Palihug Luwasa ang Akong Amahan
Ang akong amahan mao ang nangita sa kamatuoran ug nakakaplag sa mga misyonaryo. Gitudloan kami nila sa ebanghelyo, ug sa wala madugay, kami—ang akong mga ginikanan ug lima ka igsoon nga mga lalaki ug mga babaye—nabunyagan. Ang among mga pagpamatuod mitubo nga mas lig-on. Nakakat-on kami og daghang mga butang, ilabi na mahitungod sa Manluluwas ug mahitungod sa mga pamilya.
Niadtong 1992, samtang nagserbisyo isip bishop sa among ward sa Pilipinas, ang akong amahan giataki sa kasingkasing. Gidali siya pagdala ngadto sa ospital gikan sa iyang opisina. Sa dihang ang balita miabut nga siya didto sa intensive care, ang akong pamilya nakugang pag-ayo. Ang kahadlok misulod sa among mga kasingkasing. Ang kahigayunan sa akong amahan nga mabuhi gamay ra. Ang akong inahan naghilak ug mihangyo nga kaming tanan mag-ampo.
Wala na ako makabantay sa oras human niana—daghan kaayong mga handumanan ang mibalik. Uban sa mga luha sa akong nawong, miluhod ako aron sa pag-ampo. Bug-at kaayo ang akong kasingkasing, ug ang akong dughan hapit na mobuto. Gusto kong mosinggit aron mahupay ang kasakit ug makuha ang kahadlok nga migapos kanako nianang adlawa. Hinoon yano akong nag-ampo, “Palihug luwasa ang akong amahan.” Usa kadto ka sinsero nga pag-ampo, nga angay tubagon.
Nianang gabhiona gitugutan ako nga mosulod sa intensive care unit. Ang akong amahan na-coma, ug ang akong inahan ug ang akong mga igsoon ug ako kinahanglan moandam sa among mga kaugalingon sa labing grabe nga mahitabo. Usa kadto ka masakit nga kasinatian alang sa among pamilya. Ang umaabut awaaw ug walay kasiguroan. Samtang ako hilom nga nanamilit kaniya, akong nahinumduman ang among unang family home evening. Nanan-aw kami og salida sa Simbahan, Ang mga Pamilya Mohangtud.
Sa wala pa ako matulog nianang gabhiona, ang akong yutan-ong amahan hilom nga mibalik ngadto sa iyang Langitnong Amahan.
Ang kamatayon sa akong amahan, sa dihang ako 22, timailhan sa sinugdanan sa gatusan nga mga kausaban sa akong kinabuhi. Sa iyang pagkawala akong nakat-unan nga ako adunay mga kalig-on nga wala nako mahibaloi. Mas daghan ang akong nabuhat sa akong kinabuhi kay sa akong mahimo unta tungod sa kausaban ug pagtubo nga gihatag kanako.
Sa dihang ang Langitnong Amahan wala mohatag sa akong giampo, wala gayud moabut kanako nga Siya wala maminaw kanako. Ako nasayud nga Siya naminaw. Siya nasayud gayud unsay akong giagian. Siya nasayud gayud unsay gikinahanglan sa among pamilya nianang higayona, ug kana mao ang Iyang gihatag kanamo—kalig-on sa pagbuntog sa mga hagit sa kinabuhi, kalig-on sa pag-atubang sa kamatuoran. Siya mitudlo kanamo kon unsaon sa pag-atubang ang among mga pagsulay uban sa hugot nga pagtuo.
Labaw sa 15 ka tuig ang milabay sukad nianang masakit nga adlaw. Nagkat-on gihapon ako, ug nagtubo gihapon diha sa ebanghelyo. Ako karon aduna nay akong kaugalingong pamilya, ug ako malipayon kaayo nga kami nabugkos sa templo. Wala gayud nako ibulag ang akong mga mata sa dalan nga gipasubay sa akong amahan kanako.
Pinaagi sa Pag-ula ug Pagkabanhaw ni Jesukristo, ako nasayud nga sa umaabut ang among pamilya magkauban pag-usab. Taas pa ang panaw nga akong latason, apan ako malipayon nga naghunahuna nga akong makita ang akong amahan sa katapusan niana nga panaw.