Nagapadayon Paingon sa Dauganan
Dili igsapayan kon unsay atong giagian nga mga kalisod sa kinabuhi, apan kon unsay mamahimong kita unya sa umaabot.
Samtang nagbasa ko sa basahon sa Mga Buhat ug mga sulat ni Pablo, nahingangha ko kon sa unsang paagi si Pablo nadasig sa gugma ug pasalamat sa pagserbisyo, pagtudlo, ug pagpamatuod mahitungod ni Jesukristo. Giunsa pagserbisyo sa mao nga tawo uban sa dakong gugma ug pasalamat, ilabi na kon hunahunaon ang iyang dagkong mga pag-antos? Unsa ang midasig ni Pablo sa pagserbisyo? “Nagdagan ako diritso gayod sa dag-anan aron maangkon ko ang ganti sa pagkatinawag sa Dios pinaagi ni Kristo Jesus.”1
Ang pagpadayon paingon sa dauganan mao ang matinud-anon nga pagpadayon diha sa “higpit ug pig-ot nga dalan nga mopadulong sa kinabuhi nga dayon”2 uban sa atong Manluluwas ug sa atong Amahan sa Langit. Gitan-aw ni Pablo ang iyang mga pag-antos nga “dili tak[o]s nga ikatandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.”3 Ang sulat ni Pablo ngadto sa Mga Taga-Filipos, nga iyang gisulat dihang gigapos siya sulod sa prisohan, usa ka sulat kabahin sa hilabihang kalipay ug pagmaya ngadto kanatong tanan, ilabi na niining malisod nga panahon sa walay kasigurohan. Kitang tanan kinahanglang madasig sa kaisog ni Pablo: “giisip ko na ang tanan nga walay bili tungod sa kahibalo mahitungod ni Kristo Jesus nga akong Ginoo nga labaw pa kaayo kabililhon. Tungod kaniya gisalikway ko ang tanan ug giisip kong basura lamang aron maangkon ko si Kristo.”4
Samtang nagtan-aw kita sa serbisyo ni Pablo, nadasig kita ug nabayaw sa atong kaugalingong “mga Pablo” sa atong panahon, kinsa usab nagserbisyo, nagtudlo, ug nagpamatuod uban sa gugma ug pasalamat taliwala sa mga hagit nga ilang giatubang sa ilang kinabuhi ug sa kinabuhi sa ilang mga minahal. Usa ka kasinatian nako siyam ka tuig nang milabay nakapaamgo nako sa kamahinungdanon sa pagdagan paingon sa dauganan.
Niadtong 2012, samtang misulod ko sa unang higayon sa kinatibuk-ang komperensiya nga miting sa pagkapangulo, wala nako kapugngi nga mibati nga nabug-atan ug dili sarang. Sa akong hunahuna dihay kanunay nga nagbalikbalik nga tingog, “Wala kay labot dinhi! Usa ka dakong sayop ang nahitabo!” Sa dihang nangita ko og kalingkoran, nasiplatan ko ni Elder Jeffrey R. Holland. Miduol siya nako ug miingon, “Edward, maayo kay nia ka,” ug hinay niyang gitagpik ang akong nawong. Mura ko og batang gamay! Ang iyang gugma ug paghangop midasig nako ug mipabati nako sa diwa sa pagkasakop, sa diwa sa panag-igsoonay. Pagkasunod adlaw, nabantayan nako si Elder Holland nga nagbuhat unsay iyang gibuhat nako sa miaging adlaw, mainitong mitagpik sa nawong ni Elder Dallin H. Oaks, kinsa mas senyor pa niya!
Niadtong gutloa akong gibati ang gugma sa Ginoo pinaagi niining mga tawhana nga atong gipaluyohan isip mga propeta, mga manalagna, ug mga tigpadayag. Si Elder Holland, pinaagi sa iyang mabination, natural nga mga lihok, nakatabang nako sa pagbuntog sa akong pagkaisipan ug sa akong pagbati nga dili angayan. Siya mitabang nako sa pagtutok sa sagrado ug masadyaon nga buhat diin ako gitawag—sa pagdala og mga kalag ngadto ni Kristo. Siya, sama ni Pablo sa karaan, mitudlo kanako sa pagpadayon paingon sa dauganan.
Makaikag kaayo, ang pag-awhag ni Pablo nato sa pagpadayon sa unahan, samtang nagtudlo nato sa pagkalimot sa nangagi—atong nangaging mga kahadlok, atong mga gikahinaman, atong mga kapakyasan, ug nangaging kagul-anan. Siya nagdapit kanato, sama sa atong minahal nga propeta, si Presidente Russell M. Nelson, ngadto “sa mas bag-o, mas balaan nga paagi.”5 Ang saad sa Manluluwas tinuod: “Ang gustong magluwas sa iyang kaugalingong kinabuhi mawad-an hinuon niini. Apan ang mawad-an sa iyang kinabuhi tungod kanako makabaton niini.”6
Sa akong unang pakigpulong sa kinatibuk-ang komperensiya, mipaambit ko og kasinatian sa akong inahan nga nagtudlo nako sa pagtrabaho sa among umahan. “Ayaw tan-awa ang likod,” miingon siya. “Tan-awa ang unahan nga atong buhaton!”7
Sa hapit na matapos ang iyang kinabuhi, samtang si Mama nakigbatok sa cancer, nagpuyo siya uban ni Naume ug nako. Usa ka gabii nakadungog ko sa iyang pagbakho sulod sa iyang kwarto. Hilabihan ang iyang kasakit, bisan kon nakatumar na sa iyang inadlaw nga tambal sa morphine duha pa lang ka oras ang milabay.
Misulod ko sa iyang kwarto ug mibakho uban kaniya. Nag-ampo ko sa kusog nga tingog aron siya makadawat og diha-diha nga kahupayan. Ug dayon iyang gibuhat sama sa iyang gibuhat didto sa umahan mga tuig nang milabay: mihunong siya ug mitudlo kanako og leksyon. Dili gayod nako makalimtan ang iyang panagway niadtong gutloa: luya, nagdaot, ug gisakitan pag-ayo, nga nagtan-aw sa iyang magul-anon nga anak. Mipahiyom siya nga naghilak, mitutok sa akong mga mata, ug miingon, “Dili magdepende nimo o ni bisan kinsa, apan magdepende kini sa Dios kon ang sakit mawala ba o dili.”
Naglingkod ko nga hilom. Siya usab naglingkod nga hilom. Ang panghitabo nagpabiling klaro kaayo sa akong hunahuna. Niadtong gabhiona, pinaagi sa akong mama, ang Ginoo mitudlo kanako og leksyon nga magpabilin kanako sa hangtod. Samtang ang akong mama mipadayag sa iyang pagdawat sa kabubut-on sa Dios, nahinumdom ko sa rason nga si Jesukristo nag-antos sa Tanaman sa Getsemane ug sa krus didto sa Golgota. Siya miingon: “Tan-awa Ako mihatag nganha kaninyo sa akong ebanghelyo, ug kini mao ang ebanghelyo diin Ako mihatag nganha kaninyo—nga Ako mianhi dinhi sa kalib[o]tan aron sa pagbuhat sa kabubut-on sa akong Amahan, tungod kay ang akong Amahan mipadala kanako.”8
Namalandong ko sa propetikanhong mga pangutana ni Presidente Nelson kanato sa miaging kinatibuk-ang komperensiya. Si Presidente Nelson nangutana: “Andam ba kamo nga ipatigbabaw ang Dios labaw sa tanan sa inyong kinabuhi? Andam ba kamo nga tug[o]tan ang Dios nga maoy mahimong labing importante nga impluwensya sa inyong kinabuhi? … Tug[o]tan ba ninyo ang Iyang tingog nga maoy … prayoridad kay sa bisan unsa pang uban? Andam ba kamo nga ipatuhop ang inyong kabubut-on ngadto sa Iyang kabubut-on?”9 Ang akong inahan motubag unta og emosyonal apan lig-on nga “oo,” ug ang ubang matinud-anong mga miyembro sa Simbahan sa tibuok kalibotan motubag usab og emosyonal apan lig-on nga “oo.” Presidente Nelson, salamat sa imong pagdasig ug pagbayaw kanamo pinaagi niining propetikanhong mga pangutana.
Bag-ohay lang, nakaistorya nako didto sa Pretoria, South Africa, ang usa ka bishop nga naglubong sa iyang asawa ug sa iyang hamtong nga anak nga babaye sa sama nga adlaw. Ang ilang mga kinabuhi gikuha niining coronavirus nga pandemya. Ako siyang gipangomosta. Ang tubag ni Bishop Teddy Thabete nakalig-on sa akong desisyon sa pagsunod sa mga pulong ug tambag gikan sa mga propeta sa Ginoo, mga manalagna, ug mga tigpadayag. Si Bishop Thabete mitubag nga sa kanunay adunay paglaom ug kahupayan sa pagkahibalo nga ang Manluluwas midala diha Kaniya sa mga sakit sa Iyang mga katawhan aron Siya masay[o]d unsaon sa pagtabang kanato.10 Uban sa lig-on nga hugot nga pagtuo siya mipamatuod, “Mapasalamaton ko sa plano sa kaluwasan, sa laraw sa kalipay.” Dayon nangutana siya nako, “Dili ba mao man kini ang gisulay sa pagtudlo kanato sa atong propeta sa miaging komperensiya?”
Samtang ang mga hagit sa mortalidad moabot kanatong tanan sa lain-laing paagi, tutokan nato ang tumong sa atong “[pag]dagan diritso gayod sa dag-anan,” nga mao ang “ganti sa pagkatinawag sa Dios.”11
Ang akong mapaubsanong pagdapit kanatong tanan mao ang dili paghunong! Kita gitawag aron “isalikway ta ang tanan nga nakababag kanato ug ang sala nga naghawid kanato pag-ayo. Daganon ta nga matinud-anon ang lumba nga atong gisalmotan. Itutok ta ang atong mga mata ngadto kang Jesus nga maoy gisandigan sa atong [hugot nga] pagtuo ug tighingpit niini.”12
Dili igsapayan kon unsay atong giagian nga mga kalisod sa kinabuhi, apan kon unsay mamahimong kita unya sa umaabot. Adunay kalipay sa pagpadayon paingon sa dauganan. Ako mopamatuod nga Siya kinsa mibuntog sa tanan motabang kanato samtang kita mohangad ngadto Kaniya. Sa ngalan ni Jesukristo, amen.