Si Presidente Monson Gustong Makigkita Kanimo
George Sharkey, Scotland
Mga 15 ka tuig ang milabay ako nahiling nga adunay sakit nga Parkinson. Upat ka tuig ang milabay nagkaluya ko, ug naggamit ko og wheelchair. Hilabihan akong nahigawad sa akong kondisyon tungod kay sa tibuok nakong kinabuhi, aktibo gayud ako.
Nianang mga panahona mitambong ako og komperensya sa Dundee, Scotland, nga gitambungan ni Presidente Thomas S. Monson, nga kaniadto usa ka magtatambag sa Unang Kapangulohan. Pagkahuman sa miting, usa ka miyembro ang miduol kanako.
“Brother Sharkey?”
“Unsa man?”
“Ari sa atubangan makigkita nimo si Presidente Monson.”
Wala koy intensyon sa pagbuhat niana, apan pipila ka minuto ang milabay mibalik ang tawo.
“Brother Sharkey,” siya miingon, “Si Presidente Monson nagpaabut kanimo.”
“Apan wala siya makaila nako,” mitubag ko.
“Bisan na, siya nagpaabut aron makigkita kanimo. Siya nasayud sa imong sakit.”
Miuyon ko ug miadto aron makigkita ni Presidente Monson. Siya mainitong miabi-abi kanako ug nangutana kon ganahan ba ko og panalangin sa priesthood. Ako siyang giingnan nga ganahan ko.
Nakakita mi og kwarto, ug si Presidente Monson nangutana kon si kinsa ang akong ganahan nga modihog. Mihangyo ko kon among mapatawag ang akong bishop. Sa dihang adunay mibiya aron mangita ni bishop, usa sa mga kauban sa biyahe ni Presidente Monson mipahinumdom kaniya nga kon dili sila mobiya sa labing madali nga panahon, dili sila makaabut sa saktong oras sa airport sa Edinburgh.
Si Presidente Monson mipahiyum ug, nagpasabut sa iyang kaugalingon ug kanako, mitubag, “Kon ikaw moabut sa among edad, ikaw makakat-on kon unsay unahon. Makaabut ta sa saktong oras.”
Sa dihang miabut ang akong bishop, siya ug si Presidente Monson nangalagad kanako. Ang panalangin nga gihatag kanako ni Presidente Monson dili usa ka panalangin sa pag-ayo; kini kabahin sa pagdumala sa akong kondisyon ug sa nag-uban nga mga sakit-sakit niini. Kini panalangin usab alang sa akong pamilya nga makatabang kanako sa pagdala sa akong sakit.
Karon, usa ka dekada ang milabay, aduna gihapon koy Parkinson, apan ako maayo ra sa edad nga 74. Sa tinuod nakakita ako og mga pamaagi sa pagdumala sa akong sakit. Maayo ang akong gibati, ug wala na mogamit sa wheelchair sukad sa adlaw nga nadawat nako ang panalangin. Ang akong doktor motawag kanako nga iyang “labing maayo nga pasyente.”
Kanunay gayud akong mapasalamaton ni Presidente Monson sa iyang pagkamabination sa pag-istorya ug sa pagpanalangin sa usa ka tawo nga dili niya kaila. Apan ako masapalamaton usab sa iyang gitudlo kanako kabahin sa paggamit sa priesthood.
Kita naghupot og lain-laing mga yawe ug mga office sa priesthood sa Simbahan, apan kita naghupot sa sama nga priesthood. Ang mabinationg buhat ni Presidente Monson mitudlo kanako nga ang priesthood dili kabahin kon si kinsa ang naghupot niini apan unsaon nato sa paggamit niini aron sa pagpanalangin sa kinabuhi sa mga anak sa Langitnong Amahan.