Στοχασμοί
Έχουν νόημα οι οδηγίες;
Η συγγραφέας, η οποία ζούσε στο Κολοράντο των Η.Π.Α., απεβίωσε πέρυσι.
Ένα ταξίδι με το ποδήλατο με έπεισε για την ανάγκη να ελέγχω διαρκώς τον οδικό χάρτη του Κυρίου για τη ζωή μου.
Πριν από κάποια χρόνια είχα κάνει ένα ταξίδι με το ποδήλατο στη Γαλλία, με την αδελφή μου, την κουνιάδα μου και την κόρη της. Κάθε πρωί μας έδιναν τρεις σελίδες λεπτομερείς οδηγίες τι οποίες, αν ακολουθούσαμε ακριβώς, θα μας οδηγούσαν στον προορισμό της ημέρας. Προχωρώντας με τα ποδήλατα μέσα από αμπελώνες, οι οδηγίες θα μας έλεγαν «προχωρήστε 50 μ. βόρεια, μετά στρίψτε αριστερά και προχωρήστε 100 μ.». Συχνά οι οδηγίες έδιναν κάποια σημεία να προσέξουμε και ονόματα δρόμων.
Ένα πρωινό πηγαίναμε σε έναν ωραίο δρόμο, όμως σύντομα καταλάβαμε ότι οι οδηγίες μας δεν ταίριαζαν πια με την περιοχή. Γρήγορα χαθήκαμε και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε εκεί όπου τουλάχιστον ξέραμε ότι βρισκόμασταν στο σωστό δρόμο, για να δούμε αν θα μπορούσαμε να βρούμε προς τα πού να πάμε.
Βέβαια, όταν φτάσαμε εκεί, βρήκαμε μία μικρή ταμπέλα δρόμου που ήταν σημειωμένη στις οδηγίες μας, την οποία δεν είχαμε δει. Σύντομα βρεθήκαμε ξανά στον δρόμο μας, ταυτοποιώντας την πρόοδό μας με τις οδηγίες, οι οποίες είχαν ξανά τέλειο νόημα.
Η εμπειρία λειτούργησε μεταφορικά, απαντώντας σε μία ερώτηση που μου γεννούσε απορίες: Γιατί όταν κάποιος είχε μία μαρτυρία του Ευαγγελίου, μπορούσε να χάσει την πίστη του; Έγινε ξεκάθαρο σε μένα ότι όταν πάρουμε μία λάθος στροφή (αμάρτημα) ή αποτύχουμε να ακολουθήσουμε τις εντολές του Θεού, δεν βγάζουμε πια νόημα από τις οδηγίες (τον λόγο του Θεού). Ο χάρτης φαίνεται ότι δεν ταιριάζει πια με την περιοχή που βρισκόμαστε. Αν δεν είχαμε παρεκκλίνει τόσο, θα αναγνωρίζαμε ότι το λάθος είναι δικό μας και ότι πρέπει να επιστρέψουμε (να μετανοήσουμε) ή να δεσμευθούμε εκ νέου να ζήσουμε όπως έχει προστάξει ο Θεός, ώστε να επιστρέψουμε εκεί όπου ξέραμε ότι ακολουθούσαμε σωστά την πορεία.
Πολύ συχνά, όταν οι οδηγίες δεν ταιριάζουν πια με εκεί που είμαστε, αμφισβητούμε τις οδηγίες. Αντί να γυρίσουμε πίσω, κατηγορούμε τις οδηγίες και μετά τις απορρίπτουμε. Τελικά, έχοντας παραιτηθεί από το όραμα του προορισμού μας, χανόμαστε, περιπλανώμενοι σε μονοπάτια που ίσως δείχνουν, πρόσκαιρα, πολύ ελκυστικά, όμως δεν θα μας πάνε εκεί που χρειάζεται να πάμε.
Κάθε ημέρα έχουμε την ευκαιρία να μελετάμε τις γραφές. Και κάθε έξι μήνες, μας δίνεται η ευκαιρία μιας γενικής συνέλευσης της Εκκλησίας. Τις φορές αυτές δεν είναι που μπορούμε να ελέγξουμε τον οδικό χάρτη μας και να βεβαιωθούμε ότι είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε; Κάποτε, παρακολουθώντας τη συνέλευση, αισθάνθηκα ότι, ατελείς καθώς είμαστε, μπορούμε να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, αν αυτές οι οδηγίες έχουν τέλειο νόημα για εμάς.
Με τον ίδιο τρόπο που ακολουθώντας σωστές οδηγίες, φθάνουμε στους προορισμούς αυτής της ζωής, έτσι μελετώντας τις γραφές και ακούγοντας προσεκτικά τη συμβουλή των ζώντων προφητών, μπορούμε να ελέγξουμε την πορεία μας και να την προσαρμόσουμε αν χρειάζεται, ώστε, τελικά, φθάνουμε στο σελέστιο σπίτι μας.