Unsa ang Kahulugan sa Pag-ula alang Kanimo?
Gikan sa usa ka pakigpulong nga gihatag didto sa Brigham Young University Women’s Conference pagka Mayo 5, 2006.
Ang Pag-ula hilabihan ka personal ug walay sama nga gihimo para sa atong indibidwal nga mga pagkabutang ug mga sitwasyon.
Si Propeta Joseph Smith mitudlo, “Ang sukaranan nga mga baruganan sa atong relihiyon mao ang pagpamatuod sa mga Apostoles ug mga Propeta, mahitungod ni Jesukristo, nga Siya namatay, gilubong, ug mibangon sa ikatulong adlaw, ug mikayab ngadto sa langit; ug sa ubang mga butang nga may kalabutan sa atong relihiyon mga sumpay lamang niini.”1
Kini nga sukaranang mga baruganan gibase diha sa Pag-ula ni Jesukristo. Ang pulong nga Pag-ula “naghulagway sa pagka-‘hiusa’ niadtong kinsa nahibulag, ug nagpasabut sa pagbalik sa tawo ngadto sa Dios. Ang sala mao ang hinungdan sa pagkabulag, ug busa ang katuyoan sa pag-ula mao ang pag-sakto o pagbuntog sa mga sangputanan sa sala.”2 Ako nagtuo nga posible usab nga ang pagkabulag gikan sa Dios sa daghang mga rason dili lamang ang tataw nga sala.
Ang risgo nga mahimong malayo gikan sa atong Amahan sa Langit ug sa Manluluwas dako ug kanunay nga nag-alirong kanato. Ang nakanindot, ang Pag-ula gipahiangay usab para sa tanang ingon niini nga mga sitwasyon Mao nga si Jacob, ang igsoong lalaki ni Nephi, mihulagway sa Pag-ula isip “walay kinutuban” (2 Nephi 9:7), nagpasabut nga walay limitasyon o dili mapugngan sa gawasnong kusog. Mao nga ang Pag-ula talagsaon kaayo ug kinahanglanon kaayo. Nan, kini dili ikatingala, nga kita dili lamang mapasalamaton niining dili matupngan nga gasa apan usab sa pagsabot niini sa klaro nga paagi.
Si Jesukristo mao lamang ang angayan nga maghimo niining hilabihang kanindot nga Pag-ula tungod kay Siya lamang ang hingpit nga tawo ug ang Bugtong Anak sa Dios nga Amahan. Siya midawat sa Iyang tahas niining mahinungdanong buhat gikan sa Iyang Amahan sa wala pa matukod ang kalibutan. Ang Iyang hingpit nga mortal nga kinabuhi nga walay sala, ang pagpaagas sa Iyang dugo, ang Iyang pag-antus sa tanaman ug sa krus, Iyang boluntaryo nga kamatayon, ug ang Pagkabanhaw sa Iyang lawas gikan sa lubnganan mihimong posible sa kompleto nga Pag-ula alang sa tanang mga katawhan sa matag henerasyon ug panahon.
Ang Pag-ula mihimo sa Pagkabanhaw nga tinuod alang sa matag-usa. Hinoon, may kalabutan sa atong indibidwal nga mga kalapasan ug mga sala, ang kondisyonal nga aspeto sa Pag-ula nagkinahanglan og hugot nga pagtuo diha ni Ginoong Jesukristo, ang atong paghinulsol, ug ang atong pagtuman sa mga balaod ug mga ordinansa sa ebanghelyo.
Pagka-imortal ug Kinabuhing Dayon
Siguro ang labing kanunay nga gikutlo nga bersikulo sa atong mga miting ug mga sinulat mao ang talagsaong makapaklaro ug gipamubo nga bersikulo gikan sa basahon ni Moises: “Kay tan-awa, kini ang akong buhat ug akong himaya—sa pagpahinabo sa pagka-imortal ug kinabuhi nga dayon sa tawo” (Moises 1:39).
Tungod sa Pagkabanhaw, kitang tanan makaangkon sa pagka-imortal. Tungod sa Pag-ula, kadtong kinsa adunay igong hugot nga pagtuo kang Ginoong Jesukristo sa pagdala sa ilang kaugalingon sa Iyang pangalan, kinsa naghinulsol ug nagpuyo sumala sa Iyang ebanghelyo, kinsa naghupot sa pakigsaad uban Kaniya ug Iyang Amahan, ug kinsa moapil sa makaluwas nga mga ordinansa nga anaa sa sagradong mga pamaagi ug mga lugar makasinati ug makatagamtam og kinabuhing dayon.
Ako wala gayud makahinumdom nga nakahimamat og usa ka tawo kinsa mipakita og lig-on nga hugot nga pagtuo kang Jesukristo ug kinsa nabalaka pag-ayo kabahin sa Pagkabanhaw. Oo, kitang tanan mahimong adunay mga pangutana kabahin sa mga detalye, apan kita nakasabut nga ang sukaranang saad para sa tanan ug sigurado.
Tungod kay ang kinabuhing dayon kondisyonal ug nanginahanglan sa atong mga paningkamot ug pagsunod, kadaghanan kanato nanglimbasog kanunay, siguro kasagaran—gani kanunay—uban sa mga pangutana nga may kalabutan sa pagpuyo sa paagi nga atong nasayran nga kinahanglan natong buhaton. Sama sa gipangutana ni Elder David A. Bednar sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, “Kita [ba] nasayop sa pagtuo nga kita kinahanglang mohimo sa pagpanaw gikan sa maayo ngadto sa mas maayo ug mahimong usa ka santo pinaagi lamang sa atong kaugalingon pinaagi sa hugot nga determinasyon, kabubut-ong gahum, ug disiplina”?3
Kon ang atong kaluwasan adunay kalabutan lamang sa atong kaugalingong paningkamot, kita anaa gayud sa tumang kakuyaw tungod kay kitang tanan dili perpekto ug dili hingpit nga makatuman sa tanang paagi sa tanang panahon. Nan, unsaon man nato sa pagkab-ot sa tabang ug abag nga atong gikinahanglan? Si Nephi miklaro sa kalibog sa relasyon batok sa grasya ug mga buhat sa dihang siya mipamatuod, “Kami nasayud nga pinaagi sa grasya kami maluwas, human sa tanan nga atong mabuhat” (2 Nephi 25:23).
Ang Giya ngadto sa mga Kasulatan nagpahinumdom kanato nga ang grasya nagpasabut og usa ka balaanong kalihokan o pamaagi nga nagdala og kalig-on o tabang pinaagi sa kalooy ug gugma ni Jesukristo nga nahimong anaa pinaagi sa Iyang Pag-ula.4 Busa, pinaagi sa grasya ni Kristo nga kita mabanhaw, ug ang Iyang grasya, gugma ug pag-ula ang nagtabang kanato nga mabuhat ang mga maayong mga buluhaton ug naghimo sa mga gikinahanglang mga pag-uswag nga dili unta posible kon kita gipasagdan lamang sa atong kaugalingong mga kapasidad ug mga kapanguhaan.
Kalipay pinaagi sa Pag-ula
Usa sa daghang mga butang nga ako nakadayeg kabahin ni Nephi mao ang iyang kinaiya. Ang iyang kinabuhi dili sayon, ilabi kon itandi sa kahayahay nga gibaliwala sa kadaghanan kanato karon. Si Nephi ug ang iyang pamilya mipuyo sa daghang mga tuig sa kamingawan sa wala pa moabut sa yuta nga saad. Sila miantus og daghang mga panahon sa kagutom, kauhaw, ug kakuyaw. Si Nephi kinahanglang moatiman sa seryusong mga problema sa pamilya nga gisamutan nila ni Laman ug Lemuel, sa katapusan mibuwag sa iyang kaugalingon, uban sa iyang mga sumusunod, gikan niadtong midapig kang Laman ug Lemuel.
Sa pag-atubang sa tanang mga kawad-on ug mga kalisud, si Nephi nakahimo sa pag-ingon, “Ug nahinabo nga kami mipuyo subay sa matang sa kalipay” (2 Nephi 5:27).
Siya nakasabut nga adunay sumbanan alang sa pagpuyo nga moresulta sa kalipay, walay labut sa mga kalisud, mga hagit, ug mga kapakyasan nga moabut sa tanan sa atong mga kinabuhi. Siya nakaangkon og halapad nga pagsabut sa plano sa Dios alang kaniya ug sa iyang mga tawo ug nakalikay nga madala sa hilabihang kaguol tungod sa iyang kapakyasan o tungod sa takdong obserbasyon nga ang kinabuhi dili patas. Kini dili patas, apan siya ug ang iyang katawhan malipayon bisan pa man niana. Sila nakasabut nga ang Pag-ula mahitabo, ug sila adunay pagsalig nga kini mihilakip kanila.
Si Nephi nangutana sa iyang kaugalingon sa importanting mga pangutana nga mahimong ipangutana sa atong kaugalingon samtang kita naghunahuna sa luna sa Pag-ula ni Jesukristo sa atong mga kinabuhi:
“O unya, kon ako nakakita sa mahinungdanon nga mga butang, kon ang Ginoo sa iyang pagpakig-angay ngadto sa mga katawhan, nakigsulti sa mga tawo sa dakong kalooy, ngano nga ang akong kasingkasing nagbangutan ug ang akong kalag nagpabilin diha sa walog sa kasubo, ug ang akong kusog nagkawala, tungod sa akong mga kasakit?
“Ug ngano nga kinahanglan ako magpadaug sa sala, tungod ba sa akong kahuyang? Oo, ngano nga kinahanglan ako mohatag og kahigayonan sa mga pagtintal, aron ang usa nga dautan may luna sa akong kasingkasing paggun-ob sa akong kalinaw ug pagsakit sa akong kalag? Ngano nga ako masuko tungod sa akong kaaway?” (2 Nephi 4:26–27).
Human sa iyang pagbangutan siya mitubag sa iyang kaugalingong mga pangutana, nasayud sa paagi sa pag-atubang sa iyang mga problema nga kinahanglan niyang buhaton: “Pagmata, akong kalag!! Ayaw na paglunang sa sala. Pagmaya, O akong kasingkasing, ug ayaw na paghatag og luna sa kaaway sa akong kalag. … O Ginoo, ako misalig kanimo, ug ako mosalig kanimo sa kahangturan” (2 Nephi 4:28, 34).
Kini ba nagpasabut nga si Nephi wala nay mga problema? Kini ba nagpasabut nga siya nakasabut pag-ayo sa tanang mga panghitabo ngadto kaniya? Hinumdumi ang tubag nga iyang gihatag ngadto sa usa ka anghel pipila na ka mga tuig ang nangagi sa dihang siya gipangutana og usa ka importanting pangutana nga may kalabutan sa Pag-ula ni Kristo, nga mahimong mahitabo sa umaabut: “Ako nasayud nga [ang Dios] nahigugma sa iyang mga anak; bisan pa niana, ako wala masayud sa kahulugan sa tanan nga mga butang” (1 Nephi 11:17).
Kita usab wala ug dili makasabut sa kahulugan sa tanang mga butang, apan kita mahimo ug kinahangalan nga masayud nga ang Dios nahigugma sa Iyang mga anak ug nga kita mahimong mga dumadawat sa kahingpitan sa grasya ni Kristo ug Pag-ula sa atong mga kinabuhi ug sa atong mga panglimbasog. Susama usab, kita nasayud ug kinahanglan nga makahinumdom nga ang kabuang ug kakuyaw naghatag og luna ni Satanas sa atong mga kasingkasing.
Bisan kon kita nakasabut sa hingpit ug mopasalig nga isalikway ang dautan ug ang yawa sa atong mga kasingkasing ug gikan sa atong mga kinabuhi, kita mapakyas tungod kay sa kanunay kita mga “kinaiyanhon” nga mga lalaki ug mga babaye (tan-awa sa Mosiah 3:19). Busa, kita kinahanglan nga magmapasalamaton ug mahimong magbubuhat sa baruganan sa paghinulsol. Samtang kita kanunay nga mamulong kabahin sa atong mga paghinulsol isip usa ka kalihokan, diin kini usahay mao, alang sa kadaghanan kanato kini usa ka makanunayon, tibuok kinabuhi nga proseso.
Siyempre, adunay sala sa wala pagbuhat ug sala sa gituyo pagbuhat diin kita makasugod dayon sa proseso sa paghinulsol. Adunay mga pihong mga klase sa mga sala ug mga sayop nga mahimo natong biyaan karon ug dili na gayud buhaton pag-usab. Kita makahimo, sama pananglit, nga mahimong full-tithe nga mobayad sa atong ikanapulo sa tibuok natong mga adlaw, bisan kon kini dili gayud sa kanunay. Apan ang laing mga bahin sa atong mga kinabuhi nagkinahanglan sa atong mapadayunon nga paglambo ug makanunayon nga pagtagad, sama sa atong espirituhanon, gugma nga putli, pagkasensitibo ngadto sa uban, pagsabut sa mga miyembro sa pamilya, pagpakabana sa atong mga silingan, pagsabut sa mga kasulatan, pag-adto sa templo, ug ang kalidad sa atong personal nga mga pag-ampo.
Kita magmapasalamaton nga ang Manluluwas, nga mas labaw nga nakasabut kaysa atong pagsabut sa atong kaugalingon, mipasiugda sa sakrament nga kita unta sa kanunay makabag-o sa atong mga pakigsaad pinaagi sa pag-ambit sa sagradong mga ilhanan uban sa pasalig nga pagadalhon nato sa atong kaugalingon nga Iyang balaang ngalan, sa paghinumdom Kaniya sa kanunay, ug maghupot sa Iyang mga sugo. Kon kita mosunod sa sumbanan nga motugot kanato nga “mopuyo subay sa matang sa kalipay,” ang atong paghinulsol ug ang atong mga buhat mobutang sa mas taas nga kalidad, ug ang atong abilidad sa pagsabut ug pagpasalamat sa Pag-ula molambo.
Paghinulsol ug Pagkamasulundon
Sa mga semana sa wala pa ang organisasyon sa Simbahan niadtong 1830, si Propeta Joseph Smith midawat og usa ka talagsaong pagpadayag nga mipuno sa atong pagsabut kabahin sa Pag-ula tungod kay ang Manluluwas mismo mao ang namulong ug nagtudlo. Siya mihulagway sa Iyang Kaugalingon isip “ang Manunubos sa kalibutan” (D&P 19:1), miangkon nga Siya misunod sa kabubut-on sa Amahan, ug miingon, “Ako magsugo kanimo sa paghinulsol, ug sa paghupot sa mga sugo diin imong nadawat” (D&P 19:13).
Kining yano nga sumbanan sa paghinulsol ug pagkamasulundon sa tinud-anay mao ang basihan alang sa “pagpuyo subay sa matang sa kalipay.” Kita nasayud nga kini mao ang atong kinahanglan nga buhaton, bisan usahay kita makalimut ngano. Ang Ginoo nagpahinumdom kanato kon ngano diha sa mosunod nga mga pulong gikan sa susama nga pinadayag:
“Kay tan-awa, Ako, ang Dios, nag-antus niini nga mga butang alang sa tanan, nga sila unta dili mag-antus kon sila maghinulsol;
“Apan kon dili sila maghinulsol sila kinahanglan gayud nga mag-antus sama kanako;
“Kansang pag-antus nakapahimo sa akong kaugalingon, gani ang Dios, ang labing halangdon sa tanan sa pagkurog tungod sa kasakit, ug sa pag-agas sa dugo sa matag lungag sa panit, ug sa pag-antus sa lawas ug sa espiritu—ug buot nga Ako unta dili moinom sa mapait nga kopa, ug mobiya—
“Bisan pa niana, himaya ngadto sa Amahan, ug Ako nakaambit ug nakahuman sa akong mga pagpangandam alang sa mga katawhan” (D&P 19:16–19).
Unsa ka talagsaon nga leksyon. Ako sigurado nga walay usa kanato ang makatukib sa kaimportante ug kagrabe sa kasakit sa Dios samtang Iyang gituman ang labing mahinungdanong Pag-ula. Ako nagduhaduha nga si Joseph Smith nianang panahona adunay hingpit nga pagbati sa pag-antus sa Manluluwas, bisan tuod ang Propeta nakaangkon og labaw nga pagpasalamat ug pagsabut gikan sa iyang kaugalingong mga pagsulay ug kasakit sa ulahing mga katuigan. Hunahunaa ang makapakorihir nga panudlo nga gihatag ni Jesukristo mismo samtang Siya mitambag ug mihupay kang Joseph sa lisud nga mga panahon sa iyang pagkabilanggo sa Liberty Jail. Ang Ginoo yano nga miingon: “Ang Anak sa Tawo mikunsad ubos kanilang tanan. Labaw pa ba ikaw kaniya?” (D&P 122:8).
Kini nga pangutana ngadto kang Joseph mao usab ang pangutana sa matag usa kanato sa atong personal ug walay sama nga mga kalisud ug mga hagit. Walay usa kanato ang angayang magduhaduha gayud sa saktong tubag.
Nga si Jesus nakasinati unsay Iyang nasinati, dili tungod kay dili Niya kini malikayan apan tungod kay Siya nahigugma kanato, ug kini tataw kaayo. Si Jesus usab nahigugma ug nagtahud sa Iyang Amahan uban sa lawum ug maunongon nga kita mahimong makahunahuna. Kon atong bation ang pagtahud ug paghigugma sa Dios agig balus, kita kinahanglan nga dili makalimut nga Iyang gibuhat unsa ang Iyang buluhaton para kanatong tanan nga kita dili unta mag-antus sa samang gidak-on kon unsa ang gikinahanglan lamang sa hustisya kanato.
Ang mga paglatigo, mga kalisud, pag-abuso, paglansang, ug dili mahunahuna nga kakapoy ug pag-antus kining tanan midala ngadto sa Iyang pagsinati sa hilabihang kasakit nga panghingutas nga dili madala ni bisan kinsa kon wala ang Iyang gahum ug kon wala ang Iyang determinasyon nga magpabilin sa dalan ug molahutay sa tanan nga gibuhat ngadto Kaniya.
Ang Pagkamalukpanon sa Pag-ula
Samtang atong gihunahuna ang pagkamalukpanon sa Pag-ula ug ang pagkaandam sa Manunubos sa pag-antus sa tanan natong mga sala, kita kinahanglan nga mapasalamatong moangkon nga ang pagsakripisyo sa pag-ula usab milakip og mas daghan pa! Hunahunaa kining mga pulong ni Alma ngadto sa matinud-anong mga tawo ni Gideon hapit usa ka gatusan ka tuig sa wala pa mahitabo ang Pag-ula.
“Ug siya magpadayon, mag-antus sa mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal sa matag matang; ug kini aron ang pulong matuman nga nag-ingon nga siya modala diha kaniya sa mga sakit ug mga balatian sa iyang mga katawhan.
“Ug siya modala diha kaniya sa kamatayon, nga siya mahimo nga mohubad sa mga higot sa kamatayon diin naghigot sa iyang mga katawhan; ug siya modala diha kaniya sa ilang mga kahuyang, nga ang iyang kasingkasing mahimo nga mapuno uban sa kalooy, sumala sa unod, nga siya mahimo nga masayud sumala sa unod unsaon pagtabang ang iyang mga katawhan sumala sa ilang mga kahuyang.
“Karon ang Espiritu nasayud sa tanan nga mga butang; bisan pa niana ang Anak sa Dios mag-antus sumala sa unod nga siya unta modala diha kaniya sa mga sala sa iyang mga katawhan, nga siya unta mopapas sa ilang mga kalapasan sumala sa gahum sa iyang pagluwas; ug karon tan-awa, kini mao ang pagpamatuod nga ania kanako” (Alma 7:11–13).
Hunahunaa ang usa ka hingpit ug malukpanon nga pag-ayo sa atong mga kasakit, mga kalisud, mga pagtintal, mga sakit, mga sala, mga kapakyasan, ug mga kalapasan. Makahunahuna ba ikaw og puli sa Pag-ula ni Jesus? Dayon ipuno nianang dili matupngan nga Pagkabanhaw, ug kita nagsugod sa pagsabut og igo lamang nga mokanta og, “Ako nahingangha nahibulong sa gugma nga gihalad ni Jesus ngari kanako.”5
Unsa ang kahulugan sa Pag-ula alang kanimo ug kanako? Kini nangahulugan sa tanan nga butang. Sama sa gipasabut ni Jacob, kita makahimo nga “makig-uli ngadto [sa Amahan] pinaagi sa pag-ula ni Kristo, ang iyang Bugtong Anak” (Jacob 4:11). Kini nagpasabut nga kita makahinulsol, makabalik sa hingpit nga panag-uyon ug hingpit nga pagdawat uban Kaniya, ug makalikay sa mga sayop o dili pagsinabtanay nga “naglimud sa mga kalooy ni Kristo, ug gipakabali wala ang iyang pag-ula ug ang gahum sa iyang katubsanan” (Moroni 8:20).
Atong malikayan ang pagkawalay pagpasidungog ug walay pagtahud sa Pag-ula sa Manluluwas pinaagi sa pagsunod sa tambag ni Helaman, diin may kalabutan gayud karon sama sa mga katuigan nga nahitabo sa hapit na matawo ang Dios sa yuta. “O hinumdumi, hinumdumi, akong anak nga mga lalaki … nga walay lain nga paagi ni mga pamaagi diin ang tawo maluwas, lamang pinaagi sa matubsanon nga dugo ni Jesukristo, kinsa moanhi; oo, hinumdumi nga siya moabut aron sa pagtubos sa kalibutan” (Helaman 5:9).
Ang Iyang Pag-ula sa tinuod milukop sa kalibutan ug sa tanan nga mga tawo gikan sa sinugdanan hangtud sa katapusan. Dili nato kalimtan, hinoon, nga sa iyang pagkamalukpanon ug pagkahingpit kini usab hilabihang ka personal ug walay sama nga gihulma aron hingpit nga mohaum ug hingpit nga gipatunong alang sa matag atong kaugalingong indibidwal nga mga kahimtang. Ang Amahan ug ang Anak mas nasayud sa matag usa kanato kaysa atong pagkasayud sa atong mga kaugalingon ug miandam sa Pag-ula alang kanato nga nahiangay gayud sa atong mga panginahanglan, mga hagit, ug mga kalagmitan.
Salamat ngadto sa Dios alang sa gasa sa Iyang Anak, ug salamat ngadto sa Manluluwas alang sa Iyang Pag-ula. Kini tinuod ug kini niepekto na ug modala kanato kon asa nato kinahanglan ug gustong moadto.
Wala: Pag-ampo sa Getsemani, ni Del Parson
Ang Katapusang Panihapon, ni Simon Dewey, sa maayong kabubut-on sa Altus Fine Art, American Fork, Utah
Paghulagway sa litrato ni Frank Helmrich