Το Πνεύμα μού ψιθύρισε

Κριστίνα Άλμπρεχτ Ίαρχαρτ, Ουάσινγκτον, Η.Π.Α.

«Ε παιδιά! Ελάτε πίσω!» ακούστηκε ξέφρενη μια φωνή.

Στράφηκα και πρόσεξα δύο αγόρια πέντε και επτά χρονών περίπου, να τρέχουν στον χώρο στάθμευσης του καταστήματος με δάκρυα στα πρόσωπά τους. Ο πωλητής έδειχνε ανήσυχος καθώς τα φώναζε.

Όπως γύρισα να πάω στο αυτοκίνητό μου, το Πνεύμα ψιθύρισε: «Μπορείς να βοηθήσεις εδώ». Ο ψίθυρος ήταν ήσυχος, ωστόσο τόσο ξεκάθαρος ώστε ένα λεπτό αργότερα έτρεχα στον χώρο στάθμευσης προς τα αγόρια.

Βρήκα το μεγαλύτερο παιδί να στέκεται δίπλα σε ένα καφέ φορτηγάκι. Πλησίασα και γονάτισα δίπλα του.

«Γεια σου. Με λένε Χριστίνα. Είσαι καλά;»

Στα λόγια μου άρχισε να κλαίει δυνατότερα και έκρυψε το πρόσωπό του στο μπράτσο του. Ο πωλητής και το άλλο αγόρι ήρθαν κοντά.

«Νομίζω ότι μιλούν μόνο Γαλλικά» μου είπε ο πωλητής. «Τα βρήκαμε να τρέχουν μέσα στο κατάστημα, χαμένα».

Επανέλαβα την εισαγωγή μου στα παιδιά στα Γαλλικά. Τα Γαλλικά ήταν η πρώτη γλώσσα μου, όμως είχα να τα μιλήσω από τότε που με υιοθέτησε, μικρό παιδάκι, μία οικογένεια που μιλούσε Αγγλικά. Υπό κανονικές συνθήκες, τα Γαλλικά μου είναι πολύ μέτρια. Όμως εκείνη τη στιγμή μπορούσα να μιλήσω καθαρά. Τα λόγια ήταν ξεκάθαρα στο νου και τη φωνή μου καθώς παρηγορούσα τα αγόρια.

Ανάμεσα στους λυγμούς του, το μεγαλύτερο αγόρι εξήγησε βιαστικά ότι ο ίδιος και ο αδελφός του δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά τους γονείς τους μέσα στο κατάστημα και είχαν τρέξει έξω αναζητώντας τους. Καθώς άκουγα, συνειδητοποίησα αχνά πόσο θαυμαστό ήταν που όχι μόνο μιλούσα καθαρά στα Γαλλικά, αλλά καταλάβαινα εύκολα και παρηγορούσα δύο τρομαγμένα παιδιά.

«Έχασαν τους γονείς τους και θέλουν να τους περιμένουν εδώ, στο αυτοκίνητό τους» είπα στον πωλητή. Το μικρό αγόρι μου είπε τα ονόματα των γονιών του, που τα έδωσα στον πωλητή για να τους αναζητήσει από τα μεγάφωνα του καταστήματος. Μερικά λεπτά αργότερα το αγόρι είδε τον πατέρα του να βγαίνει από το κατάστημα και έτρεξε κοντά του.

Ακολουθώντας το παιδί προς τον πατέρα του, είδα ότι δεν τα κατάφερνα ούτε ένα γεια να πω στα Γαλλικά. Μάταια προσπάθησα να πω κάτι που θα καταλάβαιναν τα αγόρια, όμως το μόνο που κατάφερα ήταν κάποιες σκόρπιες λέξεις. Τελικά κατέφυγα στα Αγγλικά, λέγοντας στο αγόρι: «Γεια σου. Χάρηκα που σε γνώρισα».

Αφήνοντας τα αγόρια στους γονείς τους, ήμουν γεμάτη ευγνωμοσύνη. Ο Επουράνιος Πατέρας είχε εργαστεί μέσω εμού για να παρηγορήσει δύο από τα μικρά Του. Ένιωθα ταπεινότητα που ο Κύριος μπορούσε να μεγαλύνει τις περιορισμένες ικανότητές μου για να εκπληρώσει τους σκοπούς Του. Ήμουν ευγνώμων που στάθηκα μάρτυρας για το τι μπορεί να συμβεί καθώς προσφέρουμε τον εαυτό μας σε Εκείνον όταν καλούμεθα, ακόμα και στις πιο περίεργες περιστάσεις.