เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
คำสวดอ้อนวอนของครูลูกเสือ
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
ผมเป็นครูลูกเสือกำลังนำเยาวชนชาย 20 คน และผู้นำสองคนเดินทางไปทำกิจกรรมทางภาคใต้ของรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
เมื่อเรามาถึงทางแยกซึ่งจะพาเราไปยังสถานที่ตั้งค่าย ผมจอดรถและสำรวจทะเลทรายตรงหน้าผม ผมเคยเดินทางมาที่นี่หลายครั้ง แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใดผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมมองซ้ายขวาเพื่อหาสิ่งคุ้นตา
แต่ไม่ว่าจะเลี้ยวไปทางไหน ถนนทุกสายเป็นทางตัน
ตอนนั้นค่ำแล้ว ในที่สุด ผมจอดรถและบอกให้ทุกคนอยู่ในรถ ผมหยิบไฟฉายและบอกพวกเขาว่าผมจะเดินหาถนนและจะส่งสัญญาณบอกทันทีที่เจอทาง
สิ่งที่ผมทำคือคุกเข่าทูลขอพระบิดาบนสวรรค์ให้ทรงช่วยให้ผมหลุดพ้นจากสถานการณ์ที่น่าลำบากใจนี้ ผมทูลความในใจต่อพระองค์ รายละเอียดเรื่องการเตรียมพร้อมของผม ความรักที่ผมมีต่อเยาวชนชาย ความสำนึกคุณต่อพ่อทั้งหลายที่มากับเรา และศรัทธาแท้จริงของผมที่ว่าพระองค์จะทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของผม ผมจบการสวดอ้อนวอนและลุกขึ้นยืน ผมคาดหวังว่าเมื่อผมลุกขึ้น ส่องไฟฉายเข้าไปในความมืด แสงไฟฉายจะจับอยู่ที่ถนนเส้นนั้นพอดี
แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมมองไปตามเส้นขอบฟ้าอย่างเงียบๆ ไกลเท่าที่แสงไฟฉายจะส่องถึง
แต่ก็ยังไม่มีอะไร
ผมไม่อยากจะเชื่อ ผม รู้ ว่าทันทีที่ผมลุกขึ้น ผมจะเห็นถนน ผม รู้ ว่าพระเจ้าจะไม่ทรงปล่อยให้ผมผิดหวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีหลายคนหวังพึ่งผม
ตอนนี้ผมต้องกลับไปเจอหน้าคุณพ่อที่ผิดหวังสองคนและรถตู้ของพวกเขาซึ่งเต็มไปด้วยเยาวชนชายที่เอะอะโวยวายและวิตกกังวล ทุกคนกำลังถามว่า “เรามาถึงที่หมายหรือยัง”
ผมขอโทษและยืนยันกับพวกเขาว่าผมเคยเดินทางมาที่นี่ 20 ครั้งแล้วในชีวิตและผมรู้ว่าถนนอยู่ตรงนั้น ผมแค่มองไม่เห็น
ในที่สุดผมตัดสินใจขับรถเข้าเมืองและเช่าโรงแรมสองห้อง เราจะเริ่มใหม่ตอนเช้าวันเสาร์
เพราะเราก่อไฟทำอาหารเย็นที่นำมาไม่ได้ เราจึงต้องไปร้านพิซซาที่เราเห็นตรงมุมเมือง
พิซซาอร่อยและเด็กๆ มีความสุข แต่ผมยังรู้สึกผิดเรื่องโรงแรมและค่าอาหาร
ขณะที่เรากิน ผมสงสัยว่าทำไมพระบิดาบนสวรรค์ไม่ทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของผมแล้วจู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
ผมลุกขึ้น เปิดประตูร้านพิซซา และเห็นฝนตกหนักที่สุดอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน มีสายฟ้าฟาดสว่างเป็นทางยาวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ—ตรงที่ผมสวดอ้อนวอนขอคำตอบเมื่อชั่วโมงก่อน ขณะนั้น พระวิญญาณสถิตกับผม และผมรู้ว่าพระเจ้า ทรง ตอบคำสวดอ้อนวอนของผม!
เช้าวันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าเป็นสีคราม และเมื่อเรากลับเข้าไปในทางวกวนของถนน ผมขับไปถึงทางแยกที่ผมค้นหาเมื่อคืนพอดี เวลานี้ผมรู้แล้วว่าบางครั้งพระองค์ทรงตอบคำสวดอ้อนวอนว่าไม่ แต่ทรงตอบ เสมอ