Word je gehinderd door je verleden?

Jeff Bates

De Heiland heeft de prijs al betaald. Pak zijn hand vast en ga door met je leven.

Een tijdje geleden nodigde de bisschop onze wijk uit om na te denken over een zwakheid of zonde. Het was de bedoeling dat we die figuurlijk op de avondmaalstafel zouden achterlaten, zodat Jezus Christus die kon wegnemen. Tijdens mijn hele jongvolwassen leven draag ik al zonden met me mee. Ik heb geprobeerd deze te overwinnen, maar bidden en wilskracht bleken niet genoeg. Hoewel ik in de loop der jaren ben gegroeid, moest ik deze zonden overwinnen om vooruitgang te kunnen blijven maken.

De zondag na de uitdaging van de bisschop besloot ik dat ik één van mijn zonden zou achterlaten op de avondmaalstafel, een fysiek symbool van de Heiland en zijn zoenoffer. Terwijl ik me voorbereidde op het avondmaal, herinnerde ik me dat het laken op de tafel zijn lijkwade voorstelt, en dat het brood en water zijn lichaam en bloed voorstellen.

Oprecht en doelbewust hernieuwde ik mijn doopverbonden. In mijn hart bad ik om de hulp van onze hemelse Vader, en beloofde deze zonde na te laten. Daarna gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht: mijn verlangen om te zondigen verdween volledig. Ik probeerde het nog een aantal keer, en hetzelfde gebeurde met andere zonden. Was het te mooi om waar te zijn?

Mijn wil in overeenstemming brengen met de zijne

De week daarop wist ik welke zonde ik op de avondmaalstafel wilde achterlaten, maar ik was niet klaar om deze op te geven. Nu begrijp ik dat ik er niet met heel mijn hart achter stond. Ik was niet oprecht genoeg in mijn belofte om te veranderen. Maar ik begreep dat de zonde onze hemelse Vader veel pijn deed. Ik moest mijn wil in overeenstemming brengen met de zijne en Hem het middelpunt van mijn leven maken om mezelf te bevrijden. Dus ik deed mijn best om dat te bereiken.

Ik ging iedere verleiding die tot deze zonde kon leiden uit de weg. Ik benaderde mijn dagelijkse Schriftstudie anders, stond bewust bij teksten stil en paste ze toe op mijn leven. De nadruk lag daarbij op mijn oprechte toezegging om te veranderen, en ik probeerde iedere dag om de wil van de Heer boven de mijne te stellen. Ik zette Hem voorop, want ik wist dat ik deze zonde niet achter me kon laten zonder de kracht van de verzoening van de Heiland. Door steeds eerst aan Hem te denken kon ik deze zonde op de avondmaalstafel achterlaten. Eindelijk was ik bevrijd van iets wat me jarenlang had gehinderd.

Tijdens dit proces kwam ik dichter bij mijn hemelse Vader en mijn Heiland. Ik stelde me voor dat ze daarboven al die tijd met geduld en liefde naar me hadden gekeken, omdat ze wisten dat ik uiteindelijk de zonden die mijn geestelijke vooruitgang belemmerden zou overwinnen. Als ik klaar zou zijn om mijn zonden op te geven, zou Jezus Christus er zijn om me naar een hoger niveau te tillen. Hij zou me bij de hand nemen en me vergiffenis en kracht schenken. Hij had de weg naar mijn bevrijding van mijn zonden al voor me bereid door zijn verzoening. Hij heeft de prijs betaald voor mijn zwakheden, fouten en zonden. Ik hoefde Hem alleen maar te vertrouwen.

Je kunt verder

In deze periode las ik de woorden van ouderling Richard G. Scott (1928–2015) van het Quorum der Twaalf Apostelen, en zij gaven me het duwtje dat ik nodig had: ‘Maak je geen zorgen als je je leven niet op orde hebt, en je je ongemakkelijk en onwaardig voelt. Hij weet dat allemaal al. Hij wacht tot je nederig knielt en de eerste stappen zet. Bid om kracht. […] Bid dat de liefde van de Heiland je hart zal vullen.’¹

Toen we de daaropvolgende week ‘’k Sta spraak’loos’ zongen (mijn favoriete lofzang), bleek de tekst woord voor woord van toepassing. Ik stond sprakeloos, en was diep onder de indruk omdat de dingen waarmee ik meer dan tien jaar had geworsteld waren weggenomen. Ik was diep onder de indruk, omdat ik weer verder kon dankzij de kracht van de verzoening van de Heiland. Omdat Hij alle zonden wegneemt en alle wonden heelt, zonder een spoor achter te laten. Omdat ik me niet hoefde te laten hinderen door mijn verleden.

Ik moet nog heel veel leren en overwinnen, maar er zit een stijgende lijn in mijn leven. Ik ervaar meer vreugde en gemoedsrust. Ik uit meer dankbaarheid. Ik versterk mijn getuigenis van onze hemelse Vader en de Heiland en kom dichter tot Hen. Iedere dag dat ik ervoor kies om het opnieuw te proberen, kom ik één stap dichter bij de persoon van wie Zij weten dat ik hem kan worden.