Geloofsportret
Rakotomalala Alphonse
Sarodroa (Madagaskar)
Toen Rakotomalala interesse in het evangelie kreeg, was het dichtstbijzijnde kerkgebouw in Antsirabe, een stad die zo’n vijftig kilometer bij zijn dorp Sarodroa vandaan lag. Maar Rakotomalala en een vriendin vonden een manier om er elke zondag naartoe te gaan.
Nu heeft Sarodroa een klein kerkgebouw waar elke zondag ruim honderd leden bij elkaar komen. Rakotomalala heeft gezien hoe zijn dorp het evangelie aanvaardde. Er zijn vier zendelingen uit de gemeente op zending geweest en de kerk blijft groeien.
Fotograaf Cody Bell
Toen mijn opa ziek werd, ging ik naar Antsirabe om bij hem te zijn. De zendelingen bezochten hem ook een paar keer. Opa en ik waren geen lid van de kerk, maar hij sprak graag met de zendelingen. Op een avond gaven ze opa een zegen. En na een gezinsavond gaven ze ons een exemplaar van het Boek van Mormon.
‘Lees dit boek alstublieft en vraag God of het waar is’, zeiden ze.
Toen ik terug naar Sarodroa ging, wilde ik het Boek van Mormon niet lezen omdat ik dacht dat het niet waar was. Op een dag was ik zo ziek dat ik verscheidene dagen thuis moest blijven. Toen ik niet wist wat ik moest doen, zag ik het Boek van Mormon liggen en begon ik erin te lezen.
Toen ik later weer naar Antsirabe ging, sprak ik opnieuw met de zendelingen. Zij vertelden me meer over het Boek van Mormon en de profeet Joseph Smith. Ik zei dat we geen profeten nodig hadden en dat er ook nu geen profeet op aarde was. De zendelingen vroegen me om in gebed aan God te vragen of er een profeet op aarde was. Ze beloofden dat God me zou antwoorden. Ik ging in gebed en voelde dat de zendelingen de waarheid spraken.
Ik wilde naar de kerk gaan, maar ik had geen geld voor de bus. Ik sprak met mijn vriendin Razafindravaonasolo en zij zei dat we samen op de fiets konden gaan. We reden elke zondag twee uur heen en twee uur terug. Als ik te moe was om te trappen, ging ik achterop zitten en trapte zij. En als zij te moe was, wisselden we weer om.
Uiteindelijk werden het gezin van Razafindravaonasolo en ik lid van de kerk. We gingen in Antsirabe naar de kerk totdat er een gemeente in Sarodroa werd geopend. We waren zo blij toen we in ons eigen dorp naar de kerk konden gaan!
De vader van RazafindravaonasoloIk werd als gemeentepresident geroepen. Hij sprak op een dag met me en moedigde me aan om op zending te gaan. Ik dacht dat ik dat niet kon, maar hij verzekerde me ervan dat het mogelijk was. Ik werd naar het zendingsgebied Razafindravaonasolo (Madagaskar) geroepen. Ik ben nu getrouwd en we hebben twee kinderen. Ik ben dankbaar voor mijn gezin. Ik heb meer meegemaakt dan ik kan vertellen en daardoor ben ik te weten gekomen dat de kerk waar is.
Nadat ze lid van de kerk waren geworden, ging Rakotomalala (rechts) op zending in het zendingsgebied Antananarivo (Madagaskar) en Razafindravaonasolo in het zendingsgebied Kinshasa (Democratische Republiek Congo).
In 2013 bouwden de leden in Sarodroa dit kleine houten kerkgebouw. Rakotomalala is blij om aan de renovatie van het gebouw bij te dragen.
Rijst is een van de voornaamste gewassen die in Madagaskar verbouwd worden. Bijna iedereen in Sarodroa werkt op de rijstvelden om in het onderhoud van hun gezin te voorzien.
Toen de kerk bleef groeien, hadden de leden in Sarodroa een nieuw kerkgebouw nodig. Er staat nu een nieuw kerkgebouw naast het oude. Rakotomalala en anderen werken hard om het oude, houten gebouw tot leslokalen en een kantoor voor de bisschop te verbouwen.
Rakotomalala en Razafindravaonasolo zijn nog steeds bevriend sinds die eerste dagen waarop ze met de fiets naar de kerk gingen. Ze zijn dankbaar voor de zegeningen die zij en hun gezinnen door het evangelie hebben ontvangen.
Rakotomalala en Razafindravaonasolo staan bij het nieuwe kerkgebouw in Sarodroa. Dit kerkgebouw is door de leden uit beton en metselwerk opgetrokken.