« ខ្ញុំមិនបានចូលក្នុងក្រុមរាំទេ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១០–១១ ។
ខ្ញុំមិនបាន ចូលក្នុងក្រុមរាំទេ
ខ្ញុំមិនមានឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីទេ ។ ខ្ញុំតក់ស្លុតណាស់ ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនខ្ញុំពីអ្វីមួយ ។
ខ្ញុំចូលចិត្តរាំតាំងពីខ្ញុំអាយុបីឆ្នាំម្ល៉េះ ។ ដូច្នេះ ពេលដែលខ្ញុំចូលរៀនអនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំរំភើបចិត្តណាស់ ពេលមានការជ្រើសរើសឲ្យចូលក្រុមរាំ ។ ខ្ញុំគ្មានការសង្ស័យឡើយថា ខ្ញុំនឹងបានចូលក្រុមដោយងាយ ដោយសារទេពកោសល្យ និងបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ។
ពីរបីថ្ងៃក្រោយពីការជ្រើសរើស គេបិទឈ្មោះក្រុមរាំ ។ ខ្ញុំបានស្រងាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះគ្មានឈ្មោះខ្ញុំក្នុងបញ្ជីឈ្មោះនោះឡើយ ។ ខ្ញុំតក់ស្លុតណាស់ ។ ខ្ញុំបានទៅផ្ទះ ហើយយំលើគ្រែខ្ញុំ ។ ខ្ញុំខឹងនឹងគ្រូរបាំ ហើយអន់ចិត្តដែលខ្ញុំមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចូលក្រុមរាំនឹងគេ ។ ម៉ាក់របស់ខ្ញុំបានដើរចូលមកបន្ទប់ខ្ញុំស្ងាត់ៗ ហើយបានផ្ដល់យោបល់ថា ខ្ញុំគួរតែទូលទៅព្រះវរបិតាសួគ៌សូមកម្លាំងដើម្បីឆ្លងកាត់ « គ្រាលំបាក » នេះក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានយល់ព្រមទាំងស្ទាក់ស្ទើរ ហើយបានអធិស្ឋានយ៉ាងខ្លី ។ ក្រោយពីការអធិស្ឋាន ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍មិនល្អដដែល ដូច្នេះខ្ញុំបន្ដក្រៀមក្រំ និងមិនរីករាយសោះឡើយ ។ ខ្ញុំគេងមិនស្កប់សោះនៅយប់នោះ ។
នៅព្រឹកស្អែក ខ្ញុំបង្ខំខ្លួនឯងឲ្យក្រោកពីគ្រែ ។ បរាជ័យរបស់ខ្ញុំនៅដិតដាមក្នុងចិត្តខ្ញុំថ្មីៗនៅឡើយ ហើយខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅគ្រលំភួយវិញ ។ ប៉ុន្ដែមុនពេលខ្ញុំបានធ្វើដូច្នោះ ខ្ញុំបានចាំពីការសន្យាមួយ ដែលប៊ីស្សពរបស់ខ្ញុំបានសន្យា ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើខ្ញុំអានព្រះគម្ពីររាល់ថ្ងៃ ទោះជាតែ ១៥ នាទីក្ដី នោះខ្ញុំនឹងមានពរជ័យ ។ ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវការពរជ័យ នោះវាគឺក្នុងពេលនេះឯង ។
កាលខ្ញុំអាន ខ្ញុំប៉ះចំខគម្ពីរនេះនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៖
« មិត្តទាំងឡាយរបស់យើងអើយ យើងប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា កុំខ្លាចឡើយ ចូរមានចិត្តក្សាន្តចុះ មែនហើយ ចូរអរសប្បាយជានិច្ច ហើយនូវគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ចូរថ្លែងអំណរគុណ
« ដោយអត់ឱនរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ ដ្បិតការអធិស្ឋានរបស់អ្នកបានចូលក្នុងព្រះកាណ៌របស់ព្រះអម្ចាស់នៃសាបោតហើយ ហើយត្រូវបានកត់ទុកដោយតម្រា និងទីបន្ទាល់នេះ— គឺព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានស្បថ ហើយបានចេញបញ្ញត្តិថា ពួកគេនឹងត្រូវបានអនុញ្ញាតហើយ ។
« ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះអង្គប្រទានសេចក្ដីសន្យានេះដល់អ្នក ដោយសេចក្ដីសញ្ញាដ៏មិនចេះប្រែប្រួលថា ការអធិស្ឋានទាំងឡាយនឹងត្រូវបានសម្រេច ហើយគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវបានរងទុក្ខ នោះនឹងផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់អ្នក និងដល់សិរីល្អរបស់ព្រះនាមយើង ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថាដូច្នោះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៨:១–៣ ) ។
ខ្ញុំបានរន្ធត់ ។ ខ្ញុំអង្គុយក្នុងខោអាវគេងនៅឡើយ ទាំងសក់រញ៉េរញ៉ៃទើបងើបពីគេង ហើយភាំងពីរបៀបដែលខ្ញុំពិតជាត្រូវការបទគម្ពីរទាំងនេះខ្លាំងណាស់ ។ អារម្មណ៍ខឹងសម្បារ និងក្រៀមក្រំទាំងពួងបានរសាត់ចេញទៅតាមខគម្ពីរទាំងបីនោះ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំ ហើយបានដឹងថា ទ្រង់ជ្រាបពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងតែឆ្លងកាត់ ។ ដោយមានទស្សនវិស័យថ្មីនេះ ខ្ញុំអាចឃើញថា ការមិនត្រូវបានគេជ្រើសរើសសម្រាប់ក្រុមរាំនោះគឺគ្រាន់តែជាការលំបាកដ៏តូចមួយប៉ុណ្ណោះលើផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះដោយការដឹងគុណ ហើយបានអរព្រះគុណដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
ពេញមួយថ្ងៃនោះ ខ្ញុំអាចរក្សាព្រះវិញ្ញាណឲ្យគង់នៅជាមួយខ្ញុំ ហើយមើលទៅការសាកល្បងរបស់ខ្ញុំថាជាឱកាសដើម្បីរីកចម្រើន ។ ខ្ញុំនឹងចងចាំខគម្ពីរទាំងនេះក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ។ ហើយខ្ញុំនឹងចងចាំពាក្យសន្យារបស់ប៊ីស្សពខ្ញុំអំពីពរជ័យក្នុងការងាកទៅរកព្រះគម្ពីរ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណខ្លាំងណាស់ ដែលខ្ញុំអាចជាផ្នែកមួយនៃសាសនាចក្រនេះ ហើយមានចំណេះដឹងអំពីដំណឹងល្អ ។ ខ្ញុំដឹងថា ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់ពួកយើងគឺជាផែនការនៃសុភមង្គលយ៉ាងពិតប្រាកដ ។