เหตุใดการ ไม่ให้อภัย จึงเป็น บาปร้ายแรง กว่าการทำผิดต่อใครบางคน

พระเจ้าทรงสอนว่า “เจ้าควรให้อภัยกัน; เพราะคนที่ไม่ให้อภัยความผิดแก่พี่น้องตนย่อมอยู่ในสภาพที่ถูกกล่าวโทษต่อพระพักตร์พระเจ้า; เพราะบาปที่ร้ายแรงกว่ายังคงอยู่กับเขา.

“เรา, พระเจ้า, จะให้อภัยผู้ที่เราจะให้อภัย, แต่เรียกร้องจากเจ้าที่จะให้อภัยมนุษย์ทั้งปวง” (คพ. 64:9–10)

เมื่อเราไม่ให้อภัย เรากำลังให้วิจารณญาณอันจำกัดของเราอยู่เหนือวิจารณญาณที่สมบูรณ์แบบของพระเจ้า พระองค์ทรงมองเห็นจิตใจและสภาวการณ์ของผู้คนได้ถ่องแท้ และการพิพากษาเป็นของพระองค์แต่ผู้เดียว สุดท้ายแล้วพระองค์จะทรงให้ความยุติธรรมโดยสมบูรณ์และความเมตตาโดยสมบูรณ์แก่ทุกคน—ทั้งคนที่ทำผิดต่อผู้อื่นและคนที่ถูกกระทำ

นอกจากนี้ โดยที่ทรงเรียกร้องเราให้อภัย พระเจ้าจะทรงช่วยเราเลือกความสุขมากกว่าความเศร้าหมอง ทิ้งความอาฆาตแค้นอันขมขื่นและความขุ่นเคืองใจของเรา และรับการเยียวยาผ่านพระคุณของพระองค์ แล้วเราจะค้นพบตามที่เอ็ลเดอร์เควิน อาร์. ดันแคนแห่งสาวกเจ็ดสิบเตือนเราว่า “การชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอดไม่ได้มีไว้เฉพาะคนที่ต้องกลับใจเท่านั้น แต่มีไว้สำหรับคนที่ต้องการให้อภัยด้วย” (“สีผึ้งเยียวยาของการให้อภัย,” เลียโฮนา, พ.ค. 2016, 35)