Kinderen voorbereiden op de doop
De kinderjaren zijn een periode vol blijde eerste keren. De eerste keer iets nieuws eten, op een fiets rijden of naar school gaan, zijn enkele van de opwindende avonturen waar het leven van een kind uit bestaat. Wij als ouders kunnen kinderen helpen op dat pad van ontdekking. Als volwassenen in de kerk hebben we bovendien de kans om bij te dragen aan hun groei in het evangelie (zie LV 68:25). Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat de doop van een kind — wat het eerste verbond is dat iemand met zijn liefhebbende hemelse Vader sluit — een mooie en zinvolle gebeurtenis is?
‘Het fundamentele doel van deze kerk is de jongeren te onderwijzen: eerst thuis en dan in de kerk’, heeft president Boyd K. Packer gezegd.1
In de volgende voorbeelden vertellen ouders hoe ze hun kinderen hebben voorbereid op de heilige verordeningen en verbonden van de doop en de bevestiging.
We beginnen al jong
‘Het jaar dat een kind zeven wordt, is een tijd om te vieren’, zegt Lori, moeder van vier. Haar man en zij vertellen hun kinderen al over de doop vanaf de dag dat ze geboren worden. Maar als een kind zeven wordt, begint het gezin aan een gerichtere voorbereiding. Ze hebben elke maand een gezinsavondles over verschillende aan de doop verwante onderwerpen, zoals verbonden en het voorbeeld van Jezus.
Lori zegt dat de lessen in de maand dat een kind acht wordt heel bijzonder zijn. Dan toont ze de kinderen de kleren die ze droegen toen ze een naam en een zegen kregen, en vertelt ze over de dag dat die verordening werd verricht.
‘Het is het perfecte moment om iets te zeggen over de zegeningen van tempelverbonden’, merkt Lori op. ‘We maken elk kind duidelijk dat de keus om zich te laten dopen de eerste stap is in de voorbereiding op de zegeningen van de tempel.’
We maken er een gezinsaangelegenheid van
Monica, moeder van vier kinderen, beveelt aan om zo mogelijk oudere kinderen te laten helpen met het voorbereiden van hun jongere broertjes en zusjes. ‘Hun tienerbroer of -zus horen getuigen en vertellen over zijn of haar ervaring voegt veel toe aan de voorbereiding’, zegt ze. Lori vraagt de kinderen die zich op de doop aan het voorbereiden zijn hun jongere broertjes en zusjes te vertellen wat ze geleerd hebben.
We gebruiken het voor zendingswerk
Toen Daniels dochter acht werd, wist hij dat ze vriendinnetjes die geen lid van de kerk waren over haar doopdag zou willen vertellen. Dus besloot het gezin om Allisons vriendinnetjes van school en uit de buurt uit te nodigen voor haar doop. De vriendinnetjes werd gevraagd om hun lievelingsbijbelteksten mee te nemen naar de doop. Na de doop onderstreepte Allison die verzen in haar nieuwe standaardwerken en schreef ze de namen van haar vriendinnen erbij in de kantlijn.
‘Uiteraard waren we die dag als haar familieleden overal sterk bij betrokken. Maar we lieten haar naderhand ook gewoon met haar vriendinnen praten over haar ervaring’, vertelt Daniel. ‘Het was echt een ontroerend moment toen we zagen dat ons kind een goed voorbeeld gaf.’
Wij oefenen het gesprek met de bisschop
Kimberly, moeder van kinderen die bijna op doopleeftijd zijn, herinnert zich dat ze op achtjarige leeftijd naar het kantoortje van de bisschop ging. ‘Ik was zo zenuwachtig!’ zegt Kimberly.
Nu probeert ze ervoor te zorgen dat haar kinderen niet in paniek raken. Samen met haar man bespreekt ze het gesprek dat de bisschop houdt met de kinderen en stelt ze de doopvragen aan ze op dezelfde manier als dat in het doopgesprek wordt gedaan. Die gesprekken bereiken meer dan alleen de kinderen bekendmaken met de wijze waarop het gesprek verloopt: ze moedigen de kinderen aan om goed na te denken wat het doopverbond voor ze betekent.
Wij hebben een geweldige kans
Deze ouders wijzen erop dat ze niets buitengewoons hebben gedaan om hun kinderen op de doop en de bevestiging voor te bereiden. Maar velen van hen spreken daarbij wel in termen van ‘grondig’ en ‘consequent’ om de lessen te beschrijven die ze in de loop der jaren hebben gegeven. ‘We zorgden ervoor dat de kinderen begrepen dat dit een belangrijke stap was, en dat het een ernstige zaak was’, aldus Kimberly. ‘We zorgden er altijd voor dat wij degenen waren die de voorbereiding deden, en dat we er niet alleen op hoopten dat ze het van hun jeugdwerkleerkrachten leerden.’
Wat hebben we een heerlijke kans gekregen om de kinderen die wij liefhebben voor te bereiden op de doop en de bevestiging! Doen wij dat onder gebed, dan helpt de Heer ons om van deze eerste verbondservaring een stevig fundament voor toekomstige geestelijke groei te maken.