با یک دلی

توسط رِینا آی. اَبُورتو

مشاور دوّم در ریاست عمومی انجمن امدادی

برای رسیدن به سرنوشت متعالیمان، ما به یکدیگر نیاز داریم، و ما احتیاج داریم که متحد باشیم.

یکی ازقابل توجه ترین موجودات روی زمین پروانۀ مونارک (شهریار) است. در یک سفر به مکزیک برای گذراندن کریسمس در کنار خانوادۀ شوهرم، ما از یک پناهگاه پروانه بازدید کردیم، جایی که میلیون ها پروانۀ مونارک زمستان را طی می کنند. دیدن چنین منظرۀ چشمگیری، مجذوب کننده بود و برای ما انعکاس نمونه‌ای از اتحاد و اطاعت از قوانین الهی که آفریدگان خدا به نمایش می‌گذارند بود.^۱

پروانه های مونارک ناوبران ماهری هستند. آنها از مکان خورشید برای پیدا کردن مسیر خود استفاده می کنند. هر بهار، آنها هزاران مایل از مکزیک به کانادا سفر می کنند، و هر پاییز، آنها به همان جنگل صنوبر مقدّس در مکزیک باز می گردند.^۲ هر لحظه یک پر کوچک می‌زنند، آنها این را سال به سال انجام می دهند. در طول سفرشان، آنها شبها روی درخت ها با هم جمع می شوند تا خود را از سرما و شکارچیان محفوظ نگه دارند.^۳

یک دسته پروانه را kaleidoscope می خوانند.^۴ آیا این تصویری زیبا نیست؟ هر کدام از این پروانه ها در یک دسته پروانه، منحصر بفرد و متفاوت است، امّا این موجودات به ظاهر ظریف [و شکننده] توسط یک آفریده گار مهربان طراحی شده اند؛ با توانایی نجات از خطر، سفر، زاد و ولد، و انتشار زندگی با پخش کردن گرده با رفتنشان از یک گل به گلی دیگر. با وجود اینکه هر پروانه متفاوت است، آنها با هم کار می کنند تا دنیا را جایی زیباتر و پربارتر سازند.

مانند پروانۀ مونارک، ما [هم] در سفر برگشت به خانۀ آسمانی‌مان هستیم، جایی که به والدین بهشتیمان خواهیم پیوست.^۵ مثل پروانه ها، به ما ویژگی های یزدانی داده شده است که به ما اجازه دهد تا مسیرمان را در این زندگی هدایت کنیم، تا ”میزان آفرینش[مان]... کامل شود.“^۶ مانند آنها، اگر دلهایمان را به هم ببافیم،^۷ سَروَر ما را حفظ خواهد کرد ”همچون مرغی که جوجه هایش را زیر بال هایش [گرد می آورد]“^۸ و ما را به یک دسته پروانۀ زیبا تبدیل خواهد کرد.

دختران و پسران، زنان جوان، مردان جوان، خواهران و برادران، ما در این سفر با هم هستیم. برای رسیدن به سرنوشت متعالیمان، ما به یکدیگر نیاز داریم، و ما احتیاج داریم که متحد باشیم. سرور به ما فرمان داده است که ”یکی باشید؛ و اگر شما یکی نباشید از آنِ من نیستید.“^٩

عیسی مسیح نمونۀ غایی از اتحاد با پدرش است. آنها در هدف، در عشق و درکار یکی هستند، ” خواستِ پدر خواست پسر را دربر می گیرد.“^۱۰

چگونه می توانیم از نمونۀ کامل اتحاد سَروَر با پدرش پیروی کنیم و بیشتر با آنها و یکدیگر متحد باشیم؟

الگویی الهام بخش در کتاب اعمال رسولان ۱:۱۴ پیدا می شود. ما می‌خوانیم، ”[مردان] همه یکدل در دعا و تضرع، با زنان ادامه دادند.“^۱۱

من فکر می‌کنم این که عبارت ”یکدل“ چندین بار در کتاب اعمال رسولان ظاهر می شود پرمعنیست، در جاییکه ما در مورد پیروان عیسی مسیح می خوانیم، [که آنها] بلافاصله پس از اینکه او به صورت یک وجود رستاخیز یافته به بهشت عروج کرد، چه کردند و چه برکتهایی را در نتیجۀ تلاشهایشان دریافت کردند. همچنین قابل توجه است که ما الگوی مشابهی را میان وفاداران در قارۀ آمریکا می‌یابیم، در زمانی که سَروَر از آنها دیدار و به آنها خدمت کرد. ”با یکدلی“ به معنای «در توافق» و «در اتحاد» است.

برخی از کارهایی که قدیسان باایمان در وحدت در هر دو مکان کردند آن بود که آنها از عیسی مسیح گواهی دادند ، کلام خدا را مطالعه کردند، و با عشق به یکدیگر خدمتگزاری نمودند.^۱۲

پیروان سَروَر در هدف، در مهر و در کار با هم یکی بودند. آنها می دانستند که کی هستند، و آنها می دانستند که چه می بایست انجام دهند، و آنها آنرا با عشق به خدا و یک دیگر انجام می‌دادند. آنها بخشی از دستۀ باشکوه پروانه بودند که یکدل پیش می رفتند.

برخی از برکتهایی که دریافت کردند آن بود که آنها با روح القدس پر شدند، معجزه ها در میانشان بوقوع پیوست، کلیسا گسترش یافت، در میان مردم هیچ درگیری وجود نداشت، و سَروَر آنها را در همه چیز برکت داد.^۱۳

می توانیم فرض کنیم که دلیل اینکه چرا آنها اینقدر متحد بودند این بود که سَروَر را شخصاً می شناختند. آنها به او نزدیک بودند، و آنها شاهد مأموریت الهی او، معجزاتی که او انجام داد، و رستاخیز او بودند. آنها جای [زخمهای] دستها و پاهایش را دیدند و لمس کردند. آنها با اطمینان می دانستند که او مسیحای موعود است، رهایی بخش جهان. آنها می دانستند که ”او منبع همۀ شفا، آرامش، و پیشرفت ابدی است.“^۱۴

با وجود اینکه ما شاید ناجی‌مان را با چشم فیزیکی‌مان ندیده باشیم، ما می توانیم بدانیم که او زنده است. وقتی که ما به او نزدیکتر شویم، وقتی که ما از طریق روح القدس جویای دریافت گواهی شخصی از مأموریت الهی او بشویم، [آنگاه] ما درک بهتری از هدفمان [در زندگی] خواهیم داشت؛ [و] مهر خدا در دل هایمان می نشیند.^۱۵ مصمم می شویم که با دسته پروانه‌های [متحد] خانواده‌هایمان، واحدهایمان، و جوامعمان یکی باشیم؛ و ”با راه های جدیدتر و بهتر“^۱۶ خدمتگزار یکدیگر خواهیم بود.

وقتی که با هدایت روح القدس فرزندان خدا با هم کار کنند و به دیگرانی که نیاز دارند رسیدگی می‌گنند، معجزه ها پیش می آید .

وقتی که فاجعه اتفاق می‌افتد ما داستانهای بسیاری از محبت همسایه به همسایه که مردم به نمایش می‌گذارند می شنویم. برای مثال، وقتی که پارسال شهر هیوستون دچار یک سیل بزرگ شد، مردم نیازهای خود را فراموش کردند و به نجات شتافتند. یک رئیس گروه ارشدان از اجتماع [ارشدان] درخواست کمک کرد، و یک گروه [متشکل از] ۷۷ قایق به سرعت سازماندهی شدند. نجات دهندگان به اطراف محله‌های متأثر [از سیل] رفتند و تمام خانواده ها را به یکی به نیایشگاه‌هایمان انتقال دادند، که در آنجا آنها پناه و کمک های مورد نیاز بسیاری را دریافت کردند. اعضاء و افراد غیر عضو با هم [و] با یک هدف کار کردند.

مبلغین دینی در حال آموزش به زبان اسپانیایی

در سانتیاگو شیلی، یک رئیس انجمن امدادی علاقه داشت به مهاجرانی از هائیتی در جامعه‌شان کمک کند. با مشورت با رهبران کشیشی خود، ایدۀ ارائۀ کلاس های زبان اسپانیایی برای کمک به اخطلاط بهتر آن مهاجران در جامعۀ جدیدشان به ذهن او و دیگر رهبران خطور کرد. هر شنبه صبح، مبلغین دینی با شاگردهای مشتاقشان گرد هم می آمدند. احساس اتحاد در آن ساختمان یک نمونۀ الهام بخش ازافرادیست که با زمینه های متنوع با یکدلی به هم دیگر خدمت می‌کنند.

در مکزیک، صدها نفر اعضاء برای ساعت ها سفر کردند که به بازماندگان دو زلزلۀ بزرگ کمک کنند. آنها با ابزار، ماشین آلات، و عشق به همسایه های خود [به میدان] آمدند. همانطور که داوطلبان در انتظار دستورالعمل در یکی از نیایشگاه‌هایمان گرد آمده بودند، شهردار شهر اکسوآتان با دیدن چنان نمایش ”عشق خالص مسیح“ پر از احساسات، و اشک از چشمانش جاری شد.^۱۷

اکنون سَروَر به ما فرصت می دهد که هر ماه با هم در جامعه های امدادی و گروه‌های کشیشی‌مان مشورت کنیم، تا بتوانیم در دسته پروانه‌های بخش یا شعبه های کلیسا شرکت کنندگانی فعالتر باشیم – محلی که برای همۀ ما جا دارد و جایی که همۀ ما مورد نیاز هستیم.

مسیرهای هر کدام از ما متفاوت است، با این حال ما آنها را با هم می‌پیماییم. مسیر ما دربارۀ اینکه ما چه کار کرده‌ایم یا کجا بوده‌ایم نیست؛ دربارۀ این است که با اتحاد به کجا می رویم و چه خواهیم شد. وقتی که ما با هم با هدایت روح القدس مشورت می کنیم، می توانیم ببینیم کجاهستیم و در کجا باید باشیم. روح القدس بینشی به ما می دهد که چشم های طبیعی نمی توانند بنگرند، زیرا ”الهام میان ما پراکنده است“،^۱۸ و وقتی که ما {قسمتهای مختلف] آن الهام را در کنار هم قرار می دهیم ، می‌توانیم بیشترببینیم.

در حالی که ما در اتحاد کار می کنیم، هدف ما باید جستجو و انجام خواست سَروَر باشد؛ انگیزۀ ما باید مهری باشد که برای خدا و همسایه‌هایمان احساس می کنیم؛¹⁹ و بزرگترین آرزوی ما باید ” کار کردن با کوشایی“^۲۰ باشد تا ما بتوانیم راه را برای بازگشت باشکوه ناجیمان آماده سازیم. تنها راهی که ما قادر به انجام این کار خواهیم بود، ”یکدلی“ است.

مانند پروانه های مونارک، بیایید هر کدام از ما در کنار هم در [یک] هدف به سفرمان ادمه دهیم، با ویژگیهایمان و به سهم خودمان، با کار کردن، این دنیا را زیبا تر و پربارتر سازیم – در هر لحظه یک گام کوچک و در هماهنگی با احکام خدا.

سَروَر ما عیسی مسیح به ما وعده داده است که هنگامی که به نام او با دور هم جمع شویم، او در میان ما حاضراست.^۲۱ من گواهی می دهم که او زنده است و او دریک روز زیبای بهاری مانند امروز رستاخیز کرد. او شهریارِ شهریاران، شاه شاهان، و سَروَر سَروَران است.^۲۲

وقتی که که ما توسط روح القدس هدایت شده‌ایم، باشد که ما با پدر و در پسر مولودش یکی باشیم، این دعای فروتنانۀ من است به نام عیسی مسیح، آمین.