« ព្រះនឹងច្បាំងចម្បាំងទាំងឡាយរបស់បងប្អូន—តាមរបៀបរបស់ទ្រង់ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១៥–១៧ ។
ចូរមកតាមខ្ញុំ
ព្រះនឹងច្បាំងចម្បាំងទាំងឡាយរបស់បងប្អូន—តាមរបៀបរបស់ទ្រង់
ពួកបរិសុទ្ធពីដើមបានរៀនពីកិច្ចការដ៏មានប្រយោជន៍ខ្លះៗស្ដីពីរបៀបរបស់ព្រះ ។
ជំរំស៊ីយ៉ូន ដោយ យូឌីត មែរ
ដោយមានក្រុមមនុស្សកំណាចដែលខឹងសម្បារជាង ៣០០ នាក់សន្យាថានឹងបំផ្លាញពួកគេចោលនាពេលព្រឹក នោះក្រុមពួកបរិសុទ្ធដែលបានបង្កើតជាជំរំស៊ីយ៉ូន បានសង្ឃឹម និងអធិស្ឋានសូមអព្ភូតហេតុមួយ ។
នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នោះជំរំស៊ីយ៉ូនបានធ្វើដំណើររាប់សប្ដាហ៍ពីរដ្ឋអូហៃអូទៅកាន់រដ្ឋមីសសួរី ។ សមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះបានសង្ឃឹមថានឹងជួយដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដែលត្រូវបានគេបណ្ដេញចេញពីឃុំចាកសុន រដ្ឋមីសសួរី ស.រ.អ. ឲ្យទទួលបានដីធ្លីរបស់ពួកគេមកវិញ ។ ប៉ុន្ដែពួកគេបានប្រឈមមុខនឹងការគំរាមកំហែង និងការប្រឆាំងគ្រប់ពេលពួកគេធ្វើដំណើរ ។ ហើយឥឡូវនេះ មានក្រុមមនុស្សកំណាចមួយក្រុមទៀតបានគំរាមកំហែងពួកគេ ។
អព្ភូតហេតុដែលពួកបរិសុទ្ធនៅជំរំស៊ីយ៉ូនបានអធិស្ឋានសូមនោះបានកើតឡើងក្នុងពេលមិនយូរប៉ុន្មាន ។ អព្ភូតហេតុនោះមកក្នុងទម្រង់ពពកខ្មៅងងឹតកកកុញពីចម្ងាយ ។ រន្ទះផ្គរលាន់ដ៏ខ្លាំងបានកើតឡើងគ្រប់ទិសទី ហើយចាក់ស្រោចគ្រាប់ព្រិលទឹកកកយ៉ាងសម្បើម ។ ព្យុះនោះបានបញ្ឈប់ក្រុមមនុស្សកំណាចមិនឲ្យបន្ដទៅមុខបាន ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ ប្រវត្តិពន្យល់ថា « វាហាក់ដូចជាអំណាចសងសឹកបានចេញមកពីព្រះនៃចម្បាំង ដើម្បីការពារពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ពីការបំផ្លិចបំផ្លាញពីសំណាក់ពួកសត្រូវរបស់ពួកគេ ។ គ្រាប់ព្រិលទឹកកកបានធ្លាក់លើពួកគេ មិនមែនលើពួកយើងទេ ហើយយើងមិនបានរងគ្រោះឡើយ គ្រាន់តែតង់របស់យើងមួយចំនួនត្រូវបានបក់បោក ហើយទទឹកបន្ដិច ខណៈពួកសត្រូវរបស់យើងវិញ សូម្បីតែមួកក៏ធ្លុះ ហើយរងការខូចខាតយ៉ាងដំណំ ឯស្ដុកគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់ពួកគេក៏ខូច ហើយសេះរបស់ពួកគេថែមទាំងបានរត់បាត់អស់ទៀត » ។១
គ្រាប់ព្រិលទឹកកកដែលបំផ្លិចបំផ្លាញនេះគឺគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយនៃព្យុះប៉ុណ្ណោះ ។ ភ្លៀងបានធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ទន្លេហ្វីសស៊ីង ជាទន្លេដែលបំបែកក្រុមទាំងពីរពីគ្នានោះ បានជោរជន់ទឹកឡើងជិតដល់ជម្រៅ ១២ ម៉ែត្រ ( ៤០ ហ្វីត ) ។ វាមានជម្រៅតែត្រឹមកជើងប៉ុណ្ណោះកាលពីពេលព្រឹក ។
ព្រះអម្ចាស់បានសន្យានឹងសមាជិកនៃជំរំស៊ីយ៉ូនថា « យើងនឹងច្បាំងចម្បាំងទាំងឡាយរបស់អ្នក » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៥:១៤ ) ។ នៅពេលការណ៍នោះកើតឡើង វាគ្មានការសង្ស័យឡើយថា តើខាងណានឹងឈ្នះនោះ ។
អព្ភូតហេតុនៅសម័យទំនើប
ពេលខ្លះនៅពេលយើងអានដំណើររឿងដូចជារឿងមួយនេះ បងប្អូនអាចឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យបែបនេះហាក់ដូចជាមិនកើតឡើងចំពោះ បងប្អូន នៅក្នុងការពុះពារ របស់បងប្អូន អញ្ចឹង ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានចែករំលែកការយល់ដឹងមួយចំនួននាពេលថ្មីៗនេះ ដែលអាចជួយបាន ។ លោកបានពោលថា « បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ សូមយល់ថា ទ្រង់ដែលមិនដែលងោក ក៏មិនដែលផ្ទំលក់ ទ្រង់មានព្រះទ័យខ្វល់ពីសុភមង្គល និងភាពលើកតម្កើងដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃបុត្រាបុត្រីទ្រង់ ជាងអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអង្គត្រូវធ្វើ ។ ទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធ មានបុគ្គលិកលក្ខណៈដ៏រុងរឿង ហើយព្រះនាមទ្រង់គឺព្រះវរបិតាដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ។
« បងប្អូនអាចនឹងនិយាយថា ‹ មែនហើយ បើដូច្នោះមែន តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់មិនគួរតែជាផ្នែកមួយនៃសមុទ្រក្រហមផ្ទាល់ខ្លួនយើង ហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងដើរឆ្លងកាត់បញ្ហារបស់យើងនៅលើដីគោកទេឬអី ? › »
និយាយម្យ៉ាងទៀតថា ប្រសិនបើព្រះបានច្បាំងចម្បាំងទាំងនោះសម្រាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់កាលពីអតីតកាលមែន ហេតុអ្វីទ្រង់មិនធ្វើដូច្នេះដែរនាពេលនេះ ? ហេតុអ្វីមិនសម្អាតចោលជំងឺទាំងអស់ ? ហេតុអ្វីមិនបញ្ចប់សង្គ្រាម និងការស្រេកឃ្លាន និងការរងទុក្ខពេញទាំងពិភពលោក ?
ឬ ហេតុអ្វីយ៉ាងហោចណាស់មិនបញ្ឈប់អ្នករករឿងគេ ដែលមិនទុកឲ្យបងប្អូនបានសុខនោះ ? ឬ ជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យចុះសម្រុងនឹងគ្នាជាងនេះ ?
អែលឌើរ ហូឡិន បានបង្រៀនបន្ថែមទៀតថា « ចម្លើយចំពោះសំណួរបែបនោះគឺ ‹ បាទ ព្រះអាចប្រទានអព្ភូតហេតុភ្លាមៗបាន ប៉ុន្តែឆាប់ៗ ឬពេលក្រោយទៀត យើងរៀនថា មានតែទ្រង់មួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចដឹកនាំពេលវេលា និងរដូវកាលនៃដំណើរក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងបាន › ។ ទ្រង់បានចាត់ចែងកាលវិភាគនោះដល់យើងម្នាក់ៗដាច់ដោយឡែកពីគ្នា » ។២
ពេលបងប្អូនធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ នោះបងប្អូននឹងទទួលបានជំនួយរបស់ព្រះ ។ ប៉ុន្តែគ្មានយើងណាម្នាក់អាចជ្រើសរើសរបៀប ឬពេលវេលាដែលជំនួយនោះនឹងមកដល់បានទេ ។
ពរជ័យដែលមិនបានរំពឹងទុក
សូមត្រឡប់ទៅរឿងជំរំស៊ីយ៉ូនវិញបន្ដិច ។ អព្ភូតហេតុនៅទន្លេហ្វីសស៊ីងពិតជាអស្ចារ្យមែន ។ ហើយវាមិនមែនជាអព្ភូតហេតុតែមួយ ដែលសមាជិកជំរំស៊ីយ៉ូនបានឃើញអំឡុងពេលធ្វើដំណើររបស់ពួកគេនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ កាលបងប្អូនអានក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ ហើយរៀនក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅខែនេះ នោះបងប្អូននឹងឃើញថា អ្វីៗមិនបានកើតឡើងតាមរបៀបដែលពួកបរិសុទ្ធបានគ្រោងទុកនោះទេ ។
ពួកគេបានគិតថា គោលដៅដ៏សំខាន់នៃជំរំស៊ីយ៉ូនគឺដើម្បីជួយយកដីធ្លីមកវិញនៅឃុំចាកសុន ដែលត្រូវបានក្រុមមនុស្សកំណាតដ៏ខឹងសម្បារទាំងនោះលួចពីពួកបរិសុទ្ធ ។
តើពួកបរិសុទ្ធបានទទួលដីធ្លីរបស់ពួកគេមកវិញដែរឬទេ ? ទេ ។
តើពួកបរិសុទ្ធបានរងទុក្ខក្នុងការធ្វើដំណើរជិត ១៤៤៨ គីឡូម៉ែត្រ ( ៩០០ ម៉ែលស៍ ) ទៅកាន់រដ្ឋមីសសួរីដែរឬទេ ? បានរងទុក្ខមែន ។ ពេលខ្លះរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ ។ អ្វីដែលអាក្រក់បំផុតនោះគឺ ជំងឺអាសន្នរោគបានរាលដាលនៅទូទាំងជំរំ ហើយបានសម្លាប់មនុស្ស ១៣ នាក់ ។
បើមើលតែសំបកក្រៅ វាអាចមើលទៅដូចជាកិច្ចខិតខំទាំងមូលបានទទួលបរាជ័យ ។ ប៉ុន្ដែ នោះមិនមែនជារបៀបដែលមនុស្សជាច្រើន ដែលបានធ្វើដំណើរក្នុងជំរំនោះបានឃើញវានោះទេ ។ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានថ្លែងពីបទពិសោធន៍នេះថា « ខ្ញុំបានទទួលរង្វាន់យ៉ាងអស្ចារ្យ—រង្វាន់អស្ចារ្យពីស្ថានសួគ៌—មែនហើយ … ខ្ញុំត្រូវបានបំពេញដោយចំណេះដឹងដ៏លើសលប់ ដែលខ្ញុំបានទទួលអំឡុងពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើដំណើរជាមួយព្យាការី [ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ] » ។៣
សមាជិកជំរំស៊ីយ៉ូនជាច្រើនទៀតក៏បាននិយាយអំពីមេរៀនដែលយើងបានរៀន និងគុណតម្លៃពីការធ្វើដំណើរនេះដែរ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ផ្ទាល់បានមានប្រសាសន៍ថា « បងប្អូនប្រុសអើយ បងប្អូនមួយចំនួនបានខឹងនឹងខ្ញុំ ដោយសារបងប្អូនមិនបានច្បាំងនៅរដ្ឋមីសសួរី ប៉ុន្ដែខ្ញុំសូមប្រាប់បងប្អូនថា ព្រះមិនសព្វព្រះទ័យឲ្យបងប្អូនច្បាំងទេ ។ ទ្រង់មិនអាចរៀបចំនគររបស់ទ្រង់បានទេ … ទាល់តែទ្រង់បានយក [ អ្នកដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ] ពីរាងកាយមនុស្ស ដែលបានពលីជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយដែលបានធ្វើការលះបង់ដ៏អស្ចារ្យដូចលោកអ័ប្រាហាំបានធ្វើដែរ » ។៤
ជំរំស៊ីយ៉ូន ដោយ ស៊ី ស៊ី អេ គ្រីស្ទានសិន
ភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេអាចមិននាំឲ្យមានការស្ដារដីធ្លីរបស់ពួកគេមកវិញបានមែន ។ ប៉ុន្ដែ ពួកគេមានពរយ៉ាងលើសលប់តាមរបៀបផ្សេងទៀត ។ នោះជាគន្លងមួយ ដែលបងប្អូនអាចកត់សម្គាល់នៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនផងដែរ ។ ហើយអ្វីដែលព្រះជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយ តាមរយៈ ការសាកល្បងរបស់យើង ជាញឹកញាប់ វាគឺជាអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យខ្លាំងជាងការដែលទ្រង់រំដោះយើង ពី ការសាកល្បងរបស់យើង ។
ជ័យជំនះដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះ
កាលបងប្អូនសិក្សាពីជីវិតរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅសម័យដើម នោះបងប្អូនអាចរកឃើញឥទ្ធិពលរបស់ព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀត ។ បងប្អូនអានអំពីពរជ័យដ៏បរិបូរណ៍ ។ បងប្អូនក៏ឃើញពីគ្រានៃការពុះពារដ៏ខ្លាំងក្លា ។ ប៉ុន្ដែសម្រាប់អស់អ្នកដែលបានទុកចិត្តព្រះដល់ទីបញ្ចប់ នោះរង្វាន់ដ៏អស់កល្បរបស់ពួកគេគឺពិតប្រាកដ ។
នៅពេលបងប្អូនធ្វើតាមព្រះ ហើយទុកចិត្តលើទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងច្បាំងចម្បាំងទាំងឡាយរបស់បងប្អូន ហើយប្រទានអព្ភូតហេតុដែលបងប្អូនត្រូវការ ! អព្ភូតហេតុទាំងនេះនឹងកើតមានឡើងតាមរបៀប និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ប៉ុន្ដែលទ្ធផលគឺពិតប្រាកដ ។ ការសាកល្បងណាក៏ដោយក៏នឹងត្រូវចប់នៅទីបំផុត—នៅក្នុងជីវិតនេះ ឬជីវិតបន្ទាប់ទៀត ។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ កាលណាបងប្អូនធ្វើតាមទ្រង់ នោះបងប្អូននឹងមិនដើរតែឯងនោះទេ ។ « ហេតុដូច្នេះហើយ ចូរមានចិត្តស្មោះត្រង់ចុះ ហើយមើលចុះ និងមើលន៏ យើងគង់នៅជាមួយអ្នករហូតដល់ចុងបំផុត » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៥:៤១ ) ។