Mijn grote voorbeeld
‘De Geest spreekt de waarheid en liegt niet. Daarom spreekt Hij van de dingen zoals ze werkelijk zijn’ (Jakob 4:13).
Op een persoonlijke ervaring gebaseerd
Kom je na school even langs?’ vroeg Caroline. ‘Ik heb de nieuwe cd van Alisha.’ (Naam artiest veranderd.) Ik snakte naar adem. ‘Goed!’ Hoewel mijn oma zaterdag met me zou gaan winkelen voor mijn verjaardag, kon ik niet zolang wachten. Ik wilde die nieuwe cd nu meteen horen.
Alisha was mijn grote voorbeeld. Caroline en ik deden alsof we haar waren. We gebruikten onze haarborstels als microfoon en zongen met haar mee. Soms vroeg ma of we de stereo iets zachter wilden zetten, maar ze had niet zoveel moeite met de muziek omdat de teksten van Alisha goed waren. Alisha was godsdienstig — dat had ik in een tijdschrift gelezen.
Toen ik thuiskwam, ging ik snel naar mijn kamer om mijn huiswerk te maken. Alisha glimlachte naar me vanaf de poster die boven mijn bureautje hing.
Toen ik uiteindelijk de straat overstak om naar Caroline te gaan, gaf ze me het doosje van de cd en zei: ‘Ziet ze er niet ontzettend gaaf uit?’
Ik knikte, maar kreeg een vreemd gevoel in mijn maag. Alisha glimlachte deze keer niet; ze keek heel spottend. En ik had haar nog nooit met zulke kleding gezien.
‘Vind je niet dat ze er een beetje onfatsoenlijk uitziet?’ vroeg ik.
Caroline fronste haar wenkbrauwen. ‘Ja, maar misschien vindt haar kerk dat niet zo belangrijk. Ze weet waarschijnlijk niet beter. Moet je luisteren. Dit is mijn lievelingslied.’ Ze zette de cd aan en ik keek naar de woorden van het lied in het boekje. Ik was opgelucht dat er geen slechte woorden in voorkwamen.
‘Zie je? De cd is prima’, zei ik tegen mezelf. Maar ik ging later toch met een vervelend gevoel naar huis.
****
Op zaterdagochtend keek ik tekenfilms terwijl ik op mijn oma zat te wachten die met me zou gaan winkelen. Tijdens de reclame werd aangekondigd dat ze aan het eind van het programma de nieuwe video van Alisha zouden laten zien!
Ma kwam net de huiskamer binnen toen de muziek begon. ‘Waar zit je naar te kijken?’ Ze glimlachte en ging zitten.
‘Het is de nieuwe video van Alisha.’ Ik probeerde wat nonchalant te klinken.
De glimlach van mijn moeder verdween terwijl ze keek hoe Alisha over het scherm danste. Ze keek naar me en fronste haar wenkbrauwen.
Ik voelde me ongemakkelijk. ‘Het liedje is niet slecht omdat ze die kleren aanheeft.’
‘Weet je dat zeker?’
Ik wou dat de video afgelopen was, maar er kwam geen eind aan. Uiteindelijk zette ik de tv maar uit. Mijn moeder zei niets en keek naar me.
‘Ik heb de tekst gelezen’, mompelde ik. ‘Er zitten geen slechte woorden in.’
Ze wees naar de tv. ‘Maar Alisha brengt wel een bepaalde boodschap over. Je hoeft geen slechte woorden te gebruiken om de Geest te verjagen.’
Ik voelde van binnen dat mijn moeder gelijk had. Misschien begreep ik niet goed wat Alisha probeerde duidelijk te maken, maar de Heilige Geest begreep dat wel — en zijn invloed was verdwenen.
Ik ging naar mijn kamer en keek naar de poster waarop Alisha glimlachte. Ik glimlachte terug. Waarom was mijn grote voorbeeld zo veranderd?
Een auto toeterde voor de deur, dus ik slikte de brok in mijn keel door en rende naar buiten.
‘Hallo jarige Job’, ze oma toen ik in de auto stapte. ‘Waar gaan we naartoe?’
Ik wist de hele week al waar ik naartoe wilde, maar nu twijfelde ik. ‘Laat me even nadenken.’
De woorden van Caroline klonken nog in mijn gedachten: ‘Ze weet waarschijnlijk niet beter.’ Dat klonk als een goed excuus, maar nu wist ik dat het geen goed excuus was — omdat ik wel beter wist!
Het duistere gevoel verdween en ik besefte iets belangrijks. Ik was een dochter van God, en ik had geen ander voorbeeld nodig. Waarom zou ik iemand bewonderen die niet eens wist wie zij was? ‘ Ik zou Alisha’s voorbeeld moeten zijn’, dacht ik giechelend. Oma keek me vragend aan.
‘Kunnen we naar een kledingwinkel gaan?’ vroeg ik. ‘Mijn blauwe lievelingsjurk past bijna niet meer.’
‘Goed idee. Je ziet er heel leuk uit in het blauw.’
Ik glimlachte. Ik zag er nu ook weer beter uit omdat de Geest weer in mij scheen — mooier dan een beroemde popster.
‘De beslissingen die jullie nu nemen, zullen grotendeels de koers in je leven en in de eeuwigheid bepalen.’
Het Eerste Presidium, Voor de kracht van de jeugd [2001], p. 2.