នាំមកនូវក្រុងស៊ីយ៉ូន
ដោយអែលឌើរ ហ្គើរីត ដបុលយូ ហ្គង
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
នៅពេលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយបានប្រទានពរដោយដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញ នោះយើងត្រូវបានហៅឲ្យពង្រឹងសាសនាចក្រ និងស្ថាបនាស៊ីយ៉ូន ។
រូបភាពផែនទីពីហ្គេតធីរូបភាព
នៅទូទាំងប្រវត្តិសាស្រ្ត រាស្រ្តព្រះអម្ចាស់បានស្វែងរកដើម្បីនាំមកនូវសង្គមដំណឹងល្អមួយដែលទ្រង់អាចគង់នៅ ។ ដើម្បីក្លាយជាសហគមន៍របស់ពួកបរិសុទ្ធបែបនេះបាន យើងត្រូវតែរៀនធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធ និងបង្រួបបង្រួមដួងចិត្ត និងគំនិតរបស់យើង ដោះស្រាយបញ្ហាដោយយុត្តិធម៌ គ្មានការប្រកួតប្រជែង និងការឈ្លោះប្រកែក និងស្រឡាញ់សេចក្តីសុចរិតដោយគ្មានអ្នកក្រក្នុងចំណោមយើងឡើយ ( សូមមើល ម៉ូសេ ៧:១៨ ) ។
ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីចន និងម៉ារៀ លីនហ្វដ ចូលជាសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅ ហ្គ្រេវីលី ប្រទេសអង់គ្លេស ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ ចន បានក្លាយជាប្រធានសាខាប្រចាំមូលដ្ឋាន ។ ទោះយ៉ាងណាសាច់ញាតិ និងមិត្តភក្តិមិនបានចែកចាយអំណរដែល លីនហ្វដ បានរកឃើញនៅក្នុងការស្តារឡើងវិញទេ ។ ប្រសិនបើពួកគេមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូល ចន ឲ្យបោះបង់ចោលសាសនាថ្មីរបស់គាត់ទេ នោះពួកគេនឹង « ធ្វើឲ្យគាត់អត់ឃ្លាន » ដោយការមិនជួយជ្រោមជ្រែងជំនួញធ្វើស្បែកជើងរបស់គាត់ឡើយ ។
នៅឆ្នាំ ១៨៥៦ មូលនិធិអន្ដោប្រវេសន៍អចិន្ត្រៃយ៍បានជួយដល់ ចន និងម៉ារៀ ធ្វើចំណាកស្រុកទៅកាន់ជ្រលងភ្នំសលត៍ លេក ។ ពួកគាត់បានជិះទូកទៅរដ្ឋនូវ យ៉ោក ជាមួយកូនប្រុសបីនាក់របស់ពួកគាត់ ។ ចាប់ពីទីនោះពួកគាត់បានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុង អាយអូវ៉ា រដ្ឋអាយអូវ៉ា ដែលពួកគាត់បានចេញដំណើរនៅខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៥៦ ជាមួយក្រុមរទេះរុញ ជេម ជី វីលី ។
នៅព្រឹកថ្ងៃទី ២១ ខែតុលា នៅក្បែរមាត់ទន្លេស្វីតវ៉តធើរ រដ្ឋវាយអូមីង ចន បាននិយាយបណ្តាំចុងក្រោយរបស់គាត់ ។
គាត់បានប្រាប់ម៉ារៀ នៅពេលនាងបានសួរគាត់ក្រែងគាត់មានចិត្តព្រួយបារម្ភដែលពួកគាត់ត្រូវចាកចេញពីប្រទេសអង់គ្លេសថា « បងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងបានមក ។ បងនឹងមិនមានជីវិតរស់រហូតដល់យើងទៅដល់សលត៍ លេក នោះទេ ប៉ុន្តែអូន និងកូនៗនឹងមានជីវិតរស់ទៅដល់សលត៍ លេក ហើយបងមិនសោកស្តាយឡើយនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងបានឆ្លងកាត់ ប្រសិនបើកូនៗរបស់យើងអាចធំឡើង ហើយមានក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនៅក្នុងស៊ីយ៉ូននោះ » ។១
តើស៊ីយ៉ូនជាអ្វីទៅ ?
វាគឺជាប្រធានបទមួយចំនួនក្រៅពីការប្រសូតរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានបំផុសគំនិតដល់ពួកព្យាការី និងពួកបរិសុទ្ធកាលពីបុរាណ និងសម័យទំនើប ឲ្យប្រមូលផ្តុំវង្សអ៊ីស្រាអែល និងការស្ថាបនាស៊ីយ៉ូននៅថ្ងៃចុងក្រោយក្នុងការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។២
ហេតុអ្វីស៊ីយ៉ូនមានសារៈសំខាន់ចំពោះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ—តាំងពីគ្រានោះ និងរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលមានរាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អរ ម៉ាក់ខនឃី ( ឆ្នាំ ១៩១៥–៨៥ ) នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានប្រកាសថា « ចាប់តាំងពីសម័យរបស់លោកអ័ដាមមកដល់បច្ចុប្បន្ន—នៅពេលណាដែលព្រះអម្ចាស់មានរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ នៅពេលណាដែលមានអស់អ្នកដែលបានស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយកាន់តាមបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ នៅពេលណាដែលមានពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បានបម្រើដល់ទ្រង់ដោយចិត្តស្មោះត្រង់—នោះហើយជាស៊ីយ៉ូន » ។៣
បទគម្ពីរនេះពិពណ៌នាពីសង្គមស៊ីយ៉ូនមួយ ។ ហេណុក ជាព្យាការីដែលមានសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យនៅសម័យរបស់ណូអេ « បានសង់ទីក្រុងមួយដែលបានហៅថា ទីក្រុងនៃបរិសុទ្ធភាព គឺក្រុងស៊ីយ៉ូន » ( ម៉ូសេ ៧:១៩ ) ។ ព្រះអម្ចាស់បានគង់នៅទីនោះជាមួយរាស្រ្តទ្រង់ បានប្រទានពរដល់ពួកគេ និងទឹកដីរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ម៉ូសេ ៧:១៦–១៨ ) ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ហេណុកថា « មើលចុះ យើងជាព្រះ មនុស្សនៃបរិសុទ្ធភាព គឺជាព្រះនាមរបស់យើង មនុស្សនៃដំបូន្មាន គឺជាព្រះនាមរបស់យើង » ( ម៉ូសេ ៧:៣៥ ) ។
គោលបំណងចង់ឲ្យមានទីក្រុងស៊ីយ៉ូនគឺត្រូវបង្កើតទីនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលមានសាមគ្គីភាព ដែលស្ថាបនាឡើងនៅលើគោលការណ៍សេឡេស្ទាលនៃស្ថានសួគ៌ ដែលរាស្រ្តរបស់ព្រះអាចដើរជាមួយទ្រង់ ហើយព្រះអាចគង់នៅ ។
ព្រះគម្ពីរមរមនបានថ្លែងបន្ទាល់ថា ក្រោយពីព្រះអង្គសង្រ្គោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានទៅមើលពិភពលោកថ្មី « នោះប្រជាជនទាំងអស់ បានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ គឺនៅលើផ្ទៃផែនដីទាំងអស់ ។ …
ហើយពួកគេមានរបស់របរទាំងអស់រួមគ្នាទូទៅនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហេតុដូច្នោះហើយ គ្មានអ្នកមាន ឬអ្នកក្រ គ្មានអ្នកបម្រើគេ ឬអ្នកសេរីឡើយ តែពួកគេទាំងអស់ត្រូវបានធ្វើឲ្យមានសេរីភាព ហើយជាអ្នកទទួលអំណោយទានខាងឯស្ថានសួគ៌ ។ …
ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា គ្មានការទាស់ទែងគ្នានៅក្នុងដែនដីឡើយ ដោយព្រោះមកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ដែលបានស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស » ( នីហ្វៃទី ៤ ១:២, ៣, ១៥ ) ។
ប្រដាប់ដោយភាពសុចរិត និងព្រះចេស្តា
នៅសម័យរបស់ហេណុក គឺជាសម័យនៃសង្រ្គាម បង្ហូរឈាម ភ័យខ្លាច សេចក្តីងងឹត និងស្អប់ខ្ពើម—នៅពេល « អំណាចនៃអារក្សសាតាំងមាននៅពាសពេញលើផ្ទៃផែនដី » ( ម៉ូសេ ៧:២៤; សូមមើលផងដែរ ខទី ១៦, ១៧, ៣៣ ) ។ ប៉ុន្តែ ហេណុកមានសេចក្តីស្មោះត្រង់ ហើយព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់គាត់ឲ្យប្រែចិត្ត ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ហេណុកដូចគ្នានោះ « មានសេចក្តីវេទនាដ៏ធំ » ( ម៉ូសេ ៧:៦១ ) នឹងកើតមានពីមុនការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។ « ដរាបណាយើងមានព្រះជន្មរស់នៅ នោះយើងក៏នឹងយាងមក នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់គឺនៅថ្ងៃនៃអំពើទុច្ចរិត និងការសងសឹក ដើម្បីបំពេញសម្បថដែលយើងបានធ្វើដល់អ្នកអំពីកូនចៅណូអេ » ( ម៉ូសេ ៧:៦០ ) ។
នៅសម័យរបស់យើង ប្រធានរ័សុល អិម ណិលសុន ទើបមានប្រសាសន៍ក្នុងពេលថ្មីៗនេះថា « ខ្ញុំមើលឃើញជំងឺរាតត្បាតបច្ចុប្បន្ន [ កូវីដ-១៩ ] ថាជាជំងឺមួយក្នុងចំណោមជំងឺដែលញាំញីពិភពលោកយើង រួមមានការស្អប់ខ្ពើម ចលាចលក្នុងសង្គម ការរើសអើងជាតិសាសន៍ អំពើហឹង្សា ភាពមិនស្មោះត្រង់ និងការខ្វះសុជីវធម៌ » ។៤ ប៉ុន្តែយើងមានការធានារបស់ព្យាការី ។ ប្រធាន ណិលសុន បានថ្លែង ៖
« យើងរស់នៅក្នុងជំនាន់នោះ ដែល ‹ ពួកដូនតារបស់យើងបានទន្ទឹងចាំដោយអន្ទះសា › ។ [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:២៧ ] ។ យើងធ្វើជា សាក្សីផ្ទាល់ភ្នែកអំពីអ្វីដែលព្យាការីនីហ្វៃបានមើលឃើញ តែនៅក្នុងការនិមិត្តថា ‹ ព្រះចេស្ដានៃកូនចៀមនៃព្រះ › បានយាងចុះមក ‹ សណ្ឋិតលើពួកបរិសុទ្ធក្នុងសាសនាចក្រនៃកូនចៀម ហើយលើរាស្ត្រដែលនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះអម្ចាស់ដែលបានខ្ចាត់ខ្ចាយពាសពេញលើផ្ទៃផែនដី ហើយពួកគេប្រដាប់អាវុធដោយសេចក្ដីសុចរិត និងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះដោយសិរីល្អដ៏អស្ចារ្យ › ។[ នីហ្វៃទី១ ១៤:១៤ ] ។
« បងប្អូនប្រុសស្រី របស់ខ្ញុំ បងប្អូនគឺនៅក្នុងចំណោមបុរស ស្ត្រី និងកុមារទាំងឡាយដែលនីហ្វៃបានមើលឃើញនោះ » ។៥
ការអញ្ជើញឲ្យប្រមូលផ្ដុំ និងផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សនៅផ្នែកសងខាងនៃវាំងនន ស្ថាបនាក្រុងស៊ីយ៉ូន ហើយរៀបចំពិភពលោកនេះសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។ ប្រធាន ណិលសុន បន្តថ្លែងថា « ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ដែលធ្លាប់រស់នៅលើផែនដីនេះ ពួកយើង គឺជាមនុស្សដែលបានចូលរួមនៅក្នុងព្រឹត្តការណ៍នៃការប្រមូលផ្ដុំដ៏អស្ចារ្យចុងក្រោយនេះ » ។៦
តើយើងអាចទៅដល់ទីនោះយ៉ាងដូចម្តេច ?
នៅពេលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយបានប្រទានពរដោយដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញ នោះយើង « ត្រូវបានហៅដើម្បីឲ្យធ្វើការងារនៅក្នុងចម្ការទំពាំងបាយជូរ [ របស់ព្រះអម្ចាស់ ] និងដើម្បីស្ថាបនាសាសនាចក្រ [ របស់ទ្រង់ ] ហើយដើម្បីនាំក្រុងស៊ីយ៉ូនចេញមក » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៣៩:១៣ ) ។ កិច្ចការនោះតម្រូវឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ សាមគ្គីភាព សេចក្តីជំនឿ ការបម្រើ ការពលិកម្ម និងការគោរពប្រតិបត្តិ ។
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍ថា « ពេលមនុស្សស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយខិតខំដូចជាទ្រង់ដោយសុចរិតភាព នោះជម្លោះ និងការទាស់ទែងគ្នាពុំសូវកើតមាននៅក្នុងសង្គមឡើយ ។ ប៉ុន្តែកាន់តែមានសាមគ្គីភាពវិញ » ។ លោកបានបន្ថែមថា « សាមគ្គីភាព ក៏ … មានន័យទូលំទូលាយផងដែរ ប៉ុន្ដែវាជាគំរូយ៉ាងជាក់ច្បាស់នៃបទបញ្ញតិ្តទីមួយ និងទីពីរ ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់មនុស្សជាតិរបស់យើង ។ វាបង្ហាញពីរាស្ដ្រនៃក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលមានចិត្តគំនិត ‹ ចងក្រងរួមគ្នាដោយសាមគ្គីភាព › [ ម៉ូសាយ ១៨:២១ ] » ។៧
ជាមួយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសាមគ្គីភាពនោះ យើងអនុវត្តសេចក្តីជំនឿដើម្បីទាញយកដង្វាយធួនរបស់ ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលអាចកែប្រែយើងកាលដែលយើងបន្សុទ្ធដួងចិត្តរបស់យើង ហើយរស់នៅតាម ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៣: ១៩ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៩៧:២១ ) ។ យើងប្រមូលផ្តុំជនដែលស្ម័គ្រចិត្តមករកព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្តីសុចរិត ។ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ និងគោលការណ៍សេឡេស្ទាល នោះយើងអញ្ជើញអំណាចនៃព្រះមកក្នុងជីវិតយើង ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៥:៥ ) ។ បានញែកចេញដោយសេចក្ដីសញ្ញាដែលជារបស់ព្រះ និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក យើងស្ថាបនាស៊ីយ៉ូន ហើយរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ។
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី. អាវរិង ជាទីប្រឹក្សាទីពីរនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានមានប្រសាសន៍ថា « សេចក្ដីសប្បុរសគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ហើយវាគឺជាសេចក្តីជំនឿទៅលើទ្រង់ ហើយឥទ្ធិពលពេញលេញនៃដង្វាយធួនដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យបងប្អូន និងអស់អ្នកដែលបងប្អូនស្រឡាញ់បម្រើបានស័ក្ដិសម ដ្បិតវាជាអំណោយទានដ៏វិសេស ដើម្បីរស់នៅក្នុងសង្គមនៃស៊ីយ៉ូនដែលបានទន្ទឹងចាំជាយូរ និងដែលបានសន្យានោះ » ។៨
ការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃដែលនឹងមកដល់
ព្យាការីសម័យទំនើបបង្រៀនថាការមករកព្រះអង្គសង្រ្គោះគឺជាបញ្ហានៃការតាំងចិត្តរបស់បុគ្គល មិនមែនលើទីតាំងនោះទេ ។
ប្រធាន ណិលសុន បានពន្យល់ថា « សាសនាចក្រនៅសម័យដើម ការប្រែចិត្តជឿជាញឹកញាប់មានន័យថាជាការធ្វើចំណាកស្រុកផងដែរ ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ការប្រមូលផ្ដុំធ្វើឡើងនៅក្នុងប្រទេសនីមួយៗ ។ ព្រះអម្ចាស់បានចេញព្រះរាជក្រឹត្យឲ្យស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូននៅក្នុងតំបន់នីមួយៗដែលទ្រង់បានប្រទានកំណើត និងជាតិសាសន៍ដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ » ។៩
នៅពេលយើងក្រសោបយកបញ្ហាប្រឈម និងពរជ័យនៃការស្ថាបនាក្រុងស៊ីយ៉ូនក្នុងគ្រួសារ សាខា វួដ ស្តេក និងសហគមន៍ នោះយើងគិតដូចជា ចន និងម៉ារៀ លីនហ្វដ គឺឆ្ពោះទៅរកថ្ងៃដែលកូនៗ និងចៅៗរបស់យើង « អាចធំឡើង និងចិញ្ចឹមគ្រួសារនៅក្នុងស៊ីយ៉ូន » នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍ គ្រប់ពូជអំបូរ និងគ្រប់ភាសា ។
កាលណាយើងស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ និងសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់ជាមុន យើងអធិស្ឋានសូម « ឲ្យនគររបស់ទ្រង់អាចបានចេញទៅលើផែនដី ប្រយោជន៍ឲ្យបណ្ដាជននៅលើទីនោះអាចបានទទួលនគររបស់ទ្រង់ផង ហើយចូរប្រុងប្រៀបជាស្រេច រង់ចាំឲ្យថ្ងៃនោះមកដល់ក្នុងកាលកូនមនុស្សនឹងចុះមកពីស្ថានសួគ៌បំពាក់ដោយសិរីល្អរបស់ទ្រង់ក្នុងភាពភ្លឺថ្លា ដើម្បីទៅជួបនគរព្រះដែលតាំងនៅលើផែនដី » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥:៥ ) ។