U hebt dat voor mij gedaan
Shannon Knight
Californië (VS)
Illustratie Allen Garns
Met de kerst geven we als gezin altijd cadeauzakjes met voedsel, handschoenen, mutsen en andere levensbenodigdheden aan behoeftigen. Op kerstavond 2016 was het in onze buurt in Californië relatief koud. We hadden ons helemaal ingepakt en bibberden toch van de kou!
Toen we naar een nabijgelegen park reden waar veel daklozen verbleven, zagen we een man in een schraal bushokje zitten met een oude deken om zich heen. Mijn man, Dennis, parkeerde de auto en ging met onze zoon, Jonathan, een cadeauzakje aan de man geven. Onze dochter, Abbey, en ik bleven in de auto en keken toe.
De man keek op toen Dennis hem het zakje gaf. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. Ze schudden elkaar de hand en begonnen te praten. Dat was ongewoon; er werd meestal weinig gezegd.
Enkele minuten later kwam Dennis terug en opende de koffer van de auto.
‘Is alles in orde?’ vroeg ik.
‘Ja’, zei hij. ‘Ik ga hem mijn jas geven. Hij heeft die harder nodig dan ik.’
Ik was sprakeloos. Het was een erg mooie jas die Dennis maar een paar keer gedragen had! Dennis keerde naar de man terug en hielp hem in de warme jas. Het gelaat van de man straalde. Ze bleven met elkaar praten.
Ik had het gevoel dat ik ook kennis met hem moest maken. Ik deed de deur van de auto open. Abbey kwam me achterna. Dennis glimlachte en stelde ons aan de man voor. Ik stak mijn hand uit en vroeg hoe hij heette.
Hij nam mijn hand, glimlachte en zei: ‘Jesús.’
Het gesprek ging verder, maar het drong niet tot me door. Ik bleef maar denken aan de naam van deze lieve man: Jesús – de naam van onze Heiland. Ik moest plots aan deze lering van de Heiland denken: ‘Voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan’ (Mattheüs 25:40). Die ervaring heeft me blijvend veranderd.