ความสำนึกคุณเต็มสองหน้ากระดาษ

เอลิซ ดาห์เล็น

ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา

คุณพ่อของดิฉันทนทุกข์มาตลอดชีวิตจากความน้อยเนื้อต่ำใจและความรู้สึกไร้ค่า ท่านได้รับการเลี้ยงดูจากคุณพ่อที่ติดสุราและบอกท่านบ่อยๆ ว่าท่านเป็นคนไร้ค่า ขอบคุณที่คุณพ่อของดิฉันไม่ติดสุรา แต่ท่านไม่เคยบอกดิฉันกับพี่ๆ น้องๆ ว่าท่านภูมิใจในตัวพวกเราหรือชมเชยเราสำหรับสิ่งที่เราทำได้ดี ตลอดเวลาที่เติบโตมา ดิฉันพยายามทำให้ท่านพอใจ แต่รู้สึกเสมอว่าดิฉันทำได้ไม่ดีพอ นี่เป็นเหตุให้เรามีความสัมพันธ์ตึงเครียด

ปีหนึ่งดิฉันพูดเรื่องนี้กับอธิการที่ชาญฉลาดของดิฉัน ท่านแนะนำให้ดิฉันเขียนจดหมายถึงคุณพ่อบอกเหตุผลทั้งหมดที่ดิฉันขอบคุณท่าน คงจะยากสักหน่อยสำหรับดิฉัน บาดแผลของดิฉันลึก และดิฉันไม่ต้องการให้จดหมายแสดงความสำนึกคุณของดิฉันกลายเป็นจดหมายแสดงความขุ่นข้องหมองใจ ดิฉันจึงสวดอ้อนวอน เนื่องจากพระวิญญาณทรงนำ เหตุผลที่ดิฉันสำนึกคุณต่อคุณพ่อจึงเริ่มหลั่งไหลมา ใช้เวลาพอสมควร แต่เมื่อเขียนจบ ดิฉันเขียนได้สองหน้ากระดาษเต็ม

ดิฉันส่งจดหมายโดยไม่รู้ว่าคุณพ่อจะตอบว่าอย่างไร แต่ดิฉันรู้ว่าดิฉันไม่ต้องเลือกการตอบรับของท่าน ดิฉันเพียงแต่ต้องมองเข้าไปในใจตนเองและจดจำว่าทำไมจึงเขียนจดหมาย

เช้าวันรุ่งขึ้น ดิฉันได้รับโทรศัพท์จากแม่เลี้ยง เธอกำลังร้องไห้ เธอบอกว่าคุณพ่อของดิฉันอ่านจดหมายหลายรอบ ท่านคุยกับดิฉันไม่ได้เพราะท่านร้องไห้หนักมาก

“ขอบใจจ้ะ!” เธอบอก “คุณพ่อของหนูต้องการสิ่งนี้”

สายวันนั้น คุณพ่อโทรศัพท์มาขอบคุณดิฉัน ท่านโทรมาทุกวันเป็นเวลาหลายวันเพื่อบอกว่าจดหมายมีความหมายต่อท่านมากเพียงใด

ดิฉันต้องการจะพูดว่าความสัมพันธ์ของเราได้รับการเยียวยาอย่างน่าอัศจรรย์ แต่เรายังต้องทำอีกมาก เมื่อเวลาผ่านไป ใจดิฉันเริ่มหายดี และความสัมพันธ์ของเราดีขึ้น ในที่สุดดิฉันก็สามารถให้อภัยท่านได้

ไม่กี่ปีต่อมา หลังจากต่อสู้ครั้งใหญ่กับมะเร็ง คุณพ่อก็สิ้นชีวิต ดิฉันมั่นใจว่าเวลานี้ท่านกำลังประสบปีติอย่างยิ่งเมื่อพระผู้ช่วยให้รอดทรงช่วยให้ท่านหายจากความทรมานใจนานหลายปี ดิฉันรู้ว่าดิฉันพบการเยียวยาผ่านเดชานุภาพการชดใช้ของพระเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอดเข้าพระทัยความต้องการของเราและทรงช่วยให้เราถอนพิษความเจ็บปวดและความขุ่นข้องหมองใจออกจากจิตวิญญาณของเราได้ ดิฉันรู้ว่าความสำนึกคุณ การให้อภัย และความรักเป็นวิธีเยียวยาที่ได้ผล