Van vriend tot vriend

Tevreden zijn

Uit een interview met ouderling Alexander A. Odume, gebiedszeventiger in het gebied Afrika-West, afgenomen door F. Onyebueze Nmeribe

‘Ik heb geleerd tevreden te zijn in de omstandigheden waarin ik verkeer’ (Fillipenzen 4:11, Herziene Statenvertaling).

Ik ben opgegroeid in een dorp in het zuiden van Nigeria. Mijn vader was boer. Hij teelde bataat, maïs, cassava, weegbree en andere gewassen. Mijn ouders leerden mij door hun voorbeeld om hard te werken. We werkten allemaal op de boerderij, waardoor we altijd te eten hadden. Mijn vader geloofde dat het iemand die hard werkte en fatsoenlijk leefde goed zou gaan.

Mijn ouders waren geen lid van de kerk, maar ze geloofden in God. Zij leerden mij dat God leeft en dat Jezus Christus de Verlosser is.

Mijn vader leerde mij ook om respect te hebben voor ouderen — gehoorzaam te zijn aan wie gezag over je hebben. Het is traditie in mijn dorp om je ouders in ere te houden.

Toen ik klein was bracht een buur ons tijdens een feest een gerecht. Als ons gezin een gerecht krijgt is het de gewoonte bij ons thuis dat mijn vader beslist wanneer het gerecht wordt gegeten. Maar dit keer was mijn vader niet thuis. Ik wilde zo graag aan het gerecht beginnen dat ik begon te huilen en mijn moeder smeekte mij er wat van te geven. Mijn moeder wilde niet tegen mijn vaders traditionele rol ingaan, maar ze wilde ook niet dat ik ongelukkig was. Ze sneed een klein stukje van het gerecht af en gaf dat aan mij.

Toen mijn vader thuiskwam, was hij niet blij met wat ik gedaan had. Hij riep mij bij zich en zei mij dat hij teleurgesteld was dat ik niet tevreden was met wat ik had. Hij leerde mij dat gemoedsrust en een goed leven alleen zijn wegegelegd voor wie tevreden is met wat hij heeft.

Jaren later bezocht ik veel kerken, maar ik voelde mij er nooit thuis. Op zekere dag kwam ik thuis van mijn werk toen ik van de verhuurster te horen kreeg dat ze de huur had opgezegd en dat mijn vrouw en ik de volgende dag op straat stonden. Ik begreep niet waarom ze ons weg wilde hebben, omdat we niets verkeerd hadden gedaan.

Ik ging naar het huis van een vriend om te vragen of hij mij wilde helpen met het zoeken naar een flat, en daar ontmoette ik de zendelingen. Zij stelden zichzelf voor en zeiden dat ze mijn vragen na de les konden beantwoorden. Toen zij spraken over de profeet Joseph Smith en de herstelling van het evangelie moest ik denken aan al die keren dat ik van de ene naar de andere kerk was gegaan zonder de waarheid te vinden. Ik maakte een afspraak met de zendelingen, waarna zij mij en mijn vrouw onderwezen. Spoedig lieten we ons dopen en bevestigen.

Sindsdien heb ik verschillende roepingen in de kerk vervuld. Ik kwam erachter dat mijn ouders een stevig fundament voor mij hadden gelegd van geloof in God, tevreden zijn met wat ik had, en dat we door de verzoening van Jezus Christus gered kunnen worden.

Kinderen, luister naar je ouders en houd je aan de leringen van je jeugdwerkleerkrachten en -leidsters. Als je gehoorzaam bent, in het Boek van Mormon leest, en je doopverbonden eert, zul je door de Heer worden gezegend.