Pagpalambo sa Atong Pag-alagad sa Kalooy pinaagi sa Pagsunod sa Manluluwas
“Kay bisan kinsa nga buot magpatunhay sa iyang kinabuhi kawagtangan hinoon siya niini,” ang Manluluwas nagtudlo, “ug bisan kinsa nga magawagtang sa iyang kinabuhi tungod kanako, magapatunhay niini” (Lucas 9:24).
Kabahin niini nga pahimangno si Presidente Thomas S. Monson miingon: “Ako nagtuo nga ang Manluluwas nagsulti kanato nga gawas kon kalimtan nato ang atong kaugalingon diha sa pagserbisyo sa uban, adunay gamay ra nga katuyoan sa atong kaugalingong kinabuhi. Kadtong kinsa nagpakabuhi lamang alang sa ilang kaugalingon sa katapusan maminusan ang ilang pagkatawo ug sa mapasumbingayong paagi mawagtangan sa ilang kinabuhi, samtang kadtong nahikalimot sa ilang kinabuhi diha sa pagserbisyo sa uban motubo ug molambo—ug sa ingon moluwas sa ilang kinabuhi.”1
Mahimong lisud sa pagpangita sa gikinahanglan nga higayon ug kalig-on sa pagtabang sa atong pamilya, mga silingan, mga miyembro sa ward o branch, komunidad, ug gani sa mga langyaw. Kanus-a kita motabang ug sa unsa nga paagi, ilabina kon ang matag usa kanato adunay limitado nga panahon? Sa unsa nga paagi kita makaserbisyo kon ang atong mga kahimtang nakapugong sa atong mga abilidad?
Ang atong Ehemplo, sa pagkatinuod, ang Manluluwas nga si Jesukristo, kinsa midapit kanato sa pagsunod Kaniya (tan-awa sa Mateo 4:19). Bisan tuod kon wala kita mopakigbahin sa Iyang balaan nga tawag, kita makahimo og pakigbahin sa Iyang pagpangalagad. Sa paghulagway niana nga pangalagad, ang Apostol nga si Pedro miingon nga si Jesus “nagpangadto-adto sa paghimog mga kaayohan” (Mga Buhat10:38).
Si Jesus miayo sa masakiton ug mialagad sa mga gitakbuyan (tan-awa sa Mateo 9:20–22; Marcos 8:22–25). Tingali dili kita makapahigayon og sama ka gamhanang mga milagro, apan kita makapahupay ug makapangalagad sa mga panginahanglan niadtong kinsa himatyon, nasakit, o nagbangutan.
Ang Manluluwas sa milagroso nga paagi mipakaon niadtong walay pagkaon (tan-awa sa Mateo 14:15–21). Kita makahatag og ubay-ubay nga mga halad sa puasa, moserbisyo sa mga proyekto sa Simbahan sa welfare food production, ug motampo sa mga paningkamot sa komunidad sa pagpakaon sa mga kabus.
Si Jesus nagpakabana ug mialagad ngadto sa mga indibidwal (tan-awa sa Lucas 8:45–48). Samtang kita nagtinguha sa pagsunod sa Iyang ehemplo, ang Espiritu mobukas sa atong mga mata aron makita ang nag-antus, nag-inusara, ug nahimulag. Ug magiyahan kita aron makatabang sa paghatag sa ilang mga panginahanglan.
Si Jesus migahin og panahon sa uban, bisan kon wala kini Niya planoha (tan-awa sa Lucas 24:29) ug bisan kon nag-atiman siya sa Iyang kaugalingong mga buluhaton (tan-awa sa Mateo 14). Kita gitambagan sa pagserbisyo sa kaalam ug kahusay nga paagi ug dili “modagan nga labaw pa kay [sa atong] kusog” (Mosiah 4:27). Apan usahay ang atong labing dako nga mga kahigayunan sa pagserbisyo ug panalangin moabut sa panahon nga dili kaayo komportable. Sa sambingay sa Manluluwas, ang buotan nga Samarianhon mihunong sa iyang panaw, diha dayon, mialagad sa panginahanglan sa nasakitan nga tawo (tan-awa sa Lucas 10:30–37).
Walay gipili nga tawo ang Manluluwas o ubos kaayo alang Kaniya nga moduol (tan-awa sa Mateo 9:9–13). Ingon sa gihimo sa Manluluwas, makahimo usab kita sa paghigugma ug pagbayaw sa uban, magtudlo kanila og mas maayo nga paagi ug magdapit kanila sa pag-apil kanato diha sa buhong nga kinabuhi nga gitanyag sa Manluluwas.
Ang Langitnong Amahan nasayud sa atong talagsaong mga abilidad, mga kahimtang, ug mga tinguha, ug Siya nasayud kon unsaon nato sa paggamit niini aron sa pagpanlangin sa uban. Sa atong pagpaduol Kaniya ug sa pagtinguha sa Iyang pagtudlo, tabangan kita Niya nga masayud kon kinsa, hain, ug unsaon sa pagserbisyo.