Pagsangkap diha sa Pamaagi sa Ginoo

Panahon kini sa dihang ang stock market nakasinati og dako kaayong alkanse. Mga banko ug ubang pinansyal nga mga institusyon nanghunong. Misaka ang pagkawalay mga trabaho. Narimate sa banko ang mga balay sa katawhan. Ang gobyerno mipataliwala uban sa mahal kaayo nga mga programa aron mausab ang kahimtang. Mas nagkadaghang mga tawo ang napugos sa pagduol sa pangpubliko nga mga institusyon alang sa pagkaon ug ubang mga panginahanglan.

Kini nga deskripsyon sa mga 1930 mahitabo usab karong mga panahona. Kaniadto—sama usab karon—ang plano sa Simbahan kabahin sa welfare anaa aron sa “pagtabang sa katawhan nga matabangan ang ilang mga kaugalingon,”¹ sa mga panahon sa katalagman, sa halapad nga ekonomikanhong mga pagkunhod ug mga resisyon, ug diha sa mas ginagmay, mas daghang personal nga mga hagit ang maatubang sa mga pamilya ug mga indibidwal sa bisan unsa nga panahon.

Bisan tuod kon ang plano sa welfare nga atong nasayran karon wala ipaila hangtud niadtong 1936, ang mga Santos sa matag dispensasyon nagpraktis na sa mga baruganan sa madaginuton nga pagpuyo tungod kay ang Manluluwas nga si Jesukristo mao ang arkitekto sa plano sa [welfare] {kaayohan}. Si President Thomas S. Monson miingon: “Ang Ginoo mihatag og pamaagi sa diha nga siya mipahayag, ‘Ug ang balay tipiganan pagadumalahon pinaagi sa mga halad sa mga sakop sa simbahan; ug ang mga biyuda ug mga walay ginikanan pagahatagan, ingon usab ang mga kabus.’ (D&P 83:6.) Pagkahuman ang pahinumdom, “Apan kini kinahanglan pagahimoon sa akong kaugalingon nga pamaagi” (D&P 104:16).²

Aron [pagsangkap] {makahatag} diha sa pamaagi sa Ginoo, kinahanglan gayud nga mapalambo nato ang atong [pagpaningkamot sa kaugalingon] {kaugalingon nga pagpaningkamot}. “Mahalaron nga mga lalaki ug mga babaye nagtinabangay sa pagpalakaw niining lapad ug dinasig nga programa,” miingon si Presidente Monson. “Sa pagkatinuod, ang plano dili molampos sa paningkamot lamang, tungod kay kini nga programa gipalihok pinaagi sa hugot nga pagtuo, sumala sa paagi sa Ginoo.”³

Ang ika-75 nga anibersaryo sa plano sa welfare—nga gisaulog niining tuiga—naghatag sa mga Santos sa Ulahing mga adlaw og kahigayunan sa paghunahuna sa sukaranan nga mga baruganan sama sa pagkahimong mapaningkamuton sa kaugalingon, pag-atiman sa mga kabus ug timawa, ug pagserbisyo sa uban. Kon atong sundon kini nga mga baruganan, mas labaw pa kitang makahimo sa pagpagaan sa pag-antus, pagtukod og kinaiya, ug pagpasiugda og panag-hiusa.

Mubo nga mga sulat

1. Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan: Heber J. Grant.

2. Thomas S. Monson, “The Way of the Lord,” Ensign, Nob. 1977, 7.

3. Thomas S. Monson, Ensign, Nob. 1977, 7.

“Ang tinuod nga katuyoan sa taas og tagal nga panahon sa plano sa welfare mao ang pagtukod og kinaiya diha sa mga miyembro sa Simbahan, mga tighatag ug mga tigdawat, pagluwas sa tanan nianang pinakamaayo sa ilang pagkatawo, ug [modala] ngadto sa pagpamulak ug pagpamunga ang natago nga kabuhong sa espiritu, nga kon huna-hunaon mao ang misyon ug katuyoan ug rason nga ania kini nga Simbahan.”

Presidente J. Reuben Clark Jr. (1871–1961), Unang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, sa Glen L. Rudd, Pure Religion: The Story of Church Welfare Since 1930 (1995), 301.

Ang mga Santos sa matag dispensasyon misunod sa ehemplo sa Manluluwas sa pag-atiman sa mga kabus ug timawa.

Detalye gikan sa Pool of Bethesda, ni Carl Heinrich Bloch, sa maayong kabubut-on sa Brigham Young University Museum of Art