‘Verdergaan na mijn tweede scheiding’, Liahona, april 2022.
Verdergaan na mijn tweede scheiding
In een periode waarin ik niet wist waar ik moest beginnen, hield een eenvoudig advies me op de been.
Afbeelding, Getty Images
Ik lag in het donker onder een stapel dekens in de logeerkamer in het huis van mijn ouders. Ik had geen tijdsbesef meer, dus ik wist niet of het middag of nacht was. Al mijn bezittingen zaten in verhuisdozen die slordig naast mijn bed opgestapeld stonden. Voor de tweede keer in vier jaar ging ik scheiden, en het viel me heel erg zwaar.
Ten einde raad
Het einde van mijn tweede huwelijk was een vreselijke periode, gevuld met angst, onzekerheid en overnachtingen in hotels. Ik was ten einde raad. Ik was niet in staat om iets te doen, behalve in bed liggen en proberen mijn gevoelens uit te schakelen.
Ik had vaker moeilijke tijden meegemaakt, maar deze keer was het anders. Ik wilde niet naar de kerk gaan of in de Schriften lezen. Ik wilde mijn bed niet eens uit. Bidden kostte me zelfs te veel moeite. Ik lag in bed en bad dat ik het verlangen mocht hebben om te bidden. Dat was alles wat ik kon opbrengen. Ik was overduidelijk de wanhoop nabij.
Mijn familie en andere dierbaren wilden me helpen, maar ze wisten gewoon niet hoe. Ze probeerden me op te vrolijken, ze brachten eten langs en verzekerden me ervan dat alles goed zou komen. Maar daar was ik nog niet klaar voor. Het was vrijwel onmogelijk om hulp te bieden, want ik wist zelf niet eens wat ik nodig had. Het is een ding om je overweldigd te voelen, wanneer je weet wat je moet doen om je obstakels te overwinnen. Maar voor mij was het anders, omdat ik niet eens wist waar ik moest beginnen.
Mijn eerste scheiding was een grote klap voor me geweest en het had een heel jaar geduurd voordat ik er weer bovenop was. Maar ik had mezelf toen weer bij elkaar weten te rapen en kon uiteindelijk weer functioneren. Deze keer was dat niet het geval. Ik had er de kracht niet meer voor. Deze keer was ik mentaal, emotioneel en lichamelijk volledig uitgeput.
Opeens schoot een herinnering van jaren terug me te binnen.
‘Kies gewoon één ding uit’
In mijn tienerjaren had ik de kerk verlaten, omdat ik er niet in geloofde. Ik geloofde zelfs niet meer in God. Als twintiger had ik een bekeringservaring en wist ik dat de kerk waar was. Ik weet nog hoe enthousiast ik was toen ik wist dat het evangelie waar was. Dat enthousiasme was slechts van korte duur toen ik besefte dat ik mijn hele leven moest omgooien. Hoe verander je zowat elk aspect van je leven om de persoon te worden die je zou moeten zijn?
Die dag belde ik mijn opa. Ik wist dat ik op zijn advies kon vertrouwen. Hij luisterde naar mijn zorgen over alles wat ik moest gaan veranderen en dat ik niet wist hoe ik dat moest aanpakken. Toen zei hij: ‘Kies gewoon één ding uit. Kies iets uit, werk daaraan en kies iets anders uit wanneer je er klaar voor bent. Meer hoef je niet te doen.’
Ik weet niet wat ik had verwacht, maar dit in ieder geval niet. Ik moest zoveel aan mezelf verbeteren, en het voelde bij lange na niet genoeg om maar één ding tegelijk te veranderen. Maar om de een of andere reden besloot ik zijn advies op te volgen. Ik moest toen zoveel veranderen om naar de kerk terug te keren, dus wat moest ik als eerste veranderen? Ik voelde me overstelpt door het lijstje dat we allemaal kennen (naar de kerk gaan, in de Schriften lezen, bidden, tiende betalen, roepingen uitoefenen enzovoort).
Ik wist dat veel dingen moeilijk te veranderen zouden zijn en ik voelde me nog niet sterk genoeg om daarmee aan de slag te gaan. Dus besloot ik iets kleins maar belangrijks uit te kiezen. Het zou de juiste koers inzetten en ik zou op dat succes kunnen voortbouwen.
Regel op regel
Toen ik jaren later na mijn tweede scheiding nog geen eenvoudig gebed kon opbrengen, bracht de Heilige Geest deze herinnering weer naar boven.
Terwijl ik roerloos in mijn dekens genesteld bleef liggen en me dat advies weer herinnerde, wist ik dat de Geest me inspiratie gaf voor mijn omstandigheden op dat moment. Misschien kon ik wel één ding doen. Het hoefde niet iets groots te zijn. Zolang het maar íets was. De eerste stap was uit bed komen. Dus dat deed ik. Na enkele minuten bevrijdde ik mezelf uit de dekens en stond ik op. Toen kroop ik weer terug in bed. Maar dat hinderde niet. Ik had gedaan wat ik had uitgekozen om te doen. Enkele dagen lang was dat mijn doel. Toen koos ik iets anders uit en ging ik van daaruit verder.
Ik zie nu in dat opa’s instructie meer was dan goed advies. In de Schriften staat: ‘Want zie, aldus zegt de Here God: Ik zal de mensenkinderen regel op regel geven, voorschrift op voorschrift, hier een weinig en daar een weinig; en gezegend zijn zij die naar mijn voorschriften luisteren en mijn raad het oor lenen, want zij zullen wijsheid leren; want hem die ontvangt, zal Ik meer geven’ (2 Nephi 28:30). Ik probeerde het uit omdat ik mijn opa vertrouwde. Het werkt omdat het een evangeliebeginsel is. We leren en groeien door onszelf beetje bij beetje te verbeteren.
Normaliter zou ik op dit punt van het verhaal moeten zeggen hoe goed mijn leven nu is. Het gaat nu inderdaad beter, maar dat is niet het enige wat ik wilde zeggen. Mijn boodschap is dat de Heer van mij verlangde dat ik met zijn hulp gewoon ieder moment mijn uiterste best deed. Hij begreep dat mijn uiterste best op sommige dagen inhield dat ik de moed moest verzamelen om uit bed te komen. Zoals ouderling Dieter F. Uchtdorf van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘God neemt u zoals u op dit moment bent en gaat met u aan de slag. Alles wat u nodig hebt, is een gewillig hart, het verlangen om te geloven en vertrouwen in de Heer.’ 1
Ik voelde me geliefd en geaccepteerd door onze hemelse Vader. Mezelf regel op regel verbeteren, is voor Hem een aannemelijk offer. Hoe onvolmaakt de inspanning ook is, het is een aannemelijke inspanning als het mijn beste inspanning is. President Gordon B. Hinckley (1910–2008) heeft gezegd: ‘Doe uw uiterste best. Dat is alles wat we van u vragen. […] De Heer verwacht niet meer van u dan dat. Doe gewoon uw uiterste best.’ 2 Ik hoefde mezelf niet van de ene dag op de andere compleet te veranderen. We maken regel op regel vooruitgang.
Of ik nu meer probeer om anderen te dienen of alleen uit bed probeer te komen: het gaat erom dat ik het probeer.
De Heer zal er voor ons zijn
Door mijn herstelproces na twee echtscheidingen en allerlei andere problemen heb ik twee belangrijke lessen geleerd. Ten eerste: de Heer houdt ervan als we ons oprecht inspannen. 3 En ten tweede: de Heer komt je tegemoet. Waar je je ook op het pad van herstel bevindt, Hij zal er op dat pad voor je zijn.
De Heiland heeft al onze pijnen en ons verdriet op Zich genomen en Hij weet daardoor wat we nodig hebben. Zelfs als wij het zelf niet weten, weet Hij het wel. Hij zal ons op weg helpen.
Ik hoor regelmatig anderen hun dankbaarheid uiten voor hun beproevingen. Ik wil dankbaar zijn voor tegenspoed. Zo ver ben ik nog niet, maar dat is het ene ding waar ik nu aan werk. En wanneer ik er klaar voor ben, kies ik iets anders uit.
De auteur woont in Utah (VS).