De kracht om te volharden
Ons vermogen om in rechtschapenheid tot het einde te volharden staat in directe verhouding tot de kracht van ons getuigenis en de diepgang van onze bekering.
Iedere ochtend als we wakker worden, beginnen we aan een nieuwe dag met alle problemen die zich zoal aandienen. Die problemen nemen allerlei vormen aan: lichamelijke moeilijkheden, financiële tegenslagen, relationele problemen, emotionele beproevingen en zelfs crises in ons geloof.
Veel van die problemen kunnen opgelost en overwonnen worden. Maar andere gaan ons begrip te boven, zijn te moeilijk om op te lossen en blijven bestaan totdat we naar het volgende leven gaan. Wanneer we de oplosbare problemen doorstaan en de onoplosbare problemen onverdroten verdragen, is het belangrijk te bedenken dat we met de geestelijke kracht die we ontwikkelen alle problemen die zich aandienen goed kunnen doorstaan.
Broeders en zusters, we hebben een liefdevolle hemelse Vader, die ons aardse leven zo heeft ontworpen dat iedereen kan leren wat we moeten doen om ons voor het eeuwige leven in zijn tegenwoordigheid te kwalificeren.
Een voorval uit het leven van de profeet Joseph Smith illustreert dit beginsel. De profeet en verscheidene metgezellen zaten al maanden in Liberty (Missouri) gevangen. Terwijl zij daar leden smeekte de profeet Joseph de Heer in nederig gebed of Hij het lijden van de heiligen wilde verlichten. De Heer reageerde door de profeet, en ons allen, te leren dat de moeilijkheden die we meemaken uiteindelijk voor ons bestwil zijn als we die goed verdragen. Dit is het antwoord van de Heer op Josephs smeekbede:
‘Mijn zoon, vrede zij uw ziel; uw tegenspoed en uw ellende zullen slechts van korte duur zijn;
‘en dan, indien gij het goed doorstaat, zal God u ten hemel verhogen; gij zult over al uw vijanden zegevieren.’1
Onze hemelse Vader heeft onze levensreis zo geregeld dat het een test van ons karakter is. We worden aan goede en kwade invloeden blootgesteld en vervolgens krijgen we de morele vrijheid om zelf te kiezen welk pad we inslaan. Zoals de profeet Samuël in het Boek van Mormon sprak: ‘Gij zijt vrij; het wordt u toegestaan zelfstandig te handelen; want zie, God heeft u kennis gegeven en u vrijgemaakt.’2
Onze hemelse Vader begreep ook dat wij als gevolg van onze sterfelijkheid niet altijd juiste of integere keuzen zouden doen. Omdat we niet volmaakt zijn en fouten maken, hebben we hulp nodig om in zijn tegenwoordigheid terug te keren. Die hulp is beschikbaar door de leringen, het voorbeeld en het zoenoffer van Jezus Christus. Het zoenoffer van de Heiland maakt ons toekomstig heil en onze verhoging door middel van het beginsel bekering mogelijk. Als we ons eerlijk en oprecht bekeren kunnen we met behulp van de verzoening gereinigd worden, van aard veranderen en problemen goed doorstaan.
Volharding is een belangrijk beginsel in de leer van Jezus Christus. Zij is van belang omdat de kwaliteit van onze eeuwige toekomst evenredig is aan ons vermogen om in rechtschapenheid te volharden.
In 2 Nephi 31 leert Nephi ons dat wij, na dezelfde verlossende doopverordening als Jezus Christus, en daarna de gave van de Heilige Geest, te hebben ontvangen, moeten ‘voorwaarts [streven], [ons] vergastend aan het woord van Christus, en tot het einde [volharden], zie, zo zegt de Vader: Gij zult het eeuwige leven hebben.’3
Om dus de grootste van alle zegeningen van onze hemelse Vader te ontvangen, namelijk het eeuwige leven, moeten we de juiste verordeningen verrichten en daarna de desbetreffende verbonden nakomen. Met andere woorden, we moeten met succes volharden.
Ons vermogen om in rechtschapenheid tot het einde te volharden staat in directe verhouding tot de kracht van ons getuigenis en de diepgang van onze bekering. Als we een sterk getuigenis hebben en waarlijk tot het evangelie van Jezus Christus zijn bekeerd, worden onze keuzen door de Heilige Geest geïnspireerd, zullen ze om Christus draaien en ons verlangen om tot het einde te volharden ondersteunen. Als ons getuigenis zwak is en onze bekering oppervlakkig, bestaat er een veel groter risico dat we door de verkeerde tradities van de wereld tot het maken van slechte keuzen worden verleid.
Ik wil u een ervaring vertellen die de benodigde inspanning om lichamelijk te volharden illustreert en die dan vergelijken met de benodigde inspanning om geestelijk te volharden. Toen ik van zending kwam kreeg ik de kans om basketbal te spelen onder leiding van een bekende, gerespecteerde coach en schrijver aan een hogeschool in Californië. Die coach nam de conditie van zijn spelers aan het begin van het basketbalseizoen heel serieus. Een van de vereisten om überhaupt een basketbal op het oefenveld te mogen aanraken was een veldloop in de heuvels bij de school die we in een specifieke, zeer snelle tijd moesten afleggen. Ik weet nog dat ik dat parcours voor het eerst vlak na mijn zending probeerde af te leggen: ik dacht dat ik doodging.
Het kostte weken lang trainen om uiteindelijk de tijd te halen die de coach als doel had gesteld. Het gaf me niet alleen een heerlijk gevoel om het parcours te lopen, maar ook om het laatste rechte eind heuvelafwaarts naar de finish te versnellen.
Om goed basketbal te spelen moet iemand een goede conditie hebben. Aan een goede lichamelijke conditie hangt een prijskaartje, en de prijs is toewijding, doorzettingsvermogen en zelfbeheersing. Aan geestelijke volharding hangt ook een prijskaartje. Daarop staat dezelfde prijs: toewijding, doorzettingsvermogen en zelfbeheersing.
Een getuigenis moet, net zoals uw lichaam, in goede conditie zijn als u wilt volharden. Hoe houden we ons getuigenis in goede conditie? We krijgen ons lichaam niet in een goede conditie door op tv naar basketbal te kijken. Evenzo kunnen we ons getuigenis niet in een goede conditie krijgen door alleen maar op tv naar de algemene conferentie te kijken. We moeten de fundamentele beginselen van het evangelie van Jezus Christus bestuderen en dan ons uiterste best doen om ernaar te leven. Zo worden we discipelen van Jezus Christus en zo bouwen we een blijvend getuigenis op.
Als we met tegenspoed te maken krijgen en we verlangen ons de eigenschappen van Jezus Christus eigen te maken, dan is het van essentieel belang dat we geestelijk voorbereid zijn. Geestelijk voorbereid zijn houdt in dat we geestelijk uithoudingsvermogen of kracht hebben ontwikkeld — we zijn geestelijk in goede conditie. We zijn dan geestelijk in zo’n goede conditie dat we consequent het goede kiezen. We worden onwrikbaar in ons verlangen en vermogen om het evangelie na te leven. Zoals een anonieme auteur schreef: ‘Je moet de steen worden die de rivier niet kan wegspoelen.’
Omdat we iedere dag met problemen te maken hebben, is het belangrijk om iedere dag aan ons geestelijk uithoudingsvermogen te werken. Als we geestelijk uithoudingsvermogen ontwikkelen, zullen noch de verkeerde tradities van de wereld, noch onze persoonlijke dagelijkse moeilijkheden veel negatief effect hebben op ons vermogen om in rechtschapenheid te volharden.
In onze eigen familiegeschiedenis komen we geweldige voorbeelden van geestelijk uithoudingsvermogen tegen. In die verhalen van onze voorouders zullen we voorbeelden aantreffen waaruit de positieve aspecten van volharden duidelijk worden.
Een verhaal uit mijn eigen familiegeschiedenis is hier een voorbeeld van. Mijn overgrootvader, Joseph Watson Maynes, werd in 1856 in Hull (Yorkshire, Engeland) geboren. Zijn familie sloot zich in Engeland bij de kerk aan en maakte de reis naar Salt Lake City. In 1883 trouwde hij met Emily Keep en zij werden de ouders van acht kinderen. Joseph werd in juni 1910 op een voltijdzending geroepen. Hij was toen 53 jaar. Met de steun van zijn vrouw en acht kinderen keerde hij naar zijn geboorteland, Engeland, terug om zijn zending te vervullen.
Toen hij ongeveer twee jaar op zending was, was hij met zijn collega op de fiets op weg naar de zondagsschool in Gloucester toen hij een lekke band kreeg. Hij stapte van zijn fiets af om de schade te bekijken. Toen hij zag dat het nogal wat tijd zou kosten om de band te plakken, zei hij tegen zijn collega dat die maar vooruit moest gaan en met de dienst beginnen, en dat hij zo zou volgen. Zodra hij dat had gezegd, zakte hij in elkaar. Hij stierf onverwacht aan een hartaanval.
Joseph Watson Maynes heeft zijn vrouw en acht kinderen in dit leven niet meer gezien. Men verscheepte zijn lichaam naar Salt Lake City, waarna zijn begrafenisdienst in de oude Waterloo Assembly Hall werd gehouden. Een uitspraak tijdens die begrafenisdienst door ouderling Anthony W. Ivins van het Quorum der Twaalf Apostelen is een belangrijke les over het leven, de dood en volharding: ‘Dit biedt het evangelie ons — geen immuniteit tegen de dood, maar overwinning over de dood door de hoop op een heerlijke opstanding. […] Dat geldt voor [Joseph Maynes]. […] Het is fijn, en het geeft voldoening en vreugde, te weten dat mensen hun leven afleggen in rechtschapenheid, in geloof, trouw aan het geloof.’4
Dit verhaal in de familie inspireert mij om mijn best te doen om het voorbeeld van volharding en uithoudingsvermogen van mijn overgrootvader te volgen. Evenzo word ik geïnspireerd door zijn vrouw, Emily, voor wie het leven na de dood van Joseph heel zwaar was. Haar getuigenis was sterk en haar bekering volledig. Ze bleef voor de rest van haar leven trouw aan het geloof terwijl ze in haar eentje voor haar acht kinderen zorgde.
De apostel Paulus heeft geschreven: ‘Laten wij afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen die vóór ons ligt.’5 De wedloop die hier op aarde voor ons ligt is een hindernisloop. Die hindernissen zijn de problemen die bij het ontwaken voor ons liggen. We zijn hier op aarde om de wedloop te lopen, onze morele keuzevrijheid te gebruiken en tussen goed en kwaad te kiezen. Om de wedloop eervol en met succes uit te lopen en naar onze hemelse Vader terug te keren, moeten we de prijs van toewijding, doorzettingsvermogen en zelfbeheersing betalen. We moeten geestelijk in goede conditie raken. We moeten geestelijk uithoudingsvermogen ontwikkelen. We hebben een sterk getuigenis nodig dat tot ware bekering leidt, en als gevolg daarvan zullen we in onszelf innerlijke vrede ontdekken en de nodige kracht om alle problemen die op ons pad komen te doorstaan.
Dus ongeacht welke problemen u ’s morgens voor u ziet, bedenk dit: met de geestelijke kracht die u ontwikkelt, gekoppeld aan de hulp van de Heer, zult u aan het eind van de wedloop in staat zijn het vertrouwen te voelen dat de apostel Paulus uitte toen hij schreef:
‘Want wat mij aangaat, reeds word ik als plengoffer geofferd en het tijdstip van mijn verscheiden staat voor de deur.
‘Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden;
‘voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige rechter, mij zal geven.’6
Ik getuig tot u van een werkelijk liefdevolle hemelse Vader en zijn geweldige, eeuwige plan van geluk dat ons in deze tijd naar de aarde heeft gebracht. Mag de Geest van de Heer ons allen inspireren om de kracht te ontwikkelen om te volharden. In de naam van Jezus Christus. Amen.