«Κατανοώντας τελικώς τι σημαίνει να μας αγαπά ο Θεός», Λιαχόνα, Σεπ 2023.
Νέοι Ενήλικοι
Κατανοώντας τελικά τι σημαίνει να μας αγαπά ο Θεός
Είχα ξεχάσει τη δύναμη της γνώσης της θείας ταυτότητάς μου.
Εικονογράφηση υπό Alecia Schubert
Όταν ήμουν νέα, η οικογένειά μου μετακόμισε από την Ουγγαρία στη Γερμανία. Ήμουν ενθουσιασμένη που μετακόμισα εκεί, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν τα δυσκολότερα εννέα χρόνια της ζωής μου.
Αγωνίστηκα να μάθω Γερμανικά και πάντοτε ήμουν αρκετά ευαίσθητη, και αυτά τα δύο με έκαναν στόχο εκφοβισμού. Η αυτοεκτίμησή μου πραγματικά μειώθηκε δραματικά. Με τον καιρό ένιωθα ότι δεν με αγαπούσαν και η ελπίδα για το μέλλον ήταν μικρή. Αναρωτιόμουν εάν ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εμένα και μερικές φορές έκανα ακόμη και σκέψεις αυτοκτονίας.
Όμως με κάποιο τρόπο, μέσα σε όλα τα δεινά, ήξερα ότι μου δόθηκε η ζωή μου για έναν λόγο, ακόμα και εάν δεν καταλάβαινα πλήρως το γιατί. Ήξερα ότι μπορούσα να βρω το φως του Σωτήρος ακόμη και στους πιο σκοτεινούς καιρούς (βλ. Εθέρ 12:4). Όταν ο κόσμος φαινόταν να στρέφεται εναντίον μου, ήξερα πού να βρω Εκείνον και τι μπορούσε να κάνει για μένα αν Τον επιζητούσα μέσω των γραφών, της προσευχής και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσα για να είμαι μαθήτριά Του. Πραγματικά, το να ζω το Ευαγγέλιό Του μου έδωσε κάθε είδους ειρήνη και με βοήθησε να συνεχίσω κατά τη διάρκεια αυτής της τρομερής εποχής.
Μια αλήθεια που είχα ξεχάσει
Τελικώς, η οικογένειά μου κι εγώ μετακομίσαμε πίσω στην Ουγγαρία. Είχα αποφοιτήσει από το λύκειο και μολονότι οι ημέρες του εκφοβισμού μου είχαν τελειώσει, είχα ακόμη έλλειψη αυτοσεβασμού. Οι επιπτώσεις από το γεγονός ότι μου είχαν φερθεί τόσο άσχημα πραγματικά με επηρέασαν και μερικές φορές αμφέβαλλα ακόμα για την αξία μου.
Και ως νέα ενήλικη, ήθελα πραγματικά να είμαι βέβαιη για τη λήψη μεγάλων αποφάσεων της ζωής μου και να αποφασίζω τι ήθελα να επιτύχω στη ζωή.
Ενώ αγωνιζόμουν με αυτό, ένιωσα την προτροπή να παρευρεθώ σε μία συνέλευση για νέους ανύπανδρους ενηλίκους στην ανατολική Ευρώπη. Χρειαζόμουν κάποια πνευματική καθοδήγηση στη ζωή μου για να με βοηθήσει να ισχυροποιήσω την αυτοεκτίμησή μου και προσευχήθηκα για να βρω απαντήσεις εκεί.
Ένα βράδυ στη συνέλευση αισθάνθηκα ένα αίσθημα ενθουσιασμού και ενδιαφέροντος, όταν ο ομιλητής της εστιακής συγκέντρωσης άρχισε να μιλά για τον τρόπο που εκφοβίστηκε ως παιδί. Μίλησε για το πώς κάποτε είχε αισθανθεί ανάξιος και αόρατος. Αμέσως άρχισα να κλαίω.
Περιέγραψε ακριβώς αυτά που είχα βιώσει.
Ο ομιλητής συνέχισε και ανέφερε την αλήθεια επάνω στην οποία στηρίχθηκε κατά τη διάρκεια των δυσκολιών του – μια αλήθεια που είχα ξεχάσει:
«Είμαι τέκνο του Θεού».
Ασπαζόμενη τη θεία ταυτότητά μου
Όταν τελείωσε η εστιακή συγκέντρωση, δάκρυα κυλούσαν ακόμη στο πρόσωπό μου. Ο ομιλητής το παρατήρησε και ήλθε να με αγκαλιάσει. Μου είπε ότι συνήθως δεν έρχεται αυτοπροσώπως να μιλήσει στις εστιακές συγκεντρώσεις, αλλά ένιωσε μια υπόδειξη ότι υπήρχε ένα άτομο που έπρεπε να ακούσει το μήνυμά του απευθείας.
Εγώ ήμουν αυτό το άτομο.
Αυτή η εμπειρία μού έδειξε πόσο πλήρη επίγνωση έχει ο Επουράνιος Πατέρας για τα τέκνα Του και ότι ξέρει ακριβώς πώς να μας προσεγγίζει, ώστε να μπορούμε να αισθανθούμε ακόμη και ένα μικρό τμήμα της τέλειας γονικής αγάπης Του. Ήξερε ότι έπρεπε να ακούσω το μήνυμα αυτού του ομιλητή και με είχε κατευθύνει να είμαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.
Γνωρίζω τη φράση «Είμαι τέκνο του Θεού» σε όλη μου τη ζωή, αλλά η αλήθεια της είχε πλήρη απήχηση στην ψυχή μου μόνον τότε. Πραγματικά συνειδητοποίησα τι σημαίνει να είμαι τέκνο ενός τέλειου Θεού που μας αγαπά τόσο πολύ, που ήταν πρόθυμος να θυσιάσει τον δικό Του Υιό, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε ξανά και να λυτρωθούμε από τις αμαρτίες μας. Ο οποίος με αγαπά τόσο πολύ, που ενώ δεν μπορεί πάντα να με προστατεύει από τον πόνο, είναι μαζί μου στη διάρκεια του πόνου μου και μπορεί να με βοηθήσει να τον ξεπεράσω [τον πόνο], να ωριμάσω από αυτόν και να επιστρέψω σε Εκείνον.
Με αγαπά τώρα και με αγαπούσε απείρως κατά τη διάρκεια των ετών του εκφοβισμού μου, όταν αισθάνθηκα ότι κανείς άλλος δεν με αγαπούσε. Γνωρίζω τώρα ότι επειδή ήξερα αυτήν την αλήθεια βαθιά μέσα μου επέλεξα να συνεχίσω.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον προσφάτως δίδαξε για τη δύναμη της γνώσης της θείας μας ταυτότητας. Είπε: «Αγαπητοί μου φίλοι, είστε κυριολεκτικά παιδιά-πνεύματα του Θεού… Όμως είναι αυτή η αιώνια αλήθεια αποτυπωμένη στην καρδιά σας;…
»Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με αυτό: Οι δυνατότητές σας είναι θείες. Με την επιμελή αναζήτησή σας, ο Θεός θα σας δώσει φευγαλέες ματιές για το ποιοι μπορείτε να γίνετε»1.
Τώρα όταν αμφισβητώ την αξία μου, πάντα θυμάμαι το γεγονός ότι είμαι τέκνο του Θεού και ότι η ζωή μου είναι ένα δώρο από Εκείνον.
Να θυμάστε ότι είστε ένα τέκνο του Θεού. Και ποτέ να μην ξεχνάτε την υποστηρικτική, την εξαιρετική πνευματική δύναμη που αλλάζει ζωές και που προέρχεται από την αποδοχή αυτής της αλήθειας.
Η συγγραφέας ζει στο Σέγκεντ της Ουγγαρίας.