ระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา

โดย เอ็ลเดอร์เกอร์ริท ดับเบิลยู. กอง

แห่งฝ่ายประธานสาวกเจ็ดสิบ

ข้าพเจ้าเป็นพยานด้วยความนอบน้อมและสวดอ้อนวอนขอให้เราระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา—ในทุกเวลา ทุกสิ่ง และทุกแห่งที่เราจะอยู่

พี่น้องที่รักทั้งหลาย เมื่อข้าพเจ้ารับใช้ในเอเชีย บางครั้งมีคนถามว่า “เอ็ลเดอร์กองครับ มีคนอยู่กี่คนในภาคเอเชียของศาสนจักรครับ”

ข้าพเจ้าตอบว่า “ประชากรครึ่งโลก—3.6 พันล้านคน”

มีคนถามว่า “จำชื่อทุกคนยากไหมครับ”

การจำ—และการลืม—เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ตัวอย่างเช่น ครั้งหนึ่งหลังจากหาโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของภรรยาข้าพเจ้าจนทั่วแล้ว ในที่สุดเธอจึงตัดสินใจโทรจากโทรศัพท์อีกเครื่อง พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอ เธอคิดว่า “ใครโทรมา ฉันยังไม่ได้ให้เบอร์โทรเครื่องนั้นกับใครเลย!”

การจำ—และการลืม—เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางนิรันดร์ของเราเช่นกัน เวลา สิทธิ์เสรี และความทรงจำช่วยให้เราเรียนรู้ เติบโต และเพิ่มพูนศรัทธา

ในเนื้อร้องของเพลงสวดที่เป็นเพลงโปรด กล่าวว่า

เราซ้องสรรเสริญนามเยซูเจ้า
และเฝ้าถวายเกียรติน้อม …
สิทธิชนรับส่วนเป็นพยาน
ว่าท่านจดจำพระองค์1

ทุกสัปดาห์ ในการรับส่วนศีลระลึก เราทำพันธสัญญาว่าจะระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา จากพระคัมภีร์เกือบ 400 ข้อที่พูดถึงคำว่า ระลึกถึง ข้าพเจ้าดึงมาไม่กี่ข้อและต่อไปนี้เป็นหกวิธีที่เราจะระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา

หนึ่ง เราระลึกถึงพระองค์ได้ตลอดเวลาโดยเชื่อมั่นในพันธสัญญา สัญญา และคำรับรองของพระองค์

พระเจ้าทรงจดจำพันธสัญญาอันเป็นนิจของพระองค์—ตั้งแต่สมัยของอาดัมจนถึงวันที่ลูกหลานของอาดัม “จะน้อมรับความจริง, และแหงนหน้ามอง, เมื่อนั้นไซอันจะมองลงมา, และฟ้าสวรรค์ทั้งปวงจะสั่นสะเทือนด้วยความยินดี, และแผ่นดินโลกจะสั่นด้วยปีติ”²

พระเจ้าทรงจดจำสัญญาของพระองค์ รวมทั้งสัญญาในการรวมอิสราเอลที่กระจัดกระจายตลอดพระคัมภีร์มอรมอน: พยานหลักฐานอีกเล่มหนึ่งของพระเยซูคริสต์ และสัญญาที่ประทานแก่สมาชิกและผู้สอนศาสนาทุกคนที่จดจำค่าของจิตวิญญาณ³

พระเจ้าทรงจดจำและรับรองประชาชาติและผู้คน ในความโกลาหลสมัยนี้⁴ “บ้างก็โอ้อวดเรื่องรถรบ บ้างก็เรื่องม้าศึก แต่พวกเราอวดเรื่องพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเรา”⁵ ผู้ทรงชี้นำ “อนาคตเช่นที่ทรงชี้นำอดีต”⁶ ใน “เวลาที่น่ากลัว”⁷ เรา “จำไว้ว่ามิใช่งานของพระผู้เป็นเจ้าที่ล้มเหลว, แต่งานของมนุษย์”⁸

สอง เราระลึกถึงพระองค์ได้ตลอดเวลาโดยยอมรับพระหัตถ์ของพระองค์ตลอดชีวิตเราด้วยความสำนึกคุณ

พระหัตถ์ของพระเจ้าในชีวิตเรามักชัดเจนที่สุดหลังจากเหตุการณ์ผ่านไปแล้ว ดังโซเร็น เคียร์คีการ์นักปรัชญาชาวคริสต์กล่าว “เราเข้าใจชีวิต หลังผ่านพ้น แต่ … เราต้อง ดำเนินชีวิตไปข้างหน้า”⁹

มารดาที่รักของข้าพเจ้าเพิ่งฉลองครบรอบวันเกิดปีที่ 90 ท่านเป็นพยานถึงพรของพระผู้เป็นเจ้าด้วยความสำนึกคุณต่อทุกเหตุการณ์สำคัญในชีวิตท่าน ประวัติครอบครัว ประเพณีครอบครัว และสายใยครอบครัวช่วยให้เราระลึกถึงสิ่งที่ผ่านมาขณะให้รูปแบบอนาคตและความหวัง สายอำนาจฐานะปุโรหิตและปิตุพรเป็นพยานถึงพระหัตถ์ของพระผู้เป็นเจ้าทั่วทุกรุ่น

ท่านเคยคิดหรือไม่ว่าตัวท่านเป็นหนังสือแห่งความทรงจำที่มีชีวิต—สะท้อนว่าท่านเลือกจดจำอะไรและอย่างไร

ตัวอย่างเช่น เมื่อข้าพเจ้าอายุยังน้อย ข้าพเจ้าต้องการเล่นบาสเกตบอลโรงเรียนมาก ข้าพเจ้าฝึกแล้วฝึกอีก วันหนึ่งโค้ชชี้ให้ดูดาวรุ่งกองกลางสูง 6 ฟุต 4 นิ้ว (193 เซนติเมตร) และดาวรุ่งกองหน้าสูง 6 ฟุต 2 นิ้ว (1.88 เมตร) ของเราและบอกข้าพเจ้าว่า “ผมให้คุณอยู่ในทีมได้ แต่คุณจะไม่ได้เล่นเลย” ข้าพเจ้าจำได้ เขาให้กำลังใจอย่างอ่อนโยนว่า “ทำไมไม่ลองเล่นฟุตบอลล่ะ คุณจะเล่นได้ดีนะ” ครอบครัวข้าพเจ้าร้องเชียร์ตอนข้าพเจ้าเตะเข้าประตูครั้งแรก

เราสามารถจดจำคนที่ให้โอกาสเราครั้งหนึ่ง และครั้งที่สอง ด้วยความซื่อสัตย์ ความเมตตา ความอดทน และกำลังใจ เราสามารถเป็นคนที่คนอื่นนึกถึงเมื่อพวกเขาต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด การจดจำความช่วยเหลือของผู้อื่นและอิทธิพลนำทางของพระองค์ด้วยความสำนึกคุณเป็นวิธีหนึ่งที่เราระลึกถึงพระองค์ นี่ เป็นวิธีที่เรานับพรมากมายของเราและเห็นสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าทรงทำ¹⁰

สาม เราระลึกถึงพระองค์ได้ตลอดเวลาโดยวางใจเมื่อพระเจ้าทรงรับรองกับเราว่า “คนที่กลับใจจากบาปของเขา, คนคนนั้นได้รับการให้อภัย, และเรา, พระเจ้า, ไม่จำมันอีก”¹¹

เมื่อเรากลับใจอย่างเต็มที่ รวมทั้งสารภาพและละทิ้งบาป เราทูลถามพร้อมอีนัสเมื่อความผิดของเราถูกขจัดให้หมดไปว่า “ข้าแต่พระเจ้า, นี่เป็นไปได้อย่างไรหรือ?” และได้ยินคำตอบว่า “เพราะศรัทธาของเจ้าในพระคริสต์”¹² และทรงเชื้อเชิญให้เรา “ฟื้นความจำ”¹³ ถึงพระองค์

เมื่อเรากลับใจและผู้นำฐานะปุโรหิตประกาศว่าเรามีค่าควร เราไม่จำเป็นต้องสารภาพแล้วสารภาพอีกกับบาปในอดีตเหล่านี้ การมีค่าควรไม่ได้หมายความว่าดีพร้อม แผนแห่งความสุขของพระบิดาบนสวรรค์เชื้อเชิญเราให้อยู่อย่างสงบนอบน้อมระหว่างการเดินทางของชีวิตเพื่อสักวันจะดีพร้อมในพระคริสต์¹⁴ อย่ากังวล ท้อแท้ หรือไม่มีความสุขตลอดเวลาในความไม่ดีพร้อมของเราวันนี้ จำไว้ว่าพระองค์ทรงรู้ทุกเรื่องที่เราไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับตัวเรา—และยังทรงรักเราอยู่

บางครั้งชีวิตทดสอบความไว้วางใจของเราในพระเมตตา ความยุติธรรม และการพิพากษาของพระคริสต์ และในพระดำรัสเชื้อเชิญให้เรายอมให้การชดใช้ของพระองค์เยียวยาเราขณะที่เราให้อภัยผู้อื่นและตัวเรา

หญิงสาวในประเทศหนึ่งสมัครงานเป็นนักหนังสือพิมพ์ แต่เจ้าพนักงานที่จัดสรรงานเป็นคนไร้ความเมตตา เขาพูดกับเธอว่า “ด้วยลายเซ็นของผม ผมรับรองว่าคุณจะไม่ได้เป็นนักหนังสือพิมพ์แต่จะขุดท่อระบายน้ำ” เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มชายที่ขุดท่อระบายน้ำ

หลายปีต่อมา ผู้หญิงคนนี้กลายเป็นเจ้าพนักงาน วันหนึ่งชายคนหนึ่งต้องมาขอลายเซ็นจากเธอเพื่อสมัครงาน

เธอถามว่า “คุณจำฉันได้ไหม” เขาจำไม่ได้

เธอบอกว่า “คุณจำฉันไม่ได้ แต่ฉันจำคุณได้ ด้วยลายเซ็นของคุณคุณรับรองว่าฉันจะไม่ได้เป็นนักหนังสือพิมพ์ ด้วยลายเซ็นของคุณคุณส่งฉันไปขุดท่อระบายน้ำ ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผู้ชาย”

เธอบอกข้าพเจ้าว่า “ดิฉันรู้ว่าควรปฏิบัติต่อชายคนนั้นให้ดีกว่าที่เขาปฏิบัติต่อดิฉัน—แต่ดิฉันไม่เข้มแข็งพอ” บางครั้งความเข้มแข็งนั้นไม่อยู่ในตัวเรา แต่พบได้ในการระลึกถึงการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดของเรา พระเยซูคริสต์

เมื่อความไว้วางใจถูกทำลาย ความฝันสูญสลาย ใจชอกช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเราต้องการความยุติธรรมและความเมตตา เมื่อเรากำหมัดแน่นและน้ำตาไหลพราก เมื่อเราต้องรู้ว่าจะยึดอะไรและปล่อยอะไร เราระลึกถึงพระองค์ได้ตลอดเวลา ชีวิตไม่โหดร้ายอย่างที่ดูเหมือนจะโหดร้ายได้บางครั้ง ความเห็นอกเห็นใจอันไม่มีขอบเขตของพระองค์ช่วยให้เราพบทาง ความจริง และชีวิต¹⁵

เมื่อเราระลึกถึงพระดำรัสและแบบอย่างของพระองค์ เราจะไม่ขุ่นเคืองหรือถูกทำให้ขุ่นเคือง

บิดาของเพื่อนข้าพเจ้าทำงานเป็นช่างเครื่อง งานที่เขาทำอย่างซื่อสัตย์แสดงให้เห็นแม้ในมือที่ล้างอย่างดีแล้ว วันหนึ่ง คนที่พระวิหารบอกบิดาของเพื่อนข้าพเจ้าว่าเขาควรล้างมือก่อนรับใช้ที่นั่น แทนที่จะขุ่นเคือง ชายที่ดีคนนี้เริ่มใช้มือล้างจานให้ครอบครัวด้วยน้ำสบู่ที่มากเป็นพิเศษก่อนเข้าพระวิหาร เขาเป็นแบบอย่างของคนที่ “ขึ้นไปบนภูเขาของพระยาห์เวห์” และ “ยืนอยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์” ด้วยมือสะอาดที่สุดและใจบริสุทธิ์ที่สุด¹⁶

ถ้าเรามีความรู้สึกไม่ดี ความแค้นเคือง หรือความไม่พอใจหรือถ้าเรามีเหตุให้ต้องขอการอภัยจากผู้อื่น บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่ต้องทำเช่นนั้น

สี่ พระองค์ทรงเชื้อเชิญเราให้จดจำว่าพระองค์ทรงต้อนรับเรากลับบ้านเสมอ

เราเรียนรู้โดยการถามและค้นคว้า แต่ได้โปรดอย่าหยุดสำรวจจนกว่าจะถึง— “จุดที่ [ท่าน] รู้สึกเหมือนมาที่นั่นครั้งแรก”¹⁷— ตามคำพูดของที. เอส. เอเลียต เมื่อท่านพร้อม โปรดเปิดใจท่านรับพระคัมภีร์มอรมอนเป็นครั้งแรกอีกครั้ง ได้โปรดสวดอ้อนวอนด้วยเจตนาแท้จริงเป็นครั้งแรกอีกครั้ง

จงวางใจความทรงจำที่เคยมีหรือเลือนราง ทำให้ความทรงจำนั้นขยายศรัทธาของท่านกับพระผู้เป็นเจ้าแล้วไม่มีจุดที่กลับไม่ได้

ศาสดาพยากรณ์สมัยโบราณและปัจจุบันขอร้องเราว่าอย่าปล่อยให้ข้อบกพร่อง ความผิดพลาด หรือความอ่อนแอของมนุษย์—ของผู้อื่นหรือของเราเอง—ทำให้เราพลาดความจริง พันธสัญญา และพลังการไถ่ในพระกิตติคุณที่ได้รับการพื้นฟู¹⁸ นี่สำคัญอย่างยิ่งในศาสนจักรที่เราแต่ละคนเติบโตผ่านการมีส่วนร่วมที่ไม่ดีพร้อมของเรา ศาสดาพยากรณ์โจเซฟกล่าวว่า “ข้าพเจ้าไม่เคยบอกท่านว่าข้าพเจ้าดีพร้อม แต่ไม่มีความผิดพลาดในการเปิดเผยที่ข้าพเจ้าสอน”¹⁹

ห้า เราระลึกถึงพระองค์ได้ตลอดเวลาในวันสะบาโตผ่านศีลระลึก เมื่อสิ้นสุดการปฏิบัติศาสนกิจขณะทรงเป็นมรรตัยและเริ่มการปฏิบัติศาสนกิจหลังการฟื้นคืนพระชนม์—ทั้งสองครั้ง—พระผู้ช่วยให้รอดทรงใช้ขนมปังและเหล้าองุ่น และทรงขอให้เราระลึกถึงพระวรกายและพระโลหิตของพระองค์²⁰ “เพราะเมื่อเจ้าทำสิ่งนี้บ่อยเท่าใด เจ้าก็จะจดจำโมงนี้ที่เราอยู่กับเจ้า.”²¹

ในศาสนพิธีศีลระลึก เราเป็นพยานต่อพระผู้เป็นเจ้าพระบิดาว่าเราเต็มใจรับพระนามของพระบุตรของพระองค์และระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลาและรักษาพระบัญญัติซึ่งพระองค์ประทานแก่เรา เพื่อเราจะมีพระวิญญาณของพระองค์อยู่กับเราตลอดเวลา²²

ตามที่อมิวเล็คสอน เราระลึกถึงพระองค์เมื่อเราสวดอ้อนวอนให้เรือกสวนไร่นา ฝูงสัตว์เลี้ยง และครัวเรือนของเรา และเมื่อเรานึกถึงคนขัดสน คนเปลือยเปล่า คนเจ็บป่วย และคนทุกข์ยาก²³

สุดท้าย หก พระผู้ช่วยให้รอดทรงเชื้อเชิญเราให้ระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงนึกถึงเราตลอดเวลา

ในโลกใหม่ พระผู้ช่วยให้รอดที่ฟื้นคืนพระชนม์ทรงเชื้อเชิญคนที่อยู่เวลานั้นให้แยงมือเข้าไปในพระปรัศว์และคลำรอยตะปูในพระหัตถ์และพระบาทของพระองค์ทีละคน²⁴

พระคัมภีร์อธิบายการฟื้นคืนชีวิตว่า “ทุกแขนขาและข้อต่อจะทรงนำกลับคืน… สู่ร่างอันถูกต้องและบริบูรณ์” และ “แม้ผมเส้นหนึ่งบนศีรษะก็จะไม่หายไป”²⁵ ด้วยเหตุนี้ โปรดพิจารณาว่าเหตุใดพระวรกายที่ดีพร้อมและฟื้นคืนพระชนม์แล้วของพระผู้ช่วยให้รอดจึงยังมีรอยแผลในพระปรัศว์และรอยตะปูในพระหัตถ์และพระบาทของพระองค์²⁶

บางครั้งในประวัติศาสตร์ มนุษย์ถูกประหารด้วยการตรึงกางเขน แต่เฉพาะพระผู้ช่วยให้รอดพระเยซูคริสต์เท่านั้นทรงโอบกอดเราทั้งที่ยังมีเครื่องหมายแห่งความรักอันบริสุทธิ์ของพระองค์ เฉพาะพระองค์เท่านั้นทรงทำให้คำพยากรณ์สำเร็จที่ว่าจะทรงถูกยกขึ้นบนกางเขนเพื่อจะทรงเรียกชื่อเราแต่ละคนมาหาพระองค์²⁷

พระผู้ช่วยให้รอดทรงประกาศว่า

“แท้จริงแล้ว, พวกนางอาจลืม, แต่เราจะไม่ลืมเจ้า”

“ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา”²⁸

พระองค์ทรงเป็นพยานว่า “เราคือคนที่ถูกยกขึ้น. เราคือเยซูที่ถูกตรึงกางเขน. เราคือพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า”²⁹

ข้าพเจ้าเป็นพยานด้วยความนอบน้อมและสวดอ้อนวอนขอให้เราระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา—ในทุกเวลา ทุกสิ่ง และทุกแห่งที่เราจะอยู่³⁰ ในพระนามศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูคริสต์ เอเมน