Ο χώρος μας
Πυροσβέστες και η πανοπλία του Θεού
Εικονογραφήσεις υπό Julia Yellow
Ήταν μία ήρεμη ημέρα στη δουλειά μου ως εθελοντής πυροσβέστης κι έτσι απεφάσισα να διαβάσω το Βιβλίο του Μόρμον. Όταν ένας από τους συναδέλφους μου με είδε να διαβάζω, με ρώτησε αν ήξερα πώς θα μπορούσαμε να φορέσουμε την πανοπλία του Θεού στη σύγχρονη εποχή. Καθώς μιλούσαμε, ήχησε ο συναγερμός. Υπήρχε φωτιά σε ένα κοντινό κατάστημα.
Φορέσαμε γρήγορα τον πυροσβεστικό εξοπλισμό μας και πήγαμε κατευθείαν εκεί. Οι φλόγες ήταν τεράστιες και καθώς πλησιάζαμε το κατάστημα κάτι εξερράγη προς την κατεύθυνσή μας. Οι φλόγες μάς περιέβαλαν. Η έκρηξη αποπροσανατόλισε τον συνάδελφό μου και εμένα για λίγα δευτερόλεπτα. Όμως χάρη στον εξοπλισμό και τον προστατευτικό ρουχισμό μας, δεν υπέστημεν τραυματισμό.
Όταν επιστρέψαμε στον σταθμό, αφού σβήσαμε τη φωτιά, ρώτησα τον συνάδελφό μου αν θυμόταν την ερώτησή του για την πανοπλία του Θεού. Είπε ότι τη θυμόταν και του εξήγησα ότι η πανοπλία του Θεού είναι σαν τον προστατευτικό πυροσβεστικό εξοπλισμό μας. Πρέπει πάντοτε να την φοράμε, ούτως ώστε να μπορούμε να αντέχουμε τις δυνατές επιθέσεις του εναντίου. Αν τηρούμε τις εντολές, θα ευλογηθούμε με την προστατευτική δύναμη της πανοπλίας του Θεού και το Άγιο Πνεύμα θα είναι οδηγός μας.
Φερνάντο ντε λα Ρόσα Μαρόν, Μεξικό
Η αγαπημένη μου γραφή
Α΄ Σαμουήλ 16:7. «Ο Κύριος δεν βλέπει όπως βλέπει ο άνθρωπος· επειδή, ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά».
Προτού προσχωρήσω στην Εκκλησία, πάντοτε θεωρούσα τον εαυτό μου ως συνηθισμένο άτομο με συνηθισμένες ικανότητες. Αισθανόμουν ότι δεν είχα τίποτε αξίας να προσφέρω. Φοβόμουν να δείξω στους ανθρώπους ποια ήμουν λόγω του φόβου μήπως απορριφθώ και πληγωθώ. Νόμιζα ότι όλοι γύρω μου ήταν δυνατότεροι, εξυπνότεροι και καλύτεροι από εμένα.
Όμως όλες αυτές οι αντιλήψεις άλλαξαν, όταν έγινα μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Έμαθα ότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού και κληρονομήσαμε θεία χαρακτηριστικά. Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το ποιος είναι εξυπνότερος, πλουσιότερος ή ομορφότερος. Στα μάτια του Κυρίου θεωρούμαστε ίσοι και Εκείνος είναι που κρίνει – όχι βάσει των σωματικών χαρακτηριστικών μας αλλά βάσει της υπακοής και της επιθυμίας μας να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που Εκείνος έχει ορίσει.
Τζόαν Αζουσένα, Φιλιππίνες
Θα δουλεύεις την Κυριακή;
Εικονογραφήσεις υπό Julia Yellow
Όταν ήμουν 15 ετών, απέκτησα μία δυνατή μαρτυρία για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και ήμουν τόσο ευτυχισμένος που προσεχώρησα στην Εκκλησία. Τότε εργαζόμουν για να βοηθήσω να συντηρώ την οικογένειά μου. Λίγο καιρό αφού βαπτίσθηκα, ωστόσο, έχασα τη δουλειά μου.
Έπρεπε να βρω μία καινούργια δουλειά σύντομα, επειδή η οικογένειά μου εξηρτάτο από εμένα, αλλά κάθε δουλειά στην οποία έκανα αίτηση απαιτούσε να εργασθώ τις Κυριακές. Απέρριψα πολλές προσφορές για δουλειά, επειδή ήξερα ότι έπρεπε να είμαι στην εκκλησία τις Κυριακές (βλέπε Δ&Δ 59:9-10).
Ύστερα από δύο μήνες αναζήτησης, ακόμη δεν είχα βρει μια δουλειά. Η μαμά μου δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας και αν και πίστευε στον Θεό, ήταν πολύ θυμωμένη που προσπερνούσα τόσες πολλές δουλειές.
Μία νύκτα με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια της και ρώτησε: «Γιατί το επιτρέπει ο Θεός αυτό να μας συμβαίνει, όταν είσαι τόσο πιστός στο να κάνεις το σωστό;»
Απάντησα: «Μαμά, δεν ξέρω γιατί μας συμβαίνει, αλλά όντως ξέρω ότι κάνω το σωστό και ξέρω ότι ο Θεός θα μας ευλογήσει γι’ αυτό».
Το επόμενο πρωινό κάποιος μου προσέφερε ένα αξιόλογο χρηματικό ποσόν για να δαπανήσω δύο ημέρες μετακινώντας κάποιο βαρύ φορτίο από ένα σπίτι σε ένα άλλο. Η εργασία ήταν επίμοχθη, αλλά όταν έλαβα τα χρήματα, πήγα κατευθείαν σπίτι και προσέφερα μία προσευχή ευγνωμοσύνης. Σύντομα βρήκα μια καλή δουλειά που μου επέτρεψε να έχω ρεπό τις Κυριακές και από τότε δεν υπήρξα άνεργος.
Χαίρομαι που επέλεξα να τηρώ την Ημέρα του Κυρίου αγία. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη ζωή, αλλά ξέρω ότι αν πασχίζουμε να είμαστε δυνατοί παρά τις δυσκολίες αυτές, ο Κύριος θα μας ευλογήσει.
Σαχίλ Σάρμα, Ινδία