Kami Namulong kang Kristo
Usa ka Tubag alang sa Matag “Unsa Kaha Kon?”
“Ug [si Jesukristo] magpadayon, mag-antus sa mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal sa matag matang; ug kini aron ang pulong matuman nga nag-ingon nga siya modala diha kaniya sa mga sakit ug mga balatian sa iyang mga katawhan” (Alma 7:11).
Mga pipila ka tuig ang milabay natumba ko sa akong scooter, ug nahimutang sa tunga-tunga sa karsada. Ug hapit diha-diha dayon nabanggaan ko sa lain nga sakyanan—dako kini—ug naguyod ko. Kadtong mireport sa aksidente mitawag niini nga grabe nga aksidente.
Sa dihang nadiskobrehan ko sa mga paremedic nga buhi pa ko, ila kong gidali pagdala sa ospital, diin atol sa sunod nga pipila ka mga adlaw ako naoperahan og kadaghan. Sa dihang gisuportahan ang akong kinabuhi gamit ang makina ug walay panimuot, ang akong amahan ug ang uban mipandong sa ilang mga kamot sa akong ulo ug, pinaagi sa gahum sa priesthood, mipanalangin kanako. Sukad niadtong higayona, ang proseso sa pag-ayo usa ka milagroso. Apan ang mas mahinungdanon nga nahitabo kanako kaysa pisikal mao ang espirituhanon nga panghitabo.
Kini nga kasinatian mibukas sa akong kasingkasing ngadto sa impluwensya sa Manluluwas. Usa ka semana human sa aksidente, naulian ko sa panimuot ug nahibalo unsa ang nahitabo. Miila ko nga ang Ginoo miprotekta kanako ug mitugot kanako nga magpabilin uban sa akong asawa ug mga anak dinhi sa yuta. Nakaplagan nako ang akong kaugalingon nga nahupay, wala pasagdai, sa Dios. Kaysa mobati nga na-trauma ug natingala pag-ayo sa proseso sa pag-ayo nga akong nakita, mibati ko og kalinaw.
Sa misunod nga mga adlaw, ang akong gugma alang sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo milalum pag-ayo, ug midako ang akong tinguha nga magpabiling matinud-anon sa tibuok nakong kinabuhi. Akong nakita ang gugma sa Ginoo pinaagi sa buotang mga tawo nga akong nahimamat. Ug akong nakita nga ang Langitnong Amahan midungog ug mitubag sa mga pag-ampo ug pagpuasa sa mga tawo sa lain-laing mga tinuohan alang kanako.
Ug samtang mipakigbahin ko niini nga istorya sa uban, ang “unsa kaha kon?” nga mga pangutana dili mahuman. “Unsa kaha kon ikaw namatay?” “Unsa kaha kon ikaw dili na makalakaw?” “Unsa kaha kon ikaw manlimbasug sa hilabihan nga kasakit sa tibuok nimong kinabuhi? Ang nindot kaayo nga bahin alang kanako mao nga ang Pag-ula naghatag og tubag alang sa matag “unsa kaha kon?”
Tungod sa Pag-ula, ako mabanhaw ug ang bisan unsa nga pisikal nga kahuyang o kasakit mawala. Ang akong asawa, mga anak, ug ako nabugkos isip usa ka mahangturon nga pamilya. Ang Pag-ula nakapahimo niana nga posible usab. Kon kita mopadayon sa unahan uban sa hugot nga pagtuo sa atong Manluluwas samtang kita mosinati og mga pagsulay sa kinabuhi ug molahutay hangtud sa katapusan, ang Pag-ula mohatag og agianan nga kinahanglan natong sundon, uban sa mahimayaong saad sa kinabuhing dayon nga nagpaabut sa katapusan.
“Ug siya modala diha kaniya sa kamatayon, nga siya mahimo nga mohubad sa mga higot sa kamatayon diin naghigot sa iyang mga katawhan; ug siya modala diha kaniya sa ilang mga kahuyang, nga ang iyang kasingkasing mahimo nga mapuno uban sa kalooy, sumala sa unod, nga siya mahimo nga masayud sumala sa unod unsaon pagtabang ang iyang mga katawhan sumala sa ilang mga kahuyang” (Alma 7:12).
O Akong Amahan, ni Simon Dewey