Hoe de Geest u kan (en zal) helpen bij uw bediening

De priesterschapstaak aan mannen én vrouwen om te bedienen, geeft recht op openbaring.

De oproep om te bedienen en zelfs lief te hebben zoals de Heiland kan soms moeilijk lijken – vooral als we daarbij iets willen betekenen voor mensen die we niet goed kennen. Omdat er zoveel manieren om te bedienen zijn, vragen we ons soms af hoe we hen die aan ons zijn toegewezen het beste kunnen bereiken.

We hoeven ons dat niet lang af te vragen omdat onze oprechte pogingen door de Heilige Geest kunnen worden geleid.

‘Uw heilige bedieningstaak geeft u het goddelijke recht op inspiratie’, zegt zuster Bonnie H. Cordon, algemeen jongevrouwenpresidente. ‘U kunt die inspiratie vol vertrouwen zoeken.’¹

Als we proberen te dienen zoals de Heiland, kunnen we worden geleid door dezelfde Geest die Hem leidde. Dat geldt vooral voor opdrachten, zoals de bediening, die we met het gezag van de priesterschapssleutels van de bisschop krijgen. Hier zijn zes suggesties om met de Geest te bedienen.

Hoe kan ik bij mijn bediening de Geest bij me hebben?

Vraag om hulp. Onze hemelse Vader wil graag dat wij door gebed met Hem communiceren. Door gebed komen we niet alleen dichter bij Hem, maar ontvangen we ook zegeningen ‘die God bereid is te schenken, maar waarom gevraagd dient te worden, willen wij ze ontvangen.’² ‘Als we bidden en moeite doen om [de ander] te begrijpen,’ zegt zuster Cordon, ‘getuig ik dat onze hemelse Vader ons zal leiden, en dat zijn Geest bij ons zal zijn.’³
Wacht niet op een influistering. Wees proactief. Wees ‘gedreven’ (Leer en Verbonden 58:27), dan zult u merken dat uw inspanningen zullen worden geleid en aangevuld. ‘Dienen en werken is een belangrijke manier om voor openbaring in aanmerking te komen’, zegt president Dallin H. Oaks, eerste raadgever in het Eerste Presidium. ‘Tijdens mijn Schriftstudie heb ik gemerkt dat Gods kinderen meestal openbaring kregen wanneer ze op pad waren, niet wanneer ze in hun woning zaten te wachten tot de Heer hun zei dat ze de eerste stap moesten zetten.’⁴

Hoe herken ik influisteringen om te bedienen?

Volg Mormons advies. We hoeven niet te wachten en te dubben of een gedachte een influistering was of niet. Niet nu we Mormons eenvoudige sleutel hebben om dat te bepalen: als u een gedachte krijgt die u aanzet om het goede te doen en om in Christus te geloven of anderen daarmee te helpen, kunt u erop vertrouwen dat zij van God komt (zie Moroni 7:16).
Maak u geen zorgen. ‘Spring gewoon in het diepe en zwem’, zegt ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen. ‘Zwem toe naar wie uw hulp nodig hebben. Blijf niet hangen op de vraag of u op de rug of op de buik moet zwemmen. Als we de onderwezen basisbeginselen volgen, priesterschapssleutels respecteren en ons openstellen voor de leiding van de Heilige Geest, kunnen we het niet fout doen.’⁵

Hoe reageer ik het beste op een influistering?

Direct. Zuster Susan Bednar (vrouw van ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen) is een geweldig voorbeeld als het gaat om gehoor geven aan influisteringen. Als ze bidt om ‘met haar geestelijke oog de behoeften van andere mensen [te] kunnen zien’, kijkt ze de kapel rond en krijgt dan ‘vaak het gevoel dat ze met iemand moet praten of iemand moet bellen’, vertelt ouderling Bednar. ‘En als ze zo’n indruk krijgt, luistert ze altijd meteen. Zodra het woord “amen” in het slotgebed is uitgesproken, praat ze met een tiener of slaat ze haar armen om een zuster heen, of als we thuiskomen, pakt ze meteen de telefoon om iemand op te bellen.’⁶
Moedig. Als we bang zijn om afgewezen te worden, verlegen zijn of het gevoel hebben dat we niet goed genoeg zijn of anderen tot last zijn, kunnen we het moeilijk vinden om aan een influistering gehoor te geven. ‘We hebben allemaal weleens het gevoel dat we niet goed genoeg, niet zeker, of misschien niet getrouw genoeg zijn’, zegt ouderling Gerrit W. Gong van het Quorum der Twaalf Apostelen. ‘Maar als we trouw God liefhebben en onze naaste bedienen, voelen we op nieuwe en heiligere manieren Gods liefde en de inspiratie die we voor onszelf en voor hen nodig hebben.’⁷

Een broeder vertelde hoe hij aarzelde om een broeder aan te spreken wiens vrouw een poging tot zelfmoord had gedaan. Uiteindelijk nodigde hij de echtgenoot uit om te komen lunchen. ‘Toen ik zei: “Je vrouw wilde zelfmoord plegen. Dat moet verschrikkelijk zijn. Wil je erover praten?”, begon hij te huilen’, vertelt hij. ‘We hadden een goed, openhartig gesprek, en na enkele minuten ontstond er een opmerkelijke vertrouwensband.’⁸