«Θα ήθελα να θυμάστε», Λιαχόνα, Σεπ 2023.
«Θα ήθελα να θυμάστε»
Μωσία 5:12
Στον καθέναν από εμάς έχουν δοθεί εξατομικευμένες υπενθυμίσεις για τον Χριστό. Κοιτάξτε τις και θυμηθείτε Τον.
Λεπτομέρεια από το Christ and the Rich Young Ruler [Ο Χριστός και ο πλούσιος νεαρός άρχων], υπό Heinrich Hofmann
Ως μέρος της θνητής εμπειρίας μας, όλοι υποκείμεθα όχι μόνο σε ένα πέπλο λήθης αλλά επίσης σε μία κατάσταση λήθης. Το πέπλο της λήθης μάς κάνει να ξεχνάμε σκηνές και αλήθειες που γνωρίσαμε στην προγήινη κατάστασή μας. Η κατάσταση της λήθης μάς οδηγεί στο να ξεχάσουμε αλήθειες και να παρεκκλίνουμε από αυτές που έχουμε μάθει ή ξαναμάθει σε αυτήν τη ζωή. Αν δεν υπερνικήσουμε την πεπτωκυία κατάσταση της λήθης, το φυσιολογικό είναι να γίνουμε «γρήγοροι στο να κάν[ουμε] ανομία αλλά αργοί στο να θυμ[όμαστε] τον Κύριο τον Θεό [μας]» (Νεφί Α΄ 17:45).
Υπενθυμίσεις για τον Χριστό
Με κάθε εντολή που δίνει, ο Θεός υπόσχεται να «προετοιμάσει για [εμάς] την οδό, ώστε να μπορέσ[ουμε] να εκπληρώσ[ουμε] αυτό που [μας] προστάζει» (Νεφί Α΄ ́3:7). Για να μπορούμε να υπακούμε στην εντολή Του να θυμόμαστε, ο Κύριος έχει προετοιμάσει υπενθυμίσεις.
Πράγματι, τα πάντα έχουν δημιουργηθεί και γίνει ώστε να δίνουν μαρτυρία και να μας υπενθυμίζουν τον Χριστό (βλ. Μωυσής 6:63· βλ., επίσης, Άλμα 30:44). Είναι σκόπιμο, για παράδειγμα, να Τον θυμόμαστε «όταν περιπλανιόμαστε μέσα στο δάσος και στα ξέφωτα του δάσους, και ακούμε τα πουλιά να τραγουδούν γλυκά μέσα στα δένδρα»1. Ακόμη και οι πέτρες μπορούν να αναφωνούν ως μαρτυρία και υπενθύμιση για τον Ιησού (βλ. Κατά Λουκάν 19:40). Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η Γη, τόσο ακουστικά όσο και οπτικά, καταθέτει υπέροχη μαρτυρία και προσφέρει εκπληκτικές υπενθυμίσεις του Δημιουργού της.
Οι φαινομενικά τυχαίες υπενθυμίσεις σε όλη τη δημιουργία ενισχύονται από τις πιο επίσημες υπενθυμίσεις που βρίσκουμε στις ιερές διατάξεις. Ο Αβιναδί δίδαξε ότι στον αρχαίο Ισραήλ δόθηκαν αυστηρές διατάξεις να τελούν, για να «τους διατηρεί στη θύμηση του Θεού και του καθήκοντός τους προς αυτόν» (Μωσία 13:30). Οι σύγχρονοι προφήτες έχουν διδάξει το ίδιο πράγμα. Ο Πρόεδρος Σπένσερ Γ. Κίμπαλ (1895-1985) δήλωσε: «Υποθέτω ότι δεν θα υπήρχε ποτέ αποστάτης, δεν θα υπήρχε ποτέ έγκλημα, αν οι άνθρωποι θυμούνταν, θυμούνταν πραγματικά, τα πράγματα για τα οποία είχαν συνάψει διαθήκες στην άκρη του νερού ή στην τράπεζα της μεταλήψεως και στον ναό»2.
Η Εξιλέωση του Χριστού είναι τόσο παγκόσμια όσο και ατομική. Το ίδιο είναι και οι υπενθυμίσεις Του. Συνεπώς, εκτός από τις ενιαίες διατάξεις που προσφέρονται σε όλους, μας δίδει ποικίλες και εξατομικευμένες υπενθυμίσεις για Εκείνον. Για παράδειγμα, ο συνηθισμένος πηλός ή η λάσπη δεν είναι πιθανόν να κάνουν πολλούς ανθρώπους να θυμούνται τον Ιησού ή να αισθάνονται μεγάλη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη για Εκείνον. Ωστόσο, ο άνδρας του οποίου η όραση αποκαταστάθηκε, όταν ο Ιησούς έχρισε τα μάτια του με πηλό, πιθανόν να θυμόταν τον Ιησού με στοργή κάθε φορά που κοίταζε πηλό – λάσπη! (Βλ. Κατά Ιωάννην 9:6-7). Ούτε είναι πιθανόν ότι ο Νεεμάν ήταν ποτέ σε θέση να βλέπει έναν ποταμό, ειδικά τον Ιορδάνη, χωρίς να σκέπτεται τον Κύριο που τον θεράπευσε εκεί (βλ. Β΄ Βασιλέων 5:1-15). Στον καθέναν από εμάς έχει δοθεί μία ή περισσότερες εξατομικευμένες υπενθυμίσεις για τον Χριστό. Κοιτάξτε τις και θυμηθείτε Τον.
Δίδοντας μαρτυρία για τον Χριστό
Τα χρονικά και οι ιστορίες είναι επιπρόσθετα πράγματα που ο Κύριος έχει κάνει ώστε να προετοιμασθούν για να μας βοηθήσουν να υπακούμε στην εντολή Του να θυμόμαστε. Οι γραφές –χρονικά των σχέσεων του Θεού με τα τέκνα Του– αναφέρουν συχνά ότι δίνουν μαρτυρία ή «καταθέτουν μαρτυρία» για Εκείνον (βλ. Προς Κορινθίους Β΄ 8:3, Ιωάννη Α΄ ́5:7, Νεφί Α΄ 10:10, 12:7, Διδαχή και Διαθήκες 109:31, 112:4).
Τα ιερά χρονικά, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών ημερολογίων, μας βοηθούν να δίδουμε μαρτυρία. Οι βαθυστόχαστες στιγμές με το Πνεύμα είναι ένα δώρο που, εκείνη τη στιγμή, πιστεύουμε ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Όμως η κατάσταση της λήθης κάνει τη ζωντάνια ακόμη και των πιο βαθυστόχαστων εμπειριών να ξεθωριάζει με τον καιρό. Μία καταχώριση ημερολογίου, μία φωτογραφία ή ένα χρονικό μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνον να θυμηθούμε βαθυστόχαστες στιγμές, αλλά επίσης να επαναφέρει τα συναισθήματα και το Πνεύμα που αισθανθήκαμε. Καμία έκπληξη, λοιπόν, που η πρώτη εντολή μετά την οργάνωση της Εκκλησίας σε αυτήν τη θεϊκή νομή ήταν: «Θα τηρείται ένα χρονικό ανάμεσά σας» (Διδαχή και Διαθήκες 21:1). Τα σωστά φυλαγμένα χρονικά διευρύνουν τη μνήμη μας και μπορούν να μας πείσουν για τα λάθη μας και να μας φέρουν στον Θεό (βλ. Άλμα 37:8).
Τελικώς, φυσικά, είμαστε εις θέσιν να δώσουμε μαρτυρία για την αλήθεια, επειδή έχουμε λάβει μαρτυρία για την αλήθεια από το Άγιο Πνεύμα, η οποία είναι «η μαρτυρία των ουρανών» (Μωυσής 6:61). Σε αυτόν τον ρόλο, το Άγιο Πνεύμα καταγράφει την αλήθεια στις «σάρκινες πλάκες τής καρδιάς [μας]» (Προς Κορινθίους Β΄ 3:3). Μας βοηθά να θυμόμαστε τον Χριστό και όλα όσα μας έχει διδάξει (βλ. Κατά Ιωάννην 14:26).
Η σύνδεση ανάμεσα στον Ιησού, τα χρονικά, το Άγιο Πνεύμα και την υπενθύμιση παρουσιάζονται στο Μορόνι 10:3-5. Μας υπόσχονται ότι αν διαβάσουμε το Βιβλίο του Μόρμον, ένα ιερό χρονικό, με πνεύμα ενθύμησης και ρωτήσουμε τον Θεό στο όνομα του Χριστού με ειλικρινή καρδιά, με πραγματική πρόθεση και πίστη στον Χριστό, το Άγιο Πνεύμα θα μας φανερώσει την αλήθεια του χρονικού. Και εάν αυτό το συγκεκριμένο χρονικό είναι αληθινό, τότε ο Ιησούς είναι ο Χριστός.
Alma Arise [Άλμα εγέρσου], υπό Walter Rane
Θυμηθείτε να λυτρωθείτε
Η ανάμνηση του Ιησού οδηγεί στη λύτρωση και στη σωτηρία. Σκεφθείτε τον ρόλο που έπαιξε η ανάμνηση στη λύτρωση του νεαρού Άλμα. Όταν ο άγγελος εμφανίσθηκε στον Άλμα, παρέδωσε την εντολή στον Άλμα να «μην επιδιώκει πια να καταστρέψει την εκκλησία». Όμως πριν ακόμα εκδώσει αυτό το διάταγμα, ο άγγελος δήλωσε: «Θυμήσου την αιχμαλωσία των πατέρων σου… και θυμήσου τι σπουδαία πράγματα έχει κάνει γι’ αυτούς [ο Χριστός]. Γιατί αυτοί ήταν στην υποδούλωση, και εκείνος τους ελευθέρωσε» (Μωσία 27:16, η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Η προσταγή του αγγέλου να θυμόμαστε δεν ήταν απλώς μία σοφή οδηγία με ευρεία εφαρμογή. Για τον Άλμα ήταν ένα συγκεκριμένο στοιχείο, ένα στοργικό στοιχείο, για τον τρόπο που θα μπορούσε να επιζήσει της εμπειρίας του παρ’ ολίγον θανάτου που επρόκειτο να έχει.
Είκοσι περίπου χρόνια αργότερα, ο Άλμα είπε στον γυιο του Ήλαμαν, με εντυπωσιακές λεπτομέρειες, τι πέρασε όταν έμεινε παράλυτος και άφωνος για τρεις ημέρες «μετανοώντας κοντά στον θάνατο» (Μωσία 27:28). Αφού αναχώρησε ο άγγελος, ο Άλμα σίγουρα θυμήθηκε. Όμως το μόνο που θα μπορούσε να θυμηθεί ήταν οι αμαρτίες του.
«Βασανιζόμουν με αιώνια τυραννία» θυμόταν ο Άλμα. «…Μάλιστα, θυμήθηκα όλες τις αμαρτίες και ανομίες μου, για τις οποίες τυραννιόμουν με τους πόνους της κόλασης» (Άλμα 36:12-13). Η σκέψη να σταθεί ενώπιον του Θεού γέμισε τον Άλμα με τέτοιο «απερίγραπτο τρόμο» που σκέφθηκε να δραπετεύσει, όχι απλώς πεθαίνοντας, αλλά «να εξαφανισθ[εί] και κατά το σώμα και την ψυχή» (Άλμα 36:14-15).
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία παύση και να καταλάβουμε: Ο Άλμα δεν πλήρωνε απλώς κάποια τρομερή ποινή τριών ημερών που είχε προκαθορισθεί ότι θα ήταν η αρμόζουσα συνέπεια για τις αμαρτίες του. Όχι, βρισκόταν στην αρχή –τις τρεις πρώτες ημέρες– όταν ήταν «περικυκλωμένος από τις αιώνιες αλυσίδες του θανάτου» (Άλμα 36:18. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ασφαλώς, θα είχε παραμείνει σε αυτήν την απαίσια κατάσταση πέραν των τριών ημερών –επ’ αόριστον– εάν δεν ήταν γεγονός ότι, με έλεος, κάπως, από κάπου, θυμόταν ότι ο πατέρας του είχε προφητεύσει «σχετικά με τον ερχομό κάποιου Ιησού Χριστού, γιου του Θεού, για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου». Κατόπιν είπε:
«Λοιπόν, καθώς πιάστηκε το μυαλό μου επάνω σε αυτήν τη σκέψη, φώναξα μέσα στην καρδιά μου: Ω Ιησού, εσύ Υιέ του Θεού, ευσπλαχνίσου με, εμένα που βρίσκομαι στη χολή της πικρίας, και είμαι περικυκλωμένος από τις αιώνιες αλυσίδες του θανάτου.
»Και τότε, ιδού, όταν το σκέφθηκα αυτό, δεν μπορούσα πλέον να θυμηθώ τους πόνους μου. Μάλιστα, δεν ήμουν πλέον καταρρακωμένος από την ανάμνηση των αμαρτιών μου» (Άλμα 36:17-19).
Ο Άλμα είχε ακολουθήσει την εντολή του αγγέλου να θυμηθεί. Θυμήθηκε τον Ιησού. Και όπως ο Ιησούς είχε απελευθερώσει τους πατέρες του Άλμα από την αιχμαλωσία τους, απελευθέρωσε τον Άλμα από τη δική του.
Τι πολυεύσπλαχνα ελέη και μεγάλη απελευθέρωση! Τι εκπληκτική αλλαγή καρδιάς και νου! Ο Άλμα, ο οποίος λίγες στιγμές νωρίτερα σκέφτηκε να ξεφύγει από την παρουσία του Θεού με το να εξαφανισθεί, τώρα οραματίστηκε τον Θεό και τους αγίους αγγέλους Του και «λαχταρούσε να είναι εκεί» (Άλμα 36:22).
Αυτή η θαυμαστή μεταμόρφωση ενεργοποιήθηκε από μία απλή ανάμνηση. Η εμπειρία του Άλμα δίνει κυριολεκτική σημασία στα τελευταία λόγια της τελικής ομιλίας του βασιλιά Βενιαμίν: «Και τώρα, άνθρωπε, να θυμάσαι, και να μην αφανιστείς» (Μωσία 4:30).
Μας θυμάται
Καθώς προσπαθούμε να θυμόμαστε πάντοτε τον Ιησού, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι Εκείνος πάντα μας θυμάται. Μας έχει ζωγραφίσει επάνω στις παλάμες Του (βλ. Ησαΐας 49:16). Σκεφθείτε το – ο καλοπροαίρετος Ιησούς δεν θα μας ξεχάσει, δεν μπορεί να μας ξεχάσει, όμως τόσο εύκολα και προθύμως ξεχνά τις αμαρτίες μας που Τον πλήγωσαν τόσο.
Αυτό αξίζει να το θυμόμαστε.