Hoe kwamen we naar de tempel?
Ik heb mij op 5 december 1993 in de stad Minsk laten dopen. In die tijd was er alleen in die stad in Wit-Rusland een gemeente van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Daar woonde ik de diensten bij, maar ik woonde in Borisow, 70 km ten noordoosten van Minsk. Ik was 17 jaar en bij mij thuis waren ze mordicus tegen de kerk. Maar juist door de moeilijkheden in die tijd werd ik in mijn geloof en getuigenis gesterkt. Ik was zelfs in de gelukkige omstandigheid om twee keer naar de tempel in Freiberg (Duitsland) te gaan, waar ik mij liet dopen voor de doden. De dag dat ik mijn eigen begiftiging kon ontvangen, kon niet snel genoeg komen.
In 1996 ontmoette ik mijn aanstaande man. Igor accepteerde de boodschap van de herstelling meteen en liet zich op 23 februari 1997 dopen. Op 1 maart traden we in het huwelijk. Daar ik een groot getuigenis van het tempelwerk heb, wilde ik meer dan wat ook zo snel mogelijk naar de tempel.
In september 1997 verhuisden we naar Sint-Petersburg (Rusland), waar Igor aan de universiteit studeerde. Onze dochter Nelly is daar geboren. Zelfs toen Igor een jaar lid was en we meer dan een jaar getrouwd waren, konden we nog steeds niet naar de tempel, omdat we geen visa hadden en geen uitreispapieren konden krijgen.
Toen Nelly een half jaar was, raakte ik in verwachting. Ik vond dat we ons in een hopeloze situatie bevonden. Igor kon geen vaste baan vinden, omdat hij geen visum had. Hij had maar liefst drie baantjes, maar van dat inkomen konden we nauwelijks rondkomen. Igors ouders sprongen bij door van tijd tot tijd geld en voedsel op te sturen, maar ik was ten einde raad door onze financiële situatie. En dat we niet naar de tempel konden hielp ook niet mee. In augustus 1998, toen de wisselkoers fors was gestegen, besloten we naar Wit-Rusland terug te keren.
Onze tweede dochter, Jeljena, is op 6 januari 1999 in Minsk geboren. Igor had een vaste baan gevonden, maar we hadden nog steeds geen geld om naar de tempel te gaan. Maar we legden steeds iets opzij en eind augustus 2000 hebben we onze kinderen mee naar Duitsland genomen. Igor heeft familie wonen in Kaiserslautern, bij wie we verbleven.
Vroeg in de ochtend van 2 september begonnen we onze reis naar de tempel in Frankfurt. Hoewel de reis heel vermoeiend was en we twee keer moesten overstappen, waren we enthousiast en blij tegelijk. We zijn alle tempelwerkers en de tempelpresident zeer dankbaar, alsmede de zusters die op onze dochters pasten terwijl wij een begiftigingsdienst bijwoonden. Het was een onvergetelijke dag! Onze gevoelens over die dienst zijn moeilijk onder woorden te brengen, maar ze zijn heel goed.
Na de begiftigingsdienst gingen we naar de verzegelkamer, waar de kinderen al waren. Jeljena huilde (het was tijd voor haar middagslaapje). Ik heb nauwelijks iets gehoord van de verzegelingsceremonie door haar gehuil, maar we waren toch erg blij. Dat was de heerlijkste reis van ons leven, omdat we in het huis des Heren waren.
Het lukte ons zelfs om terug te keren naar de tempel. In februari 2001 ging er een groep leden uit Minsk naar Freiberg. Ik wilde meewerken aan de verordening ter verzegeling van de doden, omdat ik zo weinig had gehoord van onze eigen verzegeling. Ik was dankbaar toen Igor en ik daarvoor werden uitgenodigd.
We hebben er nu een zoon bij, Robert, en met onze kinderen bezoeken we de gemeente Minsk 2 (of, zoals die bekendstaat in Wit-Rusland, de Tweede Religieuze Gemeenschap van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in Minsk). We hebben verschillende problemen opgelost, maar hebben er nieuwe voor in de plaats gekregen. Ik ben erg dankbaar voor al die problemen. Ongeacht wat ons overkomt op deze reis wil onze hemelse Vader alleen het goede voor ons. Niemand kan ons helpen in onze moeilijkste uur. Als we Hem afwijzen omdat we problemen hebben, is dat hetzelfde als een zwemvest weggooien, omdat we in de rivier zijn gevallen.
De last is licht en het juk is zacht als we bij de Heer zijn. Hij zal ons geen problemen geven die we niet kunnen dragen.
Marina Timofeeva is lid van de gemeente Minsk 2, zendingsgebied Moskou-Zuid.