Vanaf het spreekgestoelte
Keuzes en wonderen: nu zie ik het
Op een gegeven moment werd ik door liefde en het licht van Christus aangeraakt. Ik ben nooit meer dezelfde geweest.
Ik weet wat het is om zonder het evangelie te leven. Ik heb het 30 jaar gedaan. Ik ben in Rusland uit goede ouders geboren. […] Ik ben erg jong getrouwd en kreeg een prachtige baby, een meisje. Ik studeerde vlot af en vond een baan die ik echt leuk vond. Maar toch […] was ik alles behalve gelukkig.
[…] Mijn huwelijk […] liep langzaam maar zeker op de klippen. Ik verdiende nauwelijks genoeg om eten voor mijn dochter en mezelf te kopen. Ik zondigde. Ik maakte de ene foute keuze na de andere. Door honger, neerslachtigheid en slechte keuzes voelde ik me ellendig. Ik dacht dat ik gewoon pech had en besefte niet dat wat ik meemaakte in veel opzichten de gevolgen van mijn eigen zonden waren. Maar wist ik veel? Ik had geleerd dat zonde niet bestond. […]
Na de communistische revolutie in 1917 werd godsdienst in [de Sovjet-Unie] verboden. Vanaf de peuterspeelzaal werd mij geleerd dat God niet bestond, en dat alleen de communistische partij en grootvader Lenin het Russische volk gelukkig konden maken. Godsdienstige mensen werden in onze samenleving hevig vervolgd. Gelovigen raakten hun baan kwijt, mochten niet naar school en kregen het etiket ‘getikt’ opgeplakt. Op de universiteit moest iedereen colleges atheïsme volgen, waar we bewezen dat God niet bestaat. […] Ik dacht gewoon niet aan God. Toch voelde ik pijn in mijn hart vanwege mijn foute keuzes. Later werd me duidelijk dat de pijn die ik voelde het licht van Christus was. Daardoor had ik een geweten dat mij het verschil tussen goed en kwaad liet voelen. […]
[…] Voor mij was het leven een donkere tunnel met aan het eind alleen het graf. Het voelde alsof ik langzaam aan het doodgaan was. Ik wist niet hoe ik moest bidden, dus droomde ik. […] Ik droomde dat ik op een dag alle ellende in mijn leven zou ontvluchten en weer helemaal opnieuw zou beginnen en me gelukkig en stralend zou voelen. Ik wilde zo graag dat mijn dochter een beter leven zou krijgen dan ik had. […]
Foto Getty Images
[Toen] kreeg ik het Boek van Mormon. Elke ochtend voor ik naar mijn werk ging, las ik een hoofdstuk. Door dit boek te lezen, ontdekte ik dat God leeft en dat Jezus zijn Zoon is, [die] naar deze aarde is gekomen on zondaars als ik te helpen. Hoe meer ik in dit boek las, hoe duidelijker ik de kloof tussen de leringen van Christus en mijn eigen levenswijze zag. Ik ontdekte waarom ik me zo ellendig voelde. […]
[…] Ik was klaar voor een ingrijpende verandering. Ik zal nooit die nacht vergeten […] dat ik de hele nacht huilde. Ik besefte dat mijn leven niet goed was, dat ik door mijn foute keuzes de mensen van wie ik het meeste hou gekwetst had. Het was de pijnlijkste ervaring van mijn leven. Ik snikte en smeekte de hele nacht door. […] Aan het einde van de nacht was ik zo uitgeput dat ik geen tranen meer over had. Maar toen het ochtendgloren doorbrak, kreeg ik een gevoel van rust en opluchting. Ik hoorde de woorden: ‘Hier is mijn hand. Ik zal je leiden en helpen. Maar je moet me beloven om het anders te gaan doen.’ Dat deed ik. Ik beloofde het. Meer dan wat dan ook wilde ik die leiding en hulp. […]
Tijdens die pijnlijke en vreugdevolle nacht in Rusland had ik er geen idee van hoe groots Christus’ beloften zijn. Ik wist toen niet dat ik kort daarna naar Amerika zou gaan en daar meer over zijn evangelie zou leren en me zou laten dopen. […] Ik wist niet dat mijn dochter naar Amerika zou komen en in ons geluk zou delen. […]
[…] Hij heeft me zoveel wonderen gegeven dat ik niet de minste twijfel kan hebben over zijn goddelijke hand in mijn leven. […]
Wandel met Christus! Hou zijn hand vast! Vergast je aan zijn woord. Drink zijn licht door elke porie in, met je hele ziel. In moeilijke tijden ben je niet in een donkere tunnel, maar in het licht van zijn liefde dat steeds helderder voor je uit schijnt.