We zijn er voor je

Jason Campbell, Utah (VS)

De gesprekken en de liefde die me door mijn moeilijke reis naar huis sleepten, zullen me altijd bijblijven.

Ik had net een reeks kankerbehandelingen achter de rug in San Diego (Californië, VS), en ik moest een rit van bijna 1.000 km naar huis maken. Ik was moe en eenzaam, dus ik bad om hulp en leiding.

Ik was al meer dan vijftig keer wekelijks op en neer naar San Diego geweest voor behandelingen in het kankercentrum daar, maar deze reis was moeilijker vanwege de COVID-19-pandemie. Vanwege de coronamaatregelen mocht mijn vrouw niet met me mee. Ik kon ook geen vlucht nemen, omdat mijn dokters bang waren dat ik het virus zou oplopen. Als ik het virus te pakken zou krijgen, zou ik het waarschijnlijk niet overleven. Mijn enige optie was om zelf met de auto te gaan.

Mijn vrouw en mijn moeder belden me. Allebei maakten ze zich zorgen. Het zou een hele lange nacht gaan worden.

Toen mijn dienende broeder, broeder Brough, hoorde dat ik in San Diego was en op het punt stond te vertrekken, begon hij zich ook zorgen te maken. Hij belde om te kijken hoe het met me ging en organiseerde vervolgens een telefooncirkel. Hij vroeg enkele leden van ons ouderlingenquorum om mij om de beurt een uur lang te bellen. Dankzij hun telefoontjes had ik gezelschap en kon ik wakker en alert blijven.

Gedurende mijn rit van 10 uur genoot ik van het gezelschap van deze geweldige broeders. Na een telefoongesprek van een uur namen we afscheid van elkaar. Vervolgens ging mijn telefoon weer en zette ik een andere broeder op de luidspreker.

Wanneer ik een broeder bedankte, werd er vaak gereageerd met: ‘Ik ben blij dat ik kon helpen. We zijn er voor je, broeder.’

Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik denk aan de goedheid van deze geweldige broeders, die een uur van hun nacht opofferden om mij veilig thuis te krijgen. Het was inderdaad een lange nacht, maar de gesprekken en liefde van deze broeders zullen me altijd bijblijven.

We ondernemen allemaal een lange en soms moeilijke reis terug naar ons hemelse thuis. Iedereen heeft goede mensen nodig die onderweg bemoediging geven.

Ik ben dankbaar voor de gebeden, liefde en daden van dienstbetoon die we van velen hebben ontvangen tijdens mijn lange strijd met kanker. Met name ben ik dankbaar voor de broeders van mijn ouderlingenquorum die ons hebben bediend, ondersteund en begeleid (zie Mattheüs 25:35–40).