Digitaal thema-artikel
Het wonder van de groene kerstkous
De auteur woont in Californië (VS).
Hoe zouden we ooit één kerstkous kunnen vinden tussen de meer dan 165 karren vol gedoneerde spullen?
Toen ik in februari mijn garage aan het opruimen was, besloot ik een heleboel kerstversieringen weg te doen aangezien al mijn kinderen nu volwassen zijn. Ongeveer twee weken nadat ik ze naar een kringloopwinkel had gebracht, sprak ik daarover met mijn dochter, Kim. Ze riep uit: ‘Mam, ik hoop dat je wel mijn groene kerstkous hebt bewaard!’ Helaas had ik die net weggebracht!
Voor onze zes jonge kinderen had ik kerstkousen van vilt gemaakt. Bovenaan stond hun naam in zilverkleurig glitter geschreven. Iedereen had een rode kerstkous, maar Kim wilde per se een groene. Ik wist niet dat die na al die jaren nog zoveel voor haar betekende. Ik voelde me een beetje schuldig dat ik haar kerstkous had weggegeven. Ik besloot de kringloopwinkel te bellen om te kijken of ik die op de een of andere manier terug kon krijgen.
Tara, de manager, vroeg of de kerstkous in een zilveren of blauwe kar was gegaan. Ik had geen idee. Een medewerker had de dozen en tassen uit mijn auto gehaald en ik had niet op de karren gelet. Ze zei dat er 100 zilveren en 68 blauwe overvolle karren stonden die ongesorteerd waren! Tara gaf aan dat in alle jaren dat ze daar werkte niets was teruggevonden wat per ongeluk was gedoneerd. Maar ze vond het geen probleem om mij in de sorteerruimte te laten zoeken.
Ik reed naar de winkel en vroeg mijn hemelse Vader voortdurend in gebed om mij de groene kerstkous te helpen vinden, omdat het zo veel voor mijn dochter zou betekenen. Ons is immers geboden: ‘Roep Hem aan in uw huis, ja, voor uw hele huisgezin. […] Laat uw hart dan vol zijn en voortdurend in gebed tot Hem uitgaan voor uw welzijn, en ook voor het welzijn van allen die om u heen zijn’ (Alma 34:21, 27).
Ouderling Juan A. Uceda van de Zeventig heeft gezegd: ‘Wanneer we “Vader in de hemel” zeggen, hoort Hij ons gebed en is Hij met ons en onze behoeften begaan. Zijn ogen en oren staan op dat moment met u in verbinding. […] Hij [ziet] ons met ogen vol liefde en barmhartigheid – liefde en barmhartigheid die wij niet helemaal kunnen vatten. Maar Hij voelt die liefde en barmhartigheid wanneer we “Vader in de hemel” zeggen.’1
Ik keek eerst bij de kerstspullen in de winkelschappen, maar de kerstkous lag daar niet tussen. Ik ging naar Tara en ze liep met me mee naar de sorteerruimte.
Ik wist niet waar ik moest beginnen! We liepen langs rijen zilveren karren die boven ons uittorenden en ik probeerde vlug de inhoud van elke kar te scannen. Tara pakte een willekeurige kar en rolde die weg. Hierdoor kon ik de zijkant van de kar daarnaast zien. Ik keek en herkende onmiddellijk een kartonnen doos met mijn handschrift op de zijkant (‘lichtjes met adapter’). De bewaker haalde die eruit, maar er zat alleen een gietijzeren braadpan in die ik had gedoneerd.
Ik liep naar de andere kant van de kar. Bovenop een andere doos zag ik de groene kerstkous uit een witte plastic zak steken. Tot ieders verbazing hadden we gevonden wat ik zocht!
Tara zei: ‘U moet van boven een foto nemen zodat Kim kan zien hoe wonderlijk dit is!’
Van alle plekken waar we hadden kunnen kijken, liepen we meteen naar de plek waar we moesten zijn. Sommigen zullen zeggen dat het gewoon geluk is. Maar dat is niet zo. Puur toeval? Ook niet. Bewijs dat we een liefdevolle hemelse Vader hebben, die zelfs de meest onbeduidende maar oprechte gebeden volgens zijn wijsheid en wil verhoort? Absoluut! Hoewel onze gebeden niet altijd meteen worden verhoord, of op de manier waarop wij hadden gehoopt, maakten wij die dag een wonder mee!
Wanneer we de komende jaren de geboorte van onze Heiland vieren, is Kims kerstkous boven de open haard een mooie herinnering aan het wonder van de groene kerstkous – een bewijs van de liefde van onze hemelse Vader voor zijn kinderen.