Πήγαινε βοήθα την

Τόμας Ρόμπινς, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.

Περίμενα στην ουρά σε ένα πρατήριο βενζίνης. Μπροστά από μένα, μία μητέρα με δύο μικρά παιδιά ζήτησε βενζίνη 3 δολαρίων και δύο χωνάκια με παγωτό βανίλια.

Με την πρώτη ματιά μπορούσα να δω ότι είχαν πολύ λίγα. Τα παιδιά ήταν ξυπόλητα και φορούσαν κουρελιασμένα ρούχα.

Άκουσα τη γυναίκα να βάζει αυτό που φαινόταν ένας απεριόριστος αριθμός κερμάτων στον πάγκο για να πληρώσει τον λογαριασμό.

Αφού πλήρωσα για τη βενζίνη μου, βγήκα έξω και κοίταξα το αυτοκίνητο της μητέρας. Ήταν ένα παλαιότερο μοντέλο που μάλλον δεν θα πήγαινε μακριά με 3 δολάρια.

Ένιωσα ένα απαλό αίσθημα ενσυναίσθησης για αυτήν τη μητέρα των δύο παιδιών, αλλά άναψα τη μοτοσυκλέτα μου και συνέχισα την ημέρα μου.

Λιγότερο από ένα λεπτό κατά τη διαδρομή μου στον αυτοκινητόδρομο, μία φωνή ήλθε σε εμένα: «Πήγαινε βοήθα την». Η προτροπή ήλθε δύο φορές.

Κούνησα το κεφάλι μου, σκεπτόμενος ότι πιθανώς να είχε ήδη φύγει. Τι θα της έλεγα ούτως ή άλλως;

Η φωνή ήλθε ξεκάθαρα τρίτη φορά: «Πήγαινε βοήθα την!»

Γύρισα προς το πρατήριο βενζίνης, προσπαθώντας να βρω τι να πω, αν ήταν ακόμη εκεί.

Μόλις έφθασα, είδα ότι οι πόρτες του αυτοκινήτου της ήταν ανοικτές. Εκείνη ήταν στη θέση του οδηγού και τα δύο μικρά παιδιά της απολάμβαναν το παγωτό τους στις πίσω θέσεις.

Προσέφερα μία μικρή προσευχή, ρωτώντας τον Επουράνιο Πατέρα τι θα έπρεπε να πω. Η ίδια φωνή μού είπε: «Συστήσου και ρώτα αν χρειάζεται βοήθεια». Πλησίασα το αυτοκίνητό της και συστήθηκα. Της ανέφερα ότι ένιωσα την έμπνευση να την ρωτήσω αν χρειαζόταν βοήθεια.

Άρχισε να κλαίει και είπε: «Μόλις τελείωσα την προσευχή μου στον Ιησού, ζητώντας Του να στείλει κάποιον να με βοηθήσει».

Ο Επουράνιος Πατέρας είχε απαντήσει στην προσευχή της. Πλήρωσα για να γεμίσω το ρεζερβουάρ της με βενζίνη και της έδωσα τον τηλεφωνικό αριθμό κάποιου στην απαρτία των πρεσβυτέρων μας, ο οποίος έψαχνε άτομα να προσλάβει τότε. Δεν ξέρω τι συνέβη με αυτήν τη νεαρά μητέρα κατόπιν, αλλά είμαι ευγνώμων που ακολούθησα την προτροπή να την βοηθήσω.