Dienen in de kerk
Hoe kunnen wij u helpen?
De auteur woont in Utah (VS).
Als jonge zendeling zag ik dienstbetoon als iets wat je plant en niet iets wat je spontaan aanbiedt.
Illustratie, Kathleen Peterson
Ik wilde voor mijn kinderen eens een gezinsavondles geven over de dagelijkse ongemakken en uitdagingen van zendingswerk. Ik bladerde door mijn zendingsdagboek en stuitte op een samenvatting van een tamelijk normale dag.
Mijn collega en ik gingen eerst bij Maria langs, die kleren aan het wassen was. ‘Kunnen jullie later vanochtend terugkomen?’ vroeg ze.
We zochten een andere onderzoeker op, maar hij sliep nog. Toen we om 11.30 uur weer bij Maria langsgingen, was ze nog steeds met de was bezig.
Later die dag, om 15.00 uur, hadden we een afspraak met een andere onderzoeker. Toen we aankwamen, was hij vet aan het maken.
‘Ik heb het nu erg druk’, zei hij. ‘Kunnen jullie later terugkomen?’
We gingen weer bij Maria langs, maar nu was ze bezig met afwassen. Toen gingen we naar Junior, nog een onderzoeker. Hij was aan het koken.
‘Morgen misschien?’ stelde hij voor.
Ik schreef in mijn dagboek: ‘We proberen echt goed te plannen, we doen ons best om onze afspraken na te komen en hebben zelfs een plan B en C achter de hand. We bidden om inspiratie. Er moet een praktischer manier zijn om mensen te helpen.’
Toen ik die ervaringen met meer volwassen ogen teruglas, moest ik grinniken. De voorgenomen les over veerkracht bij teleurstellingen die ik mijn kinderen wilde overbrengen, leek nu minder belangrijk dan de les die ik zojuist had geleerd.
Mijn vertwijfelde smeekbede van dertig jaar geleden werkte nu op mijn lachspieren. Het antwoord op mijn vertwijfeling lag juist precies in mijn smeekbede. Ik dacht aan mijn jongere ik terug: ouderling Jackson, had je mensen niet kunnen proberen te helpen toen ze je hulp juist goed konden gebruiken?
Als mijn collega en ik Maria vandaag met een berg was en afwas aantroffen, zouden we zeggen: ‘Hoe kunnen wij u helpen?’
Als we vandaag een afspraak hadden met de man die bezig was vet te maken, zouden we uitroepen: ‘Kunt u ons dat leren? We willen u graag helpen!’
Als we Junior vandaag met koken bezig zagen, zouden we zeggen: ‘We helpen graag een handje mee! Wat kunnen we doen?’
Als jonge zendeling zag ik dienstbetoon als iets wat je plant en niet iets wat je spontaan aanbiedt. Ik probeer mensen tegenwoordig iets over de liefde van Jezus Christus te leren door ze zijn liefde te tonen.