Ons kruis opnemen
Ons kruis op ons nemen en de Heiland volgen, betekent dat we met geloof op het pad van de Heer doorzetten en ons niet overgeven aan wereldse gewoontes.
Geliefde broeders en zusters, we zijn de afgelopen twee dagen op een geweldige manier door onze leiders onderwezen. Ik getuig tot u dat als we ernaar streven deze geïnspireerde leringen voor deze tijd toe te passen, de Heer door zijn genade ieder van ons zal helpen om ons kruis te dragen en onze lasten licht zal maken.1
Vlak buiten Caesarea Filippi vertelde de Heiland zijn discipelen wat de ouderlingen, hogepriesters en Schriftgeleerden in Jeruzalem Hem zouden aandoen. Hij onderwees hen specifiek over zijn dood en glorieuze opstanding.2 Op dat moment begrepen zij zijn goddelijke zending op aarde nog niet helemaal. Toen Petrus hoorde wat de Heiland had gezegd, nam Hij Hem apart en bestrafte Hem. Hij zei: ‘God zij U genadig, Heere, dit zal beslist niet met U gebeuren!’3
Om zijn discipelen te laten inzien dat toewijding aan zijn werk betekent dat we ons onderwerpen en soms moeten lijden, zei de Heiland met nadruk:
‘Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
‘Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.
‘Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel?’4
Daarmee benadrukte de Heiland dat wie Hem willen volgen zichzelf moeten verloochenen, hun verlangens, hartstochten en begeerten moeten beheersen, alles moeten opofferen, zo nodig zelfs hun leven, en zich geheel aan de wil van de Vader onderwerpen – net zoals Hij dat heeft gedaan.5 Dat is in feite de prijs die we voor het heil van onze ziel moeten betalen. Jezus gebruikte doelbewust het symbool van het kruis als metafoor om zijn discipelen beter te laten begrijpen wat opoffering en toewijding aan de zaak van de Heer nu echt betekenen. Het beeld van een kruis was bij zijn discipelen en de inwoners van het Romeinse Rijk goed bekend omdat de Romeinen ter dood veroordeelden dwongen in het openbaar hun eigen kruis of dwarsbalk te dragen naar de plaats waar ze terechtgesteld zouden worden.6
Pas na de opstanding van de Heiland werd het verstand van de discipelen geopend zodat zij alles begrepen wat over Hem was geschreven7 en wat er vanaf dat moment van hen verwacht zou worden.8
Zo ook moeten wij allen, broeders en zusters, ons verstand en ons hart openstellen om beter te begrijpen waarom wij ons kruis moeten opnemen en Hem volgen. Uit de Schriften leren we dat zij die hun kruis willen opnemen Jezus Christus zo liefhebben dat zij zichzelf alle goddeloosheid en elke wereldse lust ontzeggen en zijn geboden onderhouden.9
Onze vastbeslotenheid om ons te ontdoen van alles wat tegen Gods wil is, alles te offeren wat ons gevraagd wordt en zijn leringen te volgen, zal ons helpen om vol te houden op het pad van het evangelie van Jezus Christus – ondanks beproeving, de zwakte van onze ziel, of druk vanuit onze omgeving en de wereldse filosofieën die tegen zijn leringen indruisen.
Zo verzeker ik al diegenen die nog geen eeuwige metgezel hebben gevonden en zich misschien eenzaam en moedeloos voelen, of diegenen die gescheiden zijn en zich verlaten en vergeten voelen, dat het aanvaarden van de uitnodiging van de Heiland om uw kruis op u te nemen en Hem te volgen betekent dat u met geloof doorzet op het pad van de Heer, aan een structuur van waardigheid vasthoudt, en u niet overgeeft aan wereldse gewoontes die uiteindelijk uw hoop op Gods liefde en genade ondermijnen.
Dezelfde beginselen gelden voor diegenen onder u die met homoseksuele gevoelens worstelen en zich ontmoedigd en hopeloos voelen. En misschien vinden sommigen van u om die reden dat het evangelie van Jezus Christus niet meer bij u past. Als dat het geval is, verzeker ik u dat er altijd hoop is in God de Vader en in zijn plan van geluk, in Jezus Christus en zijn zoenoffer, en in het naleven van hun liefdevolle geboden. In zijn volmaakte wijsheid, macht, gerechtigheid en genade kan de Heer ons als de zijnen verzegelen, zodat wij in zijn tegenwoordigheid kunnen worden gebracht en het eeuwige heil ontvangen, als we standvastig en onverzettelijk zijn geboden onderhouden10 en altijd overvloedig zijn in goede werken.11
Voor diegenen die ernstige zonden hebben begaan, betekent het aannemen van deze uitnodiging onder meer dat u zich voor God verootmoedigt, met de aangewezen kerkleiders spreekt, dat u zich bekeert en uw zonden nalaat. Dit proces is ook heilzaam voor iedereen die worstelt met verwoestende verslavingen, zoals opioïden, drugs, alcohol en pornografie. Deze stappen brengen u dichter bij de Heiland, die u uiteindelijk van wroeging, verdriet, en geestelijke en lichamelijke slavernij kan bevrijden. Daarnaast hebt u misschien ook de steun van uw familie, vrienden en bekwame artsen en therapeuten nodig.
Geef het alstublieft nooit op als het niet lukt. Denk nooit dat u niet in staat bent om zonden de rug toe te keren en verslaving te overwinnen. U kunt het zich niet veroorloven om het op te geven, en om zwak en zondig te blijven! Probeer altijd uw best te doen, en laat door uw daden zien dat u het vat van binnen wilt reinigen, zoals de Heiland ons heeft geleerd.12 Soms komen oplossingen voor bepaalde problemen pas na vele maanden steeds blijven proberen. De belofte in het Boek van Mormon ‘dat wij, na alles wat wij kunnen doen, door de genade worden gered’,13 is in deze omstandigheden van toepassing. Bedenk dat de gave van genade door de Heiland ‘niet noodzakelijkerwijs in tijd beperkt is tot “na” alles wat wij kunnen doen. We kunnen zijn genade vóór, tijdens en na onze eigen inspanningen ontvangen.’14
Ik getuig dat als we continu proberen onze problemen te overwinnen, God ons zal zegenen met de gaven van geloof om te worden genezen en wonderen te verrichten.15 Hij zal voor ons doen wat we niet zelf kunnen doen.
Voor diegenen die zich verbitterd, boos, beledigd of geketend aan verdriet voelen om iets wat ze onverdiend vinden, betekent het opnemen van het kruis en de Heiland volgen ook dat we proberen die gevoelens van ons af te zetten en ons tot de Heer te wenden, zodat Hij ons van deze gemoedstoestand kan bevrijden en ons kan helpen rust te vinden. Als we deze negatieve gevoelens en emoties vasthouden, kan het helaas zo zijn dat we ons buiten de invloed van de Geest van de Heer plaatsen. We kunnen ons niet voor anderen bekeren, maar we kunnen hen vergeven – door te weigeren ons te laten gijzelen door hen die ons gekwetst hebben.16
De Schriften leren ons dat er een uitweg uit deze situaties is: door onze Heiland uit te nodigen ons te helpen ons hart van steen te vervangen door een nieuw hart.17 Om dat te laten gebeuren, moeten we met onze zwakheden tot de Heer komen,18 en zijn hulp en vergeving afsmeken,19 vooral op dat gewijde moment dat we elke zondag aan het avondmaal deelnemen. Laten we ervoor kiezen Hem om hulp te vragen, en een belangrijke en moeilijke stap zetten door hen te vergeven die ons gekwetst hebben, zodat onze wonden kunnen genezen. Ik beloof u dat u dan ’s nachts opgelucht zult zijn doordat u gemoedsrust hebt bij de Heer.
In 1839, in de gevangenis in Liberty, schreef de profeet Joseph Smith een brief aan de kerkleden met profetieën die helemaal op deze omstandigheden en situaties van toepassing zijn. Hij schreef: ‘Alle tronen en heerschappijen, prinsdommen en machten, zullen worden geopenbaard en verleend aan allen die kloekmoedig hebben volhard voor het evangelie van Jezus Christus.’20 Dus, lieve broeders en zusters, diegenen die de naam van de Heiland op zich nemen, op zijn beloften vertrouwen en tot het einde volharden, worden behouden21 en mogen bij God wonen in een staat van nimmer eindigend geluk.22
We komen allemaal weleens in moeilijke omstandigheden waardoor we ons verdrietig, hulpeloos, hopeloos en soms zelfs verzwakt voelen. Soms vragen we door die gevoelens aan de Heer: ‘Waarom gebeurt dit allemaal?’ of ‘Waarom krijg ik niet wat ik wil? Ik doe er toch alles aan om mijn kruis te dragen en de Heiland te volgen?’
Lieve vrienden, we moeten bedenken dat ons kruis opnemen ook betekent dat we nederig zijn en op God en zijn oneindige wijsheid vertrouwen. We moeten erkennen dat Hij ieder van ons en onze behoeften kent. We moeten ook accepteren dat de Heer een andere timing heeft dan wij. Soms bidden we om een zegen en vinden dat de Heer die binnen een bepaalde tijd moet geven. Onze trouw aan Hem mag niet voorwaardelijk worden door Hem een deadline op te leggen om onze verlangens te vervullen. Als we dat doen, lijken we op de sceptische Nephieten vanouds, die hun broeders en zusters bespotten door te zeggen dat de tijd voor de vervulling van de woorden van Samuel de Lamaniet verstreken was, waardoor zij de gelovigen in verwarring brachten.23 We moeten de Heer genoeg vertrouwen om stil te zijn en te weten dat Hij God is, dat Hij alles weet, en dat Hij zich bewust is van ieder van ons.24
Ik had onlangs de gelegenheid om een zuster te bezoeken die weduwe is, Franca Calamassi. Zij lijdt aan een slopende ziekte. Zuster Calamassi was het eerste lid van haar familie dat lid werd van de herstelde Kerk van Jezus Christus. Hoewel haar man zich nooit heeft laten dopen, vond hij het goed om de zendelingen te ontvangen en ging hij vaak naar de kerk. Ondanks deze omstandigheden bleef zuster Calamassi getrouw en bracht zij haar vier kinderen in het evangelie van Jezus Christus groot. Een jaar na het overlijden van haar man nam zuster Calamassi haar kinderen mee naar de tempel. Daar namen ze deel aan heilige verordeningen en werden ze als gezin verzegeld. De beloften in samenhang met deze verordeningen gaven haar veel hoop, vreugde en geluk waardoor zij door kon gaan met haar leven.
Toen de eerste symptomen van haar ziekte zich aandienden, gaf haar bisschop haar een zegen. Ze zei haar bisschop toen dat ze klaar was om de wil van de Heer te aanvaarden. Daarmee toonde ze haar geloof om te worden genezen, maar ook haar geloof om haar ziekte tot het einde toe te dragen.
Toen ik tijdens mijn bezoek zuster Calamassi’s hand vasthield en haar aankeek, straalde ze iets engelachtigs uit – een weerspiegeling van haar vertrouwen in Gods plan en haar volmaakt stralende hoop op de liefde van de Vader en zijn plan voor haar.25 Ik voelde haar sterke vastbeslotenheid om in haar geloof tot het einde te volharden door haar kruis op te nemen, ondanks haar moeilijke omstandigheden. Hoe deze zuster leeft, is een getuigenis van Christus, een uitdrukking van haar geloof en toewijding aan Hem.
Broeders en zusters, ik wil tot u getuigen dat als we ons kruis willen opnemen en de Heiland volgen, we zijn voorbeeld moeten volgen en moeten proberen zoals Hij te worden.26 We moeten de omstandigheden in ons leven geduldig onder ogen zien, de begeerten van de natuurlijke mens afwijzen en verachten, en op de Heer wachten. De psalmist schreef:
‘Wacht op de Heere, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken; ja, wacht op de Heere.’27
‘Hij is onze hulp en ons schild.’28
Ik getuig tot u dat door in de voetstappen van onze Meester te treden en te wachten op Hem die de ultieme genezer is, wij rust in onze ziel ontvangen en onze lasten zacht en licht gemaakt worden.29 Daarvan getuig ik in de heilige naam van Jezus Christus. Amen.