Het gezin VERsterken

EEN PLECHTIGE TAAK OM VAN ELKAAR TE HOUDEN EN VOOR ELKAAR TE ZORGEN

Een serie artikelen ter ondersteuning van uw studie en gebruik van ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld.’

‘Man en vrouw hebben de plechtige taak om van elkaar en van hun kinderen te houden, en voor elkaar en hun kinderen te zorgen. (…) Ouders hebben de heilige plicht om hun kinderen in liefde en rechtschapenheid op te voeden, te voorzien in hun stoffelijke en geestelijke behoeften, ze te leren dat ze elkaar moeten liefhebben en helpen, de geboden van God moeten naleven en gezagsgetrouwe burgers behoren te zijn, waar ze zich ook mogen bevinden.’¹

Liefde en harmonie

President Gordon B. Hinckley: ‘Ik ben van mening dat een gelukkig huwelijk niet zozeer een zaak van romantiek is als wel een zaak van oprechte zorg voor het comfort en welzijn van de partner, wat onder meer inhoudt dat men bereid is zwakheden en fouten door de vingers te zien.’²

President Ezra Taft Benson (1899–1994) gaf dit advies: ‘Het geheim van een gelukkig huwelijk is God en elkaar dienen. Het doel van het huwelijk is eenheid, maar ook zelfontwikkeling. Hoe meer we elkaar dienen, hoe groter onze geestelijke en emotionele groei zal zijn.’³

Harmonie in het huwelijk ontstaat niet automatisch of zonder inzet. De romantische liefde moet rijpen tot een sterke verbondenheid om de geestelijke harmonie in het huwelijk te bevorderen. ‘Eenheid in het huwelijk vergt enorm veel geduld en volharding, en een helder beeld van wat iemands prioriteiten zijn’, legt huwelijkstherapeut Victor B. Cline uit. ‘Liefde tussen man en vrouw is een geweldig geschenk, maar we moeten wel leren het volledig te geven om het ten volle terug te krijgen.’⁴

Geen ander

In 1831 verklaarde de Heer: ‘Gij zult uw vrouw liefhebben met geheel uw hart, en haar aankleven en geen ander’ (LV 42:22). Over dit gebod heeft president Spencer W. Kimball (1895–1985) verklaard: ‘De woorden geen ander sluiten alles en iedereen uit. De huwelijkspartner wordt de belangrijkste persoon in het leven van de man of vrouw. Het sociale leven, het beroep, een politieke carrière of welke andere interesse, persoon, of zaak ook mag nooit voorrang krijgen boven de huwelijkspartner.’⁵ De man of vrouw die kinderen, vrienden, carrière, hobby’s of kerkroepingen vóór de huwelijksrelatie plaatst, overtreedt daarmee het gebod ‘geen ander’.

Satan is vastbesloten de wig van onenigheid tussen huwelijkspartners te drijven. Als hij een van beide partners ervan kan overtuigen dat er iets is dat belangrijker is dan de voornaamste relatie hier en in de eeuwigheid, heeft hij een slag gewonnen in zijn strijd tegen het gezin en tegen Gods plan. Daarom moeten we veel zorg besteden aan de huwelijksrelatie en die verrijken, koesteren en verdiepen.

Koorddansen

Een toegewijde huwelijkspartner die bovendien ook een liefdevolle, plichtsgetrouwe ouder wil zijn, heeft veel weg van een koorddanser. Ouders hebben de taak van God gekregen om hun ‘kinderen in licht en waarheid groot te brengen’ (LV 93:40). Maar die taak kan zoveel tijd in beslag nemen en bij tijden emotioneel dermate veeleisend zijn dat zij, als man en vrouw niet oppassen, de huwelijksrelatie kan belemmeren of zelfs schade toebrengen. President David O. McKay (1873–1970) en andere kerkleiders hebben de volgende goede raad van Theodore Hesburgh, president van de University of Notre Dame, geciteerd als leidraad voor huwelijkspartners die hun prioriteiten op een rijtje willen hebben: ‘Het belangrijkste dat een vader kan doen voor zijn kinderen is hun moeder lief te hebben.’⁶ Kinderen die opgroeien in de gloed van een liefdevol huwelijk genieten een gevoel van veiligheid dat vaak afwezig is wanneer andere zaken en bezigheden die belangrijkste relatie verduisteren. President Benson heeft gezegd: ‘Echtgenoten die elkaar liefhebben, zullen ontdekken dat liefde en trouw beantwoord worden. Die liefde zal een koesterende sfeer scheppen voor de emotionele groei van de kinderen.’⁷

Kinderen hebben behoefte aan liefde en complimentjes

‘Onze jonge mensen hebben liefde en aandacht nodig, geen verwennerij’, heeft president Benson gezegd. ‘Ze hebben van hun ouders medeleven en begrip nodig, geen onverschilligheid. Ze hebben tijd van hun ouders nodig. De liefdevolle leringen van een moeder en haar liefde en vertrouwen in de tiener kunnen hem letterlijk redden van een goddeloze wereld.’⁸ ‘Prijs uw kinderen meer dan u ze straft’, raadde hij aan. ‘Prijs ze voor de kleinste prestatie. (…) Moedig uw kinderen om naar u toe te komen (…) met hun problemen en vragen door elke dag naar ze te luisteren.’⁹

President Hinckley heeft gezegd: ‘Mijn smeekbede is: red de kinderen. Te veel kinderen leven met pijn en angst, in eenzaamheid en wanhoop. Kinderen kunnen niet buiten zonlicht. (…) Zij hebben behoefte aan liefde en zorg. Elk thuis, ongeacht de prijs van het huis, kan een liefdevolle sfeer bieden, wat een hemelse sfeer is.’¹⁰