Voor de eeuwigheid kiezen

Evita Alabodi

Ik wist dat ik nu moest kiezen of ik me aan mijn waarden zou houden.

Toen ik hoorde dat ik een beurs had gewonnen om aan de culturele uitwisseling met Argentinië mee te doen, waar ik altijd van had gedroomd, had ik niet gedacht dat het zo’n grote verandering teweeg zou brengen.

Ik kwam in Rosario (Argentinië) aan en woonde daar bij een gezin dat lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen was. En zo begon een jaar van geestelijke avonturen, waarin ik met zendelingen praatte en naar het seminarie en instituut ging. Ik wilde alles weten, en voelde dat ik veel aan het evangelie had.

In korte tijd kreeg ik een sterk getuigenis van beginselen als geloof, liefde, geduld, naastenliefde, vertrouwen en gehoorzaamheid aan de geboden van de Heer, die Hij ons heeft gegeven om ons voor pijn te behoeden.

Hij wil niet dat we zomaar pijn lijden. Hij houdt heel veel van ons en wil dat erg graag tonen. Maar soms keren we ons van Hem af door onze eigen keuzes. Dan staan we er alleen voor en moeten wij de eerste stap zetten om weer gemoedsrust te krijgen. Dat zou ik zelf ondervinden.

Na maanden van studie, gesprekken met de zendelingen en lessen ondervond ik een van de pijnlijkste vormen van tegenspoed – tegenspoed die je met gevoelens uit het verleden confronteert, je verleidt om in het heden verkeerde beslissingen te nemen, en probeert de toekomst te ruïneren waarvan je altijd hebt gedroomd. Ik ontdekte dat tegenspoed soms (of vaak) uit een onverwachte hoek komt.

Ik dacht tot op dat moment dat deugdzaamheid in woord en daad een onderdeel van mijn karakter was. Ik wist dat de dingen die ik ging doen niet goed waren, dat mensen die ik vertrouwde verkeerde beslissingen namen, en dat ik eigenlijk al afstand van mijn hemelse Vader had genomen. Ik wist dat ik nu moest kiezen of ik zou volharden in de boosheid of me aan mijn waarden houden. Dus ik moest die innerlijke kracht vinden om mezelf te overtuigen mijn dromen niet zomaar te ruïneren. Ik mocht mijn hoop op een eeuwig gezin en een liefhebbende echtgenoot niet verpesten. Er was in mijn leven iets fout gegaan, en ik wist dat het moest veranderen.

Dat gevoel, het prille getuigenis in mijn hart en ware engelen die me voortdurend bijstonden, brachten me weer op het rechte pad en sterkten me zodat ik me op tijd weer tot de Heer wendde. Ik weet dat Hij er altijd was en mij zegende in mijn pogingen om naar zijn stem te luisteren en eeuwige zegeningen waardig te blijven.

Als ik aan die tijd terugdenk, denk ik aan de moed om niet op te geven, de moed om mijn waarden trouw te blijven, en het geloof dat ik had, en nog steeds heb.

Hoewel mijn bekering die volgde een pijnlijke periode was, een waarin ik verkeerde gevoelens en momenten erkende, en ik me heel nederig voelde, ben ik er eeuwig dankbaar voor. Ik ben dankbaar dat ik uiteindelijk voelde dat mijn hemelse Vader mij had vergeven, dat Hij mij nog steeds liefheeft, en dat Hij altijd van me zal houden.

Het allermoeilijkste was mezelf leren vergeven. Ik weet nog dat ik me innerlijk en uiterlijk verachtelijk en lelijk vond. Maar mijn Heiland was voortdurend bij me en gaf me kracht en inspiratie. Hij bracht de juiste mensen op mijn pad en hielp me om nog meer over de kerk te weten te komen toen ik naar België was teruggekeerd. Ze hielden van me om wie ik ben, en hielpen me om mezelf weer lief te hebben en te beseffen dat ik deze pijnlijke ervaring niet de rest van mijn leven met me mee hoefde te dragen. Ik zag in dat ik kon kiezen en dat ik de kracht van mijn getuigenis kon voelen door me aan mijn waarden te houden. Nu besef ik dat ik veel mensen kan helpen omdat ik mijn getuigenis door deze ervaring heb versterkt.

Wees niet bang. Geef het niet op en verdedig je waarden altijd. Houd altijd in gedachten hoe mooi het is dat we onze liefde voor de Heiland kunnen uiten, en dat we op het fundament van zijn reine liefde een relatie en een gezin kunnen stichten. Kies je ervoor om onze hemelse Vader in alles gehoorzaam te zijn, dan zul je vroeg of laat zegeningen ontvangen. Maak je geen zorgen als je ze nu niet ziet. Vertrouw erop dat je de hand van de Heer elke dag een beetje meer zult zien. Dan breekt de lente aan in je hart en ontluiken de bloemen.

Ik heb me op 16 maart 2019 in mijn wijk in België laten dopen. Ik ben zo blij dat ik deze eerste stap op weg naar de eeuwigheid heb gezet. Natuurlijk zal ik onderweg moeilijkheden ondervinden – die ondervinden we allemaal – maar met mijn getuigenis in mijn hart sta ik paraat om ze het hoofd te bieden, want ik weet Wie ik moet kiezen.