Sakto ra Gayod nga Gidak-on
Si Trina dili ganahan nga malahi.
“Gamay kaayo ka!” Miingon si Sasha. “Kinahanglan tawagon ka namo og Gamay nga Trina.”
Naningkamot sa pagpahiyom si Trina. Ang ubang mga bata sa eskwelahan mosungog kaniya kanunay tungod sa kagamay niya. Natawo siya nga gamay, ug wala siya motubo og paspas sama sa ubang mga bata. Apan dili siya ganahan sa ngalan nga Gamay nga Trina. Dili siya ganahan nga malahi.
“Gamay kaayo ka nga dili na siguro ka motubo,” miingon si Max samtang migawas sila alang sa recess.
“Kahibalo ko nga gamay ko,” miingon si Trina. “Apan wala akoy mahimo kabahin niini. Tana magdula kita.”
Midagan si Trina aron magdula og soccer kauban sa lain nga mga bata. Gipatiran nila ang bola og pabalik-balik. Sila tanan pulos nalingaw.
Apan sa wala madugay gikapoy kaayo si Trina. Hinay-hinay siya nga milakaw palayo sa dula og milingkod sa sagbot.
Wala madugay ang iyang higala nga si Josie miabot. Si Josie naa usab sa iyang klase sa Primary sa simbahan.
“OK ra ka?” Nangutana si Josie.
“Oo,” miingon si Trina. “Kinahanglan lang ko mopahulay. Ang akong baga kapoyon kon magsige ko og dagan. Dili kini lig-on kaayo.”
Milingkod si Josie tupad ni Trina. Nanguha sila og sagbot ug naghimo og gagmay nga mga singsing ug mga bracelet. Nag-istoryahanay sila kabahin sa eskwelahan ug mga higala ug homework.
“Nakadungog ko sa gisulti ni Sasha,” miingon si Josie. “Sori nga gitawag ka niya og Gamay nga Trina.”
Mitando lang si Trina.
“Apan nagtuo ko nga sakto ra gayod ang imong gidak-on!” Miingon si Josie.
Mipahiyom si Trina. Iyang gitunol kang Josie ang sagbot nga bracelet nga iyang gihimo.
Pagkasunod Dominggo, nangandam si Trina aron mosimba. Gisul-ob niya ang iyang sinina ug gisudlay ang iyang buhok. Dayon nagmug-ot siya sa iyang gamay nga sapatos diha sa kabinet. Sigurado siya nga walay lain gayod sa iyang klase sa Primary ang nagsul-ob og ingon ana kagamay nga sapatos.
Nagsaguyod ang tiil ni Trina samtang naglakaw siya sa hawanan sa simbahan. Pag-abot niya sa iyang klasrom sa Primary, naghulat niya si Josie sa gawas.
“Aduna kami surprisa alang kanimo!” Miingon si Josie. “Dali tan-awa!”
Pagsulod ni Trina sa lawak, ang ubang mga bata ug ang ilang magtutudlo, si Sister Bott, mitudlo sa usa ka hayag nga gidekorasyonan nga pisara. Adunay gipapilit nga mga kasingkasing sa tibuok niini. Adunay mubo nga mga sulat sa mga kasingkasing nga nag-ingon, “Si Trina adunay dako nga pahiyom! Si Trina adunay dako nga kasingkasing!”
“Ganahan ka ba niini?” nangutana si Josie. “Si Sister Bott mitabang namo sa paghimo niini.”
“Ganahan kaayo ko niini!” miingon si Trina. “Salamat.”
“Ganahan kami nga mopahinumdom kanimo sa usa ka dako nga kamatuoran,” miingon si Sister Bott. “Ang Langitnong Amahan nahigugma sa matag usa kanato. Mubo. Taas. Dako. Gamay. Kana wala Niya igsapayan. Kita tanan Iyang mga anak, ug Siya nahigugma sa matag usa.”
Si Trina mihangad sa mga kasingkasing diha sa pisara ug mipahiyom—og dako.
Paghulagway pinaagi ni Olga Lee