Jouw heerlijke reis naar huis
Als je de kaart die je liefhebbende Vader je voor je reis heeft gegeven opgewekt gebruikt, zal die je naar heilige plaatsen leiden en zul je je hemelse potentieel bereiken.
Wij voelen ons vereerd met de aanwezigheid van onze geliefde profeet, president Thomas S. Monson. President, wij bidden altijd voor u.
Lieve zusters, bedankt voor de muziek en het gesproken woord. Alles was heel inspirerend en heel passend voor Pasen, het heilige feest dat we deze week vieren.
Het doet ons genoegen dat we bij jullie jonge zusters en jullie moeders en jullie geweldige leidsters kunnen zijn. Jullie stralen en hebben een aanstekelijke glimlach. De Heer denkt beslist aan jullie en kijkt vanuit de hemel liefdevol naar jullie.
Ik ben opgegroeid in Zwickau in het voormalige Oost-Duitsland. Toen ik ongeveer elf jaar was, kwam mijn vader als politiek dissident steeds meer onder toezicht te staan. Mijn ouders besloten dat onze enige veilige keuze was om naar West-Duitsland te vluchten. Zij besloten dat het ’t veiligst was om op verschillende momenten en langs verschillende routes naar het westen te gaan, met achterlating van al onze bezittingen.
Omdat mijn vader het meeste gevaar liep, nam hij de snelste route, door Berlijn. Mijn oudere broers gingen naar het noorden en vonden allemaal hun weg naar het westen. Mijn zus — die even oud was als veel van jullie hier — nam samen met Helga Fassmann, haar jongevrouwenlerares, en enkele anderen een trein die kort door West-Duitsland reed. Zij betaalden een kruier om de deur voor hen open te maken en toen ze over de West-Duitse grens waren, sprongen ze uit de rijdende trein, hun vrijheid tegemoet. Ik bewonder mijn zus om haar moed.
Ik was het jongste kind en mijn moeder besloot dat zij en ik over een bergkam zouden trekken die de twee landen scheidde. Ik weet nog dat ze een lunchpakket klaarmaakte alsof we in de bergen gingen wandelen of picknicken.
We gingen zo ver mogelijk met de trein en liepen daarna urenlang in de richting van de West-Duitse grens. De grensposten werden streng bewaakt, maar we hadden een kaart en wisten waar en wanneer we wellicht de grens veilig konden oversteken. Ik kon mijn moeders spanning voelen. Ze keek voortdurend om zich heen om te zien of we gevolgd werden. Met iedere stap leken haar benen en knieën zwakker te worden. Bij het beklimmen van de laatste hoge heuvel hielp ik met de zware tas vol voedsel, officiële documenten en familiefoto’s. We waren nu zeker wel over de grens, dacht ze. Toen ze zich eindelijk veilig voelde, gingen we zitten en begonnen aan ons lunchpakket. Ze haalde voor het eerst die dag opgelucht adem.
En toen zagen we het grensbord. Het stond nog een heel eind verderop! Wij hielden onze picknick aan de verkeerde kant van de grens. We waren nog in Oost-Duitsland!
Er konden elk moment grenswachters komen!
Mijn moeder raapte in paniek onze lunch bij elkaar en we haastten ons zo snel als we konden de heuvel op. Dit keer durfden we niet te stoppen voordat we zeker wisten dat we aan de andere kant van de grens waren.
Hoewel ieder gezinslid een andere route had genomen en onderweg heel andere moeilijkheden had doorstaan, haalden we allemaal onze veilige bestemming. Uiteindelijk werden we weer als gezin herenigd. Dat was een heerlijk moment!
Reisverhalen
De belevenis die ik jullie net verteld heb, was voor mij een heel belangrijke reis. Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik op mijn leven kan terugkijken en een aantal van dergelijke ‘reizen’ zie, die ik in mijn leven heb ondernomen. Ze hadden niet allemaal te maken met bergtochten of politieke grenzen. Sommige hadden meer te maken met het overwinnen van beproevingen of het groeien in spiritualiteit. Maar het waren allemaal reizen. Ik geloof dat ieder leven een verzameling ‘reisverhalen’ is.
Ik ben er zeker van dat u weet dat alle culturele tradities rijk aan reisverhalen zijn. Jullie kennen misschien wel het verhaal van Dorothy en haar hond, Toto, in The Wizard of Oz. Dorothy en Toto worden in een tornado meegesleurd en komen in het land Oz terecht. Daar ontdekt Dorothy een opvallende weg van gele stenen waarover ze de reis moet maken die haar uiteindelijk naar huis brengt.
Denk aan Ebenezer Scrooge van Charles Dickens. Zijn reis ging niet van plaats naar plaats maar van tijd naar tijd. Het was een reis door zijn eigen hart die hem duidelijk maakte waarom hij was zoals hij was en wat er met hem zou gebeuren als hij verder ging op zijn pad van zelfzucht en ondankbaarheid.1
Een van de grote klassieke verhalen in de Chinese literatuur is Reis naar het westen. Het verhaal is geschreven in de zestiende eeuw en gaat over de avonturen en de bedevaartstocht van een monnik die met behulp van vier vriendelijke personages naar de verlichting reist.
En dan kennen we natuurlijk ook Bilbo Baggins: de kleine, eenvoudige hobbit die veel liever thuis was gebleven om zijn soep te eten. Maar als er aan zijn deur wordt geklopt, geeft hij gehoor aan de oproep van het onbekende en trekt hij samen met een tovenaar en een groepje dwergen de wereld in om een gevaarlijke maar uiterst belangrijke zending te vervullen.2
Een universeel verhaal
Houden we niet allemaal van die reisverhalen omdat we onszelf in de reizigers zien. Door hun succes en falen kunnen wij ons eigen levensweg beter vinden. De video die we zojuist zagen, laat ook een mooi reisverhaal zien. Deze verhalen herinneren ons misschien aan een reis waarmee we allemaal vertrouwd zouden moeten zijn — een reisverhaal waarin ieder van ons een belangrijke rol speelt.
Dit verhaal is heel geleden begonnen, lang voordat de aarde om haar as begon te draaien, lang voordat de zon haar vurige armen naar het koude heelal uitstrekte, lang voordat schepselen, groot en klein, onze planeet hadden bevolkt. Aan het begin van het verhaal woonde je ver weg op een mooie plek.
We kennen niet veel details van het leven in die voorsterfelijke wereld, maar we weten wel iets. Onze hemelse Vader heeft ons geopenbaard wie Hij is, wie wij zijn en wie we kunnen worden.
In die eerste staat wist je met absolute zekerheid dat God bestond, want je zag en hoorde Hem. Je wist dat Jezus Christus het Lam Gods zou worden. Je had geloof in Hem. En je wist dat het niet de bedoeling was dat in je veilige, voorsterfelijke woning bleef. Hoezeer je ook van die eeuwige wereld hield, je wist dat je een reis wilde en moest maken. Je zou de armen van je Vader verlaten, door een sluier van vergetelheid gaan, een sterfelijk lichaam ontvangen en dingen leren en meemaken die je hopelijk zouden helpen groeien, zodat je meer op Vader in de hemel zou gaan lijken en naar Hem zou kunnen terugkeren.
In die heilige plaats, omgeven door hen die je kende en liefhad, was de grote vraag op je lippen en in je hart ongetwijfeld ‘Kom ik veilig terug in mijn hemelse huis?’
Er zou veel gebeuren waarover je geen controle had. Het sterfelijk leven zou soms hard zijn, vol onverwachte bochten in de weg: ziekte, verdriet, ongelukken, conflicten.
Zou je zonder de herinnering aan je vorige bestaan — zonder de herinnering dat je eens bij je Vader in de hemel woonde — zijn stem nog wel herkennen tussen alle lawaai en afleiding van het sterfelijk leven?
De reis voor je scheen je lang en onzeker toe — vol gevaren.
Het zou niet een gemakkelijke reis worden, maar je wist wel dat zij alle moeite waard zou zijn.
Daar stond je dan op de rand van de eeuwigheid, je blik vooruit gericht, opgewonden en hoopvol — en, zo stel ik mij voor, ook met een mate van zorg en angst.
Maar je wist dat God rechtvaardig zou zijn — dat zijn goedheid zou overwinnen. Je had deelgenomen aan de grote raadsvergaderingen in de hemel en wist dat onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, je een manier zou bieden om van zonde te worden gereinigd en van de lichamelijke dood te worden verlost. Je vertrouwde erop dat je uiteindelijk gelukkig zou worden en je stem met het hemelse koor zou verheffen in lof aan zijn heilige naam.
Dus haalde je diep adem…
Zette een grote stap vooruit…
En nu ben je hier!
Jullie zijn allemaal begonnen aan jullie eigen heerlijke reis terug naar je hemelse huis!
Jullie kaart
Nu je hier op aarde bent, is het misschien goed om je af te vragen hoe het gaat met deze reis. Ben je nog op koers? Ben je de persoon aan het worden die je van plan was te worden en wilde worden? Maak je keuzen die ertoe leiden dat je terugkeert naar je Vader in de hemel?
Hij heeft je niet op reis gestuurd om doelloos in je eentje rond te zwerven. Hij wil dat je weer bij Hem thuis komt. Hij heeft je, behalve liefhebbende ouders en getrouwe kerkleiders, een kaart gegeven waarop het terrein en de gevaren aangegeven staan. Op die kaart kun je zien waar vrede en geluk te vinden zijn en met die kaart kun je je route terug naar huis bepalen.
Maar waar vind je die kaart?
-
In de heilige Schriften.
-
In de woorden van profeten en apostelen.
-
En door persoonlijke openbaring door de Heilige Geest.
Deze kaart is het evangelie van Jezus Christus, het goede nieuws, en de vreugdevolle weg van een volgeling van Christus. Zij bestaat uit de geboden en het voorbeeld die onze Voorspraak en Mentor ons gegeven heeft. Hij kent die weg, want Hij is de weg.3
Uiteraard zal die kaart je alleen maar goed doen als je die bestudeert — als je die gebruikt om door het leven te navigeren. Ik nodig jullie uit om van je studie en toepassing van het woord van God een hoge prioriteit te maken. Stel je hart open voor de Heilige Geest zodat Hij je op je levensreis aanwijzingen kan geven.
Je kaart staat vol met bemoediging en instructies van je hemelse Vader en zijn Zoon, Jezus Christus. Ik wil het vandaag met jullie hebben over drie boodschappen die ertoe bijdragen dat je reis terug naar je hemelse huis goed verloopt.
De eerste boodschap: ‘Vreest niet, want Ik, de Heer, ben met u.”4
Je staat er op deze reis niet alleen voor. Je Vader in de hemel kent je. Zelfs als niemand anders je hoort, dan hoort Hij je wel. Als je je verheugt in rechtschapenheid, dan verheugt Hij Zich samen met jou. Als je door beproeving belaagd wordt, treurt Hij met jou.
De belangstelling van je hemelse Vader hangt niet af van hoe rijk, hoe mooi, hoe gezond of hoe slim je bent. Hij ziet je niet zoals de wereld je ziet. Hij ziet wie je echt bent. Hij ziet je hart aan.5 En Hij houdt van je6 omdat je zijn kind bent.
Lieve zusters, zoek Hem ijverig, en jullie zullen Hem vinden.7
Je staat er echt niet alleen voor.
Kijk nu eens even naar de mensen om je heen. Dat zijn misschien je leidsters, vriendinnen of familieleden. Anderen heb je misschien nog nooit eerder gezien. Niettemin was iedereen die je nu om je heen ziet — in deze zaal of op een andere plek, vandaag of wanneer dan ook — getrouw in de voorsterfelijke wereld. De bescheiden, gewone persoon naast jou was misschien wel een van de grote figuren die jij in de geestenwereld liefhad en bewonderde. Je was zelf misschien wel zo’n rolmodel!
Van één ding kun je zeker zijn: iedereen die je ziet — ongeacht hun ras, godsdienst, politieke opvattingen, figuur of uiterlijk — is familie. De jongevrouw naar wie je kijkt, heeft dezelfde hemelse Vader als jij en zij is net zo bij die lieve Vader weggegaan als jij: gretig om naar deze aarde te komen en zo te leven dat ze eens weer bij Hem terug kon komen.
Niettemin voelt ze zich misschien alleen, net zoals jij soms. Af en toe vergeet ze misschien zelfs wat het doel van haar reis is. Herinner haar er alsjeblieft door je woorden en daden aan dat ze niet alleen is. We zijn hier om elkaar te helpen.
Het leven is soms moeilijk en daardoor verharden mensen zich soms dusdanig dat ze onbereikbaar lijken. Sommigen zitten vol boosheid. Anderen bespotten en beschimpen hen die in een liefdevolle God geloven. Maar bedenk dit: hoewel ze het zich niet herinneren, snakten zij er ooit ook naar om naar hun hemelse Vader terug te keren.
Het is niet je taak om iemand te bekeren. Dat is het werk van de Heilige Geest. Het is jouw taak om voor je geloof uit te komen en niet bang te zijn. Wees een vriendin voor iedereen, maar pas ervoor je normen te verlagen. Wees trouw aan je overtuigingen en geloof. Wees moedig, want je bent een dochter van God en Hij staat naast je!
De tweede boodschap: ‘Heb elkander lief, gelijk Ik u liefgehad heb.’8
Hebben jullie je ooit afgevraagd welke taal we allemaal spraken toen we bij God woonden? Ik heb goede redenen om aan te nemen dat het Duits was, maar ik vermoed dat niemand het zeker weet. Maar ik weet wel dat we in het voorsterfelijk leven direct van de bron, de Vader van onze geest, een universele taal leerden — een taal die de macht heeft om emotionele, lichamelijke en geestelijke obstakels te overwinnen.
Die taal is de reine liefde van Jezus Christus.
Het is de machtigste taal in de wereld.
De liefde van Christus is niet gespeeld. Het is niet de liefde van een wenskaart. Het is niet de liefde die in populaire muziek en films rondgestrooid wordt.
Deze liefde leidt tot verandering van karakter. Zij kan in haat doordringen en vijandigheid oplossen. Zij kan weerstand genezen en het bittere vuur doven. Zij kan wonderen teweegbrengen.
Wij hebben onze eerste lessen9 in deze taal van liefde gekregen in de nabijheid van God, en hier op aarde hebben we de kans om die taal te oefenen en haar vloeiend te leren spreken. Je kunt erachter komen of je deze liefdestaal al leert beheersen door voor jezelf na te gaan wat je gedachten en daden motiveert.
Als je gedachten vooral zijn gericht op hoe jij ergens voordeel bij hebt, dan zijn je motieven misschien zelfzuchtig en oppervlakkig. Dat is niet de taal die je wilt leren.
Maar als je voornaamste gedachten en gedrag er op gericht zijn om God en anderen te dienen — als je de mensen om je heen echt tot zegen wilt zijn en hen wilt verheffen — dan kan de macht van de reine liefde van Christus in je hart en je leven zijn werk doen. Dat is de taal die je wilt leren.
Als je deze taal vloeiend leert spreken en gebruikt in je omgang met anderen, zullen zij in jou iets herkennen dat bij hen een verborgen verlangen kan losmaken om op zoek te gaan naar de juiste manier om hun reis naar hun hemelse huis te vervolgen. Tenslotte is de taal van liefde ook hun ware moedertaal.
Die diepgaande, blijvende invloed is een taal die tot in de ziel reikt. Het is een begripvolle taal, een dienende taal, een verheffende, vreugdevolle, troostende taal.
Leer de universele taal van Christus’ liefde spreken.
En de derde boodschap: ‘Weest goedsmoeds.’10
Soms worden we ongeduldig omdat we niet verder op onze reis zijn gevorderd, nietwaar? Als je twaalf bent, wilde je misschien dat je veertien was. En als je veertien bent dat je achttien was. En als je dan achttien bent, wilde je soms wel eens dat je weer twaalf was en opnieuw kon beginnen.
Er is altijd van alles om over te klagen — dingen die niet helemaal goed gaan. Je kunt je tijd doorbrengen met gevoelens van verdriet of eenzaamheid, of het idee dat je niet begrepen wordt of niet gewenst bent. Maar dat is niet de reis waar je naar uitzag en het is ook niet de reis waarop je hemelse Vader je gestuurd heeft. Bedenk dat je werkelijk een dochter van God bent.
Met die gedachte nodig ik je uit om vol vertrouwen en vreugde verder te gaan. Zeker, er zijn hobbels, omleidingen en zelfs gevaren op de weg. Maar richt je daar niet op. Kijk uit naar het geluk dat je Vader in de hemel voor iedere stap van jouw reis heeft bereid. Geluk is een bestemming, maar het is ook een pad. Hij belooft ons ‘Vrede in deze wereld en het eeuwige leven in de toekomende wereld.’11 Daarom gebiedt Hij ons om ‘goedsmoeds’ te zijn.
Als je de kaart die je liefhebbende Vader je voor je reis heeft gegeven opgewekt gebruikt, zal die je naar heilige plaatsen leiden en zul je je hemelse potentieel bereiken. Je zult de dochter van God worden die je hoopte te worden.
Lieve zusters, lieve jongevrouwen van de kerk, lieve jonge vriendinnen, als apostel van de Heer geef ik jullie een zegen dat jullie de weg zullen vinden op jullie reis naar huis en dat jullie een inspiratie voor jullie medereizigers zullen zijn. Ik beloof ook dat, als jullie je eervol aan je verbonden houden, aan de beginselen en waarden van het evangelie van Jezus Christus, jullie hemelse Vader er aan het einde van jullie reis zal zijn. Hij zal je omhelzen en je zult zeker weten dat je veilig thuis bent gekomen. In de naam van Jezus Christus. Amen.