เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

ทรงนำไปหาโมนิกา

โรซานา ซวาเรส

ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา

ภาพประกอบโดย สแตน เฟลโลว์ส

เมื่อดิฉันอาศัยอยู่ในเซาเปาลู บราซิล ดิฉันรู้จักสตรีที่พิเศษคนหนึ่งชื่อกราซา เธอเป็นเสตรีที่น่ารัก มีน้ำใจ และเป็นเพื่อนกับทุกคน

กราซาเป็นคู่เยี่ยมสอนของดิฉัน เธอเป็นคุณแม่ลูกสาม ทำงานนอกเวลา และไม่มีรถยนต์หรือโทรศัพท์ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เธอหยุดรับใช้

ดิฉันมองเห็นหน้าต่างบานหนึ่งของบ้านเธอจากระเบียงบ้านของดิฉัน เมื่ออยู่บ้าน กราซาจะวางผ้าสีแดงไว้ที่หน้าต่างบานนั้นเพื่อให้สัญญาณว่าเธอพร้อมจะไปเยี่ยม เธอไม่เคยหาข้ออ้างที่จะไม่รับใช้ ดิฉันมักจะนึกถึงสัญญาณของกราซาและแบบอย่างที่ยอดเยี่ยมของการรับใช้อย่างเรียบง่ายและซื่อสัตย์ของเธอ

ประสบการณ์หนึ่งโดดเด่นเป็นพิเศษในความคิดดิฉัน เราเตรียมและสวดอ้อนวอนก่อนไปเยี่ยมพี่น้องสตรีคนหนึ่งของเรา เมื่อเข้าไปใกล้บ้านเธอ เรากลับพบว่าเราขับรถมาบ้านของพี่น้องสตรีอีกคนหนึ่ง! เราได้รับมอบหมายให้เยี่ยมพี่น้องสตรีคนนี้ เธอเป็นคุณแม่ที่แข็งขันน้อยของลูกเล็กๆ สองคน แต่วันนั้นเราไม่ได้วางแผนไปเยี่ยมเธอ เพราะเราอยู่ที่นั่นแล้ว เราจึงเคาะประตู แต่ไม่มีใครขานรับ

เราตัดสินใจยืนรออยู่ตรงนั้น ในที่สุดโมนิกาก็มาบอกเราว่าเธอไม่ว่าง เราสังเกตเห็นเธอเหนื่อยและเกือบจะร้องไห้ เมื่อเราบอกว่าเรามาช่วยเหลือเธอ เธอจึงยอมให้เราเข้าไป ลูกน้อยของเธอกำลังร้องไห้ เราจึงบอกให้เธอดูแลลูกและเราจะรอ เมื่อโมนิกาขึ้นไปชั้นบนกับลูก เราจึงลงมือทำความสะอาดหลายห้องและพับผ้าทั้งหมดที่เราเห็น

เมื่อโมนิกาเห็นว่าบ้านของเธอดูสะอาดเรียบร้อย เธอจึงเริ่มร้องไห้ เปิดใจพูดกับเรา และเล่าความท้าทายบางอย่างของเธอ เราสัญญาจะช่วยเหลือเธอ และเราพูดคุยกับประธานสมาคมสงเคราะห์เกี่ยวกับความท้าทายของเธอ วันอาทิตย์ต่อมา โมนิกาอยู่ในโบสถ์

โมนิกากลายเป็นพี่น้องสตรีที่แข็งขันและมีความสุข เรายังคงปฏิบัติศาสนกิจต่อเธอด้วยความรักและความห่วงใย เธอมีความท้าทายเหมือนเดิม แต่เธอสามารถจัดการได้ด้วยศรัทธาและความกล้าหาญมากขึ้นเพราะความแข็งขันของเธอในศาสนจักร

ดิฉันขอบคุณตัวอย่างของกราซามากขณะที่เรารับใช้ด้วยกัน เราสวดอ้อนวอนขอการนำทาง และพระผู้เป็นเจ้าทรงนำเราไปหาโมนิกา