka një lidhje bashkëngjitëse të një lloji ose të një tjetri midis etërve dhe fëmijëve, për një çështje ose për një tjetër—dhe vini re, cila është kjo çështje? Është pagëzimi për të vdekurit. Sepse ne pa ta nuk mund të bëhemi të përsosur; as ata pa ne nuk mund të bëhen të përsosur. As ata, as ne nuk mund të bëhemi të përsosur pa ata që kanë vdekur në ungjill gjithashtu; sepse është e nevojshme në fillimin e periudhës së plotësisë së kohëve, periudhë e cila po fillon të hyjë tani, që një bashkim i plotë dhe i tërë, dhe i përsosur, dhe lidhja së bashku e periudhave të kujdestarisë dhe e çelësave, dhe e fuqive, dhe e lavdive të ndodhë dhe të zbulohet nga ditët e Adamit madje deri në kohën e tanishme. Dhe jo vetëm kjo, por ato gjëra që kurrë nuk janë zbuluar që nga krijimi i botës, por janë mbajtur të fshehta për të urtët dhe të mençurit, do t’u zbulohen foshnjave dhe të vegjëlve në këtë, periudhën e plotësisë së kohëve.

19 Tani, çfarë dëgjojmë në ungjillin që kemi marrë? Një zë kënaqësie! Një zë mëshire nga qielli; dhe një zë të vërtete nga toka; lajme të gëzuara për të vdekurit; një zë gëzimi për të gjallët dhe të vdekurit; lajme të gëzuara të gëzimit të madh. Sa të bukura janë mbi male këmbët e atyre që sjellin lajme gëzimi të gjërave të mira dhe që i thonë Sionit: Vër re, Perëndia yt mbretëron! Si vesat e Karmelit, kështu do të zbresë dituria e Perëndisë mbi ta!

20 Dhe përsëri, çfarë dëgjojmë? Lajme të gëzuara nga Cumorah-u! Moronin, një engjëll nga qielli, duke shpallur plotësimin e profetëve—librin që do të zbulohet. Një zë i Zotit në shkretëtirën e Fayette-it, konteja e Seneca-s, duke shpallur tre dëshmitarët që japin dëshmi për librin! Zërin e Mikaelit në brigjet e Susquehanna-s, duke dalluar djallin kur ai u shfaq si një engjëll i dritës! Zërin e Pjetrit, Jakobit dhe Gjonit në shkretëtirë midis Harmony-së, konteja Susquehanna-s, dhe Colesville-t, konteja Broome-t, në lumin Susquehanna, duke e shpallur vetveten se zotëronin çelësat e mbretërisë dhe të periudhës së plotësisë së kohëve!

21 Dhe përsëri, zërin e Perëndisë në dhomën e atit të moshuar Whitmer, në Fayette, konteja e Seneca-s dhe në kohë të ndryshme dhe në vende të ndryshme, përmes të gjitha udhëtimeve dhe shqetësimeve të kësaj Kishe të Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme! Dhe zërin e Mikaelit, kryeengjëllit; zërin e Gabrielit dhe të Rafaelit dhe të engjëjve të ndryshëm, nga Mikaeli ose Adami deri në kohën e pranishme, të gjithë duke deklaruar periudhën e kujdestarisë së tyre, të drejtat e tyre, çelësat e tyre, nderet e tyre, madhështinë dhe lavdinë e tyre dhe fuqinë e priftërisë së tyre; duke dhënë rresht pas rreshti, ide pas ideje; pak këtu e pak atje; duke na dhënë ngushëllim, duke shpallur atë që do të vijë, duke pohuar shpresën tonë!

22 Vëllezër, a nuk do të vazhdojmë në një kauzë kaq të madhe? Ecni përpara dhe jo prapa. Kurajo, vëllezër; dhe përpara, përpara drejt fitores! Zemrat tuaja duhet të ngazëllehen dhe të jenë tepër të gëzuara. Toka duhet të shpërthejë në këngë. Të vdekurit duhet t’i thonë këngë përlëvdimi të përjetshëm mbretit Emanuel, që ka shuguruar, përpara se bota të ishte, atë që do të na bëjë të aftë për t’i shëlbyer ata nga burgu i tyre; sepse të burgosurit do të lirohen.

23 Malet duhet të bërtasin nga gëzimi dhe të gjitha ju lugina thërrisni me zë të lartë; dhe të gjithë ju dete dhe toka të thata tregoni mrekullitë e mbretit tuaj Emanuel! Dhe ju lumenj, dhe përrenj, dhe rrëke rridhni me kënaqësi. Drurët dhe të gjitha pemët e fushës duhet të përlëvdojnë Zotin; dhe ju shkëmbinj të pathyeshëm qani nga gëzimi! Dhe dielli, hëna dhe yjet e mëngjesit duhet të këndojnë së bashku dhe të gjithë bijtë e Perëndisë duhet të bërtasin nga gëzimi! Dhe krijesat e përjetshme duhet ta shpallin emrin e tij përherë e përgjithmonë! Dhe përsëri unë ju them, sa i lavdishëm është zëri që dëgjojmë nga qielli, duke shpallur në veshët tanë lavdi dhe shpëtim, dhe nder, dhe pavdekësi, dhe jetë të përjetshme, mbretëritë, principatat dhe fuqitë!

24 Vini re, dita e madhe e Zotit është pranë; dhe kush mund ta durojë ditën e ardhjes së tij dhe kush mund të qëndrojë më këmbë kur ai të shfaqet? Sepse ai është si zjarri i një shkrirësi dhe si sapuni i larësit; dhe ai do të ulet si një shkrirës e pastrues argjendi dhe do t’i pastrojë bijtë e Levit e do t’i rafinojë si arin dhe argjendin, që ata të mund t’i ofrojnë Zotit një blatim me drejtësi. Si rrjedhim, ne, si një kishë e si një popull dhe si Shenjtorë të Ditëve të Mëvonshme, le t’i ofrojmë Zotit një blatim me drejtësi; dhe le të paraqesim në tempullin e tij të shenjtë, kur të mbarohet, një libër që përmban analet e të vdekurve tanë, të cilët do të jenë të denjë për t’u pranuar plotësisht.

25 Vëllezër, unë kam shumë gjëra për t’ju dhënë lidhur me çështjen; por tani do ta mbyll për të tashmen dhe do ta vazhdoj çështjen një herë tjetër. Unë jam, si gjithmonë, shërbëtori juaj i përulur dhe miku juaj që nuk ndryshon kurrë,