Tot we elkaar weerzien
De opstanding: het begin van de onsterfelijkheid
Uit ‘Opstanding’, Liahona, juli 2000, 16–19.
De dood is niet het einde van onze identiteit.
De herrezen Christus, Robert T. Barrett
Ik vraag me af of wij volledig beseffen hoe belangrijk het is dat wij geloven in een letterlijke, universele opstanding. […] De profeet Joseph Smith heeft verklaard:
‘De fundamentele beginselen van onze godsdienst zijn het getuigenis van de apostelen en profeten aangaande Jezus Christus — dat Hij stierf, werd begraven, ten derden dage verrees en ten hemel opvoer. Al het andere dat verband houdt met onze godsdienst is hier slechts een toevoeging aan.’ [Leringen van kerkpresidenten: Joseph Smith (2007), 53.]
Waarom gebruikte de profeet Joseph Smith van alle zaken in die glorieuze bediening nu juist het getuigenis van de dood, begrafenis en opstanding van de Heiland als het fundamentele beginsel van onze godsdienst […]? Het antwoord schuilt in het feit dat de opstanding van de Heiland centraal staat in wat de profeten ‘het grote en eeuwige plan van de bevrijding van de dood’ hebben genoemd (2 Nephi 11:5).
Op onze eeuwige reis is de opstanding de machtige mijlpaal die het einde van de sterfelijkheid aangeeft en het begin van de onsterfelijkheid. […] Wij weten ook, door hedendaagse openbaring, dat we zonder de hereniging van ons lichaam en onze geest in de opstanding geen ‘volheid van vreugde’ kunnen ontvangen (LV 93:33–34). […]
De ‘levende hoop’ die we krijgen door de opstanding [zie 1 Petrus 1:3] is onze overtuiging dat de dood niet het einde is van onze identiteit maar slechts een noodzakelijke stap in de bestemde overgang van sterfelijkheid naar onsterfelijkheid. Die hoop verandert het hele zicht op het sterfelijk leven. […]
De zekerheid van een opstanding geeft ons de kracht en het perspectief om door te gaan als wij en al onze dierbaren in het sterfelijk leven voor moeilijkheden komen te staan, zoals lichamelijke, geestelijke of emotionele gebreken die wij bij onze geboorte hebben meegekregen of tijdens ons leven hebben opgelopen. Door de opstanding weten we dat die sterfelijke gebreken slechts tijdelijk zijn!
De zekerheid van een opstanding geeft ons ook een krachtige prikkel om tijdens ons sterfelijk leven de geboden van God na te leven. De opstanding is meer dan alleen de hereniging van de geest met het lichaam dat door het graf gevangen wordt gehouden. […] De profeet Amulek verkondigde: ‘Diezelfde geest die uw lichaam in bezit heeft ten tijde dat gij uit dit leven vertrekt, diezelfde geest zal macht hebben om uw lichaam in die eeuwige wereld te bezitten’ (Alma 34:34). […]
De zekerheid dat de opstanding ons ook de gelegenheid biedt om met onze familie samen te zijn — echtgenoot, vrouw, ouders, broers en zussen, kinderen en kleinkinderen — is voor ons een krachtige bemoediging om in het sterfelijk leven onze taken in het gezin te vervullen. Daardoor kunnen wij beter in liefde samenleven, in afwachting van de vreugdevolle hereniging en relaties in het hiernamaals.